"Η Μακεδονία είναι ελληνική"! Δεν ισχύει το ίδιο για τους Μακεδόνες Φίλιππο και Αλέξανδρο τον Μέγα!

Πρώτον
Ο όρος Μακεδονία, από αρχαιοτάτων χρόνων είναι όρος ιστορικός και γεωγραφικός και όχι εθνολογικός [Άρειος Πάγος, αριθμός απόφασης: 1448/2009]
Όπως είναι γνωστό, τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται σε αντιπαράθεση με το Κράτος των Σκοπίων (FYROM), εξ αιτίας της αυθαίρετης και ιστορικά ατεκμηρίωτης αξιώσεως του τελευταίου να αναγνωρισθεί διεθνώς ως Κράτος, με το όνομα "Μακεδονία". Προκειμένου να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια ως προς το σφετερισμό του ονόματος της Μακεδονίας από το νεοσυσταθέν Κράτος των Σκοπίων (FYROM), το οποίο επιχειρεί να αποκτήσει εθνική ταυτότητα με όνομα που αποτελεί ιστορική, πολιτιστική και εθνική κληρονομιά της Ελλάδας, είναι αναγκαίο να επισημανθούν συνοπτικά τα ακόλουθα ιστορικά δεδομένα.
Ο όρος Μακεδονία, από αρχαιοτάτων χρόνων είναι όρος ιστορικός και γεωγραφικός και όχι εθνολογικός. Οι Μακεδόνες δεν είναι, ούτε υπήρξαν κατά το πρόσφατο και το απώτερο παρελθόν, ιδιαίτερος εθνολογικός σχηματισμός. Απλώς, ως Μακεδόνες, ονομάζονται ανέκαθεν οι κάτοικοι της γνωστής από την αρχαιότητα περιοχής της Ελληνικής Μακεδονίας, όπως αντίστοιχα ονομάζονται, Θράκες, οι κάτοικοι της Θράκης, Θεσσαλοί , οι κάτοικοι της Θεσσαλίας κ.ο.κ., χωρίς να υπάρχει αντίστοιχα Θρακική ή Θεσσαλική Εθνικότητα. Επομένως, Μακεδόνες κατά την εθνικότητα δεν υπάρχουν και ούτε μπορούν να "δημιουργηθούν", στα πλαίσια του συλλογικού αυτοπροσδιορισμού των κατοίκων της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, όπως πιο κάτω αναφέρεται.
Επιπλέον, οι αρχαίοι Μακεδόνες, ήταν αναμφισβήτητα Έλληνες, δωρικό ή κατ` άλλη έκδοση, αιολικό φύλο. Το όνομα Μακεδονία αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Ηρόδοτο, έχει δε γνήσια Ελληνική, δωρικής προέλευσης, ρίζα, "Μακεδνός ή Μακεδανός", που σημαίνει μακρύς, υψηλός, λόγω του ύψους των Μακεδόνων, όπου μάκος = μήκος (Ηροδότου Ιστορίαι Α, 56). Ήδη από τον 1ο π.Χ. αιώνα ο μεγάλος γεωγράφος της αρχαιότητας Στράβων, διαπίστωνε : "Εστίν ούν Ελλάς και η Μακεδονία" (Στράβων, Γεωγραφικά,VII.9).

Ως Έλληνες, οι αρχαίοι Μακεδόνες, χρησιμοποιούσαν την ίδια, με τους Έλληνες της νομίμου Ελλάδας γλώσσα, πίστευαν στους ίδιους Θεούς και είχαν τον ίδιο (Ελληνικό) πολιτισμό. Ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης υπήρξε δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τα ευρήματα της Βεργίνας αποτελούν σταθμούς της παγκόσμιας ιστορίας και στοιχεία του παγκόσμιου πολιτισμού που αποδεικνύουν την ελληνικότητα της Μακεδονίας.
Αντίθετα, οι Σλάβοι, δηλαδή τα διάφορα σλαβικά φύλα που εμφανίσθηκαν στην περιοχή των Βαλκανίων, βορείως της Μακεδονίας, κατά τον 7° μ.Χ. αιώνα, δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους Έλληνες Μακεδόνες.

Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους των ετών 1912-1913, που είχαν ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση, πλην άλλων περιοχών, και της Μακεδονίας, από την Οθωμανική κυριαρχία και το τέλος του Α` Παγκοσμίου Πολέμου, οριοθετήθηκαν οριστικώς τα σύνορα μεταξύ Ελλάδας αφενός και Σερβίας και Βουλγαρίας αφετέρου. Κατόπιν Διεθνών Συμφωνιών και ιδίως της συνθήκης του NEUILLY, που ίσχυσε από το 1919, το μεγαλύτερο τμήμα της Μακεδονίας, με τη γεωγραφική του όρου έννοια, περιήλθε στην Ελλάδα, ήτοι το 51,5%, ενώ στη Σερβία περιήλθε το 38,4% και στη Βουλγαρία το 10,1% αυτής.

Έτσι, η αρχαία (κλασική) Μακεδονία, η επονομαζόμενη από γεωγραφική άποψη "Μείζων Μακεδονία", που περιλαμβανόταν μεταξύ Αιγαίου Πελάγους και των ορέων Καμβούνια, Πιέρια και Όλυμπος προς νότο, των λιμνών Αχρίδα και Πρέσπες, και των ορέων Μπαμπούνα, Σκόμιον, Ροδόπη προς Βορρά, του ποταμού Νέστου, ανατολικά και των ορέων Γράμμος και Πίνδος, δυτικά, κατατμήθηκε εν μέρει, μεταξύ των παραπάνω Κρατών, όπως έχει εκτεθεί. Πρέπει να σημειωθεί ότι λόγω της ελευθέρας διακίνησης των πληθυσμών, κατά τους χρόνους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είχαν εγκατασταθεί στην Ελλάδα, ιδίως στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας, Βούλγαροι, σλαβόφωνοι, που είχαν σλαβική εθνική συνείδηση. Μετά την οριστικοποίηση των συνόρων, κατά τα προεκτεθέντα, οι περισσότεροι απ` αυτούς διασκορπίσθηκαν στην περιοχή των Σκοπίων, ή μετανάστευσαν σε διάφορα Κράτη. Οι ολίγοι εναπομείναντες στην Ελλάδα και συγκεκριμένα, στους νομούς Φλώρινας και Έδεσσας, εδήλωσαν Ελληνική Εθνικότητα και έτσι, από την εποχή εκείνη έπαυσε να υπάρχει θέμα σλαβικής μειονότητας. Πριν από το 1944 "Μακεδονία" ως σλαβικό κράτος και "Μακεδονικό Έθνος", ως ιδιαίτερη εθνότητα ήταν έννοιες παντελώς άγνωστες.

