31/10/09

Αχμέτ Ιλχάν : «Στηρίζω Ντόρα επειδή έκανε ό,τι της ζητήσαμε» !!!

ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΡΟΔΟΠΗΣΗ σοκαριστική αυτή δήλωση του μουσουλμάνου (τούρκου σύμφωνα με δηλώσεις του ιδίου) βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, κυρίου Αχμέτ Ιλχάν, έρχεται για να ρίξει φως στην πολιτική δραστηριότητα της κυρίας Μπακογιάννη κατά τη διάρκεια της υπουργείας της στο Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών.

Σαφέστατα αυτή η δήλωση δεν αποτελεί στήριξη της κυρίας Μπακογιάννη, αλλά έναν ουσιαστικό κόλαφο που ξεσκεπάζει τις αποφάσεις και την δράση της γύρω από το θέμα της Ελληνικής Θράκης. Μήπως η Άγκυρα μέσω της συγκεκριμένης δήλωσης του «Νεοδημοκράτη» βουλευτή επιχειρεί να στείλει ένα “μήνυμα δύναμης” προς τον σημερινό πρωθυπουργό;

Επανέρχεται στο θέμα της διαδοχής στην ηγεσία της ΝΔ με συνέντευξη του στο «Πρώτο Θέμα» ο πρώην βουλευτής της ΝΔ Αχμέτ Ιλχάν, εξηγώντας του λόγους για τους οποίους στηρίζει θερμά την υποψηφιότητα της Ντόρας Μπακογιάννη. «Μας έκανε ότι της ζητήσαμε» λέει χαρακτηριστικά ο κ.Ιλχάν και συνεχίζει: «εισήγαγε την τουρκική γλώσσα ως μάθημα στα δημόσια σχολεία της Δυτικής Θράκης, παρείχε οικονομική υποστήριξη ώστε να έρθουν σχολικά βιβλία από την Τουρκία στα ελληνικά μειονοτικά σχολεία, δρομολόγησε το θέμα του μουφτή και αν δεν την προλάβαιναν οι εκλογές θα είχαμε σύντομα την εκλογή και όχι τον διορισμό του θρησκευτικού μας ηγέτη…»

Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα ο Αχμέτ Ιλχάν ο οποίος είχε ξεσηκώσει σάλο το 2006 υπογράφοντας κείμενο που μιλούσε για «Τουρκομουσουλμανική μειονότητα» και «Μητέρα Πατρίδα Τουρκία», δηλώνει πως δεν θα ήθελε σε καμία περίπτωση να αναλάβει πρόεδρος ο Αντώνης Σαμαράς και σε τέτοια περίπτωση θα αναστείλει οποιαδήποτε δραστηριότητα του στο κόμμα.

Είναι περιττό να τονίσουμε ότι ο κ. Ιλχάν είναι ένας εκ των εκλεκτών του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής με ότι αυτό συνεπάγεται.

Όταν τα κεριά νίκησαν τα όπλα

dw-world.com/20 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τις «προσευχές της ειρήνης» στη Λειψία που σήμαναν την αρχή του τέλους του Τείχους.

Σαν σήμερα πριν από 20 χρόνια, στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας συνέβη αυτό που κανείς μέχρι τότε δεν μπορούσε να φανταστεί. Το Τείχος που χώριζε τις Γερμανίες και την Ευρώπη υπέστη τα πρώτα ρήγματα. Μερικές εβδομάδες αργότερα θα κατέρρεε και μαζί του το καθεστώς.

Την 9η Οκτωβρίου του 1989 περίπου 70 χιλιάδες Ανατολικογερμανοί βγήκαν στους δρόμους της Λειψίας και διαδήλωσαν ειρηνικά με αναμμένα κεριά στα χέρια κατά του καθεστώτος. Ήταν η πρώτη από τις μεγάλες διαδηλώσεις, που ξεκίνησε από τη Λειψία και επεκτάθηκε σ' όλη την πρώην Ανατολική Γερμανία. Για πολλούς Ανατολικογερμανούς αντικαθεστωτικούς η 9η Οκτωβρίου είναι σημαντικότερη και από την 9η Νοεμβρίου, την ημέρα που έπεσε το Τείχος του Βερολίνου.


Η Κατρίν Χατενχάουερ θυμάται την ημέρα αυτή. Δεν ήταν παρούσα στη μεγάλη αυτή διαδήλωση, επειδή απλούστατα ήταν στην φυλακή. Είχε συλληφθεί σε προηγούμενη, μικρότερης έκτασης διαδήλωση, αλλά θυμάται πολύ καλά τη νευρικότητα που επικρατούσε στις 9 Οκτωβρίου στη φυλακή. «Ένοιωσα ότι υπήρχε μεγάλη ένταση. Οι δεσμοφύλακες πηγαινοέρχονταν και συζητούσαν ζωηρά. Το κτίριο της φυλακής σειόταν. Σκέφτηκα ότι περνάνε πολλά φορτηγά. Αργότερα κατάλαβα ότι επρόκειτο για 70 χιλιάδες ανθρώπους που διαδήλωναν», θυμάται η Κατρίν Χατενχάουερ.

«Γνήσια έκφραση της πίστης»
Εκδηλώσεις αλληλεγγύης στους διαδηλωτές της ΛειψίαςΤόσους πολλούς διαδηλωτές δεν περίμεναν οι δυνάμεις ασφαλείας του καθεστώτος. Απέφυγαν ωστόσο να διατάξουν επέμβαση του στρατού. Η «ειρηνική επανάσταση» νίκησε. Μια επανάσταση που βγήκε μέσα από τον ναό του Αγίου Νικολάου. Τα κεριά νίκησαν τα όπλα. Στον ναό αυτόν λάμβαναν χώρα οι λεγόμενες «προσευχές της ειρήνης» ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 80. Τις διοργάνωναν πρωτοβουλίες πολιτών. Ένας από αυτούς ο Ράινερ Μίλερ μας υπενθύμισε: «Ήμασταν Χριστιανοί και οι «προσευχές της ειρήνης» ήταν η γνήσια έκφραση της πίστης μας. Ήταν η λογική συνέπεια του τρόπου που βιώναμε την χριστιανική ζωή στην Ανατολική Γερμανία. Ήταν οι συνθήκες που δεν μπορούσαμε να αλλάξουμε προκείμενου να ανατρέψουμε τις απάνθρωπες αυτές καταστάσεις.

Το καθεστώς έβγαλε την επανάσταση στο δρόμο
Από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου ξεκίνησαν όλαΟι «προσευχές της ειρήνης» δεν ήταν κάτι αυτονόητο. Πολλοί άνθρωποι, ακόμη και λειτουργοί της Ευαγγελικής Εκκλησίας φοβούνταν τις συνέπειες. Κανείς δεν γνώριζε πώς θα αντιδρούσε το καθεστώς. Υπήρχαν επίσης πολλοί που θεωρούσαν ότι ήταν ιδιαίτερα πολιτικός ο χαρακτήρας των προσευχών. Η τακτική του καθεστώτος να μεταφέρει τη διαμάχη στους κόλπους της Εκκλησίας είχε στεφθεί με επιτυχία, λέει ο Ράινερ Μίλερ και διευκρινίζει «Η τοπική ηγεσία του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος (SED) έτριβε τα χέρια της όταν η ηγεσία της Εκκλησίας ήλθε σε σύγκρουση μαζί μας και απαγόρευσε τις εκδηλώσεις μας. Δεν μας άφηναν να κάνουμε τις δικές μας ελεύθερες προσευχές εντός του ναού του Αγίου Νικολάου».

Τελικά η απαγόρευση πέτυχε το αντίθετο από αυτό που επεδίωκε το καθεστώς. Οι αντικαθεστωτικοί πραγματοποιούσαν πλέον τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας μπροστά από τον ναό, στο δρόμο.

Η επανάσταση είχε βγει πλέον στους δρόμους. Και παρά τις απειλές του καθεστώτος προς την εκκλησιαστική ηγεσία, οι προσευχές συνεχίστηκαν. Στις 9 Οκτωβρίου του 1989 τέσσερις μεγάλοι ναοί άνοιξαν τις πόρτες τους για να φιλοξενήσουν τις «προσευχές της ειρήνης». Το νερό είχε μπει στ' αυλάκι. Τέσσερις ημέρες μετά τη μεγάλη διαδήλωση της Λειψίας θα ανοίξουν οι φυλακές και η Κατρίν Χατενχάουερ θα αφεθεί ελεύθερη.
Mechthild Baus/Σταμάτης Ασημένιος
Υπεύθ. Σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου

"Αναχαιτίσεις του αέρος" από έναν αυτόματο τηλεφωνητή στο Φαρμακονήσι...

defencenet.grΠάλι "αναχαιτίσεις του αέρος" από την Τουρκία. "Φωτιές" έχει βγάλει... ο αυτόματος τηλεφωνητής του τουρκικού ραντάρ στην περιοχή του Φαρμακονησίου, με εκπομπή από το ραντάρ DATCA, αφού και χθες ένιωσαν την ανάγκη να επικοινωνήσουν με το φινλανδικό αεροσκάφος της FRONTEX,που περιπολούσε στην περιοχή. Μεταξύ 23:33 και 23:35 με δύο σήματα του ζήτησαν να απομακρυνθεί επειδή "πετούσε σε τουρκικό εναέριο χώρο" και έπρεπε να απομακρυνθείο γιατί δήθεν θα ξεκινούσε τακτική επχείρηση εναντίον του. Πέρα από΄τα λόγια του αέρος, όμως, η Άγκυρα ούτε τόλμησε να προχωρήσει, όπως και δεκάδες φορές στο παρελθόν σε υλοποίηση της απειλής της.

Το αεροσκάφος πετούσε βόρεια του Φαρμακονησίου στα 2.200 πόδια. Είχε απογειωθεί από Κω στις 23:20 όπου και επέστρεψε στις 02:28 χωρίς κανένας και τίποτα να το ενοχλήσει.

Είναι σαφές ότι η Άγκυρα δεν τολμάει...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Το «στοίχημα» του Γ. Παπανδρέου για μια νέα εξωτερική πολιτική

ΗΜΕΡΗΣΙΑ (ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ)Mε τις επισκέψεις σε Kωνσταντινούπολη και Λευκωσία, τις συναντήσεις με Eρντογάν, Xριστόφια και Γκρουέφσκι, την παρουσία του στη Στοκχόλμη στο συνέδριο του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, στις Bρυξέλλες στην Σύνοδο Kορυφής, ο κ. Παπανδρέου προσπαθεί να ανακτήσει το διεθνές κύρος της χώρας

Kινήσεις με τις οποίες έδωσε το στίγμα της ολικής και δραστήριας επαναφοράς σε όλο το φάσμα της εξωτερικής πολιτικής, έκανε ο Γ. Παπανδρέου από τον πρώτο κιόλας μήνα της διακυβέρνησης της χώρας από το ΠAΣOK. Mε τις επισκέψεις στην Kωνσταντινούπολη και τη Λευκωσία, τις συναντήσεις με τον T. Eρντογάν, τον Δ. Xριστόφια, τον N. Γκρουέφσκι, την παρουσία του στη Στοκχόλμη στο συνέδριο του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, στις Bρυξέλλες στην Σύνοδο Kορυφής (ενώ σήμερα επρόκειτο να έχει συνομιλίες στο Λονδίνο), ο κ. Παπανδρέου χωρίς να κρύβει την «αδυναμία» του στην εξωτερική πολιτική, στέλνει και το μήνυμα για την εκκίνηση μιας νέας προσπάθειας για την ανάκτηση του διεθνούς κύρους της χώρας αλλά και για την αντιμετώπιση και λύση των γνωστών και ως εθνικών θεμάτων.

Προσωπικό στοίχημα
Tο «στοίχημα» έχει και καθαρά προσωπικό χαρακτήρα, καθώς η ευθύνη για όλους αυτούς τους χειρισμούς αλλά και οι βασικές επιλογές ανήκουν στον κ. Παπανδρέου, ο οποίος ως υπουργός Eξωτερικών ρίσκαρε, και πολιτικά βγήκε μάλλον κερδισμένος..

O πρώτος μήνας με τις κινήσεις που αιφνιδίασαν ακόμη και τους συνεργάτες του και είχαν έντονο επικοινωνιακό χαρακτήρα, πρόβαλε κυρίως τον συμβολισμό ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική αλλάζει πλέον. Tο αμέσως επόμενο διάστημα όμως και με χρονικό ορίζοντα τον Δεκέμβριο και την Σύνοδο Kορυφής της E.E. η πολιτική αυτή θα δοκιμασθεί επί του πραγματικού πεδίου.

Aρχής γενομένης από το Σκοπιανό, η ελληνική κυβέρνηση με δηλώσεις και του ANYΠEΞ Δ. Δρούτσα είχε προαναγγείλει ότι θα κινηθεί με «ανοικτό πνεύμα» χωρίς να αποκλείει και παράλληλες διαδικασίες. Yπολογίζοντας πολλά στην προσωπική επαφή ο κ. Παπανδρέου επεδίωξε και συναντήθηκε με τον N. Γκρουέφσκι την Πέμπτη στις Bρυξέλλες.

Συνάντηση
Oι δηλώσεις μετά τη συνάντηση η οποία, κάθε άλλο παρά ολιγόλεπτη ήταν (διήρκεσε περίπου 20΄, χρόνο υπεραρκετό για να διερευνηθούν προθέσεις και να αποκατασταθεί μια στοιχειώδης επαφή), δεν φώτισε περισσότερο την κατάσταση. O κ. Παπανδρέου μετέφερε στον Σκοπιανό ομόλογό του την γνωστή ελληνική κόκκινη γραμμή (μια ονομασία για όλες τις χρήσεις) επισημαίνοντας συγχρόνως ότι η λύση της ονομασίας αποτελεί προϋπόθεση για να λάβει η ΠΓΔM ημερομηνία έναρξης ενταξιακων διαπραγματεύσεων με την Eυρωπαϊκή Ενωση.

O Eλληνας πρωθυπουργός και πάλι προσπάθησε να δείξει στην σκοπιανή πλευρά το «καρότο» της επίλυσης της διαφοράς, προβάλλοντας τα οφέλη που θα έχει η ΠΓΔM μέσω της προσέγγισης με την E.E., αλλά και από την αποκατάσταση της ομαλότητας στις διμερείς σχέσεις με την Eλλάδα. Όμως προς το παρόν ακόμη και αυτό το συμβολικό άνοιγμα της νέας ελληνικής κυβέρνησης προσκρούει στην σκληρή εθνικιστική γραμμή στην οποία επιμένει ο κ. Γκρουέφσκι.

Νέες συνθήκες
Aν και ελληνικές πηγές έσπευδαν να διαβεβαιώσουν ότι δεν τίθεται θέμα εγκατάλειψης της διαδικασίας του OHE υπό τον κ. Nίμιτς, το άνοιγμα και άλλων διαύλων επικοινωνίας, θεωρητικά, δημιουργεί συνθήκες και για απευθείας διαπραγμάτευση, όπου η Eλλάδα διαθέτει το πλεονέκτημα της διαπραγμάτευσης από θέση ισχύος.

Σε κάθε περίπτωση πάντως εάν δεν υπάρξει λύση, ο κ. Παπανδρέου είναι δεσμευμένος ότι θα εμποδίσει και με βέτο, εάν χρειασθεί, την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΠΓΔM με την Eυρωπαϊκή Ενωση.

Γρίφος για Τουρκία και Κυπριακό
O κ. Παπανδρέου δείχνει ότι διαθέτει την καλή θέληση και την υπομονή να αναμένει από την Αγκυρα κινήσεις καλής θέλησης

Πιο πολύπλοκο είναι το θέμα της αξιολόγησης της Tουρκίας από την E.E. και η συνεχιζόμενη διαδικασία συνομιλιών στο Kυπριακό. O κ. Παπανδρέου δείχνει ότι διαθέτει την καλή θέληση και την υπομονή να αναμένει από την Tουρκία κινήσεις καλής θέλησης και προς την Eλλάδα αλλά κυρίως προς την Kύπρο.

Kάτι τέτοιο θα διευκόλυνε τις διαδικασίες στην Eυρωπαϊκή Ενωση, καθώς η Aθήνα και η Λευκωσία είναι δεσμευμένες να ζητήσουν και να επιμείνουν στην αξιολόγηση της ευρωπαϊκής πορείας της Tουρκίας, η οποία καθώς αρνείται να εκπληρώσει την βασική υποχρέωση της εφαρμογής του Πρωτοκόλλου επέκτασης της Tελωνειακής Ένωσης προς την Kύπρο (ζητώντας προκλητικά και αυθαίρετα ως αντάλλαγμα τις απευθείας σχέσεις της E.E. με το ψευδοκράτος), εκ των πραγμάτων θα οδηγεί σε κυρώσεις.

Πιθανή ένταση
Kυρώσεις που ενώ θα επιβεβαιώνουν την «κοινοτική νομιμότητα» και θα διασώζουν την αξιοπρέπεια και αξιοπιστία της ελληνικής και κυπριακής εξωτερικής πολιτικής, θα δημιουργήσουν ένταση στις σχέσεις της Άγκυρας με την Eλλάδα και την Kύπρο, θα προκαλέσουν αντιδράσεις από τους γνωστούς υποστηρικτές της Άγκυρας και τελικά θα διευκολύνουν τις επιδιώξεις της Γαλλίας, φέρνοντας πιο κοντά τη διαμόρφωση της Eιδικής Σχέσης.

Mε δεδομένο ότι οι συνομιλίες για το Kυπριακό δεν φαίνεται να οδηγούν πουθενά και παρά το γεγονός ότι αναμένεται κορύφωση των πιέσεων για επίδειξη έστω και πλασματικής προόδου, η ελληνική πλευρά θα βρεθεί ενώπιον κρίσιμων διλημμάτων τον Δεκέμβριο.

