8/5/18

Τώρα αισθάνεσαι δικαιωμένος;

Άγγελος Συρίγος
-«ΌΤΑΝ ΦΕΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΜΗ ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ!»
Θέλω να μην προσέχω όταν μπαίνω και βγαίνω στο Πανεπιστήμιο.
-«ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ!»
Θέλω να κυκλοφορώ όπως θέλω, μόνος μου ή με παρέα στο Πανεπιστήμιο.
-«ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙΣ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥΣ!»
Θέλω να μην υπάρχουν χώροι-άβατα μέσα στο Πανεπιστήμιο.
-«ΠΑΡΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΚΑΙ ΦΥΓΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ!»
Δεν θέλω να εγκαταλείψω τους φοιτητές μου προφασιζόμενος την ανάγκη εκπαιδευτικής άδειας.
-«ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑ, ΝΑ ΚΛΕΙΔΩΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΜΠΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ!»
Θέλω η πόρτα να είναι πάντα ανοιχτή για όσους τύχει να φτάσουν αργοπορημένοι και το μάθημα να είναι δημόσιο και ανοιχτό σε όλους, φοιτητές και μη.
-«ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΤΙ ΛΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΜΗ ΣΟΥ ΑΝΟΙΞΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΑΛΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!»
Θέλω στο μάθημα οι φοιτητές να συμφωνούν ή να διαφωνούν μαζί μου με επιχειρήματα βασισμένα στον ορθό λόγο και όχι στη βία.
-ΜΗ ΞΑΝΑΜΙΛΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ. ΦΤΑΝΕΙ!
Θέλω να μιλάω ελεύθερα για όποιο θέμα με ενδιαφέρει.

Όλα τα παραπάνω είναι σταχυολογήματα μερικών από τις συμβουλές που μου έδωσαν φίλοι και γνωστοί τους τελευταίους μήνες και οι αυτονόητες σκέψεις μου.
Με θλίβει να μιλάω για αυτό το θέμα. Είμαι υπερήφανος για την τρομερή κοινωνική κινητικότητα που παρέχει η δημόσια και δωρεάν παρεχόμενη στους φοιτητές τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σε άλλες χώρες οι νέοι άνθρωποι που επιθυμούν να σπουδάσουν στο πανεπιστήμιο πρέπει να καταχρεωθούν με δάνεια. Αυτό το πανεπιστήμιο που χρηματοδοτείται από τον ιδρώτα και τον μόχθο του έλληνα φορολογούμενου είναι εδώ και πολλά χρόνια έρμαιο στις διαθέσεις κάποιων περιθωριακών ομάδων. Βαφτίζουν τον βανδαλισμό και την καταστροφή πολιτική πράξη. Σπέρνουν τον τρόμο και απειλούν με προγραφές όποιον δεν έχει τις ίδιες απόψεις με αυτούς.
Είναι ενδιαφέρον ότι κατά τις δίκες με τις οποίες καταδικάσθηκαν οι δύο νεαροί που μου επιτέθηκαν, απεδείχθη ότι κανένας τους δεν είχε σχέση με το Πανεπιστήμιο. Ο ένας ήταν ιδιωτικός υπάλληλος που είχε αποφοιτήσει πριν μερικά χρόνια από κάποιο ΑΕΙ. Ο άλλος είχε πριν 10 χρόνια τη φοιτητική ιδιότητα χωρίς όμως αυτό να τον καθιστά υποχρεωτικώς ακόμη φοιτητή…
Επίσης δεν τόλμησαν δημοσίως ενώπιον του δικαστηρίου να υπερασπισθούν τις πράξεις τους. Ο ένας δεν εμφανίσθηκε επικαλούμενος ψυχολογικά προβλήματα. Ο άλλος είπε ότι δεν συμμετείχε στην επίθεση εναντίον μου λόγω γαστρεντερικών διαταραχών…
Πώς να αισθάνομαι δικαιωμένος όταν το αυτονόητο παραμένει ακόμη ζητούμενο στα ελληνικά πανεπιστήμια; Όταν έχω δει στην πράξη ότι η αστυνομία έκανε 70 λεπτά να φτάσει στον πεζόδρομο έξω (έξω!) από το Πάντειο για να συλλάβει κάποιον που είχε βιαιοπραγήσει κατά ενός καθηγητή; Όταν ξέρω ότι ο επόμενος που θα μπει στην αίθουσα μπορεί δια της βίας να επιχειρήσει να μου στερήσει την ελευθερία του λόγου; 
Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι την ημέρα της δίκης αισθάνθηκα δικαιωμένος αλλά για έναν άλλο λόγο. Λίγη ώρα μετά το δικαστήριο διάβασα στον πρόλογο βιβλίου ενός νεαρού λέκτορα από το Πανεπιστήμιο Μάαστριχτ της Ολλανδίας τα ακόλουθα:
«άρχισα να ενδιαφέρομαι για τη μελέτη του εθνικισμού και των μύθων του καθώς και τον αντίκτυπό τους στη διεθνή πολιτική. Είχα την ευκαιρία να αποκτήσω μία καλύτερη ιδέα για το τελευταίο, μέσα από τα μαθήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και της προστασίας των μειονοτήτων που διδάσκονταν από τον Άγγελο Συρίγο. Ως μέρος αυτών των μαθημάτων επισκεφθήκαμε τις μειονότητες και στις δύο πλευρές των συνόρων και έτσι είχαμε μια πρώτη -αν και χωρίς αμφιβολία ατελή- εντύπωση για τον αντίκτυπο του εθνικισμού στη ζωή τους»
[I became interested in the study of nationalism and its myths, as well as its impact on international politics. I had the chance to get a better idea of the latter through the courses on Greco-Turkish relations and protection of minorities which were taught by Angelos Syrigos. As part of these courses we visited the minorities on both sides of the border and thus got a first— even if no doubt incomplete—impression of the impact of nationalism on their lives.]
Konstantinos Kostagiannis, Realist Thought and the Nation-State, Power Politics in the Age of Nationalism, The Palgrave Macmillan History of International Thought, Palgrave Macmillan, 2018

Ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος δεν δικαιώνεται στις δικαστικές αίθουσες αλλά στις ιδέες που μπολιάζει στο μυαλό των φοιτητών του.

Σας ευχαριστώ όλους για τη συμπαράσταση και την παρουσία σας στις δικαστικές αίθουσες!

Άγγελος Συρίγος

7 σχόλια:

  1. Συγχαρητήρια και καλή δύναμη για τη συνέχεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλοι που εκτιμώ τη γνώμη τους (και δεν είναι, λένε, ομοϊδεάτες του, μου έχουν πει τα καλύτερα για τον κ. Συρίγο. Το άρθρο το σημείωσα στο σχετικό τετραγωνακι, ως ενδιαφέρον. Είναι και, ας πούμε, ουτοπικο, θυμίζει λιγάκι την ιδέα που έχουμε για το BBC, την αντικειμενικότητά του, περισσότερο ιδεατή και επιθυμητή παρά υπαρκτή όταν διακυβεύονται τα κρίσιμα. Το Παν/μιο που περιγράφει ο κ. Συρίγος (και το πιστεύει, νομίζω) μπορει να υπάρχει σε καθεστώτα εδραιωμένα, όπου οι διαφορές απόψεων δεν είναι απειλητικές. Τώρα ειδικά για την Ελλάδα είναι ουτοπικό να μιλάμε για αντιμαχία ιδεών όταν δεν μπορούμε να παρ΄ουμε ένα Έλληνα από τη ΝΑΣΑ παρά μόνο για να καλύψουμε λαμογιές ιδεών, χρημάτων κλπ, κλπ. Αν πράγματι πιστευει ο κ. Συρίγος ότι μπορεί σήμερα ή αύριο να υπάρξει τέτοιο Παν/μιο στην Ελλάδα...τι να πω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. All around the world we see the same pattern where the 1% excels while the rest is lost to the cracks of society. The Greek education system is just another example. The kids are up for a big surprise as in the real world nothing is handed to you in a silver platter The crítical mass with Greece is its low population. Less than 100,000 people (not to mention most of them live abroad) cannot boost the economy, arts, sciences, literature, etc. There are just too few. We are doomed.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ... no Nikos are warriors ... we will die fighting! We do not have anything better at the time to do ...
      σου στέλνω ένα ποίημά μου που είχα γράψει πριν χρόνια να σε τονώσω γιατί σε έχω συμπαθήσει έστω κι από εδώ...
      Ελλάδα
      Με ποια Ελλάδα, Ελλάδα μου μοιάζεις
      Και μες στην μοίρα σου δε διαβάζεις
      Το πιο σκληρό το πεπρωμένο
      Που για σένα Ελλάδα έχουν γραμμένο

