Όσο απλοϊκό κι αν ακούγεται είναι κεφαλαιώδες ζήτημα πολιτικής και στρατηγικής, που πρέπει να αποφασιστεί. Αφού πρώτα ληφθεί υπόψη ότι μέχρι τώρα, για όλα τα προηγούμενα χρόνια, η ηγεσία μας ακολουθούσε την πολιτική του καλοπιάσματος, πολιτική που επικράτησε να λέγεται, της εξημέρωσης του θηρίου. Επειδή είμαστε από αυτούς που πιστεύουν ότι αυτή η πολιτική απέτυχε οριστικά και οδήγησε σε δυσμενέστατα αποτελέσματα για την Κύπρο και την Ελλάδα, θεωρούμε απολύτως λογικό ότι οφείλουμε να σκεφτούμε και να δράσουμε διαφορετικά, αν θέλουμε να προσπαθήσουμε, τουλάχιστον, να αλλάξουμε τα εις βάρος μας δεδομένα. Και όπως όλοι μπορούν να αντιληφθούν δεν έχουμε άλλο όπλο να χρησιμοποιήσουμε παρά μόνο το φυσικό αέριο και την Ευρώπη. Γι΄ αυτό και είναι πολύ σημαντικό να γίνονται αυτά τα βήματα με τον αγωγό EastMed. Με δεδομένο ότι η Τουρκία θέλει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο ως μεταφορέας του φυσικού αερίου άλλων. Διότι δικό της δεν έχει.
Ο ρόλος της παραμένει ουτοπικός και οι αγωγοί της παραμένουν αναξιοποίητοι αν δεν συμφωνηθεί με την Κύπρο και το Ισραήλ, κυρίως, η μεταφορά του αερίου μέσω Τουρκίας. Αν θέλουμε να κάνει βήματα συνεννόησης στο Κυπριακό, οφείλουμε να συνεχίσουμε αυτή την πολιτική ελπίζοντας ότι θα νιώσει την πίεση και θα ανησυχήσει ότι θα βρεθεί έξω από το ενεργειακό παιχνίδι. Δεν έχουμε κανένα λόγο να βραχυκυκλωνόμαστε σε πολιτικές θεωρίες περί δυσκολιών του EastMed, και υψηλού κόστους και βαθιών νερών, όταν έχουμε προς αυτή την κατεύθυνση την πολιτική απόφαση της Ευρώπης, του Ισραήλ, της Ελλάδας, της Ιταλίας, με προοπτική και της Αιγύπτου. Καμία από αυτές τις πλευρές δεν βάζει σε προτεραιότητα τους τουρκικούς αγωγούς, διότι καμιά δεν τους θεωρεί ασφαλείς διαδρόμους μεταφοράς προς την Ευρώπη. Μόνο Κύπριοι πολιτικοί ερωτοτροπούν με την ιδέα και το λένε κιόλας δημοσίως για να ικανοποιήσουν τον Ερντογάν και τον Ακιντζί και να συνεχίζουν την πολιτική εξευμενισμού, ακόμα και όταν βλέπουν το θηρίο τόσο εξαγριωμένο πια και εκτός ελέγχου. Αν η πολιτική ηγεσία αδυνατεί να αξιοποιήσει τις αλλαγές των γεωστρατηγικών δεδομένων και τις διαθέσεις των Ευρωπαίων έναντι της Τουρκίας και παραμένει δογματικά προσκολλημένη σε μια πολιτική που απέτυχε, δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα. Και ο κίνδυνος είναι να παραδώσει τη διαχείριση και του αερίου στην Άγκυρα, με την ελπίδα ότι δεν θα μας πετάξει εντελώς έξω. Ευσεβοποθισμοί, φυσικά, χωρίς καμιά προοπτική.
Ο Μουσταφά Ακιντζί επανέλαβε χτες, αντιδρώντας στις αποφάσεις Κύπρου, Ελλάδας, Ισραήλ, ότι η μεταφορά φυσικού αερίου με αγωγό μέσω της Τουρκίας είναι ο πιο «εύλογος τρόπος για να εξυπηρετηθεί η ειρήνη και σταθερότητα και να υπάρξει συμβολή σε λύση στην Κύπρο». Λες και έχει αυτός καμιά μελέτη καλύτερη από την ευρωπαϊκή που πραγματοποιήθηκε και λέει ότι ο EastMed συμφέρει γεωλογικά, οικονομικά και εμπορικά. Αλλά, ακόμα κι αν δεν συνέφερε, εμείς θα έπρεπε να τον προωθούμε. Κι ας αποφασίσει ο Ακιντζί και η Άγκυρα να συμβάλουν έμπρακτα στην ειρήνη και στη λύση για να είναι νόμιμα μέρος της ενεργειακής ανάπτυξης και της σταθερότητας. Αλλά, γιατί να πιεστούν, σαν βλέπουν Ελληνοκύπριους πολιτικούς και άλλους να ανοίγουν παράθυρα στους τουρκικούς αγωγούς;
Υ.Γ. Ας πούμε ότι λύθηκε το Κυπριακό και η ομοσπονδιακή (δήθεν) κυβέρνηση πρέπει να πάρει αποφάσεις για το φυσικό αέριο. Η ελληνοκυπριακή πλευρά επιμένει ότι πρέπει να αξιοποιηθεί ο EastMed ή ότι πρέπει να το πουλήσουμε όλο στην Αίγυπτο και η τουρκοκυπριακή ότι πρέπει να μεταφερθεί στους τουρκικούς αγωγούς. Με όλα όσα έχουν συμφωνηθεί μέχρι τώρα για το πώς θα κυβερνάται ο τόπος και με ηγέτες αυτούς που ξέρουμε, τι θα γινόταν; Μπάχαλο; Και θα ερχόταν η Τουρκία να μας εξηγήσει ποιο είναι το συμφέρον της Κύπρου;
aristosm@phileleftheros.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.