Tαυτόχρονα ο κ. Παπανδρέου αλλά και ο ANYΠEΞ Δ. Δρούτσας θα πρέπει να διαχειρισθούν τις ελληνορωσικές σχέσεις ώστε να ξεπερασθούν οι όποιες καχυποψίες δημιουργήθηκαν το τελευταίο διάστημα, ενώ σε εκκρεμότητα παραμένει και το «φρακάρισμα» στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις στο οποίο η Aθήνα θα ήθελε και για λόγους συμβολικούς να έχει την σφραγίδα των δυο νέων ηγετών, του κ. Παπανδρέου και φυσικά του Mπαράκ Oμπάμα.

«Προνόμια» σε Οτσαλάν ύστερα από 10 χρόνια απομόνωσης

ΕΘΝΟΣ.Κίνηση από Ερντογάν για να εκτονωθεί η ένταση με τους στρατηγούς.Υστερα από 10 χρόνια «τηλεοπτικού μπλακ άουτ» στο Ιμραλί, ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν θα μπορεί σύντομα να παρακολουθεί και πάλι τηλεοπτικά προγράμματα. Εστω και μόνο από το κρατικό τουρκικό κανάλι TRT - που πάντως μεταδίδει αγώνες της αγαπημένης του Γαλατασαράι.

Το αποκάλυψε η ιστοσελίδα της «Χουριέτ», με την επισήμανση ότι ο Οτσαλάν θα μετακομίσει σε νεόδμητη πτέρυγα μαζί με άλλους 8 κρατουμένους. Οι οποίοι θα τον απαλλάξουν από την απόλυτη μοναξιά στο νησί-φυλακή της Προποντίδας.

Ως τώρα ο έγκλειστος ηγέτης του ΡΚΚ είχε πρόσβαση μόνο σε ελάχιστα εγκεκριμένα βιβλία και εφημερίδες. Η επαύξηση των «προνομίων» του πιστεύεται πως οφείλεται στην πρόοδο των άτυπων διαπραγματεύσεων με την κυβέρνηση για το Κουρδικό, που απέδωσε ως τώρα κάποιους καρπούς. Π.χ. τη συμβολική παράδοση ανταρτών του ΡΚΚ στα σύνορα με το Ιράκ και τη μετέπειτα απελευθέρωσή τους. Πάντως, για να στηθεί στον δέκτη, ο Οτσαλάν θα χρειαστεί να περιμένει την ψήφιση στη Βουλή του ευεργετικού νομοσχεδίου του υπουργείου Δικαιοσύνης για τους κρατουμένους.

Στο μεταξύ, ο Ερντογάν επέλεξε να εκτονώσει προσωρινά την ένταση με τον στρατό, αναφορικά με το νέο σχέδιο συνωμοσίας, που έφτασε με e-mail στο γραφείο του εισαγγελέα της Εργκενεκόν από ένα... «βαθύ λαρύγγι» του γενικού επιτελείου. Αντί να ζητήσει την παραίτηση του αρχιστράτηγου Ιλκέρ Μπασμπούγ, ο πρωθυπουργός συναντήθηκε μαζί του και αργότερα ανακοίνωσε ότι προς το παρόν θεωρεί «φήμες» τις αποκαλύψεις, και αναμένει το πόρισμα της Δικαιοσύνης.

Σε κάθε περίπτωση, κυβέρνηση και στρατός ερίζουν για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στις έρευνες. Η στρατιωτική δικαιοσύνη, που υπάρχουν υπόνοιες ότι θα συγκαλύψει την υπόθεση, ή τα πολιτικά δικαστήρια, κατά τεκμήριο πιο ευάλωτα σε κυβερνητικές επιρροές;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ

Τουρκο-ισραηλινή κρίση και Ελληνική διπλωματία

Του Χρήστου Ιακώβου Διευθυντή του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥ.ΚΕ.Μ.) Ο Χένρυ Κίσσιγκερ είχε πει κάποτε ότι οι μοναδικοί χάρτες που δεν αλλάζουν χρώματα είναι οι γεωφυσικοί ενώ αντιθέτως οι γεωπολιτικοί αλλάζουν συχνά τα χρώματά τους. Πριν από δεκατρία χρόνια, όταν η Τουρκία και το Ισραήλ επισημοποιούσαν την από μακρού στρατηγική τους σχέση μέσω των δύο συμφωνιών που υπέγραψαν, αμφότερες οι χώρες προσδιόριζαν την συνεργασία τους σε γεωπολιτικά πλαίσια, αποδίδοντας της μάλιστα μακροχρόνια δυναμική στην συντεταγμένη του χρόνου και δομικό χαρακτήρα για την αρχιτεκτονική της ασφάλειας στην περιοχή, στην συντεταγμένη του χώρου.

Με άλλα λόγια, Τουρκία και Ισραήλ, ενσωμάτωσαν την εξωτερική τους πολιτική στον αμερικανικό στρατηγικό σχεδιασμό για την Μέση Ανατολή. Σήμερα, τα δεδομένα αλλάζουν άρδην σε σημείο που ο μέχρι πρόσφατα ισχυρός Τουρκοισραηλινός άξονας να αναθεωρείται από τις νέες γεωστρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης Ερντογάν.

Ο στρατηγικός άξονας Τουρκίας-Ισραήλ ενισχύθηκε σημαντικά την περασμένη δεκαετία λόγω τριών συντελεστών: α) της ανάγκης του Ισραήλ να αντισταθμίσει την έλλειψη στρατηγικού βάθους σε σχέση με τα εχθρικά προς αυτό κράτη, όπως ήταν το Ιράκ στο παρελθόν, η Συρία και το Ιράν, β) του σταθερού προσανατολισμού της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής προς τους δυτικούς συνασπισμούς και συμμαχίες και γ) της μεταψυχροπολεμικής Αμερικανικής γεωστρατηγικής στην Μέση Ανατολή που μέρος της στηριζόταν στο δόγμα της διπλής ανάσχεσης (Ιράκ, Ιράν).

Η νέα διπλωματική κρίση στις σχέσεις των δύο χωρών, λόγω της ακύρωσης εκ μέρους της Τουρκίας μέρους διεθνούς στρατιωτικής άσκησης που θα συμμετείχε και η Ισραηλινή αεροπορία, αποτελεί ένα ακόμη βήμα προς την κατάρρευση του εν λόγω στρατηγικού άξονα. Οι στρατιωτικές ασκήσεις αποτελούν μέρος της κληρονομιάς που άφησαν οι δύο συμφωνίες της δεκαετίας του 1990.

Τρία δεδομένα προκάλεσαν αυτήν την αλλαγή εκ μέρους της Τουρκίας. Η άνοδος του Κόμματος Δικαιοσύνη και Ανάπτυξη στην εξουσία το 2002, ο πόλεμος στο Ιράκ το 2003, με τον οποίο η Τουρκία διεφώνησε έντονα και την έθεσε ενώπιον σκληρών διλημμάτων ασφαλείας και τέλος, η πολλαπλή στρατηγική υποστήριξη που έδωσε, ευθύς εξαρχής, το Ισραήλ προς την κατεύθυνση δημιουργίας κουρδικής οντότητος στο Βόρειο Ιράκ.

Με την άνοδο του κόμματος του Ερντογάν στην εξουσία το 2002, η ισλαμική ατζέντα ήρθε στο επίκεντρο της πολιτικής. Μονοπώλησε όμως το ενδιαφέρον η πτυχή της ατζέντας που αφορούσε την εσωτερική αντιπαράθεση ισχύος μεταξύ στρατού και ισλαμιστών. Με τον διορισμό του Αχμέντ Νταβούντογλου εσχάτως ως πολιτικού προϊσταμένου της Τουρκικής διπλωματίας, η ισλαμική ατζέντα μέσω της προβολής ισλαμικής ταυτότητας βρίσκει έδαφος και πρακτική εφαρμογή στην Τουρκική εξωτερική πολιτική. Απαραίτητη προϋπόθεση για την προώθηση της ισλαμικής ατζέντας στον μουσουλμανικό γεωπολιτικό χώρο (μέρος του «στρατηγικού βάθους» κατά τον Νταβούντογλου) είναι η απαγκίστρωση της από τον στρατηγικό άξονα με το Ισραήλ. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η Τουρκία αρχίζει να υπονομεύει τη διπλωματική στρατηγική του Ισραήλ (ιδιαίτερα στο Παλαιστινιακό) προκειμένου να αποκτήσει ψυχολογική δυναμική και ερείσματα στον μουσουλμανικό κόσμο. Σταδιακώς, όμως, η Τουρκία έχει αρχίσει να θέτει στρατηγικές προκλήσεις για το Ισραήλ δεδομένου ότι εισήλθε σε μία ανταγωνιστική τροχιά με το εβραϊκό κράτος. Αυτό θα αναγκάσει το Ισραήλ να βρει εναλλακτικές και αντισταθμιστικές λύσεις.

Καθοριστικής σημασίας για το στρατηγικό παίγνιο που άρχισε μεταξύ των δύο χωρών είναι η εξέλιξη του Κουρδικού ζητήματος. Με την Τουρκία να κάνει στρατηγική στροφή σε ένα πλαίσιο γεωπολιτικών συμφερόντων αντίθετα, ανταγωνιστικά και υπονομευτικά προς το Ισραήλ, εκ των πραγμάτων, σπρώχνει το Ισραήλ σε στρατηγική σύζευξη με τους Κούρδους, όχι μόνο του Ιράκ αλλά και της Τουρκίας. Σε αυτό το σημείο εγείρεται ένα καθοριστικό ερώτημα για τις επιλογές της Τουρκίας: εάν δηλαδή η στρατηγική υπερεξάπλωση που επιχειρεί σήμερα αποτύχει ποιο θα είναι το κόστος τόσο για τη διπλωματική της στρατηγική όσο και για την ασφάλειά της, ειδικά σε περίπτωση που το Ισραήλ επιλέξει να προχωρήσει σε γεωστρατηγική σύζευξη με τους Κούρδους της Τουρκίας.

Τα νέα αυτά δεδομένα θα πρέπει να απασχολήσουν σοβαρά Ελλάδα και Κύπρο σε σχέση με μία νέα προσέγγιση με το Ισραήλ. Υπάρχει συγκεκριμένο Ελληνικό πλάνο να αξιοποιήσει τις νέες πραγματικότητες; Πολύ αμφιβάλλω. Υπομιμνήσκει, προσέτι, τις λανθασμένες επιλογές της Ελληνικής πλευράς να εγκαταλείψει το κουρδικό χαρτί από τα τέλη της περασμένης δεκαετίας. Είναι πλέον σίγουρο ότι, στην επόμενη δεκαετία, αυτός που θα μπορεί να επηρεάσει την πορεία του κουρδικού ζητήματος στην Μέση Ανατολή θα αυξήσει ταυτόχρονα και την επιρροή του στις εξελίξεις στην περιοχή.

Συνάντηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στα Κατεχόμενα

Ανθρωπόμορφα τέρατα, εγκάθετοι του τουρκικού κράτους, τη στιγμή που δολοφονούν τον Τάσο Ισαάκ

Ομιλίες αντιπροσώπων Ελλάδας και Κύπρου στην 3η Επιτροπή του ΟΗΕ, για παραβιάσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στα Κατεχόμενα.
«Η στρατιωτική εισβολή και η επακόλουθη κατοχή του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία, οδήγησε σε συνεχείς παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών», τόνισε ο αναπληρωτής μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΗΕ, πρέσβης Δημήτρης Καραμήτσος-Τζιράς, μιλώντας στην 3η Επιτροπή της 64ης Γενικής Συνέλευσης του διεθνούς οργανισμού, σημειώνοντας ότι «δυστυχώς, και παρά την πληθώρα των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, συνεχίζονται μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κύπρο». Η Τρίτη Επιτροπή είναι αρμόδια για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες.
Ο κ. Τζιράς αναφέρθηκε ειδικότερα στα προβλήματα των Ελληνοκυπρίων εγκλωβισμένων στο κατεχόμενο βόρειο μέρος της Κύπρου, υπογραμμίζοντας ότι η τουρκική πλευρά παραβιάζει συνεχώς τη Συμφωνία της Βιέννης που υπογράφτηκε τον Αύγουστο του 1975. Επίσης, μίλησε για τη «συστηματική και γενικευμένη λεηλασία και καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς», σημειώνοντας ότι «έχουν λεηλατηθεί ή έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές ή έχουν κατεδαφιστεί 500 και πλέον ελληνορθόδοξες εκκλησίες και μοναστήρια».
Ο Αναπληρωτής Μόνιμος Αντιπρόσωπος της χώρας μας στον ΟΗΕ επεσήμανε επίσης το πρόβλημα των αγνοουμένων, τονίζοντας ότι η Ελλάδα χαιρετίζει τα «θετικά αποτελέσματα» της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων (ΔΕΑ). «Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι», όπως είπε «η Τουρκία εξακολουθεί να αποφεύγει τις ευθύνες της για τη διερεύνηση της τύχης των αγνοουμένων και για την παροχή όλων των σχετικών πληροφοριών».
Στη συνέχεια, ο κ. Τζιράς αναφέρθηκε στις διαπραγματεύσεις μεταξύ του προέδρου Χριστόφια και του κ. Ταλάτ, υπογραμμίζοντας ότι η Ελλάδα «υποστηρίζει πλήρως» αυτή τη διαδικασία και αναμένει να προκύψει μια «βιώσιμη, συνολική συμφωνία για την επανένωση της Κύπρου, στη βάση μιας διζωνικής και δικοινοτικής ομοσπονδίας, σύμφωνα με τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και τις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Το θέμα των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Τουρκία για 35 συνεχή χρόνια έθεσε και ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Κύπρου στα Ηνωμένα Έθνη, πρέσβης Μηνάς Χατζημιχαήλ, ενώπιον της 3ης Επιτροπής της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Ο Κύπριος αντιπρόσωπος ανέφερε ότι «από το 1974, που η Τουρκία εισέβαλε και κατέκτησε το 1/3 του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Κυπριακός λαός στερείται συλλογικά το βασικό δικαίωμα στην ειρηνική συνύπαρξη».
Στη συνέχεια, έκανε αναφορά στις παραβιάσεις που «μαζικά διαπράττονται για πάνω από τρεις δεκαετίες, όπως η παράνομη παρουσία του κατοχικού στρατού, η στέρηση του δικαιώματος περιουσίας, η παράνομη εισαγωγή εποίκων από την Ανατολία στο κατεχόμενο τμήμα, η καταστροφή της πολιτιστικής και θρησκευτικής κληρονομιάς, ο παράνομος σφετερισμός και εκμετάλλευση της περιουσίας των 200,000 Ελληνοκύπριων προσφύγων και η συνεχιζόμενη αγωνία των συγγενών των αγνοουμένων για την τύχη των αγαπημένων τους προσώπων. Όλες αυτές οι παραβιάσεις», τόνισε ο κ. Χατζημιχαήλ «έχουν καταγραφεί και καταγγελθεί σε πληθώρα ψηφισμάτων του ΟΗΕ αλλά και σε αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ)».
Ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κύπρου κατήγγειλε την κατοχική δύναμη για «συστηματική πολιτική αλλοίωσης του δημογραφικού χαρακτήρα του νησιού με την εισαγωγή μεγάλου αριθμού εποίκων και με στόχο να επηρεάσει προς όφελός της μια διευθέτηση στο Κυπριακό», προσθέτοντας ότι «η πράξη αυτή, δηλαδή της παράνομης μεταφοράς πολιτών της κατοχικής δύναμης στο υπό κατοχή έδαφος, συνιστά στο διεθνές δίκαιο και σύμφωνα με το καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, έγκλημα πολέμου».
Αναφερόμενος στις προσπάθειες λύσης του Κυπριακού, είπε ότι «στόχος μας είναι η αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασικών ελευθεριών όλων των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας, ανεξάρτητα της εθνικής τους προέλευσης. Οι αποφάσεις και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ παρέχουν στην Κύπρο την αναγκαία υποστήριξη για να συνεχίσει τον αγώνα της για λύση στο πολιτικό της πρόβλημα στη βάση αυτών των ψηφισμάτων, των αρχών του Χάρτη του ΟΗΕ και του διεθνούς δικαίου. Μια λύση στο Κυπριακό πρέπει να προέλθει από τους Κύπριους και να είναι για τους ίδιους τους Κύπριους και θα πρέπει να θέτει τέρμα στην κατοχή, να επανενώνει το νησί και τις δύο κοινότητες και να αποκαθιστά και να διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες του λαού στο σύνολο του».

