3/5/18

Πώς θα απέτρεπαν το ξεπούλημα της Μακεδονίας οι αρχαίοι Αθηναίοι

Του Σταύρου Καλεντερίδη
Τι θα συνέβαινε αν κάποιος πολίτης έφερνε προς συζήτηση και ψηφοφορία το Σκοπιανό ζήτημα στην αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία; Συγκεκριμένα, ποια θα ήταν άραγε η μοίρα όποιου πρότεινε παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας και σύνθετη ονομασία (αυτό δηλαδή που προτείνουν σήμερα όλα τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα); Πώς θα τον αντιμετώπιζαν αυτόν και την πρόταση του οι συμπολίτες του στην Εκκλησία του Δήμου; Ακολουθεί μια κατατοπιστική περιγραφή της κατάστασης:
Είναι σχεδόν σούρουπο. Ένα γλυκό αεράκι ενοχλεί την ηρεμία των δέντρων στον αττικό λόφο των Νυμφών. Η Βουλή έχει καλέσει τους Αθηναίους πολίτες σε έκτακτη συνέλευση της Εκκλησίας του Δήμου. Σκύθες περιπολούν κρατώντας τις άκρες ενός σχοινιού βαμμένου κόκκινου. Σημαδεύουν όποιον δεν κατευθύνεται γρήγορα προς την Πνύκα, για να τον εκθέσουν ως ασυνεπή στους συμπολίτες του. Η αμέλεια του βασικού δημοκρατικού καθήκοντος θεωρείται μεγάλη ντροπή για τους Αθηναίους.

Οι ελεύθεροι πολίτες λαμβάνουν θέσεις στον χώρο γύρω από το λαξεμένο στον φυσικό βράχο βήμα και συνομιλούν σιωπηλά μεταξύ τους. Ο επιστάτης των πρυτάνεων παίρνει πρώτος τον λόγο και κηρύττει την έναρξη της συνέλευσης. Με βροντερή φωνή ο κήρυκας φωνάζει «τις αγορεύειν βούλεται;» «ποιος θέλει να πάρει τον λόγο;». Κάποιος ολιγαρχικός σηκώνεται και δηλώνει την επιθυμία του να μιλήσει. Ο κήρυκας του δίνει το λόγο. Οι συμπολίτες του τον αναγνωρίζουν, και του ανοίγουν τον δρόμο για να βγει μπροστά. Ο ολιγαρχικός ανεβαίνει στο βήμα και ξεκινάει να περιγράφει την ανάγκη παραχώρησης εθνικής κυριαρχίας των Αθηναίων στους γείτονες τους. Χρησιμοποιεί διάφορα επιχειρήματα κάνοντας επίκληση στο συναίσθημα των συμπολιτών του για ειρηνική διευθέτηση του ζητήματος. Μιλάει για «σύνθετες ονομασίες», «κοινώς αποδεκτές λύσεις» και «έντιμους συμβιβασμούς».

Με την ολοκλήρωση του λόγου του ο ολιγαρχικός περιμένει να ακολουθήσει η συνήθης νομοθετική διαδικασία: αγορεύσεις εναντίον και υπέρ της πρότασης του, συγκρούσεις λόγων, ψηφοφορία και τέλος αποφάσεις. Ωστόσο τα αντανακλαστικά των Αθηναίων είναι πιο ζωντανά από ποτέ. Αντί για τη συνήθη πρακτική θα ακολουθήσει το αυτονόητο, δεδομένης της εξωφρενικής και μισόδημης πρότασης που υποστηρίχθηκε. Τον λόγο θα λάβει ένας δημοκράτης πολίτης και θα αποδομήσει με λίγες κουβέντες το ξεπούλημα της εθνικής κυριαρχίας που επιχειρείται από τους Ολιγάρχες. Δίχως δισταγμό, προχωρεί σε γραφή «νόμον μή ἐπιτήδειον θεῖναι». Πρόκειται για μηνυτήρια αναφορά κατά νόμου που διακρίνεται ως επιζήμιος για την πόλη. Με το εν λόγω εργαλείο δημοκρατίας οι Αθηναίοι έχουν καταρρίψει στο παρελθόν κάθε σχέδιο νόμου που ήταν από ασύμφορο έως επικίνδυνο. Κανείς δεν μπορεί να βλάψει τα συμφέροντα των πολιτών και της πόλης σε μια πραγματική δημοκρατία. Έντρομος ο ολιγαρχικός παρατηρεί την υπερψήφιση της γραφής από τη συνέλευση του δήμου. Με κλεφτές ματιές κοιτάει δεξιά και αριστερά προσπαθώντας να βρει τρόπους διαφυγής. Η συνέλευση όμως αποκάλυψε την πλεκτάνη του, και τώρα ο ίδιος συνειδητοποιεί πως η τιμωρία του πρόκειται να είναι παραδειγματική.

