9/3/13

Οι φιλοφρονήσεις του κ. Πρωθυπουργού


Του Ιωάννη Σ. Λάμπρου
Κατά τη διάρκεια των δηλώσεων των πρωθυπουργών Ελλάδος και Τουρκίας, στη σύγκληση του δεύτερου Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας, στην Κωνσταντινούπολη, το ενδιαφέρον εστιάστηκε στο ζήτημα της ΑΟΖ και των οικονομικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Διέλαθε της προσοχής των περισσοτέρων η αναφορά του Έλληνα πρωθυπουργού για τους δύο λαούς:
«Ότι, ναι, η Ελλάδα και η Τουρκία μοιράζονται μία ιστορία φορτισμένη, αλλά είμαστε ιστορικοί λαοί με μακρά διαδρομή και στην περιοχή, αλλά και με ρόλο πρωταγωνιστικό, με συναίσθηση του αποτυπώματος που έχουμε αφήσει στο πέρασμά μας και του ρόλου που, εκ των πραγμάτων, παίζουμε για τη σταθερότητα ολόκληρης της περιοχής.  »
Η εν λόγω δήλωση περί ιστορικότητας των Τούρκων και αποτυπώματος τους στην ιστορία (το κατά πόσο αυτό ισχύει και υπό ποια έννοια ισχύει, κυρίως, εντός της ευρωπαϊκής  ιστορίας δεν θα αναλυθεί εδώ ) εκλαμβάνεται από τους Τούρκους με τρόπο διαφορετικό από αυτόν με τον οποίο σκόπευε ο Έλληνας πρωθυπουργός. Οι περισσότεροι, ίσως, θα θεωρήσουν την εν λόγω δήλωση του κ. Σαμαρά σαν μια τυπική φιλοφρόνηση στο πλαίσιο μιας κοινής συνέντευξης τύπου. Δεν πρόκειται, όμως, για μια απλή φιλοφρόνηση ενός ξένου ηγέτη. Προερχόμενη από την πρωθυπουργό του άλλοτε ιστορικού εχθρού αποκτά άλλη διάσταση. Ο συμβολισμός είναι πανίσχυρος…
Η εν λόγω δήλωση εντυπώνεται στο υποσυνείδητο των Τούρκων, οι οποίοι σε δηλώσεις σαν και αυτές, βλέπουν την νομιμοποίηση του δόγματος του νέο-οθωμανισμού, της δυναμικής επανεμφάνισης τους στα πρώην οθωμανικά εδάφη και της προσπάθειας δημιουργίας μιας νέο-οθωμανικής κοινοπολιτείας όχι με την έννοια του άμεσου κρατικού ελέγχου αλλά του εποπτικού ρόλου της Άγκυρας στην περιοχή. Δηλώσεις για τον ιστορικό ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή αποθηριώνει τις τουρκικές φιλοδοξίες, κολακεύει τους Τούρκους ενισχύοντας την αυτοκρατορική τους μεγαλομανία.
