17/1/18

Πατριωτικό καθήκον η υπέρβαση του «Μακεδονικού»

Γιάνης Βαρουφάκης
Σύμφωνα με τον Γ. Βαρουφάκη, οι υπερπατριωτικές κορόνες για την ονομασία της γειτονικής χώρας αποτελούν το άκρον άωτον της υποκρισίας | AP Photo/Virginia Mayo
Συντάκτης: Γιάνης Βαρουφάκης
Αρχές του 2018 δεν δικαιούμαστε να επιτρέψουμε στον απόηχο του εικοσιπενταετούς σίριαλ του «Μακεδονικού» να στοιχειώσει τη νέα χρονιά. Ενα τέταρτο αιώνα έχει περάσει από 1991. Ενα τέταρτο αιώνα κατά τη διάρκεια του οποίου η Ελλάδα πέρασε από το ψεύδος της ευημερίας στο όνειδος της αυτοτροφοδοτούμενης λιτότητας, το οποίο έφερε την ουσιαστική απώλεια εθνικής κυριαρχίας.
Η χώρα μας σήμερα βρίσκεται γονατισμένη, σε κατάσταση μόνιμης κρίσης, υπό τα δεσμά μιας χρεοδουλοπαροικίας που μονιμοποιείται την ώρα που τρόικα και κυβέρνηση προσποιούνται ότι ήγγικεν το τέλος της.
Τη στιγμή αυτή, τώρα που η πατρίδα ερημοποιείται –με τους νέους να μεταναστεύουν καθημερινά και τις επιχειρήσεις είτε να κλείνουν είτε να αποχωρούν–, οι υπερπατριωτικές κορόνες για την ονομασία της γειτονικής χώρας αποτελούν το άκρον άωτον της υποκρισίας.

Το 2018 ο αυθεντικός πατριωτισμός απαιτεί από εμάς να μην αποπροσανατολιστούμε από το μέγα ζητούμενο της εποχής μας: την απελευθέρωση της χώρας από τους δανειστές και την ιδιόμορφη αποικία χρέους στην όποια έχουν καταδικάσει (σε αγαστή συνεργασία με την εγχώρια ολιγαρχία) τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων.

Για να αποτραπεί αυτός ο αποπροσανατολισμός και να επανακτήσουμε την εθνική και λαϊκή κυριαρχία, που έχουμε τόσο τραγικά απολέσει, απαιτείται λογική, αρετή αλλά και τόλμη.

Πρώτα απ’ όλα απαιτείται ψύχραιμη αποτίμηση δύο ξεκάθαρων δεδομένων: 
  1. Η αρχαία Μακεδονία, προφανώς, ήταν απολύτως και αποκλειστικά ελληνική – όσο ελληνικές ήταν κι η Σπάρτη, η Θήβα, η Αθήνα, η Εφεσος. 
  2.  Η γεωγραφική περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας δεν είναι σήμερα ελληνική, αλλά μοιράζεται μεταξύ τουλάχιστον τριών κρατών (ένα εκ των οποίων η Ελλάδα). 
Συνεπώς, ενώ το σύνθημα «Η αρχαία Μακεδονία ήταν ελληνική» είναι απολύτως ορθόν, το σύνθημα του 1991 «Η Μακεδονία ήταν και θα είναι ελληνική» είναι ανακριβές, εκτός κι αν εννοούμε ότι εθνικός μας στόχος είναι η βίαιη προσάρτηση περιοχών της Βαλκανικής που σήμερα ανήκουν σε άλλες χώρες – ένας παρανοϊκός και επικίνδυνος στόχος που κανείς σώφρων πατριώτης δεν ενστερνίζεται.

Περνάμε τώρα στο δεύτερο ζήτημα: Ποιος δικαιούται να παρουσιάζεται ως Μακεδόνας και ποιος όχι; Εδώ υπάρχουν δύο απόψεις.

Μία άποψη είναι ότι μόνον οι Ελληνες έχουμε το δικαίωμα να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως Μακεδόνες, εφόσον βέβαια μεγαλώσαμε ή ζούμε στην περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας – καθώς ένας Κρητικός που ζει στην Κρήτη ούτε θέλει, φαντάζομαι, ούτε έχει νόημα να αποκαλείται Μακεδόνας. Από την άλλη, γνωρίζω Κρητικούς που μετά μερικά χρόνια στη Μακεδονία θεωρούν τους εαυτούς τους, εύλογα, (και) Μακεδόνες.