Στις 2-8-1944, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, ο Κροάτης Τίτο δημιούργησε το Γιουγκοσλαβικό ομόσπονδο κράτος (ένα από τα έξι της τότε Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας που προέκυψε ως ενιαίο Κράτος το 1918), της λεγόμενης Δημοκρατίας της Μακεδονίας, με πρωτεύουσα τα Σκόπια. Έως τότε, οι κάτοικοι της περιοχής των Σκοπίων δεν είχαν ούτε σερβική, ούτε βουλγαρική, παρά τα φιλοβουλγαρικά αισθήματα των περισσότερων κατοίκων της και πολύ περισσότερο, δεν είχαν "μακεδονική" εθνική συνείδηση. Την τελευταία, τους έπεισε να την αποκτήσουν ο Τίτο, προκειμένου να αποκολλήσει τους Σκοπιανούς από το άρμα των Βουλγάρων, έχοντας ως απώτερο σκοπό, την σύσταση ενιαίου μακεδονικού κράτους, υπό σλαβικό μανδύα και την έξοδο της χώρας του στο Αιγαίο. Είναι χαρακτηριστικό ότι, στην περίοδο του μεσοπολέμου, η κυβέρνηση του Βελιγραδίου υποστήριζε, ότι οι κάτοικοι της περιοχής Σκοπίων ήταν Σέρβοι. Αργότερα, όμως, για να υποβοηθηθεί η προσπάθεια "μακεδονοποίησης" του πληθυσμού της Λ. Δ. Μακεδονίας, που κατοικείτο τότε από ακαθόριστης εθνικότητας πληθυσμούς, με υπεροχή των σλαβόφωνων, αλβανόφωνων και τουρκόφωνων, έπρεπε να αναπτυχθούν όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν ένα λαό, ως διαφορετικό έθνος, δηλαδή η γλώσσα, η ιστορία και ο πολιτισμός.

Καταρχήν, ιδιαίτερη φροντίδα δόθηκε στη λεγόμενη " μακεδόνικη" γλώσσα, που αποτελείτο κατά βάση από λέξεις σλαβικής προέλευσης, εμπλουτισμένη και με ελληνικές αυτούσιες ή παραλλαγμένες, καθώς επίσης και λέξεις τουρκικές, βλάχικες, αλβανικές κ.λ.π. Το ιδίωμα αυτό στην ουσία ήταν η δυτική διάλεκτος της βουλγαρικής γλώσσας, την οποία ομιλούσαν οι κάτοικοι της περιοχής των Σκοπίων. Μετά το 1944, Σκοπιανοί γλωσσολόγοι προσπάθησαν να αφαιρέσουν όλα τα βουλγαρικά στοιχεία από τη διάλεκτο αυτή και να τα αντικαταστήσουν με λέξεις σερβοκροατικές, ώστε να μπορεί η λεγόμενη " μακεδόνικη" γλώσσα, έτσι όπως εξελίχθηκε, να γίνει πλέον κατανοητή από τους σερβοκροατικούς πληθυσμούς της βόρειας Γιουγκοσλαβίας.Ακόμη δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στην εκ των υστέρων " κατασκευή" της ιστορίας του "Μακεδονικού" έθνους. Το Δεκέμβριο του 1948 ιδρύθηκε στα Σκόπια το Ινστιτούτο Εθνικής Ιστορίας του Μακεδονικού Λαού. Το ενδιαφέρον των Σκοπιανών ιστορικών επικεντρώθηκε στην απόδειξη της υπάρξεως ενός ξεχωριστού "μακεδονικού" έθνους, έστω και αν το " έθνος" τούτο, στο παρελθόν, δεν είχε δώσει σημεία ζωής.

Στη συνέχεια, οι πολιτικοί των Σκοπίων δεν περιορίσθηκαν στην προσπάθεια τους " μακεδονοποίησης" του πληθυσμού της περιοχής. Για να ευαισθητοποιήσουν τα πλήθη, αλλά και τη Διεθνή Κοινότητα, δημιούργησαν μία "Μεγάλη ιδέα" περί πλήρους εθνικής αποκατάστασης του "Μακεδονικού" έθνους, διακηρύσσοντας ότι η Μακεδονία στο σύνολο της, δηλαδή τα τρία Βιλαέτια (περιφέρειες) της αυθαίρετης τότε διαίρεσης της τουρκικής Διοίκησης στη Μακεδονία, κατά τους χρόνους της Οθωμανικής κυριαρχίας, που είχαν ως πρωτεύουσες τη Θεσσαλονίκη, το Μοναστήρι και τα Σκόπια, είναι χώρα σλαβική, και ως προς την ιστορική της προέλευση και ως προς την εθνική της σύσταση.
Γι` αυτό (κατά τη "Μεγάλη Ιδέα"), πρέπει να ενωθεί και να αποτελέσει ένα ενιαία κράτος, δεδομένου ότι μετά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο μόνο το Γιουγκοσλαβικό Τμήμα της Μακεδονίας αποκαταστάθηκε εθνικά, στα πλαίσια της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας (θεωρία του "αλυτρωτισμού"). Η προβολή αυτής της "Μεγάλης Ιδέας" στα Σκόπια και στο εξωτερικό δημιούργησε τις σημερινές προστριβές με την Ελλάδα, η οποία δεν είναι δυνατό να ανεχθεί αυτή την έστω "ακαδημαϊκή", καταρχήν, προσβολή της ακεραιότητας του εδάφους της και της ομοιογένειας του πληθυσμού της, που επιχειρείται από την πλευρά των Σκοπίων. Εξάλλου, ουδείς πολιτισμένος λαός μπορεί να ανεχθεί την πλαστογράφηση της Ιστορίας του.

Στην προσπάθεια αυτή των Σκοπίων που άρχισε μετά τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας, αφότου το κράτος των Σκοπίων απέκτησε οντότητα, το έτος 1991, εντάσσεται η διάδοση των παραπάνω ιδεών από διάφορους εθνικιστές μετανάστες, οι οποίοι, μέσω οργανώσεων και σωματείων, που δρουν κυρίως στο εξωτερικό (Αυστραλία, Καναδά, ΗΠΑ), με ομιλίες, συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις πολιτιστικές κλπ παραπληροφορούν το κοινό, δημιουργώντας εσφαλμένες περί υπάρξεως "Μακεδονικού" έθνους και πολιτισμού, "μακεδονικής" γλώσσας και συνείδησης. Παράλληλα, καλλιεργούν και την ιδέα του "αλυτρωτισμού", όπως προεκτέθηκε επιχειρώντας να δημιουργήσουν αποσχιστικές τάσεις, θέτοντας και το ανύπαρκτο θέμα της λεγόμενης "μακεδονικής μειονότητας" που ζεί στην Ελλάδα. [ΑΠ 1448/2009]

Δεύτερον
Η ανθελληνική στάση του Κ.Κ.Ε. μέσω της Κομμουνιστικής Διεθνούς στα χρόνια του Μεσοπολέμου στο μακεδονικό ζήτημα

Η Γ' Διεθνής, γνωστότερη ως Comintern (Κομιντέρν) από τα αρχικά των λέξεων COMmunist INTERnative ιδρύθηκε στη Μόσχα το 1919. Η Κομιντέρν ιδρύθηκε με πρωτοβουλία της ηγεσίας των μπολσεβίκων προκειμένου ν' αποτελέσει το καθοδηγητικό όργανο του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Στο ιδρυτικό της συνέδριο (2-6 Μαρτίου 1919), μετείχαν 52 αντιπρόσωποι από 34 κομμουνιστικά κόμματα διαφόρων χωρών. Το ιδρυτικό συνέδριο της Κομιντέρν ψήφισε το πρόγραμμά της, που είχε συντάξει ο ίδιος ο Λένιν καθώς και τις θέσεις του Λένιν για τη την παγκόσμια επικράτηση του προλεταριάτου. Από το 1919 που ιδρύθηκε, ως το 1943 που διαλύθηκε από τον Στάλιν, η Κομιντέρν πραγματοποίησε επτά συνέδρια.

