22/3/14

Η ευλογία αλλά και η κατάρα του έθνους

Ευλογία είναι η γεωπολιτική αξία του ελληνικού χώρου, ενώ κατάρα είναι το ενδιαφέρον των μεγάλων δυνάμεων γι' αυτόν, που προκαλούν τις εθνικές τραγωδίες και τους εθνικούς διχασμούς, όπως η καταδίκη και η φυλάκιση του Κολοκοτρώνη από ξενοκίνητους προδότες
Σάββας Καλεντερίδης
Παραμονές της επετείου της Εθνεγερσίας, μια μέρα μετά τη μαύρη επέτειο της απολογίας του Κολοκοτρώνη στο δικαστήριο που τον καταδίκασε, και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η κρίση στην Ουκρανία, η οποία επαναφέρει στο προσκήνιο το ενδεχόμενο ενός νέου τύπου Ψυχρό Πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, είναι εξαιρετικά χρήσιμο να ανασύρουμε από τη μνήμη μας αυτό που αποκαλείται «κατάρα του έθνους».

Μία από τις ανακρίβειες (πλείστες όσες φορές παίρνει διαστάσεις αθλιότητας) που διακινείται με διάφορους τρόπους, πολλές φορές και από… επίσημα χείλη, είναι ο ισχυρισμός ότι η Ελλάδα απελευθερώθηκε από τους ξένους, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου, όπου οι στόλοι των τριών Μεγάλων Δυνάμεων καταβύθισαν τον αιγυπτιακό στόλο, θέτοντας τέρμα στην εκστρατεία του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο. Και ο ισχυρισμός και το παράδειγμα είναι εκτός πραγματικότητας.

Το ορθόν είναι ότι οι Ελληνες εξεγέρθηκαν το 1821, υποβοηθούμενοι ίσως επί δεκαετίες στη φάση της προετοιμασίας από τον ρωσικό παράγοντα, και πολέμησαν σε βουνά, λαγκάδια και θάλασσες γενναία και με απίστευτη αυτοθυσία. Οταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση, είχε ήδη επέλθει σταδιακή κάμψη της ισχύος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και οι Μεγάλες Δυνάμεις διαφωνούσαν στον τρόπο διαχείρισης της επερχόμενης κατάρρευσης του Μεγάλου Ασθενούς. Οι Ρώσοι επεδίωκαν τη διάλυσή της, τον έλεγχο των Στενών και την κάθοδο στις ζεστές θάλασσες, κάτι που έκανε τους Αγγλογάλλους να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να επιβάλουν το δόγμα της εδαφικής ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (1856), το οποίο υποστήριζαν ΚΑΙ την περίοδο που ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση!

Επίσης, το ορθόν είναι ότι, όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις είδαν ότι εκείνοι οι «θεότρελοι» ρακένδυτοι Ελληνες του Μοριά και της Ρούμελης, ακόμα από τον πρώτο χρόνο της Επανάστασης, έδειξαν ότι είναι ανίκητοι και θα είναι αυτοί που θα αρχίσουν να «ξηλώνουν το πουλόβερ» που λέγεται Οθωμανική Αυτοκρατορία, τροποποίησαν την πολιτική τους, που ήταν εναντίον της Επανάστασης, και άρχισαν να διαγκωνίζονται για να λάβουν θέσεις για την επόμενη ημέρα. Αποκορύφωμα του «ενδιαφέροντος» ήταν η αποδοχή από πλευράς αγγλικού τραπεζικού οίκου του αιτήματος της επαναστατικής κυβέρνησης για χορήγηση δανείου, κάτι που συνιστούσε έμμεση αναγνώριση.

Οσον αφορά τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου, ναι, είναι αλήθεια ότι οι στόλοι των τριών Μεγάλων Δυνάμεων κατάφεραν καίριο χτύπημα στον Ιμπραήμ, όμως λίγοι στην Ελλάδα γνωρίζουν ότι η εκστρατεία του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο μπορεί να έγινε κατόπιν επίκλησης του σουλτάνου, όμως ο στόχος του πατέρα του, του Μεχμέτ Αλί της Αιγύπτου, ήταν στη συνέχεια να κινηθεί μέσω της ηπειρωτικής Ελλάδας εναντίον της Κωνσταντινούπολης και της Υψηλής Πύλης. Κάτι που έκανε με άλλη εκστρατεία, το 1830, οπότε κατέλαβε τη Συρία και έφτασε μέχρι την Κιουτάχεια (1833), για να σταματήσει η πορεία εναντίον της Κωνσταντινούπολης μόνο ύστερα από παρέμβαση των ευρωπαϊκών δυνάμεων.

