Όταν η τραυματισμένη ΣΥΡΙΖαία δικηγόρος κατηγορούσε ως φασίστες τους αστυνομικούς που την έσωσαν από τους τρομοκράτες (Video)

Και ενώ η κοινή γνώμη παραμένει σοκαρισμένη από τον χθεσινό τραυματισμό της δικηγόρου Αναστασίας Τσουκαλά στα Εξάρχεια από φωτοβολίδα κατά τη διάρκεια των σοβαρών επεισοδίων, μετά την ολοκλήρωση της πορείας για το Πολυτεχνείο, σε περσινό δημοσίευμα του ο Ελεύθερος Τύπος αναφέρονταν στον διορισμό της ως αντιπροέδρου στο Κέντρο Μελετών Ασφάλειας του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, έπειτα μάλιστα από απόφαση του ίδιου του Νίκου Τόσκα.
Διαβάστε αναλυτικά το ρεπορτάζ του Ελεύθερου Τύπου:
«Ο εκφασισμός προέρχεται από τους εκπαιδευτές της αστυνομίας, είναι η ίδια η αστυνομία που εκφασίζει συνειδητά τους μελλοντικούς αξιωματικούς της. Αυτό πιθανότατα επιτάθηκε μετά την είσοδο της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο, οπότε μπορούμε να το αποδώσουμε στην πρόσφατη πολιτική συγκυρία.
Ο άλλος λόγος είναι ιστορικός, η αστυνομία, όπως την έχουμε γνωρίσει στην Ελλάδα, ήταν ανέκαθεν αυταρχική. Υπάρχει πολύ βεβαρημένο ιστορικό αυταρχισμού στους κόλπους της αστυνομίας, δεν έχει ποτέ συντελεστεί πραγματικά η λεγόμενη αποχουντοποίηση».Το παραπάνω κείμενο αποτελεί μέρος συνέντευξης που είχε δώσει το 2014 η αναπληρώτρια καθηγήτρια Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris XI, κ. Αναστασία Τσουκαλά, η οποία από τις 10 Μαΐου 2016, με απόφαση του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Νίκου Τόσκα, διορίστηκε αντιπρόεδρος του Κέντρου Μελετών Ασφάλειας του αρμόδιου υπουργείου.

Το νέο επταμελές συμβούλιο έχει τριετή θητεία, ενώ τον απόντα ή κωλυόμενο πρόεδρο αναπληρώνει η αντιπρόεδρος.

Η κ. Τσουκαλά τη διετία 2010-2012 διετέλεσε σύμβουλος του Χρήστου Παπουτσή στο τότε υπουργείο Δημόσιας Τάξης, ενώ το 2013, κατά τη διάρκεια διαλέξεων για το ρατσισμό και την ξενοφοβία στη Σχολή Αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ., είχε καταγγείλει στην ηγεσία της αστυνομίας τις φασιστικές θέσεις δοκίμων αξιωματικών, που είχαν βρει ανταπόκριση στο 80% των συμμετεχόντων σε αυτές.
Ενα χρόνο αργότερα, τον Μάιο του 2014, κατέθεσε στο πλαίσιο διενεργούμενης προκαταρκτικής διοικητικής εξέτασης, που είχε διαταχθεί με αφορμή τις καταγγελίες της.

Στις 2 Ιουλίου 2014, ο ΣΥΡΙΖΑ, αξιωματική αντιπολίτευση τότε, διά τριών βουλευτών (Δημήτρη Β. Τσουκαλά, Χαράς Καφαντάρη, Μαρίας Διακάκη), προέβη σε ερώτηση σχετικά με το θέμα προς τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη κ. Βασίλη Κικίλια.

Ενα μήνα αργότερα, στις 2 Αυγούστου 2014, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, με την υπ’ αριθ. 7017/4/17712/02-08-2014 απάντηση του υπουργού κ. Βασίλη Κικίλια, υποστήριξε ότι η διενεργηθείσα Προκαταρκτική Διοικητική Εξέταση (ΠΔΕ) έχει περαιωθεί, ότι βρισκόταν στο στάδιο της αξιολόγησης του αποδεικτικού υλικού, μετά το πέρας της οποίας επρόκειτο να ληφθεί η σχετική απόφαση.