      Με ποια πατρίδα, με ποια Ελλάδα
      Μήπως με κείνη, αυτή του Καιάδα
      Ελλάδα μου δείχνεις βαριά πληγωμένη
      Κι από τα παιδιά σου, εσύ ξεχασμένη

      Φωτίζεις σαν άστρο μέσα στα χρόνια
      Ελλάδα γλυκιά, Ελλάδα αιώνια
      Σιγουριά στις αλήθειες σου κρύβεις
      Και με συμπόνια σε όλους μας σκύβεις

      Σαν τον ήλιο που λάμπει, αυτόφωτο αστέρι
      Παραστέκεις πατρίδα στης αρετής το τεφτέρι
      Με χαμόγελο, φως, τις ζωές μας γεμίζεις
      Με το γαλάζιο, τον άσπρο σταυρό ανεμίζεις

      Αχ Ελλάδα! Στο φως, σαν μια σταγόνα
      Σαν διαμάντι που λάμπει σε κάθε αιώνα
      Εσύ κρατάς στο στερνό μετερίζι
      Σε σένα πατρίδα ο νους μας γυρίζει

      Είσαι Ελλάδα η πνοή ενός κόσμου
      Που σου κράζει, Ελλάδα! Ελλάδα μου δώσμου!





























      Κι απλόχερα ήλιο, γνώση και φως
      Τους σκορπίζεις σαν μάνα και σαν αδερφός

      Με τα μάτια ψηλά, λαμπερά σου αστέρια
      Σε κρατάμε ψηλά, με τα δυο μας τα χέρια
      Σαν του Ολύμπου τη φλόγα, άσβεστη αιώνια
      Να λάμπεις κι εσύ μες στα χρόνια

      Κι αν καμιά φορά, ολιγωρούμε
      Σε πικραίνουμε και σε στεναχωρούμε
      Εσύ μια πατρίδα που ξαποσταίνεις
      Θα σαι μόνο για λίγο, εσύ θα σωπαίνεις

      Μην φοβάσαι Ελλάδα , γιατί μέσα από πάθη
      Εσύ πατρίδα, μας έχεις μάθει
      Να γινόμαστε ανδρείοι και αθανάτων
      Κρασί να γευόμαστε μέχρι εσχάτων!

      Ελλάδα του κόσμου είσαι το φως
      Την γνώση μοιράζεις, της πλάσης σοφός
      Ελλάδα στο αίμα μας ρέεις
      Σε κρατάμε πατρίδα μην καταρρέεις

      Χέρι – χέρι θα κάνουμε τάμα
      Παιδιά και πατρίδα περπατάμε αντάμα
      Πως θα αναστηθούμε όλοι στη λάμψη
      Του Δία των κεραυνών σαν αστράψει































      Θα μείνουμε εδώ ενωμένοι
      Μαζί σου Ελλάδα αγκαλισμένοι
      Σαν το δόρυ τα Απόλλωνα θα ανοίγουμε δρόμο
      Και με το φως του θα φωτίζουμε τις ψυχές και τον κόσμο!
      Του Σάκη Μαντά
      12/09/2014