Το ερώτημα όμως τίθεται: Ενας μη Ελληνας που ζει χρόνια πολλά στην περιοχή της Αρχαίας Μακεδονίας δεν μπορεί να αισθάνεται, να αυτοπροσδιορίζεται Μακεδόνας;

Γνωρίζω, π.χ., ζευγάρι Αγγλων που ζουν στη Βόρεια Ελλάδα από το 1975, όπου μεγάλωσαν τρία παιδιά τα οποία (εύλογα) νιώθουν Ελληνες, Αγγλοι και Μακεδόνες. Θα αρνηθεί κανείς το δικαίωμα σε αυτά τα παιδιά να αυτοπροσδιορίζονται Μακεδόνες; Σε ποια βάση; Οτι μόνον οι Ελληνες έχουν το δικαίωμα να απονέμουν τον τίτλο του (επίτιμου;) Μακεδόνα σε όποιον ζει ή μεγάλωσε στην περιοχή της Αρχαίας Μακεδονίας;

Ετσι προκύπτει η δεύτερη άποψη: Το δικαίωμα (όχι βέβαια την υποχρέωση) στον αυτοπροσδιορισμό «Μακεδόνας» το έχουν όσοι ζουν ή μεγάλωσαν στην περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας. Οπερ μεθερμηνευόμενον, και οι κάτοικοι των Σκοπίων, του Τετόβου, χωριών και πόλεων της Βουλγαρίας που εμπίπτουν στην περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας.

Ερχόμαστε έτσι στο τρίτο ζήτημα: Ποια περιοχή, νομός ή κράτος έχει το δικαίωμα στη λέξη (ή παράγωγα της λέξης) «Μακεδονία»; Αν οι κάτοικοι μιας τοπικής κοινωνίας αισθάνονται Μακεδόνες, το να τους στερήσει κανείς το δικαίωμα της χρήσης παράγωγου της λέξης «Μακεδονία» ή «Μακεδονικού» στο τοπωνύμιό τους έχει βάση μόνον αν είτε

(α) κανένας νομός, πόλη, περιφέρεια ή κράτος δεν έχει το δικαίωμα στη λέξη αυτή είτε
(β) το μονοπώλιο της εν λόγω λέξης ανήκει σε άτομα ή κρατικούς θεσμούς με ελληνική ιθαγένεια.

Το να μην μπορεί κανένας νομός, πόλη ή κράτος στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας να χρησιμοποιεί τη λέξη Μακεδονία ή παράγωγά της είναι αστείο και απορριπτέο (κατ’ αρχάς από τους Ελληνες Μακεδόνες).

Το να απαιτείται ελληνική άδεια για τη χρήση του όρου Μακεδονία σε πόλεις και κρατικές οντότητες στη γεωγραφική περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας όπου ζουν μη Ελληνες που όμως νιώθουν Μακεδόνες συγκρούεται με τη λογική και υπερβαίνει τα όρια του ρατσισμού.

Κάπως έτσι φτάνουμε στο τέταρτο και φλέγον ζήτημα: Δικαιούται κράτος επί της γεωγραφικής περιοχής της αρχαίας Μακεδονίας να αποκαλείται «Δημοκρατία της Μακεδονίας»;

Η ένσταση σε μια τέτοια ονομασία όσων συμφωνούν με τα πιο πάνω επικεντρώνεται στο εξής σημείο: Αλλο το να δικαιούσαι να νιώθεις Μακεδόνας (ανεξαρτήτως εθνότητας, γλώσσας κ.λπ.) λόγω της σχέσης σου με τη γεωγραφική περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας ή να ταυτίζεις τον τόπο σου με τη Μακεδονία, και άλλο να προσπαθείς να μονοπωλήσεις τον όρο Μακεδονία, αφήνοντας υπονοούμενα αλυτρωτισμού και καλλιεργώντας τον επεκτατισμό τής εν λόγω Δημοκρατίας εναντίον, π.χ., της ελληνικής Μακεδονίας.

Το συμπέρασμα είναι απλό: Ονομασία που κάνει χρήση της λέξης «Μακεδονία» ή παραγώγων της, είναι θεμιτή εφόσον δεν τη μονοπωλεί ο χρήστης της παραπέμποντας σε αλυτρωτισμό-επεκτατισμό.

Τρόποι για να δηλωθεί ευθαρσώς (και με ισχύ στο Διεθνές Δίκαιο) η μη μονοπώληση και να εξορκιστεί ο αλυτρωτισμός-επεκτατισμός υπάρχουν πολλοί – εφόσον υπάρχει η πολιτική βούληση Σκοπίων και Αθηνών.

Επί προσωπικού
Γνωρίζοντας ότι θα στενοχωρήσω φίλους και θα χαροποιήσω αντιπάλους, νιώθω την ανάγκη να προχωρήσω πέραν της πιο πάνω ανάλυσης, αναφερόμενος στην προσωπική μου αντιμετώπιση του νεότερου «Μακεδονικού» ζητήματος.

Από το 1991 θεωρούσα ότι μπαίναμε σε περιπέτεια άνευ ουσιαστικού λόγου, εμφανίζοντας παγκοσμίως μια εικόνα που δεν μας τιμά. Τα καμώματα των «Σκοπιανών» (με τους Μεγάλους Αλεξάνδρους και τον χυδαίο αλυτρωτισμό τους) τα έβλεπα –και τα βλέπω– όπως έβλεπα, μικρό παιδί, τα άρματα και τους κίονες των συνταγματαρχών στο Καλλιμάρμαρο: με αποστροφή και ειρωνεία. Το ίδιο ακριβώς όμως ένιωθα βλέποντας τα δικά μας καμώματα και τις υστερίες.