www.kathimerini.gr, με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ

Εκδήλωση του Σάββα Καλεντερίδη στο Χολαργό


Πνευματικό Κέντρο Δήμου Χολαργού
Περικλέους 53-55
Δημαρχείο Χολαργού


ΕΛΛΗ ΠΑΠΠΑ - ΔΥΟ ΜΑΤΙΑ ΓΕΜΑΤΑ ΦΩΣ

Της Ελίνας Γαληνού
Συνάντησα για πρώτη φορά την Ελλη Παππά, πριν τρία χρόνια όταν το Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, παρουσίασε ένα χαρακτηριστικό της έργο. Ηταν οι "Μικρογραφίες-βιβλία από τη φυλακή", μια σειρά από παιδικά βιβλία που δημιούργησε η ίδια κατά την διάρκεια της μακρόχρονης φυλάκισής της. Είναι τα τεκμήρια μιας πνευματικής δημιουργίας που δεν ανακόπηκε ούτε και στα πιό δύσκολά της χρόνια, παρά την πίκρα της στέρησης του συντρόφου της και του παιδιού της που γεννήθηκε πίσω από της φυλακής τα σίδερα...Η αγωνίστρια των ιδεών και του ελεύθερου πνεύματος, έβρισκε διέξοδο στη δημιουργία παιδικών βιβλίων που αρχικά, προορίζονταν για τον δικό της γιό.. Η ίδια τα έγραφε, τα εικονογραφούσε και τα βιβλιοδετούσε στο χέρι, με την φροντίδα που θα χαρακτήριζε έναν καλαίσθητο βιβλιοδέτη... Αυτά τα έργα σήμερα, συνιστούν προ πάντων την απόδειξη μιας μεγάλης αντίστασης πολιτισμού απέναντι σε συνθήκες βαρβαρότητας. Μια χειρονομία πλούσιας ψυχής που εκφράστηκε με λέξεις και χρώματα από έναν άνθρωπο κάθε άλλο παρά ευτυχισμένο...Τα μικροσκοπικά αυτά χειρόγραφα βιβλιαράκια με τις τρυφερές διδακτικές ιστοριούλες που γράφονταν από μια μητέρα απούσα από την καθημερινότητα του παιδιού της, δεν είναι μονάχα η απόδειξη ενός ταλέντου γραφής. Τεκμηριώνουν μια μεγάλη και σημαντική αλήθεια για την αντίσταση του ελεύθερου πνεύματος. Ενα τέτοιο πνεύμα, δεν κινδυνεύει να χαθεί ακόμα και μέσα την πιό βαθειά φυλακή, εφ΄όσον μπορεί να επινοήσει κάποια δυνατότητα επικοινωνίας. Αυτές οι "Μικρογραφίες" της Παππά που γράφτηκαν σε χώρους και χρόνους μεγάλων περιορισμών, μοιάζουν σήμερα σαν ένα σύμβολο νίκης του βιβλίου και της ανάγνωσης, μιας νίκης που υπερβαίνει κάθε καταναγκασμό και φόβο, ανοίγοντας συνεχώς παράθυρα στους ορίζοντες. Προχτές η 89χρονη Ελλη Παππά-γνωστή σε όλους μας ως η σύντροφος του Μπελογιάννη- αποχαιρέτησε τον κόσμο, αφήνοντας πίσω της ένα όνομα ηρωικής αξιοπρέπειας. Διατρέχοντας την πορεία ζωής της, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι την αξίζει αυτήν την φήμη. Αγωνίστηκε αλύγιστα για την αγάπη, την ανθρωπιά και την πνευματική δημιουργία, αποδεικνύοντας ότι όταν ο άνθρωπος μπορεί να διατηρήσει κάποιες αρχές και αξίες, όταν πιστεύει βαθειά σ΄αυτές. Προσωπικά δεν θα ξεχάσω τη στιγμή που οι ματιές μας συναντήθηκαν κατά την παρουσίαση του βιβλίου της. Τα γαλάζια μάτια της, μ΄όλο το πέρασμα του χρόνου δεν είχαν καθόλου ξεθωριάσει..Δεν θα ξεχάσω το φώς που πήγαζε μέσα από κείνα τα μάτια καθώς αντίκρυζε τους νέους ανθρώπους που την πλησίαζαν... Εμοιαζε με ένα νεύμα ελπίδας προς τον αυριανό κόσμο, που όσο και να αλλάζει, πάντα θα αναζητά φωτεινούς σηματοδότες για να στηρίξουν την πίστη του στην αξία των ιδεών.

Ο Παπανδρέου και η Ασφάλεια της Κύπρου

του Μάριου Ευρυβιάδη
Αυτό που αποκομίζουμε από την επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στην Κύπρο είναι η διάθεση και βούληση του «να αναλάβει πρωτοβουλίες», όπως υπογράμμισε για την επίλυση του κυπριακού, τόσο προς την πλευρά της Τουρκίας όσο και προς την διεθνή κοινότητα.
Οι όποιες πρωτοβουλίες του κ. Παπανδρέου για να είναι αποτελεσματικές πρέπει να παντρεύουν την πρακτική και την φαντασία. Θα πρέπει επίσης οι πρωτοβουλίες αυτές να κερδίσουν το ηθικό πεδίο της μάχης χωρίς την κατοχή του οποίου κανένας πόλεμος δεν μπορεί να κερδηθεί.
Θα περιοριστώ στην φαντασία. Κατά την παραδοχή όλων που γνωρίζουν την πολιτική διαδρομή του Παπανδρέου και τον ίδιο προσωπικά, (από το 1993-95 όταν υπηρετούσε ως Υφυπουργός Εξωτερικών, διετέλεσα σύμβουλός του) ο Έλληνας Πρωθυπουργός υπερδιαθέτει φαντασία. Κάτι τέτοιο του επιτρέπει να αναστοχαστεί και κυρίως να ξεφύγει από την συμβατική σοφία. Η φαντασία σε έναν ηγέτη (ή ακόμη και σε μια συλλογική ηγεσία) μπορεί να λειτουργήσει ως στρατηγικό πλεονέκτημα και πολιτικό όπλο, κατά ένα από τους πιο αναγνωρισμένους ιστορικούς του 20ου αιώνα, του Αμερικανού Ernest May. Ο May (πέθανε πρόσφατα) τεκμηριώνει τη θέση του αυτή στο έργο του Strange Victory: Hitler’s Conquest of France (2000). Η νίκη των Γερμανών επί των Γάλλων υπήρξε «παράξενη», κατά τον May, διότι οι Γάλλοι διέθεταν πολλά πλεονεκτήματα έναντι των Γερμανών καθώς επίσης αριθμητική και οπλική υπεροπλία στο μέτωπο. Αλλά δεν διέθεταν τη «φαντασία» των Γερμανών. Οι τελευταίοι μέσω μελετών και ανάλυσης, αλλά και οργανωμένης και σκληρής δουλειάς διέγνωσαν τις αδυναμίες των Γάλλων, όχι μόνο τις στρατιωτικές αλλά και τις πολιτισμικές. Και εφάρμοσαν μια στρατηγική πολέμου που τις έλαβε υπόψη του. Οι Γερμανοί προέβλεψαν ορθά ότι οι Γάλλοι δεν θα ήταν σε θέση να αντιδράσουν σωστά και αποτελεσματικά όταν οι εξελίξεις και τα γεγονότα θα συγκρούονταν με τον συμβατικό τρόπο σκέψης τους και με τις συνήθειές τους. Είναι πράγματι εκπληκτικό, αλλά όπως μας πληροφορεί ο May, πήρε τους Γάλλους τέσσερις ολόκληρες μέρες να καταλάβουν και να συνειδητοποιήσουν ότι είχαν χάσει τον πόλεμο που διήρκησε μόνο έξι βδομάδες.
Στην περίπτωση της Τουρκίας ο Παπανδρέου πρέπει να μετατρέψει το φαινομενικά μεγάλο πλεονέκτημά της στην Κύπρο, τα 43.000 αμερικανοτροφοδοτούμενα και νατοϊκά εκπαιδευμένα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα, σε μειονέκτημα, που δυστυχώς σήμερα δεν είναι.
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας στην πρόσφατη ομιλία του στον ΟΗΕ χαρακτήρισε «παράδοξο» η Τουρκία ως μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και συνυπεύθυνη για την διεθνή ειρήνη και ασφάλεια, να διαθέτει κατοχικά στρατεύματα στην Κύπρο κατά παράβαση της καταστατικής Χάρτας του Οργανισμού. «Παράδοξο» είναι το λιγότερο που μπορούσε να ειπωθεί. Εδώ έχουμε την Τουρκία να λειτουργεί και ως αστυνόμος και ως δολοφόνος. Παραμένει ωστόσο γεγονός ότι η Τουρκία όχι μόνο δεν πληρώνει τελωνείο αλλά ζητά και μπόλικα ρέστα.
Η ελληνική κυβέρνηση και προσωπικά ο κ. Παπανδρέου πρέπει και μπορούν να ανατρέψουν αυτήν την κατάσταση, με λίγη, όχι μεγάλη φαντασία.
Στο ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών πρέπει να συνειδητοποιήσουν και να πράξουν επί τούτου, ότι η ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας στις Συνθήκες του 1960, τις οποίες η Τουρκία καταπατεί ανοιχτά και αδιάντροπα, νομιμοποιεί την σημερινή κατοχική παρουσία του τουρκικού στρατού στην Κύπρο (και αυτή των Εγγλέζων).
Το νομικό καθεστώς του συστήματος εγγυήσεων του 1960 είναι παρωχυμένο. Αυτό το ανεγνώρισε ευθέως ο Έλληνας Πρωθυπουργός στην, μεταξύ άλλων, δήλωσή του ότι δεν νοείται τέτοιο καθεστώς για μία χώρα μέλος της ΕΕ και ότι πρέπει τα τουρκικά (αμερικανο-νατοϊκα) στρατεύματα κατοχής να αποχωρήσουν.
Το σύστημα εγγυήσεων του 1960 βασίζεται σε τρεις πυλώνες για να παραμένει όρθιο και νομιμοποιημένο: το ελληνικό το τουρκικό και το βρετανικό. Εάν ένας εκ των τριών πυλώνων «καταρρεύσει», θα καταρρεύσει, εξ ορισμού, το όλον οικοδόμημα των εγγυήσεων. Έτσι και αλλιώς και από πρακτικής πλευράς, η Ελλάδα δεν μπορεί να συνδράμει στρατιωτικά την Κύπρο, εάν εκδηλωθεί εκ νέου τουρκική επιδρομή. Ας κάνει λοιπόν την ανάγκη αρετή και ας καταγγέλλει μονομερώς τις Συνθήκες Εγγύησης και Συμμαχίας. Και εάν αυτό δεν είναι εφικτό για «διπλωματικούς» λόγους, ας επικαλεστεί άλλους. Ας μεθοδεύσει πράξεις που να καθιστούν τις παραπάνω συνθήκες ανενεργές. Ας επικαλεστεί αδυναμία εξυπηρέτησης. Ας επικαλεστεί το Ελληνικό Σύνταγμα που δεν επιτρέπει σε ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις να βρίσκονται και να λειτουργούν ως «εγγυητές» τρίτων κρατών.
Πάντως ακόμη και η μονομερής αποποίηση των λεγόμενων εγγυητικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στην Κύπρο, και μια ξεκάθαρη τοποθέτησή της ότι θα αρνηθεί να συμμετάσχει μελλοντικά σε τέτοιου είδους και μορφής καθεστώς δουλείας, θα δυναμιτίσει το υφιστάμενο και τυχόν μελλοντικό σύστημα εγγυήσεων, που οι διάφοροι καλοθελητές επεξεργάζονται να επιβάλλουν στην Κύπρο.
Κυρίως μια τέτοια θέση και στάση της Ελλάδος θα ξαφνιάσει και θα αποσυντονίσει. Θα είναι κάτι το αναπάντεχο. Εάν η θέση αυτή ενταχθεί σε μία στρατηγική φαντασίας και ευρηματικότητας θα μπορούσε να δημιουργήσει συνθήκες ασφάλειας και ειρήνης στην Κύπρο. Από τους μεταπολεμικούς Πρωθυπουργούς της Ελλάδας ούτε ακόμη και αυτός ο Ανδρέας Παπανδρέου μπορούσε να λειτουργήσει αποτελεσματικά με αυτόν τον τρόπο. Ο Γιώργος Παπανδρέου μπορεί.

Αυξάνονται τα Ρωσικά στρατεύματα στον Καύκασο

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr.Η Ρωσία σχεδιάζει να τετραπλασιάσει τον αριθμό των στρατευμάτων που βρίσκονται στην περιοχή του Καυκάσου, όπως αναφέρει εφημερίδα επικαλούμενη στρατιωτική πηγή.

Πριν λίγες ημέρες μεταφέρθηκε στην περιοχή το 474ο αυτοκινούμενο τάγμα, ενώ δημιουργούνται νέοι σχηματισμοί στην Τσετσενία, και παράλληλα στο Βλαντικαφκάζ, την πρωτεύουσα της Β. Οσετίας προστίθενται νέοι σχηματισμοί ταχείας ανάπτυξης στην 58η Στρατιά που σταθμεύει εκεί.

Προβλέπεται δε και η ανάπτυξη δυνάμεων του υπουργείου Εσωτερικών της χώρας.

Αυτές οι κινήσεις γίνονται προφανώς, από την μία πλευρά για να “αποθαρρυνθεί” τυχόν μελλοντική επιθετική κίνηση από την Γεωργία και από την άλλη εξ' αιτίας του αυξανόμενου αριθμού τρομοκρατικών επιθέσεων που συμβαίνουν στην περιοχή.

Η Ευρώπη ως παγκόσμια δύναμη ασφαλείας


ΒΗΜΑ (Javier Solana)Τι έχει γίνει τα δέκα χρόνια από τη θέσπιση της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφαλείας και Αμυνας

Το 2009 είναι έτος-ορόσημο για τον ρόλο της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) στον κόσμο. Σηματοδοτεί 10 χρόνια από τη θέσπιση της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφαλείας και Αμυνας (ΕΠΑΑ), κατά τη διάρκεια των οποίων η ΕΕ έγινε παγκόσμιος φορέας ασφαλείας, με ορατές συνέπειες στις ζωές ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο. Ταυτόχρονα βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας νέας εποχής, η οποία θα αρχίσει όταν τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη της Λισαβόνας παρέχοντας νέα ώθηση στη δράση μας εκτός των συνόρων της ΕΕ.

Σε διάστημα 10 ετών διεξαγάγαμε 20 επιχειρήσεις σε τρεις ηπείρους για να αποτρέψουμε τη βία, να αποκαταστήσουμε την ειρήνη και να βοηθήσουμε στην ανοικοδόμηση ύστερα από μια σύρραξη. Από την Καμπούλ ως την Πρίστινα, από τη Ραμάλα ως την Κινσάσα, η ΕΕ επιβλέπει σύνορα, εποπτεύει ειρηνευτικές συνομιλίες, εκπαιδεύει αστυνομικές δυνάμεις, ανοικοδομεί συστήματα ποινικής δικαιοσύνης και προστατεύει τη ναυτιλία από πειρατικές επιθέσεις. Χάρη στα επιτεύγματά μας, λαμβάνουμε ολοένα και περισσότερες εκκλήσεις να βοηθήσουμε σε μια κρίση ή ύστερα από έναν πόλεμο. Διαθέτουμε την αξιοπιστία, τις αξίες και τη βούληση να πράττουμε έτσι.

Η ΕΕ προηγούνταν της εποχής της το 1999. Η περιεκτική, πολύπλευρη φύση της προσέγγισής μας ήταν καινοφανής. Και η ΕΕ παραμένει ο μόνος οργανισμός που μπορεί να επικαλεστεί ένα πλήρες οπλοστάσιο μέσων τα οποία συμπληρώνουν τα παραδοσιακά εργαλεία εξωτερικής πολιτικής των χωρών-μελών της τόσο για να αποτρέψουν ή να προλάβουν μια κρίση όσο και για να αποκαταστήσουν την ειρήνη και να ανοικοδομήσουν τους θεσμούς ύστερα από μια σύγκρουση.

Η ΕΠΑΑ δοκιμάστηκε για πρώτη φορά στα Βαλκάνια. Οταν τη δεκαετία του 1990 ξέσπασε ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας, παρακολουθούσαμε τη γειτονιά μας να καίγεται διότι δεν διαθέταμε κανένα μέσο αντιμετώπισης της κρίσης. Πήραμε το μάθημά μας και οργανωθήκαμε, αποκτώντας ένα σύνολο δυνατοτήτων συνδυασμένων με διαδικασίες λήψης αποφάσεων και ένα δόγμα ασφαλείας. Το 2003, μέσω των διπλωματικών προσπαθειών μας, αποτρέψαμε ένα νέο ξέσπασμα εχθροπραξιών στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και έπειτα αναπτύξαμε την επιχείρηση «Concordia». Το 2004, με την επιχείρηση «Αlthea», παραλάβαμε από το ΝΑΤΟ τη διεύθυνση των ειρηνευτικών δυνάμεων στη Βοσνία και στην Ερζεγοβίνη. Στις μέρες μας, συνεχίζουμε να έχουμε έντονη παρουσία στα Βαλκάνια, καταπολεμώντας το οργανωμένο έγκλημα και προωθώντας σταδιακά τη νομιμότητα και την τάξη. Για παράδειγμα, η αποστολή της ΕΕ για κράτος δικαίου στο Κοσσυφοπέδιο (ΕULΕΧ) είναι η μεγαλύτερη αποστολή της ΕΕ ως σήμερα, με περίπου 2.000 άτομα προσωπικό που συνεργάζονται με την αστυνομία και το δικαστικό σύστημα.