Κατά τα έτη 1933 – 1939, το μακεδονικό παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Κομιντέρν και αντιμετωπίζεται στα πλαίσια της συγκρότησης ενός ενιαίου αντιναζιστικού μετώπου. Πρωτεργάτες της μακεδονικής πολιτικής της Κομιντέρν, στα Βαλκάνια, ήταν οι Βούλγαροι Vasil Kolarov και Christo Kabakciev που κατείχαν υψηλές θέσεις στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και μέσω της Κομιντέρν εξέφραζαν τις θέσεις του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος που θεωρούσε το μακεδονικό, ως βουλγαρικό ζήτημα. Ο V. Kolarov ήταν αυτός που έθεσε για πρώτη φορά θέμα αυτονόμησης της Μακεδονίας και της Θράκης στη Δεύτερη Συνδιάσκεψη της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας (BKO), τον Σεπτέμβριο του 1920. Όλοι οι αντιπρόσωποι των κομμουνιστικών κομμάτων (και ο Έλληνας Γ. Γεωργιάδης), απέρριψαν την πρόταση.

Ακολούθως, στο 3ο Συνέδριο της Κομιντέρν (22 Ιουνίου – 22 Ιουλίου 1921), τέθηκε ξανά από τον V. Kolarov, το ζήτημα της αυτονομίας της Μακεδονίας και της Θράκης. Ο Έλληνας αντιπρόσωπος και ηγετικό στέλεχος του Σ.Ε.Κ.Ε. (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος) Γεώργιος Γεωργιάδης, βλέποντας τους κινδύνους που ελλοχεύουν από μια τέτοια, πιθανή, εξέλιξη, παρουσιάστηκε στον Λένιν και του επισήμανε ότι ο ελληνικός λαός θα αντιδρούσε, αλλά και το μέλλον του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας θα κινδύνευε. Ο Λένιν τον καθησύχασε. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ο Γεωργιάδης, επισήμανε τους κινδύνους ενώ αργότερα αποχώρησε από το Κ.Κ.Ε. και κατήγγειλε την πολιτική του Κ.Κ.Ε. ως αντεθνική.

Στην 6η Συνδιάσκεψη της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας (BKO) (Δεκέμβριος 1923), οι Βούλγαροι επαναφέρουν το θέμα της αυτονομίας Μακεδονίας και Θράκης. Η ΒΚΟ υιοθετεί πλήρως τις βουλγαρικές θέσεις. Υπέρ της απόφασης ψήφισε και ο αντιπρόσωπος του Κ.Κ.Ε. Ν. Σαργολόγος.Χαρακτηριστικό απόσπασμα της απόφασης είναι το παρακάτω: "Οι κατοικούντες εις την Μακεδονίαν Έλληνες, Σέρβοι Βούλγαροι και Αλβανοί είναι Μακεδόνες με καθαρώς μακεδονικήν συνείδησιν και οι κατοικούντες εις την Θράκην είναι Θράκες με θρακικήν συνείδησιν, δικαιούμενοι αυτονομίας και ανεξαρτησίας ως έχοντες ιδιαίτερην εθνικήν συνδείδησιν".

Στην Έβδομη Συνδιάσκεψη της ΒΚΟ, οι Βούλγαροι πιέζουν για λήψη οριστικής απόφασης σχετικά με την αυτονομία της Μακεδονίας και της Θράκης, δεν τα καταφέρνουν όμως. Ωστόσο "περνούν" τις θέσεις τους μέσα από σχετική απόφαση του 5ου Συνεδρίου της Κομιντέρν (Ιούλιος 1924). Με την απόφαση αυτή, συμφώνησαν και οι αντιπρόσωποι του Κ.Κ.Ε. Σεραφείμ Μάξιμος και Παντελής Πουλιόπουλος! Όσο για τον Ν. Σαργολόγο που αναφέρθηκε παραπάνω; Μετά την ψήφιση υπέρ της βουλγαρικής θέσης στη ΒΚΟ το 1923, έφυγε για την Αμερική, μαζί με 7.500 δολάρια που ήταν η πρώτη ενισχυτική δόση της Κομιντέρν προς το Κ.Κ.Ε !

Από την άλλη πλευρά, αξιόλογα και μορφωμένα στελέχη του Κ.Κ.Ε. διαγράφτηκαν. Έτσι, το Γ' Συνεργείο του Κόμματος, διέγραψε τον Γ. Κορδάτο και τον Θ. Αποστολίδη. Η αιτιολογία ήταν, πως οι απόψεις τους πάνω στο "μακεδονικό", ήταν αντικομουνιστικές… [Εφ. Πρώτο Θέμα, Το «Μακεδονικό Ζήτημα» από τα τέλη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ως το 1939, του Μιχάλη Στούκα]

Τρίτον
Παρέμβαση με ανακοίνωσή της έκανε η εκκλησία της Ελλάδος στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, σε μια (αυτονόητη) ανάμιξη της εκκλησίας σε κορυφαίο πολιτικό και γεωστρατηγικό επίπεδο που αφορά τη χώρα.

«H Εκκλησία δεν μπορεί να αποδεχθεί όνομα με τον όρο ‘’Μακεδονία’’ ή παράγωγό του», επισημαίνεται σε ανακοίνωση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, η οποία εξηγεί ότι θα υπάρξουν επιπτώσεις με την ονομασία της σχισματικής αυτοαποκαλούμενης ‘’εκκλησίας της Μακεδονίας’’ και καλεί την κυβέρνηση να κατανοήσει την ανησυχία της. O αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος προσωπικά εμφανίστηκε ανυποχώρητος όσον αφορά στη χρήση της λέξης «Μακεδονία» στη Διαρκή Ιερά Σύνοδο. [Διαρκής Ιερά Σύνοδος: Ούτε «Μακεδονία», ούτε παράγωγό της στο όνομα των Σκοπίων | iefimerida]

Ολοκληρωτική απόσταση από τη διαπραγμάτευση για το Σκοπιανό επέλεξε να πάρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταγγέλλοντας την κυβέρνηση για «μυστική διπλωματία» αλλά και δηλώνοντας για πρώτη φορά ότι είναι έτοιμος να απορρίψει μια μη ικανοποιητική συμφωνία. Ο κ. Μητσοτάκης όμως δεν έμεινε εκεί. Προχώρησε παραπέρα παίρνοντας το μέρος της ηγεσίας της Εκκλησίας [Το φλερτ της ΝΔ με την Εκκλησία για το Σκοπιανό, news247].

«Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική, όπως την περιέγραψε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Δεν εκχωρούμε τον ελληνικό όρο ‘’Μακεδονία’’. Υπάρχουν σλαβικοί όροι, όπως Βαρντάρσκα, που μπορούν να χρησιμοποιήσουν και οι οποίοι δεν θα περιέχουν τον όρο Μακεδονία και τους οποίους αποδεχόμαστε», τόνισε ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων και υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος στην ομιλία του στο Εθνικό Συμβούλιο των ΑΝΕΛ. «Ούτε new (νέα), ούτε upper (άνω) Μακεδονία», πρόσθεσε χαρακτηριστικά. Παράλληλα με απόφασή του το εθνικό συμβούλιο των ΑΝΕΛ απέρριψε εκ νέου και ομόφωνα τη χρήση του όρου Μακεδονία και των παραγώγων του στην επίλυση του προβλήματος της ονομασίας της πΓΔΜ.

Τέταρτον
Φίλιππος Β΄ o Μακεδών

Ο Φίλιππος της Μακεδονίας ή Φίλιππος Β΄ o Μακεδών (382 π.Χ. - 336 π.Χ.) ήταν βασιλιάς του αρχαίου ελληνικού βασιλείου της Μακεδονίας από το 359 π.Χ. μέχρι τη δολοφονία του το 336 π.Χ. Ήταν ο βασιλιάς που έκανε τη Μακεδονία ισχυρό βασίλειο, ένωσε υπό την ηγεμονία του τα υπόλοιπα ελληνικά βασίλεια και προετοίμασε στην ουσία την κατάκτηση της Περσίας και του μεγαλύτερου μέρους του τότε γνωστού κόσμου από τον γιό του Μέγα Αλέξανδρο.

O Φίλιππος, έχοντας διώξει την πρώτη του σύζυγο και μητέρα του Αλέξανδρου Ολυμπιάδα, παντρεύτηκε μια Μακεδόνισσα πριγκίπισσα, την Κλεοπάτρα, ανιψιά του Αττάλου. Στο γαμήλιο γλέντι ο Άτταλος εύχεται στο ζευγάρι να αποκτήσει γρήγορα ένα νόμιμο διάδοχο (αποκαλώντας έμμεσα τον Αλέξανδρο νόθο). Ο Αλέξανδρος αδειάζει το ποτήρι του στο πρόσωπο του Αττάλου και ξεσπά ένας φοβερός καυγάς. Ο Φίλιππος, μεθυσμένος, τραβά το ξίφος του, αλλά σκοντάφτει και πέφτει κάτω. Ο Αλέξανδρος σχολιάζει «δείτε τον άνθρωπο που θέλει να περάσει στην Ασία και δεν μπορεί να περάσει πάνω από ένα τραπέζι».

Η Ολυμπιάδα με τον Αλέξανδρο καταφεύγουν στο σπίτι του πατέρα της στην Ήπειρο. Η φυγή του Αλέξανδρου χαλάει τα σχέδια του Φιλίππου, που δεν μπορεί να εκστρατεύσει χωρίς αντιβασιλέα. Ο Αλέξανδρος αργότερα γύρισε και ο Φίλιππος ξανάρχισε τα σχέδιά του, στέλνοντας τον Ιούνιο του 336 π.Χ. στον Ελλήσποντο τον Άτταλο και τον Παρμενίωνα με 10.000 στρατό, για να προετοιμάσουν την εκστρατεία.

Ακολούθως ο Φίλιππος οργάνωσε τον εορτασμό για τους γάμους της κόρης του Κλεοπάτρας με το βασιλιά των Μολοσσών, Αλέξανδρο Α΄, στο θέατρο των Αιγών. Σύμφωνα με τον Διόδωρο, σε μια επίδειξη δύναμης ο Φίλιππος έκανε την είσοδό του στο θέατρο χωρίς την φρουρά του. Τότε όμως δολοφονήθηκε από έναν από τους πιο έμπιστους σωματοφύλακές του, τον Παυσανία. Ο Παυσανίας σκοτώθηκε λίγα λεπτά αργότερα από τους διώκτες του -Λεοννάτος μαζί με τον Περδίκκα.

Ο Αλέξανδρος και με την υποστήριξη του Αντίπατρου, που εκτελούσε χρέη αντιβασιλέα, ανακηρύχθηκε από τον στρατό νέος βασιλιάς. Οι λόγοι και οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας δεν έγιναν γνωστοί. Φαίνεται όμως ότι είχε συνεργούς, πράγμα που στρέφει τις υποψίες είτε στους Πέρσες, που ήθελαν να αποτρέψουν την εισβολή στο κράτος τους, είτε στην Ολυμπιάδα, που αισθανόταν ταπεινωμένη, επειδή ο Φίλιππος την είχε χωρίσει για μία νεότερη και ανιψιά του στρατηγού Αττάλου. Θα μπορούσαν όμως να είναι κάποιοι εσωτερικοί αντίπαλοι του Φιλίππου στην Μακεδονία και την υπόλοιπη Ελλάδα, ακόμα και ο ίδιος ο Αλέξανδρος, που να ήθελε προσωπικά τη δόξα να οδηγήσει την εκστρατεία κατά των Περσών. [Wikipedia, Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας]

Πέμπτον
Αλέξανδρος ο Μέγας

Ο Αλέξανδρος Γ΄ ο Μακεδών (356 π.Χ - 323 π.Χ.) ή Αλέξανδρος ο Μέγας ή Μέγας Αλέξανδρος, ήταν βασιλιάς της Μακεδονίας, ηγεμόνας της Πανελλήνιας Συμμαχίας κατά της Περσικής αυτοκρατορίας, Φαραώ της Αιγύπτου, βασιλιάς της Ασίας και βορειοδυτικής Ινδίας, του οποίου οι κατακτήσεις αποτέλεσαν τον θεμέλιο λίθο της Ελληνιστικής εποχής των βασιλείων των Διαδόχων και Επιγόνων του.