Ευχόμουν να είμαστε, ως λαός, υπεράνω –να έχουμε το σθένος και την αρετή να αντιδράσουμε στους εθνικιστές της γείτονος με χιούμορ–, να λέμε: «Αν θέλετε να ονομάζεστε Κλίγκον (σ.σ.:οι εχθροί του Κάπτεν Κερκ στο... Σταρ Τρεκ), δεν έχουμε αντίρρηση. Αν θέλετε να δανειστείτε τον όρο “Δημοκρατία των Αθηνών ή της Σπάρτης” ή ό,τι άλλο, κοπιάστε».

Ευχόμουν ακόμα να μπορέσουμε να διακρίνουμε τη σημασία της αποφυγής ενός εμφύλιου πολέμου στα σύνορά μας μεταξύ Αλβανών και Σλάβων – ένας εμφύλιος που (αντίθετα με τη Βοσνία και το Κόσοβο) απεφεύχθη (τουλάχιστον έως σήμερα) σε μεγάλο βαθμό επειδή Σλάβοι και Αλβανοί βρήκαν μια δανεική ταυτότητα (τη «Μακεδονική») για να τους ενώνει.

Ευχόμουν να επικεντρωθούμε όχι στο όνομα αλλά στην αποφασιστικότητα με την οποία θα υπογραφούν συνθήκες και πρωτόκολλα που θα αποτρέπουν τον αλυτρωτισμό-επεκτατισμό.

Αυτές οι «ευχές» δεν ευοδώθηκαν. Ως αποτέλεσμα, χάσαμε ένα τέταρτο του αιώνα ενώ η «Δημοκρατία της Μακεδονίας» αναγνωριζόταν από την πλειονότητα των χωρών του πλανήτη και οι εθνικιστές (και από τις δύο πλευρές των συνόρων) ωφελούνταν από την αποξένωση/εχθρότητα μεταξύ ενός φτωχού σλαβο-αλβανικού λαού και του (υπό διαδικασία πτωχοποίησης) ελληνικού λαού.

Για τους Ινδιάνους...
Θα κλείσω με μήνυμα που έλαβα πρόσφατα από τον Τάκη Μίχα από τη Λατινική Αμερική – το οποίο συμπληρώνει πλήρως τα συναισθήματά μου:

"Και, τώρα που ξαναρχίζει με αφορμή το Μακεδονικό η εθνικιστική υστερία, θυμάμαι με νοσταλγία τις εθνικές γιορτές στην Κουένκα των Ανδεων όπου ζούσα. Οι μαθητές, οι στρατιώτες και οι πολίτες παρήλαυναν χορεύοντας τοπικούς χορούς μπροστά από τους επίσημους, μεταξύ των οποίων την πιο περίοπτη θέση δεν είχε ούτε ο βουλευτής ούτε ο νομάρχης ούτε ο μητροπολίτης, αλλά η Βασίλισσα των Καλλιστείων της πόλης!
Ούτε άκουσα ιερωμένο της Καθολικής Εκκλησίας να προωθεί την αντίληψη μιας “εθνικής θρησκείας”. Και στις ομιλίες των επισήμων ποτέ δεν άκουσα κηρύγματα μίσους ή αλυτρωτισμού εναντίον “προαιώνιων” εχθρών, παρ’ όλο που φυσικά μπροστά στην Ισπανική κατοχή η Οθωμανική ήταν υπόδειγμα πολιτισμού. Και η ημέρα της εθνικής εορτής ήταν μια τεράστια φιέστα με κονσέρτα κλασικής και μοντέρνας μουσικής, εκθέσεις ζωγραφικής, επιδείξεις γαστρονομίας, χορούς στους δρόμους κ.λπ. με φυσικά έντονη την παρουσία των διάφορων φυλών Ινδιάνων τις οποίες η κυβέρνηση της χώρας αναγνωρίζει ως εθνότητες"


27 σχόλια:

  1. Ο ναρκισσος μπορει να μην ειχε αναμειξη στα του σκοπιανου ομως ειναι ηθικως υποχρεος στο γονατισμα της Ελλαδος αφου με τα καμαωματα και τα δικα του εσπρωξε πιο βαθεια στον βουρκο την γονατισμενη Ελλαδα.
    Γρηγορα αφομοιωσε την χρυσοψαρικη μνημη μας και θεωρησε ευκαιρεια να βγει να μας συμβουλευσει.
    Αναμενω μετα τον ναρκισσο,τον παχυδερμο σημαιοαρπαγμενο και τον ακαταληπτο φανφαρα ζουραρι,να βγει προς νουθεσια μας η εβραιοελια και ο τσιφτετελιας των τουρκων.
    Αντεχουμε,βαρατε μας και χιλια χρονια μνημονια λιγα θα μας ειναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ταϋγέτη.