Ο Κύπριος στοχαστής Κ.Π. Κύρρης,  ανέλυσε εύστοχα τον τουρκικό ψυχισμό: « Υπεροπτική πεποίθηση, που κρύβει εξόχως πιεστικά συμπλέγματα κατωτερότητας, ρευστής και ασαφούς ταυτότητος και δραματικής προσπάθειας εθνικής αυτοβεβαιώσεως  ».  Οι Τούρκοι έχουν συναίσθηση και του «παρελθόντος» τους και του «ρόλου», τον οποίο έχουν σκοπό να διαδραματίσουν. Δεν πρέπει η Αθήνα, εμμέσως, να νομιμοποιεί την αναθεωρητική τουρκική στρατηγική στον χώρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και να καλεί την Άγκυρα να συμβάλλει στην « σταθερότητα  ολόκληρης της περιοχής »…
Οι φιλοφρονήσεις συνεχίστηκαν με την παραδοχή του  Έλληνα πρωθυπουργού για τις προσπάθειες της τουρκικής πλευράς αναφορικά με την ένταξη στην Ευρωπαϊκή  Ένωση: «  Η Ελλάδα έχει στηρίξει και στηρίζει την Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Γιατί η Ευρωπαϊκή Τουρκία, η Τουρκία που θα έχει εκπληρώσει όσα ισχύουν για όλους και θα ακολουθεί τα ίδια πρότυπα, θα είναι καλύτερος γείτονας για την Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια της θητείας του Ταγίπ Ερντογάν αυτή η προοπτική έγινε ένα όχημα για μεγάλες, τολμηρές και πετυχημένες μεταρρυθμίσεις στην Τουρκία. Είναι αλλαγές, κύριε Πρωθυπουργέ, που αναγνωρίζονται από όλους.  »
Η εν λόγω δήλωση είναι  παραπλανητική διότι οι «τολμηρές και πετυχημένες μεταρρυθμίσεις» της κυβέρνησης Ερντογάν  δεν αποσκοπούν στον εκδημοκρατισμό της γείτονος, όπως η μεταχείριση των Κούρδων και των μειονοτήτων μαρτυρεί, αλλά στην επιβολή των δικών της αντιλήψεων στο εσωτερικό της χώρας. Ισλαμιστές και κεμαλιστές χρησιμοποιούν την δημοκρατία ως εργαλείο στον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Δεν πιστεύουν σε αυτή…
Κολακευτικά λόγια, τα οποία δεν θα τύχουν ανταπόδοσης από την τουρκική πλευρά, αλλά θα χρησιμοποιηθούν σαν απόδειξη ότι η Τουρκία κάνει ότι της αναλογεί για την ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η τελευταία μεροληπτεί απέναντι της, διαιωνίζοντας την εικόνα του αδικημένου, εικόνα την οποία προσεκτικά φιλοτεχνεί η Τουρκία.  Η απόδειξη ότι η τουρκική πλευρά κάνει ότι μπορεί θα έχει δοθεί από τον πρώην ιστορικό εχθρό της Τουρκίας, την Ελλάδα…
Είναι αντιληπτή η πίεση της ελλαδικής κυβέρνησης από τις διαπραγματεύσεις της με τους δανειστές της χώρας. Η παρούσα οικονομική κρίση ενισχύει, δυστυχώς, την έμφυτη τάση της ελλαδικής πολιτικής ηγεσίας, διαχρονικά, να  προσπαθεί να φαίνεται αρεστή στην τουρκική πλευρά. Η ελπίδα, πάντα η ίδια ελπίδα, είναι ότι η καλή διάθεση εκ μέρους των Αθηνών θα φιλοτιμήσει τους Τούρκους…
Πόσο βαθειά είναι αυτή η νοοτροπία εξημέρωσης του θηρίου φαίνεται από το γεγονός ότι ακόμα και άνθρωποι με επίγνωση της ιστορίας, όπως ο σημερινός πρωθυπουργός,  αισθάνονται την ανάγκη να ευχαριστήσουν τη γείτονα με κολακευτικά λόγια.  
Αντί της σύγκλησης Ανώτατων Συμβουλίων σε Αθήνα και Άγκυρα, εκδηλώσεις  οι οποίες  καλλιεργούν λανθασμένες εντυπώσεις και οι οποίες δίνουν ανάσες στην πανταχόθεν βαλλόμενη Άγκυρα, μήπως θα ήταν προτιμότερος ο εορτασμός της 100ης επετείου του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου παρουσία των αρχηγών κρατών της Ελλάδος, της Βουλγαρίας, της Σερβίας και του Μαυροβουνίου, εορτασμός ο οποίος να συνοδεύεται από Δοξολογία στη Θεσσαλονίκη και κατάθεση στεφάνων σε μνημείο για τα κοινά δεινά αιώνων οθωμανικής καταπίεσης; Μια πράξη ιστορικής αυτογνωσίας των νυν ελεύθερων για όσους προγόνους τους πέθαναν σκλάβοι… Παράλληλα, ένα μήνυμα ότι οι νέο-οθωμανικές ονειρώξεις των Τούρκων για επιστροφή στην προ-1912 εποχή δεν θα γίνουν αποδεκτές!  Ένα μήνυμα ότι η υποχώρηση της οθωμανικής παρουσίας από το ιστορικό προσκήνιο είναι αμετάκλητη…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.