Γεννήθηκε στην Πέλλα της Μακεδονίας τον Ιούλιο του έτους 356 π.Χ.. Γονείς του ήταν ο βασιλιάς Φίλιππος Β' της Μακεδονίας και η πριγκίπισσα Ολυμπιάδα της Ηπείρου. Ως βασιλιάς της Μακεδονίας, συνέχισε το έργο του πατέρα του, Φιλίππου Β', και του παππού του, Αμύντα Γ', ικανών στρατηγών, πολιτικών και διπλωματών, οι οποίοι διαδοχικά αναμόρφωσαν το Μακεδονικό βασίλειο και το εξέλιξαν σε σημαντική δύναμη του Ελληνικού κόσμου, και με τη σειρά του ο Αλέξανδρος το διαμόρφωσε σε παγκόσμια υπερδύναμη. Υπήρξε ο σπουδαιότερος στρατηγός στην ιστορία, και κατά την περίοδο των 13 ετών της βασιλείας του (336 - 323 π.Χ.) κατέκτησε το μεγαλύτερο μέρος του τότε γνωστού κόσμου (Μικρά Ασία, Περσία, Αίγυπτο κλπ), φτάνοντας στις παρυφές της Ινδίας, και χωρίς να έχει ηττηθεί σε μάχη που ο ίδιος συμμετείχε. Οι Αλεξανδρινοί χρόνοι αποτελούν το τέλος της κλασσικής αρχαιότητας και την απαρχή της περιόδου της παγκόσμιας ιστορίας γνωστής ως Ελληνιστικής.

Η συνολική επικράτεια της αυτοκρατορίας του, στη μεγαλύτερή της έκταση κατά το 323 π.Χ., υπολογίζεται σε 5.200.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, και περιλάμβανε κομμάτια από 26 σημερινές χώρες (Ελλάδα, Αλβανία, ΠΓΔΜ, Μαυροβούνιο, Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Τουρκία, Κύπρος, Αίγυπτος, Αφγανιστάν, Ιράκ, Ιράν, Ισραήλ, Ινδία, Ιορδανία, Καζακστάν, Κουβέιτ, Κιργιστάν, Λίβανος, Πακιστάν, Σαουδική Αραβία, Συρία, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενιστάν).

Πέθανε στην Βαβυλώνα, στο παλάτι του Ναβουχοδονόσορα Β' στις 10 Ιουνίου του 323 π.Χ., σε ηλικία ακριβώς 32 ετών και 11 μηνών. Το σύνολο της επιρροής του, συχνά τον κατατάσσει μεταξύ των κορυφαίων παγκοσμίων προσωπικοτήτων όλων των εποχών με τη μεγαλύτερη επιρροή, μαζί με τον δάσκαλο του Αριστοτέλη.

Έκτον
Στους Βασιλικούς Τάφους της Βεργίνας βρέθηκαν εκτός από τα Οστά του Φιλίππου και τα Οστά της τελευταίας συζύγου τού Φιλίππου, Κλεοπάτρας, μαζί με το νεογέννητό της, καθώς και τα Οστά του Αρριδαίου, ετεροθαλή αδελφού τού Μεγάλου Αλεξάνδρου! Επίσης, ΒΡΈΘΗΚΕ Η ΑΣΠΊΔΑ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΚΕΦΑΛΑΊΑ ΤΟΥ ΜΕΓΆΛΟΥ ΑΛΕΞΆΝΔΡΟΥ! ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΆ ΑΝΤΙΚΕΊΜΕΝΑ ΤΟΥ ΜΕΓΆΛΟΥ ΑΛΕΞΆΝΔΡΟΥ που για πρώτη φορά η Ελλάδα κατέχει, το Ρωμαίικο εξαφάνισε από προσώπου γης.

Στις 8 Νοεμβρίου, 1977, ο αρχαιολόγος Μανώλης Ανδρόνικος ανακοίνωσε την ανακάλυψη του ασύλητου Τάφου του Φιλίππου Β΄ στην Βεργίνα της Ημαθίας, γεγονός που υπήρξε μείζων αρχαιολογική ανακάλυψη παγκοσμίως. Τα ευρήματα του Τάφου αργότερα συμπεριλήφθηκαν στην έκθεση «Αναζητώντας τον Αλέξανδρο» που έγινε σε τέσσερις πόλεις των Η.Π.Α. από το 1980 ως το 1982. [Wikipedia Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας]

I) Ανθρωπολογική έρευνα του σκελετικού υλικού από τις ανασκαφές του Καθηγητή Ανδρόνικου στη Βεργίνα: «Ο βασιλικός Τάφος της Βεργίνας ανήκει στον βασιλιά Φίλιππο Β΄»

«Ο βασιλικός τάφος της Βεργίνας ανήκει στον βασιλιά Φίλιππο Β΄» διακηρύσσει 37 χρόνια μετά την μνημειώδη ανακάλυψη του αείμνηστου Καθηγητή της, Μανόλη Ανδρόνικου, η διευθύντρια της πανεπιστημιακής ανασκαφής στη Βεργίνα Καθηγήτρια αρχαιολογίας του ΑΠΘ, Χρυσούλα Σαατσόγλου - Παλιαδέλη.

Αναφερόμενη στα νέα πορίσματα, η κα Παλιαδέλη στην εισήγησή της με τίτλο «Σκελετικό υλικό από τους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας» στο πλαίσιο του 27ου αρχαιολογικού συνεδρίου, μεταξύ άλλων αναφέρει: «Η ανθρωπολογική έρευνα των δύο σκελετικών συνόλων από τον θάλαμο και τον προθάλαμο του Τάφου που κατέγραψε 350 οστά και θραύσματα, συνοδεύεται από 3.000 έγχρωμες ψηφιακές φωτογραφίες και υποστηρίχτηκε από αξονικές τομογραφίες, ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σάρωσης (SEM) και φθορισμομετρία ακτίνων Χ (XRF) που εντόπισαν πάνω στα οστά.»

Το σημαντικότερο συμπέρασμα της έρευνας, όπως δήλωσε η επικεφαλής της πανεπιστημιακής ανασκαφής, αφορά στην ενίσχυση όχι μόνον από αρχαιολογική αλλά και από ανθρωπολογική άποψη, ότι ο Τάφος ανήκει στον Φίλιππο Β’, ενώ η χρονολόγηση του θανάτου του είναι το 336 π.Χ.. [Ναυτεμπορική: Ο βασιλικός Τάφος της Βεργίνας ανήκει στον βασιλιά Φίλιππο Β΄, Επιστημονικά συμπεράσματα από το 27ο αρχαιολογικό συνέδριο στη Θεσσαλονίκη, Πέμπτη, 13 Μαρ 2014]

II) Ανάπλαση του προσώπου του Βασιλέα Φιλίππου, που βασίστηκε στο Κρανίο του Φιλίππου που βρέθηκε στον Τάφο της Βεργίνας

Την ταύτιση του Νεκρού με τον Φίλιππο Β’ που είχε κάνει ο Αρχαιολόγος Μανώλης Ανδρόνικος καθώς και το πόρισμα του 27ου αρχαιολογικού συνεδρίου, σύμφωνα με το οποίο το σκελετικό υλικό από τους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας ανήκει στον Φίλιππο Β’ , επιβεβαιώνουν η πρώτη ανάπλαση σε εκμαγείο του προσώπου του Βασιλιά της Μακεδονίας Φιλίππου. Το 1984 η επιστημονική ομάδα των J. Musgrave, J. Prag και R. Νeave μελετώντας το κρανίο του νεκρού τού Τάφου της Βεργίνας προχώρησε σε ανάπλαση του προσώπου του και κατέληξε να υποστηρίξει την αρχική ταύτιση με τον Φίλιππο που είχε κάνει ο αρχαιολόγος Μανώλης Ανδρόνικος. Η πρώτη ανάπλαση του προσώπου του Φιλίππου, στην εικόνα 1.