      Βεβαίως ἔχει ἀνάμειξι στὰ τοῦ Σκοπιανοῦ·ἔμμεση ὅμως·Πῶς;
      Μὰ γιὰ νὰ καταφέρης τὸν Ἕλληνα νὰ δεχθῆ τὸν ἀκρωτιαριασμὸ του,χωρὶς ἀντίστασι,πρέπει πρῶτα νὰ τὸν ἐξαθλιώσης οἰκονομικὰ νὰ τὸν κάνης νὰ τρώη ἀπὸ τὰ σκουπίδια,καὶ νὰ τὸν ὑποχρεὼσης νὰ κοιμᾶται στὶς εἰσόδους κτηρίων ἤ στὰ παγκάκια.
      Ἔτσι εὐελπιστοῦν νὰ μᾶς μειώσουν σὲ περιφέρειες καὶ τελικῶς σκοπὸς τους εἶναι ὁ ἀφανισμὸς μας.
      Τὰ γωώριζε πολὺ καλὰ ὅλα αὐτὰ,ὁ Γιάνης,μὲ ἕνα "Ν",τρομάρα του.

      Διαγραφή
    2. Ταϋγέτη.

      ῾Ἔχει,γράφει,τὰ ἴδια συναισθήματα μὲ τὸν Τακἠ Μίχα (ἐκεῖνον τῆς Ἐλευθεροτυπίας),αὐτὸν ποὺ ζωγράφιζε σὰν σφάκτη τον Μεγαλέξανδρο.

      Πές μου ὃμως τὸν φίλο σου,νὰ σοῦ πῶ ποιὸς εἶσαι.

      Καὶ τὶ λέει περαιτέρω ὁ μέγας Μίχας; Πῶς..." παρ’ όλο που φυσικά μπροστά στην Ισπανική κατοχή η Οθωμανική ήταν υπόδειγμα πολιτισμού."

      Ἆρά γε τὴν "Τουρκοκρατούμενη Ἑλλάδα"τοῦ Σάθα τὴν ἔχει διαβάσει,ὁ μέγας αὐτὸς δημοσιογράφος τοῦ πρωκτοῦ;

      Διαγραφή
    3. Ευριπίδης Μπίλλης
      Βλακώδης "δυτική" διεθνιστική αν όχι νεοταξική ανάλυση από έναν ελπίζω τουλάχιστον άσχετο με το θέμα και όχι κατευθυνόμενο.

      Που αγνοεί τον Μακεδονικό αγώνα, του Βούλγαρους κομιτατζήδες, τα όργια τους και τα εγκλήματα των βουλγάρων κατά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο και τις ακόμα υφιστάμενες επεκτατικές τους βλέψεις τους, μέσω των ψευτομακεδόνων σκοπιανών Βουλγάρων.

      Που με το Ίλιντεν επιδιώκουν την δήθεν «Μακεδονία για τους Μακεδόνες», δηλαδή τη Βουλγαρική Μακεδονία. Που θα την πετύχουν μέσω των σκοπιανών με το όνομα.
      Οι Βούλγαροι είναι οι πραγματικοί σφετεριστές

      Σχετικά υπενθυμίζω τι έγραψε ο Βασίλης Βασιλικός για το θέμα:

      Το Μακεδονικό διά χειρός Βασίλη Βασιλικού και οι Βούλγαροι
      (Αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία)
      ...................................

      Διαγραφή
    4. Ευριπίδης Μπίλλης
      (β μέρος)
      Το Μακεδονικό διά χειρός Βασίλη Βασιλικού και οι Βούλγαροι
      ..............
      Εγώ γεννήθηκα στην Καβάλα. Δύο φορές τον περασμένο αιώνα οι Βούλγαροι, ζητώντας διέξοδο στο Αιγαίο, μας «προσάρτησαν». Μία το 1913, αμέσως μετά την απελευθέρωση της πόλης από τον οθωμανικό ζυγό, και μία άλλη το 1941 με την εισβολή των ναζί και των Βούλγαρων συμμάχων τους.

      Ως παιδί θυμάμαι ότι ο πατέρας μου, βουλευτής του Παπαναστασίου το 1936 μέχρι τη δικτατορία του Μεταξά, φοβόταν ότι θα τον παίρναν όμηρο στη γειτονική Βουλγαρία, γιατί οι Βούλγαροι φρόντιζαν πρώτα να αποκεφαλίζουν τις τοπικές «ελίτ».

      Ετσι προτιμήσαμε τους ναζί από τους Βούλγαρους συμμάχους τους και προσφυγέψαμε οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη.

      Ο Βούλγαρος διοικητής της Καβάλας, μανιώδης κυνηγός, έπαιρνε τον σκύλο τού επίσης κυνηγού παππού μου, τον «επίτασσε», όπως επίταξαν και το σπίτι μας μόλις φύγαμε, ώσπου ζηλεύοντάς τον για τη σπάνια κυνηγόσκυλη ικανότητά του τον πυροβόλησε, κι εκείνος, ο θρυλικός Ρεξ, ήρθε να αφήσει την τελευταία του πνοή, μια νύχτα του Γενάρη, βογγώντας, έξω από το διώροφο σπίτι μας.