Τον Σεπτέμβριο του 2014 η ΠΔΕ ολοκληρώθηκε, με το διοικητή της Σχολής Αξιωματικών να θέτει την υπόθεση στο αρχείο από πειθαρχικής πλευράς, καθόσον δεν διαπιστώθηκε ευθύνη κανενός δόκιμου υπαστυνόμου ή άλλου αστυνομικού.

Στην απόφαση επισημαίνεται ότι, «σύμφωνα με το εγκεκριμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης, τόσο κατά το ημερήσιο πρόγραμμα όσο και κατά τις απογευματινές διαλέξεις, όπου διδάσκουν διακεκριμένοι πανεπιστημιακοί καθηγητές, ουδέποτε έχει διαπιστωθεί ή αναφερθεί από τους αξιωματικούς, στη Σχολή Αξιωματικών, επίμεμπτη συμπεριφορά δοκίμων υπαστυνόμων.

Τέλος, από το αρχείο της ίδιας Σχολής προκύπτει ότι ουδέποτε στο παρελθόν υπήρξε σε βάρος δοκίμων υπαστυνόμων παρόμοια καταγγελία».

Η κ. Τσουκαλά, τον Μάρτιο του 2013, είχε δώσει δύο τετράωρες διαλέξεις ανά έτος, στο δεύτερο, τρίτο και τέταρτο έτος, με θέμα το ρατσισμό και την ξενοφοβία. Στο τέταρτο έτος, όπως είχε επισημάνει στην καταγγελία της, το μάθημα βιντεοσκοπείται και δεν υπήρχαν αντιδράσεις ή σχόλια.

Οταν όμως επανέλαβε, όπως υποστήριξε, την ίδια διάλεξη και έδωσε ένα τέταρτο ομιλίας στους δοκίμους, ένας από αυτούς διαφώνησε μαζί της και είπε πως εξομοίωνε τους Ελληνες με τους αλλοδαπούς κάτι που εκείνος θεωρούσε αδιανόητο.

Η καθηγήτρια φέρεται να απάντησε πως ένας τέτοιος διαχωρισμός παραπέμπει σε φασιστικά καθεστώτα, για να λάβει, όπως υποστήριξε στην καταγγελία της, την απάντηση: «Μα είμαστε φασίστες και είμαστε περήφανοι που είμαστε φασίστες. Υπάρχει κανένα πρόβλημα;» και ακολούθησε θυελλώδες χειροκρότημα από το… 80% των υπόλοιπων δοκίμων, ενώ οι εκπαιδευτές που ήταν παρόντες δεν αντέδρασαν.

Τον Δεκέμβριο του 2014, οι γονείς των Νίκου Ρωμανού, Ανδρέα-Δημήτρη Μπουρζούκου και Γιάννη Μιχαηλίδη, κατηγορουμένων για συμμετοχή στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, έδωσαν συνέντευξη τύπου στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός, όπου συμμετείχε η εγκληματολόγος Αναστασία Τσουκαλά, διαμαρτυρόμενοι για τη μη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών.

Πραγματικός καταπέλτης κατά του υπουργείου Δικαιοσύνης ήταν η καθηγήτρια Αναστασία Τσουκαλά.

Συγκεκριμένα κατηγόρησε τον τότε υπουργό Χαράλαμπο Αθανασίου πως «περίμενε να μετρήσει το ρεύμα συμπάθειας και αλληλεγγύης προς τους απεργούς πείνας για να τοποθετηθεί και τελικά το έπραξε μόνο όταν οι αντιδράσεις έλαβαν και υπερκομματικές διαστάσεις» ενώ η κ. Τσουκαλά είχε απορρίψει ως απαράδεκτη την πρόταση του τότε υπουργού να παρακολουθεί ο Ν. Ρωμανός εξ αποστάσεως τα μαθήματα της σχολής του.