Ο νεκρός έφερε ένα βαθύ τραύμα στην περιοχή του δεξιού ματιού, όπως αναφέρουν οι ιστορικές πηγές ότι είχε υποστεί ο Φίλιππος κατά την πολιορκία της Μεθώνης το 355-54 π.Χ. Ο Φίλιππος δολοφονήθηκε το 336 π.Χ. σε ηλικία 46 ετών. Η τελευταία προσπάθεια ψηφιακής αναπαράστασης του προσώπου του βασιλιά της Μακεδονίας Φιλίππου, πατέρα του του ενδοξότερου των Ελλήνων, Αλεξάνδρου του Μέγα, έγινε το 2015, αυτή τη φορά με τη χρήση του εργαλείου Photoshop. Το αποτέλεσμα της ψηφιακής αναπαράστασης του προσώπου του Βασιλέα Φιλίππου, στην εικόνα 2. [κείμενο ProNews, φωτογραφία Πρώτο Θέμα]

III) «Ναι, είναι ο Φίλιππος!»

Ο καθηγητής Ανατομίας Μασγκρέιβ στηρίζει απολύτως με μελέτη του την ερμηνεία του Μανόλη Ανδρόνικου. Η μελέτη του καθηγητή Ανατομίας δημοσιεύεται στο νέο τεύχος του Διεθνούς Περιοδικού Ιατρικών Επιστημών. Ο κ. Μασγκρέιβ έχει μελετήσει το σκελετικό υλικό του Τάφου σε συνεργασία και με άλλους συναδέλφους του, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ένας ιατροδικαστής. Επίσης, μετείχε στην ομάδα που έχει αναπαραστήσει μέσω «ανάπλασης» το πρόσωπο του Φιλίππου. Μαζί του ήταν ο αρχαιολόγος Τζον Πραγκ από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και ο ειδικευμένος ζωγράφος Ρίτσαρντ Νίβι του Μουσείου του Μάντσεστερ. "Ο νεκρός στους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας είναι ο Φίλιππος Β’" ! [Έθνος, 10|09|2010, «Ναι, ήταν ο Φίλιππος», βλ. και εφημ. Τα Νέα: «Ανθρωπολογική έρευνα στα οστά που βρέθηκαν στον βασιλικό τάφο επιβεβαιώνει πως ήταν θαµµένος ο Φίλιππος...»]

IV) Οριστική πιστοποίηση ότι ένα οστούν από τον Τάφο στη Βεργίνα με μία τρύπα στο γόνατο είναι το τραυματισμένο πόδι του Φιλίππου Β’ ! Στους Βασιλικούς Τάφους της Βεργίνας βρέθηκαν εκτός από τα Οστά του Φιλίππου και τα Οστά της τελευταίας συζύγου τού Φιλίππου, Κλεοπάτρας, μαζί με το νεογέννητό της, καθώς και τα Οστά του Αρριδαίου, ετεροθαλή αδελφού τού Μεγάλου Αλεξάνδρου! Επίσης, ΒΡΈΘΗΚΕ Η ΑΣΠΊΔΑ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΚΕΦΑΛΑΊΑ ΤΟΥ ΜΕΓΆΛΟΥ ΑΛΕΞΆΝΔΡΟΥ ! !

Νέα επιστημονική εργασία που δημοσιεύτηκε στις 20|07|2015 στο έγκυρο αμερικανικό επιστημονικό περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS) πιστοποιεί ότι τα Οστά που βρέθηκαν στη Βεργίνα ανήκουν στον Φίλιππο Β', πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μαζί με τον Φίλιππο Β’ πιστοποιήθηκε ότι είναι θαμμένη η τελευταία γυναίκα του Φιλίππου, Κλεοπάτρα, μαζί με το νεογέννητό της – τους οποίους δολοφόνησε η μητέρα του Μ. Αλεξάνδρου, Ολυμπιάδα.

Για πρώτη φορά αποδεικνύεται ότι τα οστά ανήκουν όντως στον Φίλιππο Β’. Πιστοποιήθηκε ότι ένα οστούν από τον Τάφο στη Βεργίνα με μία οπή στο γόνατο είναι το τραυματισμένο πόδι του Φιλίππου Β’! Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, τρία χρόνια πριν από τη δολοφονία του το 336 π.Χ., κατά τη διάρκεια μάχης, ο Φίλιππος τραυματίστηκε από ένα δόρυ που πέρασε μέσα από το πόδι του και τον κατέστησε κουτσό. Έπειτα από 2300 χρόνια, αυτό το εντυπωσιακό οστούν φέρει ακόμα την οπή που προκάλεσε το δόρυ! Το οστούν έχει επίσης υποστεί αγκύλωση μεταξύ της κνήμης και του μηρού, που δείχνει ότι ο νεκρός κούτσαινε, γεγονός που συνάδει με αυτά που ξέρουμε για τον Φίλιππο Β’. Το τραυματισμένο Οστό από το πόδι του Βασιλέα Φιλίππου, που 2300 χρόνια μετά τον τραυματισμό του φέρει ακόμα την οπή που προκάλεσε το δόρυ, στην εικόνα 3.

Έπειτα από συστηματική έρευνα, η επιστημονική αυτή ομάδα από την Ελλάδα και την Ισπανία, υπό τη διεύθυνση του Αντώνη Μπαρτσιώκα και του Juan Luis Arsuaga, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα σκελετικά υπολείμματα του Φιλίππου Β’ όντως βρίσκονται στη Βεργίνα. Αυτή είναι η πρώτη φορά που τα οστά του Τάφου στη Βεργίνα εξετάστηκαν από παλαιοανθρωπολόγους ενδελεχώς με τις πιο σύγχρονες μεθόδους.

Ο Αρριδαίος, ετεροθαλής αδελφός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, βρέθηκε θαμμένος σε παρακείμενο Τάφο ενώ η Ασπίδα και Περικεφαλαία που βρίσκεται στο πλευρό του, ανήκει στον Μεγάλο Στρατηλάτη Αλέξανδρο τον Μέγα, αφού ο Αρριδαίος ήταν ανίκανος για μάχη, αλλά απλά κατά την διάρκεια της στέψης του, είχε χρησιμοποιήσει μερικά από τα αντικείμενα που ανήκαν στον αδελφό του. Στην εικόνα 4 η Ασπίδα του Μ. Αλεξάνδρου και στην εικόνα 5 η περικεφαλαία του Βασιλέα των Ελλήνων Αλέξανδρου!