      Δεν αναμνησιολογώ. Θέλω να πω ότι αν η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας κρατήσει το όνομα Μακεδονία (είτε ως σύνθετο είτε ως απλό), εγώ ο Μακεδόνας Καβαλιώτης τι θα είμαι;

      Αν πω Μακεδόνας, θα με ρωτούν αν γεννήθηκα στα Σκόπια. Αν πω Ελληνας, θα προδώσω τον τόπο της καταγωγής μου, δηλαδή τη Μακεδονία.

      Ολα ξεκίνησαν απ’ τον στρατάρχη Τίτο. Οταν διαφώνησε με τον Στάλιν και οι Δυτικοί απαγόρεψαν οτιδήποτε θα τον ενοχλούσε στην αντιπαράθεσή του με τον Κόκκινο (κυριολεκτικά, γιατί ήταν μεγάλος στρατάρχης, αλλά και αιματοβαμμένος) Δικτάτορα.

      Οπότε η Ελλάδα, βουτηγμένη μέχρι τον λαιμό στο δικό της Εμφύλιο, με τη στήριξη των Αμερικανών του Βαν Φλιτ, εσιώπησε τότε στον όρο Δημοκρατία της Μακεδονίας.

      Από εκεί ξεκινούν όλα τα δεινά. Μέσα στα 40 χρόνια που μεσολάβησαν από την ανακήρυξη του Τίτο σε Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, μέχρι σήμερα, οι άνθρωποι του κρατιδίου αυτού επινόησαν μια διάλεκτο (με 80% τα βουλγαρικά και 20% τα σερβικά), φτιάξαν μια μπάσταρδη γλώσσα, τη «μακεδονική», βγάλαν βιβλία, ίδρυσαν σχολεία, φτιάξαν μιαν επινοημένη ταυτότητα και σήμερα, δηλαδή εδώ και 17 χρόνια, παρουσιάζονται σαν «Μακεδόνες».

      Μα εγώ που είμαι Μακεδόνας και μιλώ και γράφω ελληνικά, τι είμαι τότε;

      Ο Λόρενς Ντάρελ, όχι ως φιλέλληνας, αλλά ως υψηλόβαθμος πράκτορας της βρετανικής Intelligence Service, απέδειξε περίτρανα από το 1948 ότι αυτή η γλώσσα των Σκοπίων είναι «φτιαχτή». Και το ανέφερε στους ανωτέρους του. Που εκώφευσαν, γιατί δεν ήθελαν να στεναχωρήσουν τον αντίπαλο του Στάλιν, τον Τίτο.

      Διαγραφή
    5. Ευριπίδης Μπίλλης
      (γ μέρος)
      Το Μακεδονικό διά χειρός Βασίλη Βασιλικού και οι Βούλγαροι
      .................

      Τα χρόνια πέρασαν, διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία εις τα εξ ων συνετέθη, και το κρατίδιο των Σκοπίων, που μετονομάστηκε σε FYROM (Former Yugoslavian Republic of Macedonia) -Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας- διεκδίκησε το όνομα σκέτο: Μακεδονία.

      Είχε και μια εθνική ποδοσφαίρου και άξιους σκηνοθέτες και συγγραφείς, που βραβεύτηκαν, και όλες οι τηλεοράσεις του κόσμου μιλούσαν πλέον για Μακεδονία, σκέτη κι απόκοπη, οπότε εγώ ένιωθα ολοένα και πιο περιθωριακός.

      Αν αυτοί είναι ή λέγονται Μακεδόνες, εγώ που δεν καταλαβαίνω τη γλώσσα τους και έχω πρόβλημα, παιδιόθεν, με τους Βούλγαρους (κλέψαν το πιάνο της μητέρας μου αποχωρώντας από την Καβάλα το 1945) -τότε εγώ τι είμαι;

      Εγώ μια ζωή μεγάλωσα στη Μακεδονία. Την ελληνική. Ας πουν αυτοί το κομμάτι που τους ανήκει Σλαβική Μακεδονία, να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα.

      Ο Νικόλαος Μάρτης, ο Καβαλιώτης βοηθός του πατέρα μου στο μεταπολεμικό δικηγορικό του γραφείο στην Καβάλα, και κατοπινός υπουργός του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα να μη μεταλλαχτεί το όνομα της Μακεδονίας. Τότε τον έβλεπαν όλοι ως ονειροπόλο και αδίκως ανησυχούντα. Και όμως, είχε δίκιο.

      Και σε ένα βιβλίο του βρήκα μια επιτάφια πλάκα προ 3.000 ετών που έφερε το όνομά μου, Βασίλειος Βασιλικός. Πώς μπορεί λοιπόν να εκχωρηθεί, όχι το δικό μου όνομα, αλλά αυτό της Μακεδονίας, σε σφετεριστές χωρίς καμία διάκριση;

      Το βέτο επιβάλλεται λοιπόν. Ας πει λοιπόν και η χώρα μας μία φορά το «ΟΧΙ το σωστό», όπως λέει και ο Καβάφης. Το ίδιο ΟΧΙ που λένε οι Ρώσοι και οι Κινέζοι για την ανεξαρτησία του Κοσόβου. Το ίδιο όχι που είπε και ο Τάσσος Παπαδόπουλος στο σχέδιο Ανάν, άσχετα αν οι συμπατριώτες του τον αντάμειψαν με το δικό τους όχι.