Η εγκληματολόγος είχε αποδώσει τη συγκεκριμένη απόφαση σε μία προσπάθεια «επίδειξης πυγμής από πλευράς του υπουργού», η οποία αποτελούσε μια νομότυπη συμβιβαστική λύση που όμως ήταν αντίθετη με τις βασικές αρχές σωφρονισμού αλλά και με την έννοια των αδειών, οι οποίες στόχο έχουν να επιτρέψουν τη σταδιακή, ομαλή επιστροφή των κρατουμένων στην κοινωνία με στόχο την πλήρη και επιτυχή επανένταξή τους.

Η κ. Τσουκαλά είχε υποστηρίξει πως παιδεία δεν είναι μόνο «το διάβασμα της ύλης» αλλά η αλληλεπίδραση μέσα στους εκπαιδευτικούς χώρους, ενώ είχε σημειώσει πως με τις λογικές αυτές, το υπουργείο ουσιαστικά «μεταφέρει» τη νοοτροπία των φυλακών Τύπου Γ’ και στις κανονικές φυλακές, γεγονός που συνιστά περαιτέρω καταπάτηση των δικαιωμάτων των κρατουμένων.

Το παρών σε εκείνη τη συνέντευξη Τύπου είχαν δώσει βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ των οποίων η Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία είχε ζητήσει να χορηγηθεί άμεσα η εκπαιδευτική άδεια στο Ν. Ρωμανό, αλλά και η κ. Μαρία Κανελλοπούλου.

Διαβάστε και τι είχε πει στη συνέντευξη τύπου για τη χορήγηση άδειας στον "φοιτητή" Ρωμανό

Νατάσα Τσουκαλά: εγκληματολόγος, ακαδημαϊκός

«Σε μία λέξη θα έλεγα πως υπάρχει δικαίωμα (για εκπαιδευτική άδεια), δεν υπάρχει υποχρέωση της πολιτείας να αναγνωρίσει το δικαίωμα».