Διέξοδος δεν υπάρχει για το σατραπίζειν. Στη δημοκρατία υπάρχει προσωπική ευθύνη όσων επιθυμούν να εμφανίζονται ως πολιτικά πρόσωπα. Όχι μόνο πολιτική αλλά και ποινική. Υπάρχει λογοδοσία για επιβλαβείς και ανθελληνικές πολιτικές προτάσεις. Οι ποινές επί καταδίκης γραφής «νόμον μή ἐπιτήδειον θεῖναι» είναι βαρύτατες για όποιον πρότεινε τον εν λόγω νόμο. Για όποιον δηλαδή πρότεινε ξεπούλημα, παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας και υποταγή στα συμφέροντα των αντιπάλων και των εχθρών της πόλης. Στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων (ατιμία), δήμευση περιουσίας, και εξορία. Οι ποινές επί καταδίκης εξικνούντο μάλιστα έως το κώνειο. Με την ανακοίνωση της ποινής, όποιος σκεφτόταν να προτείνει στους Αθηναίους την οικειοθελή παραχώρηση και απώλεια των εθνικών τους δικαιωμάτων, τώρα θα το σκεφτεί διπλά. Αυτοί οι αποτρεπτικοί μηχανισμοί είναι άλλωστε η ασπίδα της δημοκρατίας.

Με το πέρας της γραφής, και της υποδειγματικής τιμωρίας του επίδοξου σφετεριστή και προδότη της εμπιστοσύνης των συμπολιτών του, θα λήξει η συνέλευση με τα ζυγισμένα λόγια του κήρυκα «έδοξε τη βουλή και τω δήμω». Δηλαδή, λάβαμε αυτές τις αποφάσεις διότι έτσι φάνηκε σωστό, στον δήμο. Οι ελεύθεροι πολίτες θα κατηφορίσουν αργά το λόφο και θα κατευθυνθούν στις ταπεινές οικείες τους, γνωρίζοντας πως επιτέλεσαν υπερήφανα το καθήκον τους. Ως άξιοι συνεχιστές πανάξιων προγόνων, δεν επέτρεψαν τον παραμικρό χώρο σε όσους επιθυμούν να μηδίσουν. Δεν άφησαν ούτε μία χαραμάδα, δεν παρέδωσαν ούτε μισή σπιθαμή γης στους έμμισθους δημαγωγούς, τους χρηματοδοτούμενους από εξωγενείς δυνάμεις που επιβουλεύονται την πόλη και τη δημοκρατία.

Πώς λοιπόν θα αντιμετώπιζαν οι Αθηναίοι τους προσκυνημένους πολίτες – πολιτικούς οι οποίοι θα πρότειναν την παράδοση της Μακεδονίας με σύνθετη ονομασία; Κάνοντας το αυτονόητο: δεν θα ψήφιζαν προφανώς για το ζήτημα αυτό καθ’ αυτό μιας και κάτι τέτοιο θα ήταν παραφροσύνη. Αντιθέτως, θα αναγνώριζαν τους ανθελληνικούς σκοπούς αυτών που υποστηρίζουν το ξεπούλημα και θα ψήφιζαν για να επιλέξουν την παραδειγματική τους τιμωρία.

Πηγή: Μαύρο Κουτί

7 σχόλια:

  1. Εὐχαριστοῦμε για τό ἐνημερωτικό ἄρθρο Σταῦρο.

    Τώρα, πῶς θά ἀποτρέψουμε, νομικῶς καί πολτικῶς, το ξεπούλημα της Μακεδονίας σήμερα:
    Τό «νόμον μή ἐπιτήδειον θεῖναι», στό σύγχρονο δίκαιο,
    ὀνομἀζεται ἐσχάτη προδοσία.
    Ἡ παρεμβολή τῶν εἰσαγγελικῶν ἀρχῶν καί τῆς Βουλῆς, μέχρι ἡ ὑπόθεση νά δικασθῆ,
    σημαίνει ὅτι,
    ὅταν ὑπάρχει σχετική παρακώλυση, εἴτε ἀπό τήν Εἰσαγγελία, εἴτε ἀπό τό Προεδρεῖο τῆς Βουλῆς, καί κρατεῖται ἡ ὑπόθεση σέ κάποια συρτάρια,
    γιά τούς μή ἔχοντες δικαίωμα νά παρέμβουν καί νά ἐπισπέύσουν τίς διαδικασίες πολίτες, δηλαδἠ καί γιἀ τό ἐκλογικό σῶμα, ἄρα καί γιά τά δικαστήρια τῆς Δημοκρατίας μας,
    συνιστᾶ λόγο ἀνωτέρας βίας γιά τόν ὁποῖο αὐτονήτως ἀναστέλλεται κάθε ἔναρξη παραγραφῆς.