      Διαγραφή
    6. Κ Μπίλλη πολύ καλή η παρέμβασή σας

      Διαγραφή
  2. Τρομάζω με το ποιους είχαμε σε κρίσιμα πόστα.... δεν άκουσε ποτέ ο Γιάνης για τον εμφύλιο στο Τέτοβο το 2001;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Aαποφεύχθηκε λέει ο εμφύλιος, γνωρίζει ότι υπήρξε μίνι εμφύλιος στο Τέτοβο το 2001; Tρομάζω με το ποιους είχαμε σε κρίσιμα πόστα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Τρόποι για να δηλωθεί ευθαρσώς (και με ισχύ στο Διεθνές Δίκαιο) η μη μονοπώληση και να εξορκιστεί ο αλυτρωτισμός-επεκτατισμός υπάρχουν πολλοί – εφόσον υπάρχει η πολιτική βούληση Σκοπίων και Αθηνών": Αυθεντικοί ερμηνευτές της βούλησης των Σκοπιανών είναι μόνον οι ίδιοι. Αυτοί, λοιπόν, πρόλαβαν και δημοσίευσαν χάρτες, τύπωσαν σύνταγμα, σχολικά βιβλία που διαμορφώνουν συνειδήσεις, ύψωσαν αγάλματα, και όλα αυτά με μια θαυμαστή ειλικρίνεια, που για να την έχεις, πρέπει να σε υποστηρίζουν ισχυρά παγκόσμια πολιτικοοικονομικά συμφέροντα. Είναι εκείνα τα συμφέροντα που εξέμεσαν το Βαρουφάκη ως υπουργό οικονομικών και που έρχεται τώρα να υποστηρίξει ο ίδιος, υποκρινόμενος ότι δεν τα βλέπει. Είναι οι ίδιοι που απεργάσθηκαν την οικονομική καταστροφή της χώρας και που τώρα απεργάζονται και την πολιτική της εξόντωση. Αλλά, βλέπετε, αυτή η δημιουργική ασάφεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιάννη πάρε τώρα το ΥΠ.ΕΞ στα χέρια σου, ΣΩΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ !!!!!!!!!!11

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η ντόπια συμμορία που κατέστρεψε την χώρα δε νοιάζεται άμα "άμα χάσουμε και μερικά εδάφη"...
    Ιδίως εάν είναι μακριά από την χαβούζα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η Χαλυβουργικη εστειλε και σενα σε δυσθεωρητα υψη. Ακου με ενα ν * it is not what you but WHOM you know* Συνεχισε να κοβεις βολτες στο διαστημα και αφησε μας ησυχους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η μόνη διαφορά του Μπαρουφάκη από τους υπόλοιπους (γαλαζιοπρασινοροζουλί) "Μένουμεευρωπέοι" είναι πως ενώ οι άλλοι είναι ευρωλιγούρια από ραγιαδισμό και εθελοδουλεία αυτός είναι ευρωλιγούρης από μεγαλοαστισμό και αιθεροβάμωνα ρομαντισμό, κοσμοπολιτισμό-έλλειψη εθνισμού, ναρκισσισμό, αρριβισμό και ιδεολογικό ευρω-φεντεραλισμό.

    Γιάννη (με 2 ν γράφεται θες-δεν θες) παίρνεις 0 στην πατριδογνωσία, δεν είσαι τίποτε παραπάνω από ένας περιφερόμενος ανά την υφήλιο μισθοφόρος νάρκισσος με εθνική συνείδηση μία ευρωπαιστική θολούρα. Η κυρία Λουκά έχει μεγαλύτερη αξιοπρέπεια από εσένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με τους α-εθνους ροζέ-Συριζαίους έχει καμία διαφορα?

      Διαγραφή
    2. Αυτοί είναι οι ροζουλί του "γαλαζιοπράσινοροζουλί" "Μένουμεευρωπέοι" τους οποίους συγκρίνω με το Μπαρουφάκη.

      Διαγραφή
  9. Προφανώς οι άνθρωποι τύπου γιάνης έχουν την εντύπωση ότι ο καλός θεούλης δημιουργώντας τον πλανήτη ταυτόχρονα έμπηγε κατα γης και ταμπελίτσες με γεωγραφικές ονομασίες και συνεπώς αφού οι ονομασίες δεν είναι αποτέλεσμα μεγάλων ομάδων ανθρώπων (των εθνών δηλαδή) και δεν είναι έτσι εθνικές ονομασίες για αυτό ανήκουν σε όποιον περάσει από αυτές.

    Και μία και ομίλησε ο σοφός ο γιάνης περί των κουένκα των άνδεων με την ευκαιρία να πάμε λίγο βορειότερα στα σημερινά κράτη των Ναβάχο, των Απάτσι, των Σιού και των Μοϊκανών.