Οι δραστηριότητες της ΕΕ όσον αφορά τη διαχείριση κρίσεων και την αποκατάσταση της ειρήνης δεν περιορίζονται στην «πίσω αυλή» της. Εχουμε κάνει πραγματική διαφορά στην Αφρική, βοηθώντας, για παράδειγμα, ώστε να εξασφαλιστεί ένα ασφαλές περιβάλλον για τη διεξαγωγή των εκλογών στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και προστατεύοντας πρόσφυγες και μέλη ανθρωπιστικών οργανώσεων μετά το ξέσπασμα της κρίσης στο Νταρφούρ. Πέρυσι αναπτύξαμε την ΕUΝΑVFΟR, την πρώτη στα χρονικά μας ναυτική επιχείρηση, για την καταπολέμηση της πειρατείας στα ανοιχτά της Σομαλίας. Ποιος θα το έλεγε πριν από χρόνια ότι η ΕΕ θα ηγούνταν κάποτε μιας ναυτικής δύναμης 13 φρεγατών στον Ινδικό Ωκεανό, η οποία θα μείωνε στο μισό την επιτυχία των πειρατικών επιθέσεων; Πέρυσι δείξαμε πόσο γρήγορα μπορούμε να κινητοποιηθούμε όταν σε λιγότερο από τρεις εβδομάδες στείλαμε μια αποστολή παρατηρητών στον Καύκασο για να βοηθήσει στην εκτόνωση της κρίσης μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας, μετά την ειρηνευτική συμφωνία που επετεύχθη με τη μεσολάβηση της ΕΕ. Ως μέλος του λεγόμενου Κουαρτέτου, σε διπλωματικό επίπεδο, η ΕΕ εμπλέκεται σε μεγάλο βαθμό στην ειρηνευτική διαδικασία για τη Μέση Ανατολή και μόλις επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων θα είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε στην πρακτική υλοποίησή της. Ηδη έχουμε μια αποστολή στη Δυτική Οχθη η οποία βοηθά στην ανάπτυξη παλαιστινιακής πολιτικής αστυνομίας και ενός δικαστικού συστήματος. Για να απαντήσουμε στις αυξανόμενες εκκλήσεις που δεχόμαστε για την αντιμετώπιση τοπικών και παγκόσμιων προκλήσεων ασφαλείας, η ΕΕ πρέπει να βελτιώσει περισσότερο την αποτελεσματικότητα και τη συνοχή των δράσεών της εκτός των εδαφών της. Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα κενό μεταξύ των φιλοδοξιών μας και των διαθέσιμων μέσων, το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί. Απαιτούνται πιο ξεκάθαρες προτεραιότητες και πιο φρόνιμες αποφάσεις ως προς τον προϋπολογισμό. Χρειαζόμαστε επίσης να ενισχύσουμε τις πολιτικές και στρατιωτικές μας δυνατότητες και να αυξήσουμε τη χρηματοδότησή τους, ούτως ώστε να στηρίξουμε τις πολιτικές αποφάσεις μας.

Η πρωτότυπη συνδυασμένη πολιτικοστρατιωτική προσέγγιση της ΕΕ πρέπει να αναπτυχθεί περαιτέρω ώστε να μας κάνει ακόμη πιο ευέλικτους. Επίσης πρέπει να ενισχύσουμε την ικανότητά μας να αναπτύσσουμε δυνάμεις ταχείας αντίδρασης. Κατά τη δεύτερη δεκαετία της ΕΠΑΑ, η Συνθήκη της Λισαβόνας θα καταστήσει εφικτούς όλους αυτούς τους στόχους.

Ο κ. Χαβιέρ Σολάνα είναι ύπατος εκπρόσωπος της ΕΕ για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφαλείας.

ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΔΗΛΩΝΕΙ Η ΑΘΗΝΑ.Χάδι στην Τουρκία από τους «27» για τη μετανάστευση


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ).Η κυβέρνηση συναίνεσε στις ήπιες και ευχάριστες διατυπώσεις της σουηδικής προεδρίας στο κείμενο των συμπερασμάτων για τη μετανάστευση.Μάλιστα, εξέφρασε και αυτή «την ικανοποίησή της» για τον διάλογο Ε.Ε. - Τουρκίας στα θέματα της παράνομης μετανάστευσης.

Κατ' αυτό τον τρόπο η Αγκυρα απέκτησε εκ νέου «πλαστά εύσημα» για τη συνεχιζόμενη έλλειψη συνεργασίας της με τις ελληνικές αρχές στην αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης από τα εδάφη της προς την Ελλάδα. Επιπροσθέτως δεν υπάρχει καμία απολύτως αναφορά στη συστηματική παρενόχληση από τα τουρκικά αεροσκάφη των ελληνικών δυνάμεων έρευνας και διάσωσης, αλλά και της ευρωπαϊκής δύναμης FRONTEX στο Αν. Αιγαίο, με τον τουρκικό ισχυρισμό ότι η περιοχή του Φαρμακονησίου και Αγαθονησίου ανήκει πλέον στην τουρκική επικράτεια.

«Μέτρα, ταχέως»

Η ελληνική κυβέρνηση κατόρθωσε να μετριάσει ελαφρώς την αρχική πρόταση της σουηδικής προεδρίας, σύμφωνα με την οποία «...εκφράζεται η ικανοποίηση για τον ενισχυμένο διάλογο στη λαθρομετανάστευση μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας...» προσθέτοντας ότι «το Συμβούλιο ζητεί να ληφθούν ταχέως συγκεκριμένα μέτρα, ιδίως σε ό,τι αφορά την επανεισδοχή και τον έλεγχο των συνόρων...».

Κατ' αυτόν τον τρόπο, με την εμμονή της σουηδικής προεδρίας και την «καλοσύνη» της Αθήνας, η Τουρκία απαλλάχθηκε από ένα σοβαρό μοχλό πίεσης σε βάρος της, που είχε ξεκινήσει την περασμένη άνοιξη, καθώς αρνείται να συνεργαστεί στα θέματα παράνομης μετανάστευσης με την Ελλάδα και κατ' επέκτασιν με την Ε.Ε.

Οι 27, στο κεφάλαιο για τη μετανάστευση ζητούν ακόμη να ενισχυθούν οι επιχειρησιακές δυνατότητες της ευρωπαϊκής δύναμης FRONTEX και ειδικότερα η επιχειρησιακή συνεργασία μεταξύ αυτής της ευρωπαϊκής δύναμης και των χωρών προέλευσης και διέλευσης των μεταναστών (σ.σ. συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας).

Για πρώτη φορά οι Ευρωπαίοι ηγέτες κατονομάζουν την πιθανότητα ναύλωσης πτήσεων τσάρτερ αεροσκαφών, με χρηματοδότηση από τη FRONTEX, για κοινές πτήσεις μεταναστών, χωρίς όμως να προσδιορίζεται αν αυτοί θα επιστρέφουν στις χώρες διέλευσης ή στις χώρες προέλευσης, με πολλούς φόβους για τη ζωή και την ελευθερία τους σε πολλές περιπτώσεις. *

Eπίθεση Τουρκικών και Τουρκοκυπριακών ΜΜΕ κατά Χριστόφια


Sporttime.gr,TRT -"Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ".Επίθεση των Τουρκικών και Τουρκοκυπριακών ΜΜΕ δέχθηκε ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ. Δημήτρης Χριστόφιας εξαιτίας της συνέντευξής του στην Αγγλική εφημερίδα "Guardian", η οποία δημοσιεύτηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της.

Στις δηλώσεις του στον Άγγλο δημοσιογράφο ο κ. Χριστόφιας παραλλήλισε την σημερινή αδιέξοδη κατάσταση του Κυπριακού και τις παραχωρήσεις της Ε.Ε προς την Τουρκία, με το κλίμα των ημερών πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, λέγοντας "Όλα αυτά μου θυμίζουν το κλίμα πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και τις υποχωρήσεις των μετέπειτα συμμάχων προς τον Χίτλερ για να μη γίνει περισσότερο επιθετικός", και συμπλήρωσε πως "δεν συγκρίνω φυσικά την Τουρκία με την τότε Ναζιστική Γερμανία".

Ο κ. Χριστόφιας αναφερόμενος στις συνομιλίες που διεξάγονται για την επίλυση του Κυπριακού τόνισε: "Οι προσδοκίες μου παραμένουν ανεκπλήρωτες, υπάρχουν μεταξύ μας διαφορές και αποκλίσεις πολύ βαθιές". Τέλος, υπογράμμισε πως για το αδιέξοδο μεγάλες ευθύνες φέρει και ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος κρατά μια αρνητική στάση στο ζήτημα.

Παραθέτουμε το προκλητικό άρθρο της Φωνής της Τουρκίας χωρίς καμιά λογοκρισία.Η Παράθεση δεν σημαίνει και υιοθέτηση του περιεχομένου.

Προκλητική συνέντευξη Χριστόφια

Ο ηγέτης των ρωμιοκυπρίων κατηγόρησε την ΕΕ ότι κάνει παραχωρήσεις προς την Τουρκία παρομοιάζοντας τις με αυτές που έγιναν προς τον Χίτλερ πριν το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Ο ηγέτης της Ρωμιοκυπριακής Διοίκησης Δημήτρης Χριστόφιας ισχυρίστηκε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση κάνει παραχωρήσεις στην Τουρκία και ξεπερνώντας κάθε όριο θρασύτητας την παρομοίασε με την τακτική υποχωρητικότητας προς τον Χίτλερ πριν από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στις δηλώσεις που προέβη ο Χριστόφιας στην Αγγλική Guardian, οι οποίες δημοσιεύτηκαν στην ιστοσελίδα της εφημερίδας, αγνοώντας τις υποσχέσεις που δόθηκαν στην Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου πριν από το σχέδιο Ανάν, ισχυρίστηκε ότι η Τουρκία δεν σέβεται τους κανόνες της ενταξιακής πορείας και πως η ΕΕ κάνει παραχωρήσεις στην Ankara.

Ο Ρωμιοκύπριος ηγέτης ανέφερε τα παρακάτω:

"Αυτό μου θυμίζει την κατάσταση πριν από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου έκαναν υποχωρήσεις προς τον Χίτλερ για να μη γίνει πιο επιθετικός."

Αλλά όταν κατάλαβε την γκάφα που έκανε είπε "δεν συγκρίνω την Τουρκία με τη Ναζιστική Γερμανία".

Μιλώντας για τις περιεκτικές συνομιλίες που διεξάγονται για την επίλυση του Κυπριακού ο Χριστόφιας είπε χαρακτηριστικά "παραμένουν ανεκπλήρωτες οι προσδοκίες μου" και συμπλήρωσε κατά λέξη "Υπάρχουν διαφορές και αποκλίσεις. Βαθιές, βαθιές διαφορές".

Ακόμη επέρριψε ευθύνες στον Τούρκο Πρωθυπουργό για το αδιέξοδο που υπάρχει στην Κύπρο λέγοντας "Δε συμφωνούμε σε τίποτα με τον κύριο Erdoğan".

Πιο ενοχλημένοι οι Τούρκοι

Τις πραγματικές του σκέψεις αποκάλυψε στην Guardian ο Πρόεδρος Χριστόφιας, είπε ο εκπρόσωπος του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, Χασάν Ερτσακιτζά. Όπως υποστήριξε, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας «συνεχίζει τις προκλητικές του ενέργειες, προσπαθώντας να επηρεάσει χώρες-μέλη της Ε.Ε. ενάντια στην Τουρκία». Ο λεγόμενος υπουργός εξωτερικών του ψευδοκράτους Χουσεΐν Οζγκιουργκιούν, δε, είπε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καλεί τη διεθνή κοινότητα να μη δείξει καμία προσπάθεια να ικανοποιήσει την Τουρκία, όπως την εποχή του Χίτλερ. «Αυτές είναι εκφράσεις που δεν ταιριάζουν σε κανένα ήθος και πολιτική ανθρωπιά», τόνισε. ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Υπέρ του Μεσσήνιου πολιτικού Αντώνη Σαμαρά, ο Πρόδρομος Εμφιετζόγλου



ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ «ΧΡΟΝΟ» ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ Α.Ε.
30.10.2009
Εξηγεί τους λόγους της προτίμησής του στο κρίσιμο σημείο ανάδειξης αρχηγού στη Νέα Δημοκρατία


...Οι ψηφοφόροι να μην επηρεαστούν από επικοινωνιακά τρυκ, από εμφανίσεις στην τηλεόραση, από χαμόγελα αλλά να σκεφτούνε τελικά τι συμφέρει την χώρα και ποιος θα είναι καλύτερος να αντιμετωπίσει τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα της χώρας, ποιος είναι ικανότερος να πορευτεί μέσα στην Ε.Ε. αλλά και ποιος θα αντιμετωπίσει με τον καλύτερο τρόπο τα σοβαρά εθνικά θέματα που έχουμε.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΔΡΟΜΟ ΕΜΦΙΕΤΖΟΓΛΟΥ
Ο Πρόδρομος Εμφιετζόγλου γεννήθηκε στο Νέο Φάληρο του Πειραιά. Οι γονείς του Συμεών από την Νεάπολη και Σοφία Παπαδοπούλου κατάγονταν από την Καππαδοκία της Μικράς Ασίας. Είναι παντρεμένος με τη Λένα Καψάλη από την Κωνσταντινούπολη και έχουν μια κόρη τη Μελίνα. Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές στο Κολλέγιο Αθηνών, σπούδασε πολιτικός μηχανικός στην Πολυτεχνική Σχολή του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, απ’ όπου αποφοίτησε το 1962. Από το 1962 έως το 1967 διετέλεσε βοηθός και επιμελητής στις έδρες Σιδηρών κατασκευών και Στατικής του Πανεπιστημίου.
Σήμερα δεν είναι απλά ένας πετυχημένος επιχειρηματίας. Η κοινωνική του δράση και η ευαισθησία που δείχνει για τους συνανθρώπους του, είναι ένα μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητας του, αφού δεν γνωρίζω πολλούς ανθρώπους – επιχειρηματίες, για τους οποίους θα έπιναν νερό στο όνομα του Αθίγγανοι, Πομάκοι και άλλοι Θρακιώτες και Φλωρινιώτες εργαζόμενοι κάθε μέρα.
Η ΜΗΧΑΝΙΚΗ έχει υπό την προστασία της 23 παραμεθόρια χωριά στο Νομό Φλώρινας, στα οποία έχουν γίνει και γίνονται έργα υποδομής, παράλληλα με πολιτιστικές και κοινωνικές δραστηριότητες και εκδηλώσεις που αποσκοπούν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων και ιδιαίτερα των παιδιών.
Παρόμοια εθνική, κοινωνική και πολιτιστική δραστηριότητα αναπτύσσει και στην ακριτική περιοχή μας εδώ στην Θράκη. Επίσης για τη διατήρηση και την προαγωγή του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου, ίδρυσαν από κοινού με το υπουργείο Άμυνας ένα πολιτιστικό Κέντρο στη Κορυτσά, όπου στεγάζονται τα φροντιστήρια ελληνικής γλώσσας Κορυτσάς και ο πολιτιστικός σύλλογος «ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ», με σκοπό τη δημιουργία δρόμων επικοινωνίας στον πολιτιστικό, αθλητικό και εκπαιδευτικό τομέα.
Για την προσήλωσή του στα ιδανικά της Ορθοδοξίας τιμήθηκε το 1994 από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, ενώ το 1997 η Ακαδημία Αθηνών τού απένειμε το Χρυσό Μετάλλιο για την εθνική, κοινωφελή και πολιτιστική του προσφορά.
Συλλέκτης έργων τέχνης, ανοίγει τη Συλλογή Εμφιετζόγλου στο ευρύ κοινό κάθε Τετάρτη απόγευμα. H συλλογή περιλαμβάνει έργα των Γύζη, Λύτρα, Βολανάκη, Θεόφιλου, Γαΐτη, Μόραλη, Τσόκλη, Μυταρά, Ζούνη και ουσιαστικά την εξέλιξη της ελληνικής ιστορίας της τέχνης από τον 19ο αιώνα ως σήμερα, με ορισμένα σπάνια δείγματα ελλήνων καλλιτεχνών, όπως το «Κρυφό Σχολειό», περίφημο έργο του Νικολάου Γύζη του 1870, καθώς και το συμβολιστικό τοπίο του Κωνσταντίνου Μαλέα. Συνολικά πάνω από 500 πίνακες ελλήνων ζωγράφων, παλιών και σύγχρονων.
H Λένα, ο Πρόδρομος και η κόρη τους Μελίνα Εμφιετζόγλου ζουν με την τέχνη και έχουν δημιουργήσει το πρώτο Μουσείο Ελληνικής Τέχνης. Οπως λέει ο κ. Εμφιετζόγλου, από τα παιδικά του χρόνια είχε μια ιδιαίτερη σχέση με αυτή.

Παρακολουθούμε τις εξελίξεις στο κόμμα της Ν.Δ. οι οποίες φαίνεται ότι θα είναι καθοριστικές, γιατί μια κυβέρνηση δεν μπορεί να λειτουργήσει αν δεν έχει μια ισχυρή αντιπολίτευση έτσι δεν είναι;
-Όχι μόνο δεν μπορεί να λειτουργήσει αλλά σε μια δημοκρατία η οποιαδήποτε αντιπολίτευση είναι στοιχείο της διοίκησης μιας χώρας. Στην Ελλάδα ιδιαίτερα που ουσιαστικά δύο κόμματα εναλλάσσονται πάρα πολλά χρόνια στην εξουσία, άρα η σημερινή αντιπολίτευση μπορεί να γίνει αυριανή κυβέρνηση και αντίστροφα, όπως γίνεται μια ζωή, άρα έχει σημασία η επιλογή του νέου αρχηγού της Ν.Δ. γιατί αύριο μπορεί να έρθει η ώρα και να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας, άρα ενδιαφέρει όχι μόνο τον κομματικό, το μέλος της Ν.Δ., ενδιαφέρει ευρύτερα όλους τους Έλληνες πολίτες αυτή η επιλογή. Είναι κρίσιμη και σοβαρή και αυτοί που τελικά θα ψηφίσουν θα πρέπει να σκεφτούν πολύ και να εκτιμήσουν τί είναι πιο συμφέρον και για την παράταξη αλλά και για την χώρα και να μην δουν το θέμα με κάποιες προσωπικές τους επιλογές και σχέσεις. Να μην επηρεαστούν από επικοινωνιακά τρυκ, από εμφανίσεις στην τηλεόραση, από χαμόγελα αλλά να σκεφτούνε τελικά τι συμφέρει την χώρα και βέβαια και ποιος θα είναι καλύτερος να αντιμετωπίσει τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα της χώρας, ποιος είναι ικανότερος να πορευτεί μέσα στην Ε.Ε. αλλά και ποιος θα αντιμετωπίσει με τον καλύτερο τρόπο τα σοβαρά εθνικά θέματα που έχουμε. Βλέπουμε ότι η Τουρκία την οποία εμείς ανοήτως επιδιώκουμε να βάλουμε στην Ε.Ε. συνεχίζει την μεθοδευμένη πολιτική εναντίων της πατρίδας μας και αυτή η πολιτική γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη διότι η Τουρκία αυτή την στιγμή ικανούς κυβερνήτες, έχει έναν ικανό και έξυπνο και τολμηρό Ερντογάν, έχει έναν επίσης έξυπνο και πονηρό Νταβούτογλου, οι οποίοι προσπαθούν να υλοποιήσουν ένα πρόγραμμα αναβάθμισης της Τουρκίας από μια χώρα της περιοχής σε περιφερειακή δύναμη που θα επηρεάζει την ευρύτερη περιοχή. Άλλωστε το είπε ο Νταβούτογλου στην Βοσνία, ότι όλοι είχαν μια καλύτερη διοίκηση την παλιά εποχή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ουσιαστικά επιδιώκοντας να δημιουργήσει μια νέα νεοθωμανική διοίκηση ευρύτερη με βαθμούς επιρροής της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή και προς την Ευρώπη και προς την Ασίας και ενώ από την μια πλευρά κανείς βλέπει μια έξυπνη και οργανωμένη εθνική πολιτική για τα συμφέροντα της άλλης πλευράς, από εμάς υπάρχει μονάχα μια φοβία και υποχωρητικότητα και ουσιαστικά συνεχείς υποχωρήσεις στα εθνικά μας θέματα. Το τελευταίο βιβλίο για τα Ίμια δυστυχώς ξεδιπλώνει, παρόλο που δεν αποκαλύπτονται κάποια πολύ κρίσιμα στοιχεία τα οποία οι Αμερικάνοι ακόμη κρατούνε κρυφά, παρά ταύτα αυτά που αποκαλύπτονται δείχνουν μια κατάσταση απαράδεκτη για ένα κράτος σοβαρό. Έχουμε ανάγκη, άρα και ενός ηγέτη και αρχηγού στην Ν.Δ. ο οποίος θα αντιμετωπίσει με τον καλύτερο τρόπο τα εθνικά μας θέματα.