«Χθες ο υπ. Δικαιοσύνης έκανε μία ανακοίνωση, έκανε και μία πρόταση που φαντάζομαι θεώρησε ευφυέστατη. Πρότεινε εκπαίδευση εξ αποστάσεως. Σε αυτό το σημείο θα σταθώ, αυτό θα αποδομήσω. Ερώτημα πρώτο: η πρόταση ήρθε με πολύ μεγάλη καθυστέρηση ενώ η ιδέα και η πρόταση ήταν προφανής. Ρωτώ λοιπόν: γιατί αυτή η καθυστέρηση; Οι απαντήσεις είναι εξίσου προφανείς νομίζω, παρόλα αυτά θα τις πω. Πρώτα από όλα έχουμε επίδειξη πυγμής, επίδειξη ισχύος ως προς τους πολίτες. Το κράτος δεν υποχωρεί ή τουλάχιστον δεν υποχωρεί γρήγορα. Έχουμε επίδειξη πυγμής και ισχύος προς τους ομοϊδεάτες, τους αναρχικούς και τους φίλα προσκείμενους. Έχουμε επίδειξη ισχύος φυσικά προς τους απεργούς. Είμαστε στο πεδίο της συμβολικής πολιτικής, στο πεδίο των παιχνιδιών εξουσίας εις βάρος κάποιων πολιτών. Η καθυστέρηση πέρα από επίδειξη ισχύος σήμαινε και άλλα πράγματα: περίμενε ο κύριος Αθανασίου να μετρήσει το ρεύμα συμπάθειας, το ρεύμα αλληλεγγύης. Δεν είναι τυχαίο ότι εκδηλώθηκε όταν το ρεύμα αλληλεγγύης άρχισε να εξαπλώνεται παντού στη χώρα. Δεν είναι τυχαίο ότι εκδηλώθηκε όταν οι απεργοί πείνας έτυχαν υπερκομματικής στήριξης. Δεν είναι τυχαίο όταν άρχισαν να εκδηλώνουν την συμπαράστασή τους χώροι μη πολιτικοί όπως ήταν οι γιατροί του νοσοκομείου Γεννηματάς ή ορισμένοι ηθοποιοί. Περίμενε ο κύριος Υπουργός και να αξιολογήσει τα επιχειρήματα των αλληλέγγυων. Τι ακριβώς επικαλούντο οι απεργοί; Τι ακριβώς επικαλούντο οι αλληλέγγυοι; Και μετά έβγαλε την ανακοίνωση. Αυτό σημαίνει ένα πράγμα: Όσο χρόνο περίμενε ο κ. Υπουργός εν συνειδήσει διακινδύνευε την υγεία του Νίκου Ρωμανού και των άλλων απεργών. Με άλλα λόγια, αυτό το οποίο έδειξε μέσα από την καθυστέρηση είναι ότι απαξιώνει την ανθρώπινη ζωή και την υγεία ως αγαθό. Την απαξιώνει διότι θεωρεί υπέρτερα τα όποια πολιτικά παιχνίδια εξουσίας και άλλα φαίνονται σημαντικά στα δικά του μάτια. Παρόλα αυτά μέσα από αυτή την απαξίωση προτείνει μία συναινετική λύση: εκπαίδευση εξ αποστάσεως! Να μορφωθεί δεν ζητάει ο απεργός; Ε, θα μορφωθεί.. εξ αποστάσεως. Η λύση που προτείνει ο κ. Υπουργός είναι κατ’ επίφαση σύννομη. Στην πραγματικότητα είναι αυτό που λέμε νομικό τερτίπι. Πρώτα από όλα η ιδέα της παιδείας την οποία προβάλλει ο κ. Υπουργός είναι μια συρρικνωμένη ιδέα παιδείας. Η παιδεία και η μόρφωση δεν είναι το στεγνό περιεχόμενο των όποιων βιβλίων διαβάζει κάποιος. Είναι πολύ ευρύτερη. Συνεπάγεται μία ένταξη αυτού του οποίου θέλει να μορφωθεί σε ένα πλαίσιο ζωής. Δεν είναι νεκρό πράγμα η παιδεία να την απομονώσεις και να την δίνεις σε κονσερβοκούτια. Αυτό δεν λέγεται παιδεία. Ο κ. Υπουργός αγνοεί τι σημαίνει πραγματικά παιδεία. Ο κ. Υπουργός φαίνεται να αγνοεί επίσης τον πραγματικό λόγο ύπαρξης των αδειών στους κρατούμενους, είτε είναι εκπαιδευτικές είτε άλλες. Οι κρατούμενοι δικαιούνται διάφορες κατηγορίες αδειών. Στην πραγματικότητα όποιος γνωρίζει το σωφρονιστικό σύστημα και βέβαια ο υπουργός το γνωρίζει, οι άδειες αυτές έναν λόγω ύπαρξης έχουν πέρα από το εκάστοτε περιεχόμενό τους, να μην αποκοπούν οι κρατούμενοι από την κοινωνία, να μην γίνουν αγρίμια, να σας το πω αλλιώς. Να μην διαρρηχθεί ο δεσμός τους με την κοινωνία διότι απώτερος σκοπός είναι η κοινωνική τους επανένταξη. Εάν χάσουν την κοινωνικοποίηση, την οποία θα πρόσφερε σε έναν κρατούμενο η άδεια στον χώρο της εκπαίδευσης, ο κρατούμενος όσο ισχυρή προσωπικότητα και να έχει, γίνεται αγρίμι. Δεν μπορεί να επανενταχθεί. Αυτό, ο κύριος υπουργός το γνωρίζει προτείνοντας ό,τι προτείνει. Επομένως, δεδομένου ότι απευθύνεται σε έναν νέο άνθρωπο ο οποίος, σας υπενθυμίζω, δεν έχει καταδικαστεί σε ισόβια -δεν μιλάω για τις υπόλοιπες υποθέσεις στις οποίες είναι υπόδικος-μιλάω για την υπόθεση η οποία έχει εκδικαστεί και για την οποία είναι φυλακή αυτή τη στιγμή,  μπορούμε να ευελπιστούμε ότι σε λίγα χρόνια μπορεί να είναι ελεύθερος. Τι άτομο μας ετοιμάζει ο κύριος υπουργός για να επανέλθει στην κοινωνία ελεύθερο; Ένα άτομο πλήρως αποκομμένο από αυτή; Επομένως στην αρχική απαξίωση που υποτείνει την καθυστέρηση της πρότασης της συναινετικής έρχεται και προστίθεται η επιθυμία-υπόρρητη βέβαια-της απόλυτης διαγραφής, της εκμηδένισης του ανθρώπου. Της απόλυτης αδιαφορίας για την ανθρώπινη ζωή ως τέτοια. Αυτό υποκρύπτει η πρόταση του κ. υπουργού.