    Πως είπατε Γιάνης, δεν υπάρχουν τέτοια κράτη; Αν δεν υπάρχουν κακώς διότι οι αυτές οι γεωγραφικές περιοχές που που εκατοικούντο τότε και κατοικούνται σήμερα πως λέγονται δηλαδή; Mη μου πείτε Αμερική;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Η ονομασία ενός κράτους κατά κανόνα παραπέμπει στο έθνος που αποτελεί είτε τη μοναδική είτε την κυρίαρχη συνιστώσα μιας κοινωνίας που έχοντας διεκδικήσει / κερδήσει την αυτοδιάθεσή της, οργανώνεται και λειτουργεί ως κυρίαρχη πολιτική οντότητα στο πλαίσιας ορισμένης γεωγραφικής ενότητας. Με άλλα λόγια τα έθνη δίνουν κατά κανόνα την ονομασία στην περιοχή όπου κατοικούν και όχι το αντίστροφο. Το τελευταίο ισχύει μόνο για ενοπαγή έθνη που διαμορφώθηκαν με τη συρροή και ομογενοποίηση ετερόκλητων πληθυσμών σε μια περιοχή / χώρα που έφερε κάποιο όνομα προηγουμένως (κορυφαίο παράδειγμα το αμερικανικό έθνος). Τα ιστορικά έθνη όμως κατά κανόνα προσδιορίζουν τις γεωγραφικές περιοχές / κοιτίδες τους με το εθνικό τους όνομα (π.χ. Γερμανοί - Γερμανία, Ρώσοι - Ρωσία, Ελλάδα - Έλληνες κοκ). Η περίπτωση της Μακεδονίας δεν διαφέρει ουσιαστικά, καθότι η περιοχή έλαβε το όνομά της από τους αρχαίους Μακεδόνες, οι οποίοι αποτελούσαν κλάδο του ελληνικού έθνους σύμφωνα με τα κριτήρια που και οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες υιοθετούσαν (Ηρόδοτος) για τον προσδιορισμό της εθνικής τους ταυτότητας: Κοινή φυλετική καταγωγή (όμαιμον), κοινή γλώσσα (ομόγλωσσον), κοινές θρησκευτικές παραδόσεις (ομόθρησκον) και κοινά ήθη και έθιμα (ομότροπον). Κατά συνέπεια είναι ανιστόρητος και επικίνδυνα απλουστευτικός ο ισχυρισμός ότι η ονομασία "Μακεδονία" είναι ένας απλώς γεωγραφικός προσδιορισμός και ότι απλά όποιος βρίσκεται/ ζει / γεννιέται σε αυτή την περιοχή μπορεί να λέγεται Μακεδόνας. Άλλωστε δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι ο σφετερισμός του ονόματος Μακεδονία από τους γείτονες ξεκίνησε ακριβώς από τον ισχυρισμό περί ύπαρξης διακριτού από τους Έλληνες "μακεδονικού έθνους" και από την άρνηση της σχέσης της γλώσσας και του πολιτισμού αυτού του έθνους με ο,τιδήποτε ελληνικό.

    Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, ο μοναδικός τρόπος που υπάρχει για να λειτουργήσει ο όρος "Μακεδονία" στο πλάισιο μιας σύνθετης ονομασίας ως αμιγώς γεωγραφικός προσδιορισμός χωρίς εθνικές - αλυτρωτικές συνδηλώσεις, είναι το άλλο συνθετικό της ονομασίας να παραπέμπτει σε μια διακριτή, ιστορική εθνική ταυτότητα / καταγωγή (π.χ. "Σλαβική Μακεδονία" ή "Σλαβο-αλβανική Μακεδονία"). Αλλά ακόμα και αυτό νομίζω ότι θα μπορούσε να γίνει δεκτό από την Ελλάδα μόνο με την αυστηρή προϋπόθεση, αφενός, της απάλειψης οποιασδήποτε επίσημης αναφοράς (συνταγματικής ή άλλης) σε ύπαρξη "μακεδονικού έθνους" και σε σχετικούς αλυτρωτικούς στόχους και, αφετέρου, της αναγνώρισης κατά το διεθνές δίκαιο της ελληνικής εθνικής μειονότητας που κατοικεί στο έδαφος του κράτους αυτού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι. Ας μου επιτρέψει το ιστολογιο ένα σχετικό λινκ προς το yt.