Αρα το ορθόν είναι ότι η Ελλάδα απελευθερώθηκε γιατί αγωνίστηκαν οι Ελληνες γενναία και πλήρωσαν τεράστιο φόρο αίματος, όπως επίσης ορθό είναι ότι, όταν φάνηκε στον ορίζοντα η εικόνα της ελευθερίας, τότε οι Μεγάλες Δυνάμεις άρχισαν να αναμειγνύονται ενεργώς στα ελληνικά πράγματα, γεγονός που αποτέλεσε την αιτία της εμφάνισης της διχόνοιας, αυτό που αποκαλούμε κατάρα του έθνους.

Το πώς ακριβώς επέδρασε στην πορεία του ελληνικού κράτους, στα ελληνικά πολιτικά πράγματα αλλά και στην ενότητα του ελληνικού έθνους η γεωστρατηγική θέση του ελληνικού χώρου και τα συγκρουόμενα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων, και τι επιπτώσεις θα έχει τα επόμενα χρόνια η ουκρανική κρίση στα ελληνικά πράγματα θα το εξετάσουμε στο άρθρο μας της Κυριακής.

Προς το παρόν, για να τονίσουμε πού μπορεί να οδηγήσει ορισμένους Ελληνες η μανία για την εξουσία, να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Γέρος του Μοριά, ένα από τα πιο μεγάλα στρατηγικά μυαλά και μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του Ελληνισμού, συνελήφθη, δικάστηκε και καταδικάστηκε από Ελληνες, ενεργούμενα των Αγγλων, επειδή θεωρήθηκε ότι συνεργαζόταν με τους Ρώσους εναντίον της αντιβασιλείας, κάτι που ήταν εξ ολοκλήρου ψευδές.

Εως την Κυριακή, για να μας φύγει η πίκρα, καλό είναι να έχουμε στον νου μας τους γενναίους δικαστές Τσερτσέτη και  Πολυζωίδη, που μας θυμίζουν και μας δίνουν το δικαίωμα να ελπίζουμε ότι πάντα θα υπάρχουν και Ελληνες που θα αποδεικνύουν ότι δεν είμαστε όλοι προσκυνημένοι…

δημοκρατία


12 σχόλια:

  1. ΑΥΤΗ Η ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΔΩ, ΝΑ ΕΚΤΥΠΩΘΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ! ΝΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΗ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΔΩΜΑΤΙΩΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ, ΚΥΠΡΟ, ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ (ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΝΟΤΙΟ ΑΦΡΙΚΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ). ΖΗΤΩ Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 ! ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  2. Κατάρα ειναι που αυτός ο τόπος βγάζει ξενοκίνητους προδότες και αδιάφορους πολίτες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αιώνια τιμή στον μεγαλύτερο Έλληνα της Νέας Ελλάδος, ισάξιο των βυζαντινών αυτοκρατόρων, των Μακεδόνων, των Αθηναίων και των Σπαρτιατών!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Την ώρα που κοιμόμασταν με τα τσαρούχια και σκίζαμε τα ιμάτιά μας για το ευρωκόμμα και για τον δημοτικό σωτήρα που θα υπερασπιστεί το νερό και την γη του τόπου μας, πέρασε από την πίσω πόρτα ο νόμος που καταργεί τις εθνικές ταυτότητες. Δεν είμαστε Έλληνας πλέον και με το νόμο. Είμαστε Ευρωπαίοι ιθαγενείς.
    Ίσως για τελευταία φορά να γιορτάζουμε και τοην 25η Μαρτίου. Ποιός ξέρει τι μας ξημερώνει με τον ραγιαδισμό που μας διακρίνει ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι εννοείς km58 μπορείς να δώσεις περισσότερες πληροφορίες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χαιρε Θεοδωρε Κολοκοτρωνη
    Ηρωα των Ελλήνων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ Alexandros

    Αυτό εννοεί, την δε φράση έχει κάνει αντιγραφή/επικόλληση από ένα από τα πολλά ιστολόγια, στα οποία έχει αναρτηθεί(*). Δεν είναι τίποτε καινούριο, το ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες μπορούν να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές και στις δημοτικές εκλογές, σε όποια χώρα της ΕΕ βρίσκονται, αρκεί να κάνουν τις σχετικές ενέργειες. Πρόκειται για κοινοτική οδηγία, η οποία έχει ενσωματωθεί στην ελληνική νομολογία, εδώ και πολλά χρόνια. Εννοείται ότι αυτά δεν ισχύουν για τις εθνικές εκλογές, ούτε καμμία ταυτότητα καταργήθηκε.