Υπάρχει όμως και κάτι παραπάνω: στερώντας την ουσία των εκπαιδευτικών αδειών, κρατώντας τον κρατούμενο εντός της φυλακής αυτό που κάνει είναι ότι ακόμα και αν ο κρατούμενος δεν κρατείται στις μελλοντικές φυλακές τύπου Γ, μεταφέρει ο υπουργός τη νοοτροπία, την λογική των φυλακών τύπου Γ, ακόμα και στις φυλακές τύπου Β. Εδώ είναι η ουσία της πρότασης: αφήνω κενή νοήματος την έννοια της άδειας εν γένει. Σήμερα είναι η εκπαιδευτική, αύριο θα είναι μια άλλη άδεια. Υπό αυτή την έννοια η συναινετική κατ’ επίφαση πρόταση του κ. Υπουργού είναι πάρα πολύ επικίνδυνη διότι προσπαθεί να επεκτείνει το εξαιρετικό καθεστώς φυλακών τύπου Γ ακόμα και στις συνήθεις φυλακές τύπου Β. Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν όλα αυτά ισχύουν –και εγώ πιστεύω ότι ισχύουν- έχουμε μία απαξία από τη μεριά της κυβέρνησης. Τι εννοώ: οποιοσδήποτε έχει σπουδάσει νομικά γνωρίζει ότι το δικαίωμα του να τιμωρείς ως πολιτεία βασίζεται στην ηθική ανωτερότητα των αξιών που πρεσβεύεις. Στο όνομα αυτής της ηθικής ανωτερότητας θεωρείται ότι δικαιούσαι να τιμωρήσεις κάποιον ο οποίος παραβαίνει τους κανόνες σου. Αν δεν υπάρχει αυτή η ηθική ανωτερότητα-και εν προκειμένω δεν υπάρχει, όταν εξευτελίζεται η ανθρώπινη ζωή ως αξία-το ηθικό δικαίωμα στο οποίο βασίζεται η κυβέρνηση, όποια κυβέρνηση και αν τιμωρήσει έχει καταρρακωθεί. Αυτό λέει άθελά του ο κ. Υπουργός και από αυτή την άποψη θα έλεγα ότι οι απεργοί πείνας έχουν νικήσει. Αυτό που ήθελαν ως αναρχικοί μέσα από τον αγώνα τους και έξω και εντός της φυλακής το έχουν πετύχει. Γιατί έδειξαν την απόλυτη γύμνια και την απόλυτη ηθική απαξίωση αυτών που έχουν παρόλα αυτά την εξουσία για να τους τιμωρούν. Και πάνω σε αυτό θα ήθελα να πω και κάτι άλλο: ότι ο αγώνας που ξεκινούν οι αναρχικοί κρατούμενοι απεργοί πείνας είναι ένας αγώνας για τα δικαιώματα των κρατούμενων εν γένει. Αυτοί σηκώνουν τον αγώνα αλλά τα δικαιώματα τα οποία προασπίζουν μέσα από τα ίδια τους τα σώματα αφορούν όλους τους κρατούμενους».