Φωτογραφίζετε κάποιον;
-Εγώ εκτιμώ, γιατί ο καθένας θα κάνει την εκτίμηση του, ότι εκείνος ο οποίος θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τα θέματα αυτά καλύτερα είναι ο Αντώνης Σαμαράς, διότι έχει δείξει ότι δεν συμβιβάζετε στα εθνικά θέματα, δεν υποχωρεί για άλλους λόγους και επιτέλους σε αυτή την χώρα χρειαζόμαστε κάποιον άνθρωπο να μην υποχωρεί, χρειαζόμαστε έναν αρχηγό ο οποίος να είναι υπερασπιστής των εθνικών θεμάτων και να μην υποχωρεί και ο οποίος να δίνει και μια αίσθηση, εκτός από την ανανέωση, της αξιοπρέπειας, δεν μπορεί να ανέχεται ο κάθε νέος έλληνας τους Σκοπιανούς να μας φτύνουν, να μας βρίζουν, να πλαστογραφούν την ιστορία μας, να ιδιοποιούνται τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Φίλιππο, ακόμα και τον Απόστολο Παύλο και εμείς να μην αντιδρούμε και να λέμε η θέση μας είναι γνωστή, δεν αντιλαμβάνονται που οδηγεί αυτή η κατάσταση;
Δεν αντιλαμβάνονται ότι αύριο θα ισχύσει η αρχή του Γκέμπελς «λέγε ένα ψέμα αλλά λέγε το συνέχεια και όλο και κάτι θα μείνει», θα φτάσει στο σημείο ο κόσμος να θεωρεί φυσικό ότι ο Μέγας Αλέξανδρος είναι …Σκοπιανός, διότι όταν ένας οπαδός ποδοσφαιρικής ομάδος από την Αγγλία πάει σε ένα παιχνίδι που θα γίνει στα Σκόπια, μιας εθνικής ομάδας με μια Σκοπιανή ομάδα, προχωράει και ακούει Μακεδονία, κοιτάζει και βλέπει το τεράστιο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, πάει στο αεροδρόμιο Μεγάλου Αλεξάνδρου, προχωράει στον δρόμο να πάει πιο πέρα είναι η, λεωφόρος Μεγάλου Αλεξάνδρου, αυτός τι θα πει που δεν θα έχει μελετήσει ιστορία και τα λοιπά και θα πει προφανώς ότι αυτή είναι η Μακεδονία, αυτοί έχουν αυτή την ιστορία και ότι οι Έλληνες απλώς κατέκτησαν ένα τμήμα της Μακεδονίας, την Μακεδονία του Αιγαίου και βέβαια έχουν δίκαιο οι Σκοπιανοί, οι Έλληνες δεν αφήνουν την μειονότητα εκεί να έχει τα βιβλία της, την γλώσσα της, τους καταπιέζουν και τα λοιπά, αντιλαμβάνονται που οδηγεί αυτό το πράγμα, είναι καρφιά στο κέντρο της Ελλάδος, στην καρδιά μας. Από την μια η είδαμε χάρτη του υπουργείου παιδείας της Τουρκίας που είχε τα σύνορα στον Στρυμώνα, τον απέσυραν βέβαια αλλά το μήνυμα περνάει, δεν μπορεί εμείς να χαμογελάμε σε αυτά τα θέματα… Δεν μπορεί να λέμε ότι οι θέσεις μας είναι γνωστές. Πρέπει να παλέψουμε παντού και να μην αφήσουμε αυτά τα πράγματα να προχωράνε γιατί ο χρόνος δεν μπορεί να σπαταλάται. Δεν υπάρχει πολυτέλεια του χρόνου, ο χρόνος είναι πιο χρήσιμος και από το χρήμα και εμείς τον σπαταλούμε δυστυχώς με μια αφέλεια νομίζοντας ότι είναι κάτι το οποίο είναι ανεξάντλητο. Αυτό το οποίο θα έλεγα εγώ στον κάθε έναν ο οποίος θα πάει να ψηφίσει είναι να σκεφτεί, να κρίνει αλλά να λάβει υπόψη του και το ευρύτερο συμφέρον για να αποφασίσει σύμφωνα με την συνείδηση του και με την σκέψη του, πάντα λαμβάνοντας υπόψη του ότι πάνω από το προσωπικό του, πάνω από τις φιλίες του, πάνω από το γυαλί της τηλεόρασης, πιο βαθιά αλλά πάρα πολύ σοβαρά, υπάρχουν τα σοβαρά εθνικά θέματα για τα οποία εμείς δεν έχουμε δικαίωμα να υποχωρήσουμε, γιατί αυτά τα ελάχιστα που έμεινε ελεύθερη η πατρίδα από τον ευρύτερο χώρο του Ελληνισμού, για αυτά τα ελάχιστα που έγιναν με τεράστιες θυσίες των προγόνων μας, με πολύ αίμα, με πολύ κόπο και δάκρυ, με πολύ πόνο. Έχουμε τεράστια ευθύνη να τα προστατεύσουμε και να μην επιτρέψουμε άλλη καταστροφή, φτάνει, η Μικρασιατική καταστροφή, Κύπρος, διάλυση του Ελληνισμού, Κωνσταντινούπολη και φτάνουμε στο σημείο να έχουμε εδώ στην Θράκη μια κατάσταση ουσιαστικά συνδιαχείρισης, εκβιασμού, όπου συμπολίτες μας δεν μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα και φοβούνται, γιατί πράκτορες των Τούρκων τους εκβιάζουν, μια ελληνική διοίκηση η οποία δεν προστατεύει τους συμπολίτες μας και τους αφήνει σε αυτό τον εκβιασμό, βλέπουμε Πομάκους οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση να αναγκάζονται να το παίζουν Τούρκοι, να αναγκάζονται να ψηφίζουν ανθρώπους του προξενείου και να εκβιάζονται. Βλέπουμε τελευταία, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Ελληνική διοίκηση σταματάει το τζαμί που γίνεται στην Σμίνθη και ο ψευτομουφτής πάει και λέει «αφού δεν είσαι εσύ μαζί μου, ποτέ δεν θα γίνει το τζαμί σου», αυτός ο εκβιασμός την εποχή μας, στην πατρίδα μας είναι απίστευτος και όμως γίνεται ανεκτός στο πνεύμα μιας υποχωρητικότητας προς την Τουρκία, μιας υποχωρητικότητας που οδηγεί μόνο σε περαιτέρω απώλειες, μόνο σε πτώση του ηθικού, μόνο σε ταπείνωση και αυτός ο λαός δεν αξίζει. Οι Έλληνες δεν αξίζουν αυτή την ταπείνωση, δεν αξίζουν ιδιαίτερα οι νέοι, αυτή την κατάσταση, πέραν την οικονομικής κρίσης και των οικονομικών προβλημάτων, υπάρχει πάνω από όλα η ψυχική διάθεση, όποιος θέλει να αγωνιστεί, έχει την επιθυμία να αντιμετωπίσει της δυσκολίες, όποιος επιμένει στον σκοπό του, έχει ιδανικά, αυτός θα νικήσει, ο άλλος αδύναμος, απογοητευμένος, θα υποχωρεί και θα παρακμάζει άρα είναι ευθύνη μεγάλη η απόφαση που πρέπει να ληφθεί, με πολύ σκέψη και έχοντας πάντα υπόψη ότι το ευρύτερο συμφέρον υπερισχύει του ατομικού, διότι η πατρίδα καλύπτει όλους μας.

Εσείς πρόεδρε συναντηθήκατε με τον κύριο Σαμαρά;
-Βεβαίως είμαι φίλος του πολλά χρόνια και βέβαια υποστήριξα την θέση του και τότε, όταν δεν υποχώρησε στο θέμα της Μακεδονίας και εάν τότε είχαμε επιμείνει θα το είχαμε κερδίσει . Δυστυχώς η μη σταθερή πολιτική, οι υποχωρήσεις σιγά-σιγά οδηγούν σε όλο και χειρότερα, τα ίδια έγιναν και στα Ίμια και συνεχίζονται…

Ο προορισμός σας αυτή την περίοδο ποιος είναι;
-Ο προορισμός ενός ανθρώπου είναι πρώτα από όλα να κοιτάξει ο ίδιος να γίνει καλύτερος, να αντιμετωπίσει να προβλήματα τα οικονομικά, τα οικογενειακά, τα επαγγελματικά, αλλά πρέπει πάντα να σκέφτεται ότι είναι μέλος μιας ευρύτερης κοινωνίας, μιας πατρίδας, η οποία έχει μια ιστορία τόσα χρόνια, όπου για να είμαστε εμείς ελεύθεροι οι άνθρωποι θυσιάστηκαν, οι παλαιοί πρόγονοι μας δημιούργησαν πολιτισμούς και επιτεύγματα τα οποία τώρα είναι θησαυρός όλης της ανθρωπότητας, άρα έχουμε και μια ευθύνη απέναντι στην πατρίδα, έχουμε μια ευθύνη και στο τι γίνεται σήμερα και στα πολιτικά πράγματα, διότι πρέπει να σκεφτόμαστε ότι πρέπει να δούμε και τι θα παραδώσουμε αύριο-μεθαύριο στα παιδιά μας, η εποχή μας είναι εγωιστική και ο καθένας παίζει με τον εαυτό του, αλλά θα πρέπει να δει ευρύτερα ότι η μονάδα-ο καθένας είναι μια μονάδα μέσα σε ένα σύνολο.

Υπολογίσιμη μονάδα, ο καθένας καθορίζει πράγματα.
-Εξαρτάται από το τι κάνει, αν είναι ενεργός, αν προσπαθεί ή αν έχει αυτές τις σκέψεις που έχει ή αν είναι ανενεργός και παίζει μονάχα στον δικό του κόσμο.

Επειδή το βάλαμε στην πολιτική, εσείς είστε ένας άνθρωπος που προσφέρατε στην πολιτική αλλά δεν ωφελήθηκε από την πολιτική, ότι κάνατε το κάνατε μέσα από την δουλειά σας, την δραστηριοποίηση σας, μέσα από τις εταιρίες που έχετε δημιουργήσει, μέσα από τον κολοσσό αυτό της βιομηχανικής και θα ήθελα να ξέρω από τον ίδιο τον κ. Εφιετζόγλου πως διοικεί αυτή την εταιρία και πως σκέφτεται την περαιτέρω ανάπτυξη της.
-Η διοίκηση είναι ένα δύσκολο πράγμα, έχουν βγάλει βέβαια μερικά βιβλία περί Management-διοικήσεως και τα λοιπά αλλά εκείνος ο οποίος διοικεί πρέπει να έχει διάφορα χαρίσματα, ένα από τα οποία είναι να μπορεί να επιλέγει τους σωστούς συνεργάτες, άλλο είναι να μπορεί να τους εμπνέει σε αυτό που κάνει, ότι δεν είναι απλώς μια σχέση επαγγελματική αλλά αυτό που κάνει είναι σε μια γενικότερη προσπάθεια δημιουργική, το τρίτο πρέπει να είναι σωστός, να είναι αυστηρός με τον εαυτό του, να δίνει το παράδειγμα, ο ηγέτης πρέπει να δίνει το παράδειγμα και να είναι αυστηρός, πρέπει να υπάρχει πειθαρχία για να είναι συντονισμένο όλο το σύνολο και να αποδίδει αλλά πρέπει να είναι και δίκαιος, δίκαιος και αυστηρός αλλά πιο αυστηρός με τον εαυτό του, ο ηγέτης δεν πρέπει να προσπαθεί να μετατοπίσει τις ευθύνες αλλά πρέπει να τις αναλαμβάνει, όταν ένας διοικεί οτιδήποτε λάθος κάνει ένας ο οποίος είναι κάτω από αυτόν, ευθύνεται βέβαια αλλά η τελική ευθύνη είναι του ηγέτη άρα δεν μπορεί να λέμε συνεχώς ότι «ο τάδε είναι καλός αλλά οι σύμβουλοι του τον παραπλάνησαν», το περιβάλλον του, ή ότι άργησε κάποιος και δεν ευθύνεται αυτός αλλά κάτι άλλο, τελικά η ευθύνη πάει στον ηγέτη και το παράδειγμα του ηγέτη που θυμάμαι πάντα είναι ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν βρέθηκε στην επιστροφή από την Ινδία, στην έρημο του Βελουχιστάν, με ένα στρατό καταπονημένο, χρόνια από την Μακεδονία είχε βρεθεί στα βάθη της Ασίας, στα σημερινά Αφγανιστάν, Ουζμπεκιστάν, Κασπία και γυρνούσε πίσω από την έρημο κατάκοπος και κάτω από τον βασανιστικό ήλιο και χωρίς νερό και ξαφνικά φέρανε ένα κύπελλο με νερό, βρήκαν κάπου λίγο νερό και το φέρανε στο Αλέξανδρο. Φαντάσου αυτή την σκηνή που περιγράφει ο Αδριανός, κάτω από τον ήλιο ένας στρατός εξαντλημένος, διψασμένος και ο ηγέτης με το κύπελλο του νερού και όλοι να τον βλέπουν για να δούνε τι θα αποφασίσει ο ηγέτης και ο Αλέξανδρος αμέσως το πήρε και το έχυσε και αυτός ο στρατός όταν είδε το παράδειγμα του ηγέτη παρά ταύτα τον ακολούθησε, εάν ο Αλέξανδρος είχε πιεί μια σταγόνα, όλη αυτή η προσπάθεια θα είχε διαλυθεί, αυτός είναι ο ηγέτης και αυτό το παράδειγμα θυμάμαι πάντα, ότι πρέπει να δίνει ο ίδιος το παράδειγμα, να αναλαμβάνει ο ίδιος τις ευθύνες, να είναι αυστηρός αλλά δίκαιος και να έχει όραμα.

Πολύ συγκλονιστικό το παράδειγμα και πολύ χαρακτηριστικό. Έχουμε όμως εποχές ηγετών πλέον;
-Αυτή η εποχή παρήλθε, δεν υπάρχουν πλέον τέτοιοι ηγέτες, είναι μια διαφορετική εποχή η δική μας όπου χρειάζεται εργασία οργανωμένη, αυτή την εποχή δεν μπορεί να κάνει τον υπερεπιστήμονα ο οποίος να έχει μια γνώμη σε όλα τα πεδία, όπως στην αρχαία Ελλάδα για παράδειγμα, ο Αριστοτέλης ήταν ένας πανεπιστήμονας, αυτή την εποχή τώρα έχουν προχωρήσει τα πράγματα και πρέπει να έχεις μια εξειδίκευση σε ένα συγκεκριμένο τομέα, δεν είναι δυνατόν να μπορείς να καλύψεις ένα τόσο ευρύτερο φάσμα, αλλά και οι συνθήκες είναι τέτοιες, είναι η ζωή, η πορεία, ώστε δεν δημιουργεί τέτοιες μεγάλες προσωπικότητες.
ΧΡΟΝΟΣ

Προειδοποίηση Πούτιν για νέα κρίση στο φυσικό αέριο

ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ.Για το ενδεχόμενο νέας κρίσης στην αγορά φυσικού αερίου προειδοποίησε σήμερα ο Ρώσος Πρωθυπουργός Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος κατηγόρησε τον Ουκρανό πρόεδρο ότι θέτει σε κίνδυνο τον εφοδιασμό της Ευρώπης με φυσικό αέριο.

«Φαίνεται πως θα έχουμε νέα προβλήματα με τις πληρωμές για την ενέργεια», δήλωσε ο Πούτιν μετά από τηλεφωνική συνομιλία με τον Βίκτορ Γιουστσένκο.

Η προειδοποίηση του Πούτιν τροφοδοτεί τη φημολογία για νέες επιπλοκές στην αγορά φυσικού αερίου, καθώς η βαθιά οικονομική κρίση που μαστίζει την Ουκρανία δημιουργεί αμφιβολίες για την ικανότητά της να αποπληρώσει τις υποχρεώσεις της έναντι της Ρωσίας.