    (*) Βάλε στο google "καταργεί τις εθνικές ταυτότητες" και θα καταλάβεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΥΓ: Δεν σού ανοίγει ο σύνδεσμός κατ' ευθείαν, αλλά πρέπει να κάνεις κλικ αριστερά, εκεί που λέει "Πολίτες Ε.Ε."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συνεπώς είμεθα και τυχεροί, εάν δεν εγινότανε η ναυμαχία του Ναυαρίνου την είχαμε πολύ άσχημα. Η ναυμαχία αυτή πάλι από τυχαίο καυγά άρχισε.
    Τέλος μην ξεχνάμε την θυσία του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι, καθώς και ότι τότε ο Κολοκοτρώνης ήταν φυλακή και κάποιοι δεν ήθελαν να τον βγάλουν έξω να πολεμήσει τον Ιμπραήμ. Αμ´ τον εμφύλιο ή όπως αλλιώς θέλετε να τον πείτε, μετά την κατοχή που τον πάτε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το σύστημα διαχρονικά θάβει τα ατίθασα παιδιά.
    Τρείς πολέμαρχοι Ανδρούτσος-Καραϊσκάκης-Κολοκοτρώνης,τους δυό πρώτους τους εξετέλεσε, τον δε τρίτο τον φυλάκισε η μαφία των κοτσαμπάσηδων μέχρι που τον εξανάγκασε να προσχωρήσει στο σύστημα,είχε όμως όσφρηση ο γέρος και ήξερε να προσαρμόζετε για να μην χαθεί (κατά Δαρβίνο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. - Ποιοι ήταν οι παράγοντες που ευνόησαν την επαναστατική έκρηξη; Η Φιλική Εταιρεία; Οι λόγιοι; Οι έμποροι; Μπορεί να γίνει ιεράρχηση;

    «Ολοι, σχεδόν, οι υπόδουλοι Ελληνες βρέθηκαν τότε, για διαφορετικούς ενδεχομένους λόγους, στις επάλξεις του επαναστατικού αγώνα. Το μείζον τμήμα του λαού, το οποίο υφίστατο την καταπίεση των δικαιωμάτων του, ήταν φυσικό να αντιδράσει, ενώ και η οικονομική ευμάρεια, όπου παρατηρούνταν, ενέτεινε την ανάγκη για την εξασφάλιση και της πολιτικής ελευθερίας. Η βίωση της παράδοσης του έθνους, αρχαίας και σύγχρονης, είχε καλλιεργήσει για μακρούς αιώνες την αντίθεση στη δουλεία, ενώ η Γαλλική Επανάσταση διέχυσε τις αρχές της δημοκρατίας και της ισότητας, οι οποίες ενέπνευσαν τη Φιλική Εταιρεία στο παράτολμο εγχείρημά της. Υπό την έννοια αυτήν, δεν μπορεί να γίνει ιεράρχηση».

    - Υπάρχει μια εντύπωση ότι οι πρόκριτοι, οι κοτζαμπάσηδες της Πελοποννήσου κυρίως, ήταν αντίθετοι. Ωστόσο γνωρίζουμε ότι ήταν μέλη της Φιλικής οι περισσότεροι...

    «Πράγματι, υπό το κράτος τρεχόντων υπολογισμών, έχει παραγνωριστεί η συμβολή των προκρίτων στην προετοιμασία και τη διεξαγωγή του επαναστατικού αγώνα».

    - Και ο ρόλος της Εκκλησίας;

    «Ο ρόλος της Εκκλησίας στη χειραφέτηση των Ελλήνων έμελλε να είναι για πολλούς λόγους καθοριστικός. Η ριζική αντίθεση έναντι του αλλογενούς κυριάρχου, η θρησκευτική προσέτι αντιπαλότητα απέναντί του, η σταθερή προσήλωση στην παράδοση, η εγκόλπωση της διδασκαλίας των κλασικών ελληνικών γραμμάτων, προσφέρονται, μεταξύ άλλων, για να εξηγήσουν την εγκύτητα και το συμμερισμό των συναισθημάτων του συντριπτικά μεγαλύτερου τμήματος των ιερωμένων με το αλύτρωτο γένος».

    - Η προκήρυξη του Υψηλάντη ξεκινούσε με τη φράση «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος». Πώς το σχολιάζετε;

    «Η προκήρυξη του Υψηλάντη είναι προϊόν της βαθιά δημοκρατικής ιδεολογίας του. Αυτός ο γόνος επιφανούς φαναριώτικης οικογένειας είχε ασπαστεί από την πρώτη νεότητά του τις πλέον ριζοσπαστικές αρχές της Γαλλικής Επανάστασης από κοινού με ορισμένους νέους "ελευθεριάζοντες" του κύκλου του. Η μνεία στην προκήρυξή του της 21ης Φεβρουαρίου 1821 των Τυραννοκτόνων και των φονέων του Καίσαρα, οι οποίοι έδρασαν στο όνομα της δημοκρατίας, είναι χαρακτηριστική. Η συγκεκριμένη ερμηνεία, εξάλλου, προσφέρεται κυρίως για να εξηγήσει και τις ταλαιπωρίες που υπέστη μετά την παράδοσή του στις απολυταρχικές -τότε- αυστριακές αρχές».