Σημαντικό επακόλουθο της έρευνας είναι ότι για πρώτη φορά μπορεί να υποστηριχθεί με βεβαιότητα ότι η Ελλάδα κατέχει αντικείμενα που ανήκουν στην πανοπλία του γνωστότερου παγκοσμίως Βασιλέα, του Μεγάλου Αλέξανδρου!

Τα νέα επιστημονικά στοιχεία ήρθαν στο φως από ομάδα Ελλήνων και Ισπανών επιστημόνων με επικεφαλής τον Αντώνη Μπαρτσιώκα και τον Juan Luis Arsuaga, οι οποίοι χρησιμοποίησαν τις πιο σύγχρονες μεθόδους για να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους.Με την σημαντική αυτή επιστημονική ανακάλυψη αλλάζουν τα μέχρι σήμερα δεδομένα για την Βεργίνα και πλέον καθίσταται βέβαιο ότι τα οστά ανήκουν στον Φίλιππο Β', αλλά ότι και προσωπικά αντικείμενα όπως η Ασπίδα του μεγαλύτερου Βασιλέα στον κόσμο, ανά τους αιώνες, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ανακαλύφθηκαν στο σημείο αυτό της Μακεδονίας. Η νέα επιστημονική έρευνα δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό επιστημονικό περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences. [Πρώτο Θέμα, 21/07/2015 : «Συγκλονιστικές αποκαλύψεις Ελλήνων και Ισπανών επιστημόνων. Οστό με τρύπα θεωρείται το κουτσό πόδι του Μακεδόνα βασιλιά - Βεβαιώθηκε ότι στην Βεργίνα ήταν θαμμένα μέρη από την πανοπλία του Μεγάλου Αλεξάνδρου που βρίσκονταν μέσα στον τάφο του ετεροθαλούς αδελφού του Αρριδαίου» (σ.σ. πρόσεξε τη διατύπωση που χρησιμοποιεί το Ρωμαίικο κατεστημένο: «…*ήταν* θαμμένα μέρη από την πανοπλία του Μεγάλου Αλεξάνδρου που *βρίσκονταν* μέσα στον τάφο του ετεροθαλούς αδελφού του Αρριδαίου», «…το οστό *θεωρείται* το *κουτσό* πόδι του Φιλίππου» , «…η πανοπλία του Μ. Αλεξάνδρου *ήταν* θαμμένη στον Τάφο…».)]

«Η Ασπίδα και η Περικεφαλαία που βρέθηκαν στον Τάφο, ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΈΞΑΝΔΡΟ. Για πρώτη φορά η Ελλάδα μπορεί να ισχυριστεί ότι κατέχει τουλάχιστον δύο αντικείμενα που ανήκαν στον Μέγα Αλέξανδρο!», γράφει θριαμβευτικά ο κυπριακός Τύπος (τα κεφαλαία, από το πρωτότυπο δημοσίευμα). Και συνεχίζει ο κυπριακός Τύπος για τα εκπληκτικά Ταφικά ευρήματα της Βεργίνας ως εξής: «Το Υπουργείο Πολιτισμού της Ελλάδας, με ισχυρότατο όπλο την πρόσφατη εργασία για την Βεργίνα, θα πρέπει να οργανώσει άμεσα μια παγκόσμια περιήγηση του οστού του Φιλίππου και των αντικειμένων του Μ. Αλεξάνδρου, που θα αποφέρει οικονομικό όφελος δισεκατομμυρίων για την πατρίδα μας και για το ίδιο το Υπουργείο σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς! Ποιος δεν θα ήθελε στο κόσμο να δει την πανοπλία του Μεγάλου Αλεξάνδρου;» αναρωτιέται (αφελώς) ο ανυποψίαστος κυπριακός Τύπος. [Sigmalive : "Η ασπίδα του Μ. Αλεξάνδρου θα βοηθήσει οικονομικά την Ελλάδα!", ημ. δημ. 22.07.2015]

Σε δηλώσεις του ο Α. Μπαρτσιώκας στο κυπριακό Sigmalive, αναφερόμενος σε ανακοίνωση του ελληνικού Υπουργείου Πολιτισμού με την οποία επιχειρήθηκε να αμφισβητηθεί η επιστημονική εγκυρότητα των ευρημάτων (!) βάσει των οποίων το σκελετικό υλικό ταυτοποιήθηκε με τον Βασιλέα Φίλιππο, τονίζει ότι «...είναι πρωτοφανές στην παγκόσμια επιστημονική πρακτική ένα Υπουργείο Πολιτισμού να βγάζει ανακοίνωση που επιχειρεί ‘να αντικρούσει’ μιαν επιστημονική εργασία που δημοσιεύτηκε σε επιστημονικό περιοδικό υψίστου κύρους.». Στη συνέχεια ο Α. Μπαρτσιώκας τονίζει ότι το ίδιο το Υπουργείο έπρεπε να προβάλλει ανά τον κόσμο την εργασία αυτή για πολλούς λόγους. [Sigmalive : "Η ασπίδα του Μ. Αλεξάνδρου θα βοηθήσει οικονομικά την Ελλάδα!", ημ. δημ. 22|07|2015]

7) Τα αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Φιλίππου που ορθώνονται στην πρωτεύουσα του τιτόϊκου υβριδίου, οι Εννέα Μούσες σε ημικυκλικό περιστύλιο διακοσμημένο στην κορυφή του με μακεδονικούς Λέοντες, τα αγάλματα των Παρμενίωνα, Αμύντα, Αρχέλαου, και Περδίκα, ακόμη και οι αρχαιοελληνικές τριήρεις που είναι χτισμένες στην κοίτη του Βαρδάρη (!) αλλά και τα μνημεία αλυτρωτισμού και ψευδοϊστορίας όπως το «μουσείο μακεδονικού αγώνα» και άλλα αρχιτεκτονικά κακέκτυπα της Κλασικής Ελλάδας όπως, το δικαστικό μέγαρο των Σκοπίων, το υπουργείο Εξωτερικών, το εθνικό θέατρο και το νέο ‘’αρχαιολογικό’’ μουσείο των Σκοπίων, με το κόστος μάλιστα του μεγαλεπήβολου σχεδίου να υπολογίζεται στα 500 εκατομμύρια ευρώ (!), δεν είναι παρά μερικά μόνο κακέκτυπα ψευδοϊστορικού κιτς από εκείνα που το ‘’ελληνικό’’ κράτος επέτρεψε στο τιτόϊκο υβρίδιο να κάνει χρήση, για την κατασκευή εθνολογικού χώρου, στη θέση της Μακεδονίας ως ιστορικού και γεωγραφικού χώρου.