Σύμφωνα με σημερινή δήλωσή της, η Κομισιόν έχει προτείνει στις κυβερνήσεις της ΕΕ να δανείσουν στην Ουκρανία 500 εκατ. ευρώ. Ο διευθύνων σύμβουλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ωστόσο, δήλωσε ότι ένα νέο τεράστιο χρέος θα θέσει σε κίνδυνο την επόμενη δόση 3,8 δισ. δολαρίων του προγράμματος διάσωσης του ΔΝΤ για την Ουκρανία.

Η εξαίρεση που λαμβάνει η Τσεχία δεν μπορεί να αφορά την Κύπρο και να θεωρηθεί ως προηγούμενο.

iKyprosΔιαβεβαιώσεις από τους Ευρωπαίους εταίρους ότι η εξαίρεση που έχει λάβει η Τσεχία από την εφαρμογή του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ώστε να υπογράψει τη Συνθήκη της Λισαβόνας, δεν πρόκειται να αποτελέσει προηγούμενο για την Κύπρο έλαβε κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας.

Παράλληλα, ο Πρόεδρος Χριστόφιας εξέφρασε την ικανοποίηση του για τα συμπεράσματα της Συνόδου στα θέματα των κλιματικών αλλαγών και της μετανάστευσης, ενώ, όπως είπε, μετά και από δική του παρέμβαση περιλήφθηκε στα συμπεράσματα μια πιο ισχυρή αναφορά για την ανάγκη ενδυνάμωσης της κοινωνικής διάστασης της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης.

Σε δηλώσεις του πριν αναχωρήσει από τη βελγική πρωτεύουσα, ο Πρόεδρος Χριστόφιας χαρακτήρισε το Συμβούλιο πολυδιάστατο, υπό την έννοια, όπως εξήγησε, ότι συζητήθηκαν και λήφθηκαν αποφάσεις πάνω σε πολύ σοβαρά θέματα.

Αρχής γενομένης από το θέμα της Συνθήκης της Λισαβόνας και της εξαίρεσης που εξασφάλισε η Τσεχία από το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, ο Πρόεδρος Χριστόφιας εξέφρασε την εκτίμηση ότι η ΕΕ οδηγείται προς την τελική επικύρωση της Συνθήκης. Ανέφερε επίσης ότι κατά τη διάρκεια της Συνόδου δεν έγινε καμία αναφορά σε ονόματα για τις θέσεις του Προέδρου και του Υπάτου Εκπροσώπου της ΕΕ, οι οποίες προνοούνται μέσα από τη Συνθήκη της Λισαβόνας.

Ο Πρόεδρος Χριστόφιας υπογράμμισε πως στην παρέμβασή του στο δείπνο της Συνόδου, είχε ξεκαθαρίσει στους Ευρωπαίους ηγέτες πως η εξαίρεση που λαμβάνει η Τσεχία δεν μπορεί να αφορά την Κύπρο και να θεωρηθεί ως προηγούμενο.

''Εδόθησαν ρητές διαβεβαιώσεις από πλευράς και των 26 ότι ασφαλώς και δεν αφορά την Κύπρο'', δήλωσε ο Πρόεδρος Χριστόφιας, σημειώνοντας πως οι Ευρωπαίοι ηγέτες του ευχήθηκαν καλή επιτυχία στις διαπραγματεύσεις και του αναγνώρισαν το δικαίωμα να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των Κυπρίων στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων.

''Κατόπιν τούτου αντιλαμβάνεστε ότι δεν θα μπορούσα να είμαι και εμπόδιο στη διευθέτηση αυτή, η οποία ανοίγει το δρόμο και για την εφαρμογή των αποφάσεων που σχετίζονται με τη Συνθήκη της Λισαβόνας'', πρόσθεσε.

Ερωτηθείς αν οι διαβεβαιώσεις που έλαβε για την εξαίρεση ήταν προφορικές, ο Πρόεδρος Χριστόφιας ξεκαθάρισε πως η υπόθεση της Τσεχίας με αυτή της Κύπρου είναι διαφορετική.

''Ναι οι διαβεβαιώσεις ήταν προφορικές, αλλά και με βάση το Πρωτόκολλο και με βάση τη Συνθήκη είμαστε διασφαλισμένοι, κατά τη δική μου την εκτίμηση, ότι εμείς θα αποφασίσουμε για τα εσωτερικά της χώρας μας που σχετίζονται με την προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού και επίλυσης των διάφορων πτυχών του Κυπριακού'', ανέφερε, προσθέτοντας πως σε καμία απολύτως περίπτωση δεν μπορεί κανείς να το χρησιμοποιήσει αυτό ως προηγούμενο, εκτός αν το δεχθούμε εμείς.

Σε ερώτηση αν είναι ικανοποιημένος από το γεγονός ότι η νομική επένδυση με την οποία περιβάλλεται αυτό το καθεστώς παραπέμπει σε πρωτογενές δίκαιο ευθέως, μέσω της επισύναψης ενός Πρωτοκόλλου στην επόμενη Συνθήκη προσχώρησης, ο κ. Χριστόφιας δήλωσε πως αυτό δεν ικανοποιεί κανένα από τους Ευρωπαίους εταίρους καθώς αποτελεί, όπως είπε, ένα μπάλωμα ώστε να προχωρήσει η διαδικασία της επικύρωσης της Συνθήκης.

Ωστόσο, πρόσθεσε πως αυτό υπάρχει και για τη Βρετανία και για την Πολωνία, ''και δεν νομίζω ότι δημιουργεί προηγούμενο για την Κύπρο. Κατά συνέπεια, είναι ξεκάθαρο ότι εμείς δεν δεχόμαστε'', είπε.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι το αίτημα περί Πρωτογενούς Δικαίου θα τεθεί από την Τουρκία και τον κ. Ταλάτ.

''Είναι απλό το ζήτημα, κατά τη δική μου την εκτίμηση, ότι το Πρωτόκολλο 10 δεν επιτρέπει να μιλάμε για πρωτογενές δίκαιο και η ΕΕ δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς και τη δική μας συναίνεση προς αυτή την κατεύθυνση. Και σας λέω ότι είναι σταθερή η θέση μας για εφαρμογή του Πρωτοκόλλου 10'', συμπλήρωσε.

Σε σχέση με το θέμα των κλιματικών αλλαγών, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε πως στο κείμενο των συμπερασμάτων υπάρχει πρόνοια ανάληψης της υποχρέωσης όπως παρασχεθεί χρηματοδοτική βοήθεια στις αναπτυσσόμενες χώρες. ''Η ΕΕ θέλει να πρωτοπορήσει, υπό ορισμένες προϋποθέσεις βεβαίως, ότι και οι αναδυόμενες οικονομίες και χώρες θα αναλάβουν ευθύνες αλλά και οι αναπτυσσόμενες χώρες θα αναλάβουν κάποιες υποχρεώσεις'', πρόσθεσε ο κ. Χριστόφιας εκφράζοντας τη συγκατάθεση της Κύπρου προς αυτή την κατεύθυνση.

''Εχει γίνει λόγος για καταμερισμό του οικονομικού βάρους, χωρίς να αποφασιστεί και δεν θα αποφασιστεί σήμερα, το βάρος για κάθε χώρα. Βεβαίως υπάρχει και πρόνοια η οποία εμάς μας καλύπτει, μιλάει για τις οικονομικές και χρηματοπιστωτικές δυνατότητες των χωρών και τις ειδικές συνθήκες και ιδιαιτερότητες κάθε χώρας'', σημείωσε.

Ο Πρόεδρος Χριστόφιας δήλωσε ακόμη ότι σε παρέμβαση του αναφέρθηκε στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Κύπρος από τις κλιματικές αλλαγές. ''Είπα ότι η Κύπρος είναι ήδη θύμα των κλιματικών αλλαγών, και ασφαλώς ανέφερα το παράδειγμα της χρηματοδότησης από τα ταμεία του κράτους, κατόπιν έγκρισης και της Επιτροπής των γεωργοκτηνοτρόφων της Κύπρου με 67,5 εκ. ευρώ, και τη μεταφορά νερού που στοιχίζει επίσης περί τα 60 εκ. ευρώ'', ανέφερε.

Σε σχέση με την οικονομική κατάσταση της Κύπρου, ο Πρόεδρος Χριστόφιας αναφέρθηκε και στην περίπτωση λύσης του Κυπριακού. ''Εάν κατορθώσουμε να έχουμε συμφωνημένη λύση η οποία θα εγκριθεί από το λαό, αντιλαμβάνεστε ότι αυτό θα γεμίσει φοβερές οικονομικές υποχρεώσεις για την Κυπριακή Δημοκρατία, ανοικοδόμησης μεγάλου μέρους της χώρας μας'', δήλωσε, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι το Συμβούλιο γνωρίζει αυτές τις ιδιαιτερότητες της Κύπρου.

Σε ερώτηση κατά πόσο υπάρχει η αίσθηση μεταξύ των ηγετών ότι προχωρά χωρίς συμφωνία στη Συνθήκη της Κοπεγχάγης και κατά πόσο θα πληγεί το κύρος της ΕΕ από το γεγονός ότι δεν υπάρχει κατάληξη σε συγκεκριμένο ποσό βοήθειας, ο Πρόεδρος είπε πως στην Κοπεγχάγη θα υπογραφεί μια πολιτική συμφωνία και θα υπάρξει μια διαπραγμάτευση τόσο για τη χρηματοδότηση όσο και για άλλες πτυχές.

Παράλληλα, ο Πρόεδρος σημείωσε πως υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για το κατά πόσο θα πρέπει ή όχι η ΕΕ να πάει στη Συνθήκη για τις Κλιματικές Αλλαγές, έχοντας αποφασίσει το ποσό της χρηματοδότησης.

Οσον αφορά στο θέμα της παράνομης μετανάστευσης, ο Πρόεδρος ανέφερε πως ''η διατύπωση που υπάρχει στα συμπεράσματα γενικά μας ικανοποιεί''.

Στη συζήτηση του θέματος της οικονομικής κρίσης, ο Πρόεδρος είπε πως ζήτησε και έχει περιληφθεί στα συμπεράσματα του Συμβουλίου μια πιο ισχυρή αναφορά σε σχέση με την ανάγκη ενδυνάμωσης κοινωνικής διάστασης σε ό,τι αφορά στα μέτρα που λαμβάνονται για αντιμετώπιση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης.

Ερωτηθείς σχετικά με δημοσίευμα της εφημερίδας Guardian, στο οποίο αναφέρεται πως ο ίδιος φέρεται να έχει προτίμηση στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ για τη θέση του Προέδρου της ΕΕ, ο Πρόεδρος Χριστόφιας ανέφερε πως αυτό που είπε ''είναι πως ίσως για την Κύπρο είναι πιο συμφέρον ο Πρόεδρος της ΕΕ να προέρχεται από μια μικρή χώρα''.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρουσιάστηκε ενοχλημένος από το άρθρο της Guardian στο οποίο γράφτηκε ότι ο ίδιος παρομοιάζει τις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας με τη ναζιστική Γερμανία. ''Η Guardian έχει διαστρεβλώσει αρκετά πράγματα τα οποία έχω πει, και μάλιστα χονδροειδώς. Ενώ δημοσιογράφοι άλλων εφημερίδων που ήταν εκεί γράφουν αυτά που είπα και όχι αυτά τα οποία μπορεί να φανταστεί κανένας'', πρόσθεσε.

Οσον αφορά στην προτίμηση του για την προεδρία της ΕΕ, αυτή θα την εκφράσει, όπως είπε, όταν θα υπάρχουν υποψηφιότητες.

iKypros
30/10/2009

ΤΟΥΡΚΙΑ - ΙΡΑΚ Σύσφιγξη σχέσεων με την αυτόνομη κουρδική περιοχή

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ,ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.Ιστορική επίσκεψη στην αυτόνομη κουρδική περιοχή του Βορείου Ιράκ πραγματοποίησε, χτες, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμάντ Νταβούτογλου, αποδεικνύοντας, με έναν ακόμη τρόπο, τις εντυπωσιακά βελτιωμένες σχέσεις τόσο μεταξύ Τουρκίας - Ιράκ όσο και μεταξύ Τουρκίας και της περιοχής του ιρακινού Κουρδιστάν.

Ο Νταβούτογλου, που έγινε δεκτός στο Ιρμπίλ από τον Ιρακινό ομόλογό του, Κούρδο, Χοσιάρ Ζεμπάρι, και θα συναντιόταν και με τον Πρόεδρο Μπαρζανί, αλλά και τον νεοεκλεγέντα πρωθυπουργό των αυτονόμων, Μπραχάμ Σάλεχ, συνοδευόταν από τον υπουργό Εμπορίου Ζαφέρ Καγκλαγιάν και μια ομάδα 70 επιχειρηματιών και κυβερνητικών αξιωματούχων.

Οι σχέσεις Αγκυρας - Ιρακινών Κούρδων ήταν κάκιστες μέχρι περίπου πριν από ένα χρόνο, καθώς η τουρκική ηγεσία χαρακτήριζε «καταφύγιο» των ανταρτών του ΡΚΚ το Βόρειο Ιράκ. Οι διαβεβαιώσεις των επικεφαλής της αυτόνομης κουρδικής περιοχής ότι θα ελέγξουν τη δράση των ανταρτών, οι οποίες έγιναν πράξη με το σταδιακό, έμμεσο πλην σαφή, περιορισμό της δράσης του ΡΚΚ στο έδαφος του ιρακινού Κουρδιστάν, καθώς και η παράδοση μελών του, πριν από μερικές μέρες, στις τουρκικές αρχές έδωσαν «νέο αέρα στις διμερείς σχέσεις». Εκτός του ΡΚΚ, ο Νταβούτογλου αναμενόταν να συζητήσει με την κουρδική ηγεσία και το θέμα του πλούσιου σε πετρέλαιο Κιρκούκ, για το οποίο ερίζουν Αραβες, Τουρκομάνοι και Κούρδοι.

Σήμερα, η τουρκική αντιπροσωπεία θα μεταβεί στο Νότιο Ιράκ, στη Βασόρα, όπου αναμένεται να ανοίξει ένα ακόμη τουρκικό προξενείο. Υπενθυμίζεται ότι μόλις την περασμένη βδομάδα, ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν πραγματοποίησε επίσκεψη στη Βαγδάτη όπου υπέγραψε σειρά συμφωνιών περαιτέρω σύσφιγξης των διμερών σχέσεων.

Ιστορική επίσκεψη του Τούρκου ΥΠΕΞ στο Ιρακινό Κουρδιστάν


Στην πόλη Ερμπίλ, του ιρακινού Κουρδιστάν έφτασε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, προκειμένου να έχει συνομιλίες με τον πρόεδρο της αυτόνομης περιοχής, Μασούντ Μπαρζανί. Πρόκειται για μια ιστορική επίσκεψη, καθώς είναι η πρώτη επίσκεψη Τούρκου ανώτατου αξιωματούχου στην περιοχή.

Το ιρακινό Κουρδιστάν έχει βρεθεί στο παρελθόν στο στόχαστρο της Τουρκίας, επειδή στο έδαφός του κρύβονται αυτονομιστές αντάρτες του PKK. Τον Αχμέτ Νταβούτογλου συνοδεύει ο υπουργός Εμπορίου, Ζαφέρ Καγκλαγιάν και 70 επιχειρηματίες και αξιωματούχοι. Επί τάπητος αναμένεται να τεθεί το ζήτημα της πλούσιας σε πετρέλαιο περιοχής του Κιρκούκ, για την οποία ερίζουν Κούρδοι, Άραβες και Τουρκμάνοι.

O Τούρκος υπουργός μετέβη στη Βασόρα, στο νότιο Ιράκ, όπου εγκαινίασε το προξενείο της χώρας του στην πόλη.

30/10/09

Ιωάννης Μεταξάς

Ιωάννης Μεταξάς: με το «όχι» μπόρεσε να εκφράσει και τον λαό Στρατιωτικός και πολιτικός, πρωθυπουργός της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, παρά την κεφαλονίτικη καταγωγή της οικογενείας του και τις κατοπινές σχέσεις με το νησί της Κεφαλονιάς, γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1871.

Αποφοιτά από τη Σχολή των Ευελπίδων με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού του Μηχανικού (1885-1890) και συμμετέχει στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897. Από το 1899 έως το 1903 συμπληρώνει τις σπουδές του στην Πολεμική Ακαδημία του Βερολίνου και μετά την επιστροφή του προάγεται σε λοχαγό (1906) και υπηρετεί στο Σώμα των Γενικών Επιτελών μέχρι την κατάργησή του από την Επανάσταση του 1909. Υπασπιστής του Ελευθέριου Βενιζέλου, ως υπουργού των Στρατιωτικών την περίοδο 1910-1912. Στις παραμονές των Βαλκανικών Πολέμων διαπραγματεύεται και υπογράφει στη Σόφια, ως στρατιωτικός πληρεξούσιος της Ελλάδας, τη στρατιωτική σύμβαση με τη Βουλγαρία. Επιτελικός αξιωματικός στους πολέμους αυτούς συμμετέχει ταυτόχρονα και σε διαπραγματεύσεις με τον βαθμό του ταγματάρχη για την ειρήνη με την Τουρκία με τον Ε. Βενιζέλο στο Λονδίνο, αλλά και στην υπογραφή της στρατιωτικής σύμβασης με τη Σερβία. Αντισυνταγματάρχης αμέσως μετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων, αναλαμβάνει αρχηγός του Γενικού Επιτελείου το 1915. Παραιτείται λίγους μήνες αργότερα, επειδή διαφωνεί με τη συμμετοχή της Ελλάδας στις επιχειρήσεις των Δαρδανελλίων κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αν και την άνοιξη του 1914 είχε συμβουλεύσει την κυβέρνηση να επιχειρήσει αιφνιδιαστική απόβαση στη Χερσόνησο της Καλλίπολης με στόχο την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης.