    - Πώς επιδρά η σύγκρουση μεταξύ στρατιωτικών και πολιτικών, κατά τη διάρκεια της επανάστασης, στην απήχησή της διεθνώς;

    «Ατυχώς, στην πιο κρίσιμη φάση της Επανάστασης εκδηλώθηκε ο επικατάρατος διχασμός στους κόλπους του αγωνιζόμενου έθνους, αρχικά με την ανελέητη σύγκρουση στρατιωτικών και πολιτικών. Θα επακολουθήσουν με χρονική αφετηρία το 1824 και άλλες συγκρούσεις -π.χ. μεταξύ Ρουμελιωτών και Πελοποννησίων- που θα καταρρακώσουν το κύρος της Ελληνικής Επανάστασης διεθνώς και, κυρίως, θα παραλύσουν τον θαυμαστό δυναμισμό που είχε δείξει αρχικά: ο ακαδημαϊκός Μιχαήλ Σακελλαρίου στο τελευταίο του βιβλίο για την εκστρατεία του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο παρέχει την παραστατική αυτήν εικόνα».

    - Αυτός όμως ο εμφύλιος διχασμός κατά την Επανάσταση, άφησε τα ίχνη του στο νέο ελληνικό κράτος;

    «Αποτελεί θλιβερό σύμπτωμα ότι η διαίρεση όχι μόνο δεν εγκαταλείφθηκε έκτοτε, αλλά και αποτέλεσε μείζον χαρακτηριστικό της νεότερης εθνικής μας ιστορίας. Ρίγος οφείλει να προκαλεί ο αναλογισμός των συνεπειών του εθνικού διχασμού που εκδηλώθηκε στη διάρκεια των δύο Παγκοσμίων Πολέμων».

    ΑπάντησηΔιαγραφή


  12. - Τα δάνεια του Αγώνα απετέλεσαν εξαρχής ένα πεδίο πολιτικών ανταγωνισμών. Από τότε δηλαδή έχουμε διασπάθιση εθνικών πόρων;

    «Η αδυναμία για τη συγκρότηση κράτους ικανού να σεβαστεί τη θεμελιακή του υπόσταση και την αποστολή του έναντι των πολιτών είναι πρώτιστα ζήτημα πολιτικό. Η διασπάθιση του προϊόντος των δανείων του Αγώνα, χάριν ανομολογήτων αναγκών της τρέχουσας πολιτικής, θα συνοδεύσει, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, μείζονες κυβερνητικές κρίσεις ενίοτε».

    - Ποιος ήταν ο ρόλος των Μεγάλων Δυνάμεων απέναντι στην Επανάσταση; Η Ελλάδα μπορούσε να είναι πραγματικά ανεξάρτητο κράτος, όταν εξαρχής τέθηκε υπό την ηγεμονία τους;

    «Η απόλυτη ανεξαρτησία στη διεθνή ζωή ήταν και παραμένει, ακόμη και μετά τη σύσταση -κατά τον προηγούμενο αιώνα- κορυφαίων Παγκόσμιων Οργανισμών, έννοια σχετική. Ο παράγοντας της ισχύος διαμορφώνει μια διεθνή πραγματικότητα που χαρακτηρίζεται από το διαχωρισμό ανάμεσα σε Μεγάλες Δυνάμεις και σε μεσαία ή μικρά κράτη. Η κατοχή από τα τελευταία αυτά -όπως η Ελλάδα- επίκαιρης θέσης είναι πλεονέκτημα, από μια άποψη, αλλά και μειονέκτημα από μια άλλη».

    - Δηλαδή;

    «Αποτελεί, πράγματι, ειρωνεία ότι η πραγμάτωση της εθνικής αυτοτέλειας συνοδεύτηκε από επώδυνες ήττες -όπως κατά τον Κριμαϊκό πόλεμο, την ελληνοτουρκική αναμέτρηση του 1897, την εισβολή, μετά την ήττα του Βενιζέλου, στη Μικρά Ασία- ενώ η συμπαράταξη με Μεγάλες Δυνάμεις ή ισχυρά γειτονικά κράτη απέληξε στην εθνική δικαίωση - παράδειγμα οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι. Αυτό δεν σημαίνει άρνηση της εθνικής ανεξαρτησίας. Υποδηλώνει απλά τη διεθνή αλληλεξάρτηση και την υποχρέωση, εκάστοτε, της ρεαλιστικής στάθμισης των εθνικών συμφερόντων».

    ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΒΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ( «Η εθνική αυτοτέλεια συνοδεύτηκε από επώδυνες ήττες»)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.