      https://youtu.be/6OYx-29Z3xE

      Διαγραφή
  11. Η πολλή ανάλυση, δείχνει ακριβώς αυτό : Ότι υπάρχει σκοπιμότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ξέρει ότι θα τον βρίσουμε και ευθαρσώς δηλώνει ότι το γουστάρει. Κάποια στιγμή θα ζητήσει τη βοήθεια ψυχιάτρου. Είναι το τέλος του δρόμου κάθε ανθρωποειδούς που νομίζει ότι μπορεί να συνιπάρξει με ανθρώπους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. «Υπάρχουν οι καλύτερες προϋποθέσεις να λυθεί το σκοπιανό». Ποιες είναι αυτές οι προϋποθέσεις; Η προβολή της λογικής των «τετελεσμένων»!
    Φέρτε τους Νεοέλληνες «προ τετελεσμένων» και δώστε τους χρόνο να τα αποδεχτούν.
    Μιλάνε όλοι για λύση του Σκοπιανού.
    Σκεφτήκαμε ποτέ ποιο είναι το Σκοπιανό πρόβλημα;
    Το πρόβλημα δεν είναι το Όνομα. Πρόβλημα είναι όσα εμπεριέχει το Όνομα για τους Σκοπιανούς. Πρόβλημα είναι η πολιτική που χαράχτηκε από τον Τίτο και μετονόμασε την επαρχία Βαρντάσκα, σε Δημοκρατία της Μακεδονίας, συνιστώσα Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας.
    Αυτό με σύμφωνη γνώμη ή και κατ εντολή, της τότε Σοβιετικής Ένωσης και «σύμφωνη γνώμη» των Ηνωμένων Πολιτειών για τους δικούς της λόγους!
    Όλα αυτά στη πλάτη και με «σύμφωνη γνώμη» της Ελλάδας! Όσο αυτό το θεωρούμε μη ανατρέψιμο «τετελεσμένο» αυτό που μας μένει να περιμένουμε το επόμενο βήμα του σχεδιασμού του Τίτο με τον οποίο συμφώνησαν πάνω από 170 κράτη.
    Αυτό και μόνον αυτό έπρεπε να συζητάμε!
    Τώρα ως προς την «αναγνώριση» από 170 χώρες δεν έχει καμιά σημασία. Τη δική μας αναγνώριση-υποχώρηση ζητάνε και γνωρίζουν πως η δική μας αναγνώριση-υποχώρηση έχει σημασία προκειμένου να περάσουν στην επόμενη φάση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. μπαρουφολογος οπως παντα, κομπογιανιτης φιλοσοφος, arty-farty θα τον ελεγαν οι βρετανοι (trying too hard to make other people admire your artistic knowledge or ability) σε κοινοβαρβαρικα διανοητης της πορδης :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εν προκειμένω κι όμως! Ο Βαρουφάκης έχει κάποιο δίκιο!
    Στα τέλη του 19ου αρχές 20ου αιώνα η έννοια «Μακεδόνας» ΕΙΧΕ αποκλειστικά την έννοια του κατοίκου της Μακεδονίας ανεξαρτήτως σε ποιο «μιλέτι» ανήκε!
    Τουτέστιν υπήρχαν Ρωμιοί, Βούλγαροι, Τούρκοι ακόμα και Εβραίοι «Μακεδόνες». Ως όρος δηλωτικός της καταγωγής από το συγκεκριμένο τόπο (Μακεδονία) ήταν αποδεκτός από όλους και κυρίως ΑΠΟ ΕΜΑΣ!
    Σ’ αυτό που διαφωνούσαν οι δικοί μας πρόγονοι – γηγενείς Μακεδόνες ήταν τα –προς βορρά- όρια της «Μακεδονίας», όπως είχαν ορισθεί από τους Οθωμανούς.
    Χαρακτηριστικά έλεγαν ότι: «η Μακεδονία «είναι» (sic), ως εκεί που φυτρώνουν οι συκιές (τα δέντρα)», τουτέστιν ως την περιοχή του Τίκβες στην σημερινή ΠΓΔΜ αρκετά κοντά στα σημερινά σύνορα..
    Τα Σκόπια τα τοποθετούσαν είτε στην «Σερβία ή παλιά Σερβία» είτε στην «Βουλγαρία».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με το πως ονόμαζαν οι οθωμανοί τις περιφέρειες τους δεν δημιουργούσε αυτομάτως και εθνότητες νομίζω. Είναι γνωστό πως ότι βρήκαν οι οθωμανοί εδώ κατά κανόνα το χρησιμοποίησαν και στην δική τους διοίκηση, πχ.: Ρούμελη (Rumeli εκ του Ρωμυλία) και μέχρι που οι οθωμανοί έδιναν όρια -μάλιστα κατα καιρούς διαφορετικά- στην Ρούμελη όπως άλλωστε και στην Μακεδονία δεν είναι δυνατόν να δικαιώνει τον κάθε ένα (τον Βαρουφάκη στην προκαίμενη περίπτωση) ο οποίος στην ουσία λέγοντας μέρος της αλήθειας στην πραγματικότητα ψεύδεται.

      Σε ότι αφορά τη γλώσσα που χρησιμοποιούν διάφορες μικρότερες ή μεγαλύτερες ομάδες, συμφωνώ μαζί σας ότι με τη γλώσσα και μόνο (πολλές φορές και δίγλωσσοι) δεν αποδίδεται εθνική καταγωγή. Άλλωστε αν ήταν έτσι εκατομμύρια ανά τον κόσμο που σήμερα ομιλούν την Αγγλική θα ήταν εθνικά Εγγλέζοι ή και χιλιάδες μετανάστες που ζούν σήμερα στην Ελλάδα και ομιλούν την Ελληνική αισθάνονται να είναι και είναι Έλληνες.

      Διαγραφή
  16. Από σήμερα και πέρα εγώ θα γέγομαξ Γιάνης Βαρουφάκης θα δηλώνω καθηγητής κλπ γιατί έτσι θέλω και θα διεκδικήσω και την περιουσία του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.