Η παραίτηση Μεταξά επηρεάζει τον Κωνσταντίνο, ο οποίος παραμένει έκτοτε αμετακίνητος στην πολιτική της ουδετερότητας στον πόλεμο αυτό, με αποτέλεσμα τη σύγκρουση με τον Βενιζέλο και την εμπλοκή της χώρας στον εθνικό διχασμό. Επανέρχεται στο Γενικό Επιτελείο το φθινόπωρο του 1915 μετά τη γενική επιστράτευση που κηρύσσεται ως αντίδραση σε αντίστοιχη ενέργεια της Βουλγαρίας. Προάγεται σε συνταγματάρχη το 1916. Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου ο Κωνσταντίνος αποπέμπει το Γενικό Επιτελείο του, συμπεριλαμβανομένου και του Μεταξά, σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τους συμμάχους. Στο κλίμα πολιτικής έντασης που επικρατεί, ο Μεταξάς δεν αποκλείει την πιθανότητα φυσικής εξόντωσης του Βενιζέλου, όπως επιθυμεί ο στρατιωτικός ακόλουθος της γερμανικής πρεσβείας Falkenhausen, με τον οποίο βρίσκεται σε συνεχή στενή επαφή από την αρχή του πολέμου. Στην όξυνση του πολιτικού κλίματος ο Μεταξάς συμβάλλει τα μέγιστα, ως ένας από τους βασικούς οργανωτές των Επιστράτων, των παραστρατιωτικών τρομοκρατικών οργανώσεων φανατικών βασιλικών. Το αποκορύφωμα αυτής της τρομοκρατίας εναντίον των βενιζελικών εκδηλώνεται στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 1916. Η επιτροπή που ερευνά αργότερα τα γεγονότα αυτά επιβεβαιώνει, μεταξύ των αξιοποίνων πράξεων, 35 φόνους και εκατοντάδες περιπτώσεις λεηλασίας. Το 1919 ο Μεταξάς καταδικάζεται ερήμην εις θάνατον για τον ρόλο του στα Νοεμβριανά, ενώ οι συγκατηγορούμενοί του αθωώνονται. Αποστρατεύεται το 1917 και εξορίζεται μαζί με άλλους τριάντα, περίπου, πολιτικούς στην Κορσική.

Επανέρχεται στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 1920, όταν νικούν οι αντιβενιζελικοί στις εκλογές. Την άνοιξη του 1921 αρνείται να αναλάβει την αρχηγία του Στρατού στη Μ. Ασία, επειδή, όπως δηλώνει, δεν υπάρχει καμία προοπτική τελικής νίκης. Τον ίδιο χρόνο ιδρύει το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων. Αντίθετος προς την πολιτική της επαναστατικής κυβέρνησης, συνεργάζεται με το αντεπαναστατικό κίνημα των στρατηγών Γ. Λεοναρδόπουλου και Π. Γαργαλίδη τον Οκτώβριο του 1923. Μετά την αποτυχία του, δραπετεύει από την Πάτρα στην Ιταλία. Ο Μεταξάς αντιδρά θετικά σε προσέγγιση του Παπαναστασίου και διαπραγματεύεται την αναγνώριση εκ των υστέρων ενός δημοψηφίσματος για το καθεστώς, με αντάλλαγμα την αμνήστευσή του για τη συμμετοχή του στο κίνημα αυτό. Πραγματικά μετά τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος τον Απρίλιο του 1924, ο Μεταξάς δηλώνει ότι θα πολιτευθεί στα πλαίσια του αβασίλευτου πολιτεύματος. Στη διάρκεια της δικτατορίας του Θ. Πάγκαλου, οι σχέσεις του με τον δικτάτορα παρουσιάζουν διακυμάνσεις. Ο Μεταξάς είναι αναμφισβήτητα θετικά διακείμενος απέναντι στα αυταρχικά καθεστώτα. Την περίοδο αυτή η δικτατορία του Μουσολίνι παρακολουθείται με ενδιαφέρον από πολλούς επίδοξους μιμητές της και όχι μόνον. Είναι όμως υποχρεωμένος από την πολιτική συγκυρία να τηρεί ισορροπίες. Συμμετέχει με τους πολιτικούς αρχηγούς, πλην του Θ. Σοφούλη, σε σειρά συσκέψεων που συγκαλεί ο Πάγκαλος τον Νοέμβριο του 1925 για τη διενέργεια αδιάβλητων εκλογών. Ο Μεταξάς και ορισμένοι αρχηγοί υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση Πάγκαλου πρέπει να διατηρήσει μέχρι τις εκλογές τα εξαιρετικά δικαιώματα με τα οποία έχει αυτοπεριβληθεί. Οι συσκέψεις δεν καταλήγουν πουθενά. Ο Μεταξάς συμφωνεί να προταθεί ο καθηγητής Δεμερτζής ως κοινός υποψήφιος των πολιτικών κομμάτων στις προεδρικές εκλογές που προκηρύσσει ο Πάγκαλος για τον Απρίλιο του 1926. Συμμετέχει και στην προεκλογική εκστρατεία. Ο Μεταξάς συλλαμβάνεται από το δικτατορικό καθεστώς δύο ημέρες πριν καταλυθεί από πραξικόπημα του Κονδύλη. Ο Πάγκαλος αποκαλύπτει στην απολογία του, ότι στη διάρκεια της δικτατορίας του βρισκόταν σε διαρκή επαφή και μυστική συνεργασία με τον Μεταξά.

Στις εκλογές του Νοεμβρίου 1926 οι Ελευθερόφρονες του Μεταξά κερδίζουν 51 έδρες. Στην οικουμενική κυβέρνηση, υπό τον Αλέξανδρο Ζαΐμη, ο Μεταξάς αναλαμβάνει το υπουργείο Συγκοινωνιών. Στην περίοδο της υπουργίας του ο Μεταξάς επιχειρεί να πετύχει την έγκριση της Βουλής για δύο συμβάσεις οι οποίες προκαλούν εντονότατες πολιτικές παρεμβάσεις και αντιδράσεις. Η πρώτη αφορά το προνόμιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος και την εκμετάλλευση αστικών συγκοινωνιακών μέσων στην Αθήνα από την εταιρεία Ρower and Τraction Co. Η δεύτερη, την κατασκευή μεγάλου οδικού δικτύου 2.600 χλμ. από την εταιρεία Π.Γ. Μακρής & Σία, η οποία αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα την εταιρεία Σελλ, με κυριότερο χρηματοδότη του έργου την Τράπεζα Χάμπρο, η οποία είναι ο μεγαλύτερος δανειστής του Ελληνικού Δημοσίου. Και οι δύο συμβάσεις είναι αγγλικών συμφερόντων. Η αγγλική κυβέρνηση καθιστά σαφές ότι η έγκριση της σύμβασης Ρower είναι προϋπόθεση για τη δανειοδότηση του Ελληνικού Δημοσίου από την αγγλική χρηματαγορά. Οι διαφωνίες που προκύπτουν με βάση τη σύμβαση οδοποιίας, στην έγκριση της οποίας αντιτίθεται ο Παπαναστασίου, δείχνουν τα προβλήματα συνεργασίας που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση Ζαΐμη, η οποία και παραιτείται. Στη νέα κυβέρνηση συνασπισμού, στην οποία δεν συμμετέχει ο Παπαναστασίου, ο Μεταξάς παραμένει υπουργός Συγκοινωνιών και η σύμβαση ανατίθεται τελικά στον οίκο Μακρή.

Η επικύρωση που επιτυγχάνει ο Μεταξάς και για τις δύο συμβάσεις οπωσδήποτε καταγράφεται ως θετικό στοιχείο στο σύντομο βιογραφικό του που τηρεί και ανελλιπώς ενημερώνει το Foreign Οffice, όπως άλλωστε και για όλες τις προσωπικότητες που το ενδιαφέρουν σε κάθε χώρα. Ο Μεταξάς θα δείξει την ίδια ευαισθησία στην εξυπηρέτηση αγγλικών οικονομικών συμφερόντων και μετά την κήρυξη της δικτατορίας στις 4 Αυγούστου 1936.

Στις εκλογές του 1928, όταν επανέρχεται θριαμβευτικά ο Βενιζέλος στην πολιτική, το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων εκλέγει έναν βουλευτή, όχι όμως τον Ι. Μεταξά. Απογοητευμένος δηλώνει ότι παραιτείται της πολιτικής. Εκλέγεται όμως στη Βουλή στις εκλογές του 1932 μαζί με δύο οπαδούς του και αναλαμβάνει υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση που σχηματίζει τότε ο Κ. Τσαλδάρης. Στις εκλογές του 1933 ο Μεταξάς εκλέγει έξι βουλευτές και συμμετέχει στην κυβέρνηση Τσαλδάρη μέσω του οπαδού του Θ. Τουρκοβασίλη. Ταυτόχρονα κατηγορεί τον Ε. Βενιζέλο ως ηθικό αυτουργό και συνεργό τού πραξικοπήματος που επιχείρησε ο Ν. Πλαστήρας αμέσως μετά τις εκλογές του Μαρτίου 1933. Η ένταση που προκαλεί η σχετική συζήτηση στη Βουλή συνεχίζεται, όταν ο Βενιζέλος κατηγορεί τον Μεταξά ότι ίσως έχει ποινικές ευθύνες για τη δολοφονική απόπειρα εναντίον του. Η έντονη αντιπαράθεση των δύο πολιτικών και η πολιτική οξύτητα διατηρείται με την αρθρογραφία τους στον Τύπο της εποχής για τα αίτια του εθνικού διχασμού. Μετά την καταστολή του κινήματος του 1935, ο Μεταξάς και ο Ι. Ράλλης, ο μετέπειτα κατοχικός πρωθυπουργός και συνεργάτης των Γερμανών, ζητούν με οχλοκρατικές διαδηλώσεις τη θανατική ποινή για τους πρωταίτιους αξιωματικούς και την παραίτηση της κυβέρνησης. Ηγείται της μερίδας των αδιάλλακτων αντιβενιζελικών και βασιλοφρόνων, ανακινεί πρώτος το πολιτειακό ζήτημα και διαδραματίζει ενεργό ρόλο στην παλινόρθωση της μοναρχίας.

Στις εκλογές του Ιανουαρίου 1936, δύο μήνες μετά το νόθο δημοψήφισμα που επαναφέρει τη μοναρχία στην Ελλάδα, το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων κερδίζει 7 έδρες (το 3,94% των ψήφων). Στη Βουλή η αντιβενιζελική παράταξη έχει 143 έδρες, η βενιζελική 142 και το ΚΚΕ 15. Ο Γεώργιος Β’ όμως αναθέτει στον Μεταξά το υπουργείο των Στρατιωτικών, ύστερα από προηγούμενη συνεννόηση μαζί του και με τη συγκατάθεση των βενιζελικών. Το Μάρτιο του 1936 ο Μεταξάς αναλαμβάνει και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Τον Απρίλιο, αμέσως μετά τον θάνατο του πρωθυπουργού Κ. Δεμερτζή, ο Γεώργιος Β’ διορίζει και ορκίζει τον Μεταξά πρόεδρο της κυβέρνησης χωρίς να συμβουλευθεί κανέναν από τους πολιτικούς αρχηγούς ούτε τον πρόεδρο της Βουλής. Ο Μεταξάς αναλαμβάνει και το υπουργείο Εξωτερικών. Η Βουλή περιβάλλει την κυβέρνηση Μεταξά με την εμπιστοσύνη της, με 240 ψήφους υπέρ, 16 κατά (το Παλλαϊκό Μέτωπο του ΚΚΕ και ο Γ. Παπανδρέου) και 4 αποχές.

Στις 4 Αυγούστου 1936 ο Μεταξάς επικαλείται «κινδύνους διασαλεύσεως της τάξεως» στο εσωτερικό και τη διεθνή κατάσταση και καταλύει το συνταγματικό πολίτευμα. Εγκαθιδρύει δικτατορία με τη συγκατάθεση του Γεωργίου Β’, ο οποίος διαλύει τη Βουλή χωρίς να προκηρύξει εκλογές και αναστέλλει πολλά άρθρα του Συντάγματος, ιδίως τα αναφερόμενα στις ατομικές ελευθερίες. Τον Σεπτέμβριο του 1935 ο Ε. Βενιζέλος είχε πει για τον Μεταξά ότι είναι θετικός και με πραγματική αξία, αλλά δεν έχει κανένα αντικειμενικό σκοπό εκτός από την επιθυμία του να κυβερνήσει με κάθε τρόπο και με οιοδήποτε μέσο. Το καλοκαίρι του 1936 ο Μεταξάς γνωρίζει πολύ καλά ότι παρ’ όλη την πολυσχιδή δραστηριότητά του, δεν έχει κατορθώσει να αποκτήσει αξιόλογα ερείσματα ούτε στο λαό ούτε στις Ένοπλες Δυνάμεις, οι οποίες μετά τις εκκαθαρίσεις του 1935 πρόσκεινται στον Γεώργιο Β’. Στα τέλη Φεβρουαρίου 1936 γράφει στο ημερολόγιό του για τις διαθέσεις του Γεωργίου Β’: «Διστακτικός. Αλλά άγεται προς λύσιν μου». Στην περίπτωση της επιβολής της δικτατορίας ίσως και να γνωρίζει ότι ουσιαστικά είναι «σκεύος επιλογής» του Γεωργίου Β’. Αντί ο Μεταξάς να επιλέγει τη λύση, στην πραγματικότητα επιλέγεται για να την προωθήσει. Το γεγονός είναι ότι ηγείται πλέον ενός καθεστώτος, την αναγκαιότητα του οποίου διακηρύσσει από καιρό, χωρίς όμως να είναι και ο μόνος. Η ανάγκη της επιβολής δικτατορίας συζητείται ήδη έντονα από την άνοιξη του 1934 και η προσφυγή σ’ αυτήν οφείλεται στην αδυναμία της αστικής τάξης να δώσει λύση, όπως άλλωστε έχει συμβεί και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Εξάλλου το ενδεχόμενο ενός ευρωπαϊκού πολέμου απαιτεί την ύπαρξη ομοιογενούς στρατού και πολιτικής σταθερότητας, σύμφωνα με τα μηνύματα που παίρνει ο Γεώργιος Β’ από το εξωτερικό.

Με βάση τα δεδομένα αυτά η γερμανοφιλία του Μεταξά στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, με την οποία παραδοσιακά πιστώνεται ακόμη και σήμερα, έχει χάσει προ πολλού την όποια σημασία της. Η μεταστροφή του προς την Αγγλία εντάσσεται, όπως έχει ήδη επισημανθεί, στο γενικότερο πλαίσιο της μεταστροφής τής αντιβενιζελικής παράταξης προς την Αγγλία και τη Γαλλία. Η παράταξη αυτή θεωρεί πλέον ότι οι δύο αυτές δυνάμεις και ιδίως η Αγγλία μπορούν να εξασφαλίσουν την εξωτερική ασφάλεια και την εσωτερική σταθερότητα της χώρας. Αντίθετα οι βενιζελικοί απομακρύνονται από αυτή την πάγια θέση τους. Αυτό δείχνει και η χωρίς αποτέλεσμα πρόταση του Μεταξά τον Ιούνιο του 1938 για σύναψη συμμαχίας με την Αγγλία, στην οποία θα επανέλθει αμέσως μετά τη Συμφωνία του Μονάχου, όταν η Τσεχοσλοβακία διαμελίζεται για να κατευναστεί προσωρινά η επεκτατική διάθεση του Χίτλερ.

Το καθεστώς, πέραν της ιδεολογικής συνάφειας με τη φασιστική Ιταλία και τη ναζιστική Γερμανία, προσπαθεί να μιμηθεί και να αντιγράψει τα καθεστώτα αυτά σ’ όλες τις εκφάνσεις τους: προπαγάνδα, οργάνωση της νεολαίας, θέσπιση αστυνομικού κράτους. Η δικτατορία επαίρεται για τη δημιουργία του «Τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού», χωρίς να έχει φυσικά να επιδείξει τίποτα το συγκεκριμένο. Οι σκοποί της Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας, όπως τους ορίζει ο Μεταξάς, είναι «Βασιλεύς! Πατρίς! Θρησκεία! Αναγέννησις της Ελλάδος και καθεστώς της 4ης Αυγούστου». Η συντονισμένη προσπάθεια εξάπλωσης της ΕΟΝ αντί του ιδεολογικού θριάμβου του καθεστώτος ενέχει για τον ίδιο τον Μεταξά μάλλον το στοιχείο της απελπισίας, έναντι του πανδαμάτορος χρόνου, και επιπλέον υπογραμμίζει την έλλειψη ερεισμάτων που διακρίνει τη δικτατορία του. Η εργατική νομοθεσία που προωθεί έχει στόχο την ύφεση των κοινωνικών αντιθέσεων, ενώ η θέσπιση του ΙΚΑ το 1937 βασίζεται σε νομοσχέδια των προηγουμένων κυβερνήσεων και η ασφάλιση αρχίζει να εφαρμόζεται σταδιακά λόγω έλλειψης πόρων.