    Καί ὁ καθένας ὑπέχει τίς ἀντίστοιχες εὐθύνες του (καί παράβαση καθηκοντος καί μετοχή στήν ἔσχάτη προδοσία), ἄν δράσῃ διαφορετικά καί "θάβῃ" τέτοια θέματα, γιά νά μήν φτάνουν ἐπικαίρως σέ κανονική δίκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εφ' όσον η κυβέρνηση παραμένει στην νόμιμη γραμμή τής αποδοχής τού "Μακεδονία με γεωγραφικό προσδιορισμό erga omnes"(*), δεν μπορεί να κατηγορηθεί για εσχάτη προδοσία, διότι απλούστατα δεν παρανομεί.

      (*) Αυτή είναι η γραμμή, που ψηφίσθηκε από την Βουλή των Ελλήνων την 30/9/2007, κατά την ψήφιση των προγραμματικών δηλώσεων τής τότε κυβερνήσεως Καραμανλή. Πού κολλά η εσχάτη προδοσία;

      Διαγραφή
    2. Πολύ ἐπιφανειακά τό βλέπετε τό θέμα κε Νάτιβιστ. Ἀπίστευτα ἐπιφανειακά. Κόβετε σύρριζα ὅ,τι καλό εἶπα.
      Ἀλλά σφάλλετε.
      Ἡ συμφωνία τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν τό 1992 εἶναι ἡ μόνη ἀποδεκτή βάση.
      Καθόλου τό ὄνομα Μακεδονία στήν ἐπίσημη ὀνομασία.
      Οὐδέπουτε ἡ άση αὐτή ἀνετράπη, οὔτε καί μπορεῖ νά ἀνατραπῆ.
      Εἶναι νομικά, ὁ διεθνής ὅρος γιά τήν ὕπαρξη τῶν Σκοπίων ὡς χωριστοῦ κράτους, ὅρος πού ἔγινε δεκτός ἀπό τόν ΟΗΕ, καί τόν ὁποῖο καμία κυβέρνηση Ἑλληνική δέν ἔχει κανένα δικαίωμα νά ξεπουλήσῃ.
      Οὔτε τό ὅτι ὁ Ἐνδοτικός πολιτικός Κων. Μητσοτάκης δέχθηκε τό ΠΓΔΜ.
      Τό δέ 2007 μείναμε στήν βάση τοῦ 1992. Δέν τό καταλάβαίνουν μόνο ὅοι δέν θέλουν νά τό καταλάβουν. Δέν ἔγινε τό 2007, παρά μόνο ἕνα βέτο, νομικῶς. Καμία συμφωνία ἤ ἄλλη ὑποχώρηση.
      Αὐτό που λέτε, ὅτι "δεχθήκαμε ...", ἦταν μόνο τακτική κίνηση, γιά νά δικαιολογηθῆ πλήρως τό βέτο σέ μία πάρα πολύ κακή συγκυρία. Ὄλοι εἶδαν, ὅτι ἀδιάλλακτοι ἦσαν οἱ Σκοπιανοί. Ἄν ἐδέχοντο τήν λύση πού πρότεινε τότε ὁ Καραμανλής τζούνιορ, θά ξεκίναγε τό θέμα τῶν καταργήσεων τοῦ ἀλυτρωτισμοῦ καί ἐπεκτατισμοῦ τους, δέν θά ἔληγε. Καί αὐτόν τόν ελιγμό μας, ἐπικαλεῖσθε λές καί ἦταν συμφωνία;

      Ἀλλά καί ἄν ἦταν συμφωνία, ἦταν συνταγματική καί νόμιμη γιά μᾶς; Ἤ μήπως σύμφωνη μέ τό διεθνές δίκαιο, ἀφοῦ τέτοια παραχώρηση ἐθνικῆς ὀνομασίας πουθενά δέν ἔχει γίνει;
      Ἀλλά καί ἄν εἶχε γίνει ἀλλοῦ, ἐδῶ δέν θά μποροῦσε ουτε καί μπορεῖ νά γίνῃ. Διότι πρόκειται γιά 3000 χρόνια ἱστορία.
      Ἤ νομίζετε ὅτι ἡ ἱστορία μας ἀρχίζει χθές;

      [Γιά τά δικά μας μέτρα, χθεσινή νύχτα εἶναι τό 1453, καί πρωΐ μας, τό 1821....]

      Διαγραφή
    3. Εσύ δεν κατάλαβες γρι απ' αυτά που έγραψα, ενώ είναι πολύ απλό. Εξ ού και η συνήθης πολυλογία σου.