Συνειδητές πράξεις αποελληνισμού της Μακεδονίας από τον ελληνόφωνο Ρωμαιοχριστιανισμό, όπως η απαγόρευση τα λείψανα των Βασιλικών Τάφων της Βεργίνας να εκτεθούν σε κοινή θέα, πράξεις ακραίου ανθελληνισμού όπως η βεβήλωση των Τάφων και η περιύβριση των Νεκρών Μακεδόνων – μελών όλων της Βασιλικής οικογένειας της Δυναστείας των Αργεαδών, πρώτα του Φιλίππου, έπειτα της τελευταίας συζύγου του Κλεοπάτρας και του νεογέννητου παιδιού τους, καθώς και του Αρριδαίου, ετεροθαλή αδελφού τού Μεγάλου Αλεξάνδρου, τα Οστά των οποίων βρέθηκαν στους Τάφους της Βεργίνας, στη συνέχεια πράξεις ακραίου ανθελληνισμού όπως η ατιμωτική λαφυραγώγηση της Περικεφαλαίας και της Ασπίδας του Μ. Αλεξάνδρου, επέτρεψαν στο τιτόϊκο υβρίδιο να διατυπώσει ιστορικές αιτιάσεις περί «μακεδονικού έθνους» (!) στο γεωγραφικό χώρο που καταλάμβανε η κλασική Μακεδονία της αρχαιότητας, εδάφη που σήμερα κατοικούνται από ακαθόριστης εθνικότητας πληθυσμούς, με υπεροχή των σλαβόφωνων, αλβανόφωνων και τουρκόφωνων, εδάφη της Αρχαίας Μακεδονίας που κατόπιν Διεθνών Συμφωνιών παραχωρήθηκαν στους σέρβους το 1919 σε ποσοστό 38,4% .

Την ευθύνη για την υπονόμευση του Ελληνισμού από το τιτόϊκο υβρίδιο φέρουν ακέραια οι ελληνόφωνες ελίτ. Ο υπερχιλιετής αποελληνισμός της Μακεδονίας, η ευθεία υπονόμευση του σκελετικού υλικού από το βαθύ Ρωμαίικο κράτος, που κατατείνει σε αποποίηση της Ελληνικότητας της Μακεδονίας όπως αυτή αυθεντικά ταυτίζεται με τη Μακεδονική Δυναστεία των Αργεαδών από την οποία προέρχονται οι Βασιλείς των Ελλήνων Φίλιππος Β’ και Αλέξανδρος ο Μέγας, αποδεικνύει ακριβώς αυτό: Συνειδητή υπονόμευση της Ελληνικότητας της Μακεδονίας που έδωσε χώρο στο τιτόϊκο υβρίδιο για την οικειοποίηση της Ελληνικής Ιστορίας. (Αν εσείς δεν θέλετε τον Νεκρό Φίλιππο, τον θέλουμε εμείς· την Πανοπλία του Αλέξανδρου θέλουμε εμείς αν εσείς Βασιλιά σας θεωρείτε όχι τους Μακεδόνες Φίλιππο και Αλέξανδρο της Δυναστείας των Αργεαδών, αλλά τον Ρωμαίο Flavius Valerius Aurelius Constantinus - ελλ. ‘’μέγας και άγιος Κωνσταντίνος’’). Και κάπως έτσι το τιτόϊκο υβρίδιο κατασκεύασε ‘’αποδείξεις’’. Εν προκειμένω, νομικά και ιστορικά, «απόδειξη» λέγεται εκείνη δια της οποίας η ιστορική πεποίθηση περί μακεδονικού έθνους εκτός της Ελληνικής μακεδονικής επικράτειας, προέρχεται από άμεση και ελεύθερη διάγνωση που απορρέει από την κοινή πείρα περί βεβήλωσης των Βασιλικών Τάφων της Βεργίνας στο ελληνικό τμήμα της Αρχαίας Μακεδονίας, ατίμασης του Νεκρού Φιλίππου και λαφυραγώγησης του Οπλισμού του Μ. Αλεξάνδρου από το επίσημο ‘’ελληνικό’’ κράτος, που σήμερα κατέχει τα εδάφη που κάποτε έζησαν Μακεδόνες.

Οι ελληνόφωνες ελίτ που κόπτονται για την ελληνικότητα της Μακεδονίας δεν το κάνουν γιατί το τιτόϊκο υβρίδιο οικειοποιείται τον Αλέξανδρο τον Μέγα. Το κάνουν γιατί «θα υπάρξουν επιπτώσεις με την ονομασία της σχισματικής αυτοαποκαλούμενης ‘’εκκλησίας της Μακεδονίας’’» (!) όπως η ιερά σύνοδος προειδοποιεί …! Ξεκινώντας την ιστορική θεώρηση από το Δεξιό άκρο του πολιτικού φάσματος, ήτοι από την συγκεκαλυμμένη ανθελληνική στάση της ελληνόφωνης Δεξιάς, που από ιδρύσεως του ‘’ελληνικού’’ υβριδίου αποτέλεσε τον κοσμικό βραχίονα της Ρωμαιοχριστιανικής θεοκρατίας η οποία τρέφει υπερχιλιετές μίσος για τον Ελληνισμό, και φτάνοντας ως το Αριστερό άκρο του πολιτικού φάσματος, ήτοι στην ευθέως αντεθνική στάση της ελληνόφωνης (εντάξει, και ρωσόφωνης) Αριστεράς, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η ύπαρξη της Ελλάδας ανάγεται καθαρά στη Μεταφυσική.

Οι αντιφάσεις χαοτικές. Εκείνοι που σήμερα κόπτονται για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, είναι οι ίδιοι που τους νεκρούς Μακεδόνες Βασιλείς της Δυναστείας των Αργεαδών απαγόρευσαν στους έλληνες να δουν. «Τα Κόκαλα των Ελλήνων τα Ιερά» το Ρωμαίικο ατίμασε. Τα Οστά των Προγόνων μας ο πατριδοκάπηλος ανθελληνισμός ατίμασε, δίνοντας ιστορική και πολιτική λαβή στο τιτόϊκο υβρίδιο για ψευδοϊστορικό αλυτρωτισμό.

Αντί με δόξα και τιμές ο Φίλιππος της Μακεδονίας να τοποθετηθεί σε λάρνακα χρυσή ώστε το Λείψανο της ένδοξης Δυναστείας των Αργεαδών να ακτινοβολεί τον Ελληνικό Πολιτισμό στα πέρατα της οικουμένης, τα Οστά του Φιλίππου το ‘’ελληνικό’’ κράτος πέταξε σε σκοτεινό μπουντρούμι. Ο Νεκρός Βασιλιάς των Ελλήνων ατιμάστηκε.

Την Ασπίδα και Περικεφαλαία του Βασιλιά μας Αλέξανδρου του Μέγα, οι έλληνες δεν είδαμε ποτέ. Τους Νεκρούς των Τάφων της Βεργίνας η Ρωμαιοσύνη περιύβρισε. Τα Όπλα του Μεγάλου Στρατηλάτη λαφυραγωγηθήκαν.

Αλλά η Νέμεση, η Ελληνική θεότητα, η προσωποποίηση της δίκαιης Θεϊκής Εκδίκησης, δεν έχει πει ακόμη την τελευταία λέξη της.
Από τη σελίδα του Αθ. Αλάμπαση