Χειροκροτήστε, ρε, τι σας ζητάνε; Ο Ακιντζί ανοίγει τον δρόμο προς τη λύση

  Άριστος Μιχαηλίδης 

Όπως ακριβώς το είπε χτες ο Μιχάλης Παπαπέτρου «για μία ακόμα φορά η ελληνοκυπριακή ηγεσία βρίσκεται αντιμέτωπη με την Ιστορία». Όμως, για ποιο λόγο; Διότι, είπε, η πρόταση του Ακιντζί (για ενδιάμεση συμφωνία το πλαίσιο Γκουτέρες) «αποτελεί τεράστιας σημασίας εξέλιξη, που ανοίγει τον δρόμο για λύση του Κυπριακού». Κι επειδή είμαι σίγουρος ότι μόνο οι φράσεις του Τάσσου Παπαδόπουλου ηχούν στ’ αφτιά ορισμένων αρκετά ηχηρά, να επαναλάβω αυτό που είπε κάποτε: Παναγία μου, αν εν κακό τζι εξόριστο.
Δεν πρόλαβε να έρθει από τα κατεχόμενα η νέα λαφαζανιά του Ακιντζί και ξεκίνησε στις ελεύθερες περιοχές η προπαγάνδα περί της σπουδαιότητας του πλαισίου Γκουτέρες και αφού το αποδέχεται ο Ακιντζί σημαίνει ότι ανοίγει ξανά ο δρόμος προς τη λύση... Είναι για αυτή την αφέλεια που η ε/κ ηγεσία βρίσκεται αντιμέτωπη με την Ιστορία. Και με πιο έντονα γράμματα η Ιστορία θα γράψει εκείνους που παίζουν με τόση επιπολαιότητα το παιγνίδι του Ακιντζί και του Τσαβούσογλου, το παιγνίδι που μας οδήγησε στα θλιβερά αδιέξοδα που ζούμε σήμερα και που θα μας δώσει το τελειωτικό κτύπημα όσο δεν το αντιλαμβανόμαστε. Το πλαίσιο Γκουτέρες έχει κάποια θετικά στοιχεία, έχει όμως και πολλά αρνητικά. Γι’ αυτό και η αποδοχή του από την πλευρά μας έγινε για να υπάρξει διαπραγμάτευση και όχι για να γίνει ως έχει ενδιάμεση στρατηγική συμφωνία, όπως αξιώνει τώρα ο Ακιντζί χειροκροτούμενος από διάφορους ζίζιρους, που θορυβούν χωρίς νόημα λόγω απλώς υπερθέρμανσης.
Το πλαίσιο Γκουτέρες υιοθετεί όλα όσα αξίωνε η τουρκική πλευρά, χωρίς περιστροφές: Την εκ περιτροπής προεδρία, την «αποτελεσματική συμμετοχή», όπως βάφτισαν τα βέτο, τις ελευθερίες των Τούρκων υπηκόων σε ποσόστωση, που θα είναι «ακριβοδίκαια σε σχέση με τους Έλληνες υπηκόους». Για το περιουσιακό και το εδαφικό τα αφήνει ανοικτά με κάποιες γενικές υποδείξεις, όπως τα γνωστά καθεστώτα για τον ιδιοκτήτη και τον χρήστη που θα έχουν προτεραιότητα, «όχι όμως 100%»…
Τι λέει για τα θέματα που μας καίνε; Ασφάλεια, εγγυήσεις, στρατεύματα. «Πρέπει να αρχίσουμε να αναγνωρίζουμε ότι χρειαζόμαστε ένα νέο σύστημα ασφάλειας, όχι συνέχιση του υφιστάμενου. Πιστεύω ότι χρειάζεται να τερματιστεί το μονομερές δικαίωμα της παρέμβασης και να τερματιστεί η Συνθήκη Εγγυήσεων». Εκτός από τον τερματισμό μονομερούς δικαιώματος επέμβασης, η τουρκική πλευρά είναι από καιρό που δηλώνει ότι το σύστημα ασφάλεια πρέπει να εκσυγχρονιστεί. Ένα μόνο παράδειγμα. Ιδού τι έλεγε ο Μπαρίς Μπουρτζού (4/1/16), επαναλαμβάνοντας όσα είπε ο Ακιντζί σε διακαναλική συνέντευξη: «Οι Τ/κ θέλουν τις εγγυήσεις της Τουρκίας για τη δική τους ασφάλεια. Πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα νέο σύστημα εγγυήσεων το οποίο για τη μια πλευρά να προσφέρει ασφάλεια και για την άλλη να μην αποτελεί απειλή». Θέλουν όλοι ένα νέο σύστημα, όχι να καταργηθούν, αλλά να διαφοροποιηθούν. Αυτό θέλουμε κι εμείς; Αυτό είναι το φυσιολογικό κράτος;
Για τα στρατεύματα ο Γκουτέρες λέει ότι «πρέπει να υπάρξει ραγδαία μείωση από την πρώτη μέρα σε ένα χαμηλό επίπεδο και μετά μείωση σε αριθμούς ισότιμους με την παλαιά Συνθήκη Συμμαχίας». Αυτό λέει και η τουρκική πλευρά. Να αρχίσει αποχώρηση και να συμφωνηθεί χρονοδιάγραμμα μέχρι να μείνουν όσα στρατεύματα υπήρχαν και το 1960. Το αν θα συμφωνηθεί ημερομηνία πλήρους αποχώρησης να συζητηθεί, λέει, σε ανώτερο επίπεδο με τις εγγυήτριες. Εμείς αυτό θέλουμε; Αν είναι αυτό που θέλουμε, εντάξει, αλλά μέχρι τώρα απαιτούμε συμφωνία πλήρους αποχώρησης. Και αφού εκκρεμούν όλα αυτά, με ποια λογική θα υπογράψουμε το πλαίσιο Γκουτέρες ως ενδιάμεση συμφωνία, που θα μας δέσει για πάντα; Δηλαδή, θα συμφωνήσουμε την εκ περιτροπής, τα βέτο, τις ελευθερίες των Τούρκων και τα υπόλοιπα θα είναι προς συζήτηση. Αυτό θέλει ο Ακιντζί κι αυτό τόνισε και χθες όταν έκανε νέες διευκρινίσεις για την πρότασό του. Άσε που η Άγκυρα ακόμα να μιλήσει… Μπορεί να αποδεχθεί η ηγεσία αυτές τις πρόνοιες, μπορεί να δεσμεύσει τον λαό στα Ηνωμένα Έθνη χωρίς να ερωτηθεί ο λαός;

aristosm@phileleftheros.com

Φιλελεύθερος