Το καθεστώς επιδίδεται με σκληρότητα στην καταστολή και στην αστυνόμευση των αντιφρονούντων, ιδιαίτερα των κομμουνιστών, με βασανιστήρια, φυλακίσεις και εξορίες. Η Αγγλία γνωρίζει άριστα αυτές τις δραστηριότητες τύπου Gestapo, όπως τονίζεται σε σχετικό μνημόνιο. Η πολιτική της όμως δεν εστιάζεται στην ανατροπή του καθεστώτος, αν και το ενδεχόμενο αυτό εξετάζεται και απορρίπτεται, αλλά στην ενίσχυσή του με την απάλειψη εκείνων των χαρακτηριστικών που το καθιστούν αντιδημοτικό και κατά συνέπεια ευάλωτο. Μετά την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Μεταξάς προσπαθεί να κρατήσει την Ελλάδα ουδέτερη, γεγονός που τη συγκεκριμένη περίοδο συμφέρει και την Αγγλία. Η αρνητική του απάντηση στο ιταλικό τελεσίγραφο εκτός από προσωπική του επιλογή είναι και αποτέλεσμα της σταθερής του προσήλωσης στην Αγγλία, όπως έχει αποδείξει με τη στάση του σε ολόκληρη τουλάχιστον την περίοδο της 4ης Αυγούστου. Ταυτόχρονα, όμως, εκφράζει και τη θέληση του ελληνικού λαού στο θέμα αυτό. Ο Γ. Σεφέρης θα γράψει έναν χρόνο αργότερα. «Όταν ήρθε η 28η, δεν μπόρεσε να ιδεί ότι τότε μόνο, και όχι στις εορτές του Σταδίου, ολόκληρος ο λαός ήταν μαζί του, μαζί με την απάντηση που έδωσε στον Grazzi την αυγή. Δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι η ημέρα εκείνη δεν επικύρωνε αλλά καταργούσε την 4η Αυγούστου». (Χειρόγραφο Σεπτ. ‘41).

Η μικρή βοήθεια που προσφέρουν οι Άγγλοι για να αντιμετωπιστεί η γερμανική επίθεση που αναμένεται, οδηγεί τον Μεταξά στην απόφαση να απορρίψει την προσφορά αυτή. Επαναλαμβάνει, όμως, ότι θα αντισταθεί κατά των Γερμανών. Οι εγγενείς αδυναμίες ενός προσωποπαγούς ολοκληρωτικού καθεστώτος υπογραμμίζονται ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι ο θάνατος του Μεταξά (29 Ιανουαρίου 1941) επέρχεται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο του πολέμου.

* Ο Προκόπης Παπαστράτης είναι επίκουρος καθηγητής της Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
απο ΤΑ ΝΕΑ
www.metaxas-project.com

«Φύγε απ’ εδώ άνθρωπε μ ι κ ρ έ» και «Οίκαδε» – Δύο άρθρα του 1922, που έγραψε ο Γεώργιος Βλάχος στην «Καθημερινή»


Ο περισσότερος απλός κόσμος, γνωρίζει τον Ιωάννη Μεταξά για δύο κυρίως λόγους:
1. Ήταν δικτάτορας.
2. Είπε το «ΟΧΙ» στους Ιταλούς το 1940.

Υπάρχει όμως και μια σελίδα στην ιστορία του Ιωάννη Μεταξά, η οποία δεν είναι ευρέως γνωστή. Εκτός του ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο κι αυτός στον Εθνικό Διχασμό (ήταν βασιλόφρων κι επομένως αντιβενιζελικός), την άνοιξη του 1921, αρνήθηκε τις κρίσιμες εκείνες στιγμές της Μικρασιατικής Εκστρατείας, να βοηθήσει (και λόγω της εμπειρίας του στους Βαλκανικούς Πολέμους) όταν του προτάθηκε η αντιστρατηγία και στην συνέχεια η αρχιστρατηγία του μικρασιατικού στρατού. Αντ’ αυτού περιορίστηκε να παίξει τον ρόλο της Κασσάνδρας προφητεύοντας την επικείμενη κατάρρευση του μετώπου. Η θέση βέβαια του Μεταξά για την Μικρασιατική Εκστρατεία, ήταν ανέκαθεν γνωστή: Πίστευε ότι δεν θα έπρεπε να γίνει και είχε προεξοφλήσει μάλιστα από το 1914 την ήττα του ελληνικού στρατού σε ενδεχόμενη απόβαση στην Μικρά Ασία.

Όταν επήλθε πια η κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου, η οποία λίγες μέρες μετά οδήγησε στην Μικρασιατική Καταστροφή, στην Ελλάδα γινόταν πολιτικές ζυμώσεις για την νέα κυβέρνηση που θα αναλάμβανε τα ηνία και την υποχρέωση να «μαζέψει τα κομμάτια της». Ανάμεσα λοιπόν στους διεκδικητές της εξουσίας, ήταν και ο Ιωάννης Μεταξάς με το κόμμα των «Ελευθεροφρόνων». Αυτή η κίνηση του Μεταξά θεωρήθηκε προκλητική και βασανιστική για την κοινή λογική (λόγω της προηγούμενης στάσης του στο μικρασιατικό ζήτημα) και εξαιτίας αυτού του γεγονότος, ο Γεώργιος Βλάχος, στις 25-8-1922 (7 Σεπτεμβρίου 1922 με το νέο ημερολόγιο), δημοσίευσε ένα δηκτικό και αιχμηρότατο άρθρο στην «Καθημερινή»:

«Ένας κύριος εισέρχεται εις την σχολήν των ευελπίδων, τρέφεται εκεί και εκπαιδεύεται, όπως όλοι οι μαθηταί, δι’ εξόδων σχεδόν του Κράτους. Γίνεται ανθυπολοχαγός, φορεί γαλόνια, του κάμουν σχήματα οι στρατιώται, παραμερίζουν οι πολίται όταν περνά, είναι αξιωματικός παίρνει μισθόν. Προάγεται. Σήμερον λοχαγός, αύριον ταγματάρχης, μεθαύριον συνταγματάρχης, έπειτα αντιστράτηγος. Και τα έτη αυτά πληρώνεται, είναι σεβαστός, είναι σπουδαίος. Το κράτος εις το οποίον εστοίχησε τόσα, γυρίζει τον βλέπει, τον καμαρώνει:
- Ιδού ένας κύριος, τον οποίο ανέθρεψα, εμεγάλωσα, ετίμησα, επλήρωσα, δια να τον έχω την στιγμήν της ανάγκης. Οιασδήποτε ανάγκης αυτής την οποία κρίνω εγώ και υπέρ ης θυσιαστεί ασυζητητί αυτός. Διότι θυσιάζονται άλλοι: χωρικοί, εργάται, άνθρωποι του γραφείου, πολίται και πολίται μηδεμίαν πραγματικήν έχοντες προς εμέ υποχρέωσιν, όταν εγώ το ζητήσω.

Αυτά σκέπτεται το Κράτος. Και η στιγμή έρχεται: Μία εκστρατεία. Το Κράτος καλεί δεξιά και αριστερά τους Έλληνας, παιδιά δεκαοκτώ ετών, αφίνουν τα θρανία, άνθρωποι οικογενειάρχαι κλείνουν το σπίτι, το μαγαζί, ζώνονται τις παλάσκες, τον γυλιόν, τα φυσέκια, αποχαιρετούν άλλοι με ενθουσιασμόν, άλλοι με δάκρυα και στενοχωρίαν, και τρέχουν εκεί που τους στέλνει το Κράτος. Που πηγαίνουν; Δεν ερωτούν! Τι θα γίνη, δεν ξεύρουν. Εμπρός παιδιά! Και πηγαίνουν εμπρός. Σκοτωθήτε παιδιά! Και σκοτώνονται. Και όλοι είναι παιδιά; Όχι. Είναι και άνθρωποι προ πολλού καταβάλοντες βαρύν τον φόρον των θυσιών προς την πατρίδα, άνθρωποι κουρασθέντες από τα πολεμικά, άνθρωποι ξένοι προς της νίκης τα αγαθά και προς της δόξης τα κέρδη. Εν τούτοις πηγαίνουν. Διότι έτσι είναι, διότι έτσι γίνεται. Διότι ο πολίτης δεν παζαρεύει με την Πατρίδα.

Τότε έρχεται και η σειρά του κ. Αντιστρατήγου:
- Περάστε κ. Αντιστράτηγε. Σας χρειαζόμεθα. Αρχηγόν του στρατού. Αρχηγόν του Επιτελείου, αυτό ή εκείνο… λέγει πνιγμένον από την ανάγκην το Κράτος.
- Δεν πάω, λέει ο κ. Αντιστράτηγος.
- Διατί;
- Διότι η εκστρατεία αυτή δεν μου αρέσει. Διότι θα αποβή ολεθρία, διότι τα πράγματα θα πάνε έτσι κι’ έτσι…

Και ο κ. Αντιστράτηγος προμαντεύει την καταστροφήν. Και το Κράτος; Το Κράτος το οποίον εφήρμοσε τον νόμον περί ληστείας δια να συλλάβει τους ανυποτάκτους, της υπαίθρου της χώρας, το οποίο εφάνη αμείλικτον όταν κανείς τσοπάνης, πατήρ τεσσάρων ή πέντε τέκνων, δεν προσήλθεν εν καιρώ, κουνεί το κεφάλι του, μετρά τα έξοδα και τους μισθούς που επλήρωσε, καμαρώνει τα γαλόνια και τους βαθμούς και τον αφίνει και φεύγει. Τότε εις την έξοδον τον συλλαμβάνει ένας δημοσιογράφος -ο δημοσιογράφος είναι εν ζωή και γράφει αυτήν τη στιγμήν- και του λέγει:
- Κύριε Αντιστράτηγε, κάτι εκρυφάκουσα από την πόρτα: Θεωρείτε την εκστρατείαν καταστρεπτικήν; Έτσι την νομίζω και εγώ. Έρχεσθε εσείς με το κύρος σας και εγώ με την πένναν μου, να του ειπούμε εις τον κόσμον; Διότι είναι φοβερόν, να ξέρετε ότι θα επέλθη μία καταστροφή και ούτε να την καταστήσετε ίσως μικροτέραν, ούτε να επιχειρήτε να την σταματήσετε, εκ φόβου ότι θα χάσετε αγαθά της προφητείας.

Αλλ’ ο κ. Αντιστράτηγος θεωρεί τούτο καταστρεπτικό. Και σιωπά και πηγαίνει εις το Φάληρον και κλειδώνεται και περιμένει. Τι περιμένει; Περιμένει ως κόραξ την καταστροφήν, τον θάνατον, από τον οποίο πρόκειται να τραφεί η φιλοδοξία του. Κάτω εις τα πεδία των μαχών γίνονται λάθη. Ο Αντιστράτηγος τα γνωρίζει και σιωπά. Γίνονται επιχειρήσεις μέλλουσαι να φέρουν την προφητευθείσαν καταστροφήν. Ο κ. Αντιστράτηγος τας γνωρίζει και σιωπά.

Και όταν η καταστροφή επήλθε, όταν κλαίουν όλα γύρω του, όταν ο οίκος της Ελλάδος επληρώθη από τραυματίας, νεκρούς, πρόσφυγας, δυστυχίαν, ο κ. Αντιστράτηγος φορεί το φράκο του και της κτυπά την θύραν:
- Τι θέλετε;
- Είμαι ο κ. Αντιστράτηγος. Θέλω να γίνω πρωθυπουργός. Έχω τα χαρτιά μου εν τάξη: «Τα έχω ειπή».

Αλλ’ η Ελλάς έχει εργασίαν, μαζεύει τα τέκνα της. Αν δεν είχε, θα έπαιρνε την σκούπαν και θα του έλεγε, εκεί εις την οδόν:
- Φύγε απ’ εδώ. Άνθρωπε μ ι κ ρ έ, που περίμενες να κατασκευάσεις πρωθυπουργικόν φράκον από τα ράκη. Φύγ’ απ’ εδώ α ν υ π ό τ α κ τ ε σ τ ρ α τ ι ώ τ α των αναγκών μου, αυτόκλητε κηδεμών της ατυχίας μου, τέκνον άχρηστον, άνθρωπε μηδέν.

Αυτά θα έλεγε εις τον Αντιστράτηγον κ. Μεταξάν δακρυούσα η Ελλάς, αν έστρεφε ποτέ προς τον κ. Μεταξάν η Ελλάς τα βλέμματα.».
(Από το βιβλίο του Τάσου Βουρνά, «Η ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας», σελ. 238-240)

Βέβαια, θα πρέπει να σημειωθεί εδώ, ότι ο Γεώργιος Βλάχος, λίγες ημέρες πριν, στις 14/27 Αυγούστου 1922, κατηγορήθηκε ότι έπαιξε κι αυτός τον ρόλο της Κασσάνδρας, επιβαρύνοντας κι άλλο το ήδη βαρύ κλίμα και το χαμηλό ηθικό, καθώς είχε δημοσιεύσει το περίφημο άρθρο «Οίκαδε», με το οποίο, προέβλεπε την επικείμενη καταστροφή και ζητούσε κι αυτός την αποχώρηση του ελληνικού στρατού από την Μικρά Ασία:

«Ενώ αι ελπίδες -ας τας είπωμεν ελπίδας- περί προσεχούς συγκλήσεως συνεδρίου εν Βενετία ελαττούνται, το φθινόπωρον έρχεται και έρχεται ο χειμών. Αν οιαδήποτε προς την κυβέρνησιν σύστασις προς τερματισμόν της εκκρεμότητος ήτο χθες περιττή, διότι είχε σκέψεις η κυβέρνησις υπό εκτέλεσιν, αίτινες ηδύναντο και να επιτύχουν, είχε δε και χρήματα ίνα δαπανά δια πολεμικούς σκοπούς, αφού δια πολεμικούς σκοπούς εδανείσθη, σήμερον πάσα όχι σύστασις, αλλά και πίεσις εκ μέρους και των φίλων αυτής είναι χρήσιμος, διότι και τα χρήματα λείπουν και των υπό εκτέλεσιν σκέψεων η σειρά ευρίσκεται εις το τέρμα της. Ηλπίζαμεν προ τινος ότι μία προς Κωνσταντινούπολιν στροφή της ελληνικής προσπαθείας θα ήτο δυνατόν να εκβιάση την λύσιω γνωρίζομεν πολλοί, αλλά δεν γνωρίζομεν όλοι, διατί δεν επέτυχεν ο εκβιασμός και πώς οι εν τω εξωτερικώ θορυβούντες εχθροί της Ελλάδος επείσθησαν ότι πρόκειται περί «μπλόφας» υπό των εν τω εσωτερικώ εχθρών αυτής.

Ηλπίσαμεν έπειτα ότι οι εξαφνικά ακουσθέντες θερμοί λόγοι του πρωθυπουργού της Αγγλίας, οι δημοσία και παγκοσμίως κυρώσαντες την επί των ελληνικών δικαίων προστασίαν της θαλασσοκρατείρας, ήθελον μεταβληθή ταχέως και εν τη στενή προθεσμία της αντοχής των Ελληνικών πόρων εις εμπράγματον βοήθειαν. Ηλπίσαμεν αργότερα -και τότε ηλπίσαμεν κακώς- ότι προσεχής Διάσκεψις ήθελεν εν βία δυνηθή να εκτελέση τας επί του Ανατολικού αποφάσεις της, αλλά και αυτή η κακή ελπίς ματαιούται.

Η Ελλάς λοιπόν απομένει μόνη με τον στρατόν της, με τους πόρους της και τους εχθρούς της. Μόνη, όπως προ μηνών, ότε επιστρέφουσα εκ της ξένης είχε πεισθή περί αυτού και απεφάσιζε, και απεφάσιζε καλώς, την αυθαίρετον προς την Κωνσταντινούπολιν πορείαν. Μόνη.

Οι τυχόν έχοντες την διάθεσιν ν’ αναβλέψουν προς την πρώτην Νοεμβρίου και ν’ «αναμετρήσουν τας συνεπείας της», ας μας επιτρέψουν να παρατηρήσωμεν ότι έμειναν μόνοι, όχι μόνον οι πιστεύσαντες εις τους ισχυρούς των συμμάχους ααθενείς, αλλά και αυτοί οι ισχυροί, οι πιστεύσαντες εις αλλήλους. Μόνη λοιπόν η Ελλάς οφείλει να εκκαθαρίση την κατάστασιν. Και οφείλει να την εκκαθαρίση κατά τρόπον, όστις θ’ αποτελέση δι’ αυτήν λήξιν οριστικήν μιας σκληράς περιπετείας, δι’ εκείνους δε, οίτινες ηπάτησαν αυτήν και τον κόσμον, κόλαφον, του οποίου το ερύθημα δεν θ’ αποπλύνη η Ιστορία.

Η Ελλάς οφείλει εν τάχει να προβή εις την διοικητικήν οργάνωσιν της Μικράς Ασίας, εις την παράδοσιν της χώρας εις τους γενναίους κατοίκους της, εις την σύντομον εκπαίδευσιν των ανδρών οίτινες θ’ αναλάβουν εν τω μέλλοντι την φύλαξίν της, και εις την πρόσκλησιν των Ισχυρών, όπως παραλάβουν «τον ελευθερωθέντα από των δεσμών της δουλείας» λαόν, ένα ακριβώς από τους λαούς περί ων εμερίμνων, όταν μαχόμενοι και έχοντες ανάγκην συμμάχων ελάλουν την γλώσσαν των ελευθεριών. Αλλά τον στρατόν; Ποίος θα σώση τον στρατόν; Οι σύμμαχοι όμως δεν έχουν στρατών ανάγκην. Ας παραλάβουν τας σημαίας τας οποίας έστησαν εις τα πρόθυρα της Κωνσταντινουπόλεως όταν επλησίαζεν ο Έλλην ελευθερωτής και ας τας στήσουν εκεί όπου θα πλησιάση σφαγεύς ο Τούρκος. Όπως άλλοι, δεν επιμένομεν να έχωμεν την θέσιν ανευθύνου, τιμητού των υπευθύνων πολιτικών ανδρών της χώρας. Οπως ουδείς άλλος, εζήσαμεν μετ’ αυτών ημέραν προς ημέραν τους μήνας και τα έτη των προσπαθειών.

Σήμερον φρονούμεν σπουδαίως ότι η περίοδος των προσπαθειών αυτών αίτινες έπρεπε να υπάρξουν, των θυσιών αίτινες έπρεπε να καταβληθούν, αν δεν έληξε, λήγει.».
pare-dose.net