      Διαγραφή
  4. Πριν από χρόνια στην Νίκαια της Γαλλίας στην παραλιακή ένα φορτηγό είχε μια φονική πορεία παρασέρνοντας στο πέρασμα του αθώους ανθρώπους!Στον ίδιο δρόμο μερικά καλοκαίρια πριν, έτρεχα στις δυο τα ξημερώματα κάνοντας την εξάσκησή μου από το αεροδρόμιο μέχρι το Μνημείο Πολέμου και πάλι πίσω.Ανατρίχιασα στην είδηση... Τον ίδιο καιρό στο σατυρικό περιοδικό Charlie Hebdo έγινε μια άλλη επίθεση...Μαζί με μια σειρά γεγονότων όλοι οι Έλληνες δήλωναν Γάλλοι αναρτώντας την γαλλική σημαία.Εγώ λυπήθηκα πραγματικά μέσα μου για όλα όσα συνέβησαν!Όμως ούτε Γάλλος δήλωσα ούτε ανάρτησα την γαλλική σημαία!Μέσα κάτι δυσδιάκριτο αναμόχλευε πως οι Γάλλοι ήταν σε πόλεμο με όλους αυτούς που χρόνια έπαιρναν με βίαιες επεμβάσεις των κυβερνήσεων που ψήφιζαν τον πλούτο σκοτώνοντας τους και έπρεπε να το γνωρίζουν αφού ψήφιζαν τις κυβερνήσεις τους !Με τον επεκτατισμό τους και την αποικιοκρατία τους και τους ωμούς βομβαρδισμούς και επεμβάσεις χερσαίες! Μέσα μου, μου έλεγε πως οι Γάλλοι πολίτες ήταν συνυπεύθυνοι!Όχι ίσως όσοι σκοτώθηκαν στα γεγονότα αυτά...λυπήθηκα...δεν δήλωσα Γάλλος μα ούτε και ανάρτησα την γαλλική σημαία!Τον Μάρτιο που μας πέρασε δίπλα από τον δρόμο και πριν από το Carcassonne σε ένα σούπερ μάρκετ ο 44χρονος Ανχης Arnaud BELTRAME αντάλλαξε την ζωή του με ομήρους και σκοτώθηκε από τον ένοπλο μέσα στο σούπερ μάρκετ!Σ ΑΥΤΌ ΤΟΝ ΔΡΌΜΟ ΠΡΊΝ ΛΊΓΟ ΚΑΙΡΌ ΕΊΧΑ ΠΕΡΆΣΕΙ ΚΑΙ ΕΊΧΑ ΣΤΑΜΑΤΉΣΕΙ ΕΚΕΊ ΔΙΕΡΧΌΜΕΝΟΣ από το Ναρμπόν για την Τουλούζη...ανατρίχιασα, πόσο μικρός είναι ο κόσμος!Προσπάθησα να φέρω τον εαυτό μου στη θέση του Αρνό. Αδύνατον!Δείλιαζα?Φοβόμουν? Δεν ξέρω!Σήμερα όποια στιγμή χρειαστεί θα πεθάνω για την Ελλάδα χωρίς δεύτερη σκέψη!Αλλά αυτό που έκανε ο Γάλλος Συνταγματάρχης δεν χωράει στο μυαλό μου!Δήλωσα χωρίς δεύτερη σκέψη Αρνό, δεν δήλωσα για μια ακόμα φορά Γάλλος, ούτε ανάρτησα την γαλλική σημαία, πήρα τηλέφωνα τους φίλους μου Γάλλους στην Γαλλία και μιλήσαμε..Στην Ελλάδα κανένας Έλληνας δεν ανάρτησε την γαλλική σημαία ούτε δήλωσε Γάλλος!Ξέρετε γιατί? Γιατί πέρασε στα ψηλά, ήταν εκτός timing και εκτός "μόδας". Κύριε Άγγελε Συρίγο δεν με ενδιαφέρει το παρελθόν σας ούτε το μέλλον σας!Δεν με ενδιαφέρουν επίσης οι πολιτικές σας πεποιθήσεις!Θέλω να σας ευχαριστήσω που συνυπάρχουμε στον ίδιο κόσμο αντικρίζοντας σας με αυτές τις απόψεις!Θέλω να σας πω, πως συντάσσομαι δίπλα σας και δηλώνω "Αγγελος Συρίγος", όπως δηλώνω Αρνό Μπελτράμ!Σας ευχαριστώ που μου αναπτερώνετε τα όνειρά μου και τις ελπίδες μου πως δεν γίνεται να μην υπάρχει και η "άλλη" Ελλάδα...https://www.newsit.gr/kosmos/arno-mpeltram-o-iroas-astynomikos-tou-tremp-pou-antallakse-ti-zoi-tou-ayti-ton-omiron/2460536/ ΥΓ. σας στέλνω ένα επίκαιρο τραγούδι https://www.youtube.com/watch?v=ceU0jrNZ8Ww

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μακάρι να υπήρχαν πολλοί σαν κι'εσάς . Συνεχίστε .
    ( ένας καθηγητής Λυκείου )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κράτα γερά κ.Καθηγητά,
    Δεν θα γίνουμε δούλοι στον τόπο μας όσο και να θέλουν κάποιοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.