      Μιλάτε για μελλοντικά δικαστήρια και έσχατες προδοσίες. Βάσει ποιας κατηγορίας;

      Αλλά εμφανίζεσαι εντελώς απληροφόρητος, ως συνήθως:

      >Τό δέ 2007 μείναμε στήν βάση τοῦ 1992<

      Σοβαρά; Έχεις διαβάσει τα πρακτικά τής Βουλής, Κυριακή, 30/9/2007;

      Έχεις διαβάσει τι λέει η ιστοσελίδα τού ΥΠΕΞ; "Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει προτείνει ένα ρεαλιστικό και βιώσιμο πλαίσιο διευθέτησης, το οποίο στοχεύει στην εξεύρεση οριστικής λύσης στο θέμα του ονόματος. Η θέση μας είναι σαφής: σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό πριν από τη λέξη «Μακεδονία» που θα ισχύει έναντι όλων (erga omnes), για κάθε χρήση, εσωτερική και διεθνή"(*) Πώς διάολο και με ποια στοιχεία ισχυρίζεσαι εντελώς ανεύθυνα ότι "Τό δέ 2007 μείναμε στήν βάση τοῦ 1992"; Εδώ κολλά το "Δέν τό καταλάβαίνουν μόνο ὅοι δέν θέλουν νά τό καταλάβουν" και, προσθέτω εγώ, όσοι δεν ΜΠΟΡΟΥΝ να καταλάβουν, απτό παράδειγμα η αφεντιά σου.

      Ποιο βέτο; Πότε προβλήθηκε βέτο; Λέω εγώ πουθενά ότι έγινε κάποια συμφωνία; "Αὐτό που λέτε, ὅτι "δεχθήκαμε ..." πού λέω εγώ ότι δεχθήκαμε; Λόγω αδιαλλαξίας τού Γκρουέφσκι, δεν έγινε μέχρι σήμερα δεκτή (και ούτε ξέρω αν θα γίνει στο μέλλον, καθ' ότι δεν έχω την επιφοίτηση τού Αγίου Πνεύματος, όπως τού λόγου σου) η ελληνική πρόταση τής σύνθετης ονομασίας, όπως αυτή περιγράφεται ανωτέρω. Και πάλι ρωτώ πού γράφω εγώ για συμφωνία; Μού βάζεις λόγια στο στόμα πού δεν είπα; Μα καλά, τόσο αδυνατείς να καταλάβεις τι λέω και θέλεις να σε παίρνουν στα σοβαρά;

      (*) Άντε ένα βοήθημα ακόμη, μπας και καταλάβεις, αν και δεν το βλέπω: Γράφει σε άρθρο του 2/1/2018 ο Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς, πρέσβης επί τιμή, πρώην πρέσβης σε ΗΠΑ, Αλβανία και πΓΔΜ:

      "Που είμαστε σήμερα λοιπόν; Οι διαπραγματεύσεις για το όνομα έχουν πλέον για την Αθήνα ως αφετηρία και βάση τον Σεπτέμβριο του 2007. Όταν η Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή με Υπουργό Εξωτερικών την Ντόρα Μπακογιάννη παρουσίασε στην Βουλή των Ελλήνων και εν συνεχεία έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυρίαρχη και σήμερα εθνική γραμμή «σύνθετη ονομασία, με γεωγραφικό προσδιορισμό, έναντι όλων». Την θέση αυτή υιοθέτησαν έκτοτε όλες οι κυβερνήσεις συμπεριλαμβανομένης και την κυβέρνησης του Πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα κατά τις προγραμματικές δηλώσεις στην Βουλή τον Φεβρουάριο 2015. Υπερψηφίσθηκε τότε από Σύριζα και ΑΝΕΛ."

      Πιάσε να ενημερωθείς, διότι γράφεις εντελώς ανεύθυνα και παραπληροφορείς.


      Διαγραφή
  2. Great approach to compare the 2 worlds. Both educational and contemporary

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Περισσότερη ιστορική έρευνα και μελέτη, Σταύρο: Θα υποστήριζες πολύ πιο αποτελεσματικά το άρθρο σου, αν εύρισκες την ιστορία, που παραθέτει ο Ηρόδοτος και αναφέρεται στον Λυκείδη ! Τον λυντζάρανε οικογενειακώς οι Αθηναίοι, όταν τόλμησε να τους προτείνει να συζητήσουν τις προτάσεις ανακωχής των Περσών: "κατά μεν έλευσαν αυτόν, κατά δε τα τέκνα". όχι παίζουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σήμερα αυτον τον τυπο που πιθανοτατα θα τον εκτελουσαν οι αρχαιοι Αθηναιοι θα τον καναμε πρωθυπουργο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.