Το ξέσπασμα ενός εμπορικού πολέμου κάνει πιο πιθανό και έναν πραγματικό πόλεμο ανάμεσα στις δύο υπερδυνάμεις. Ποια ήταν η αυταπάτη του φιλελεύθερου διεθνισμού. Οι γεωπολιτικές φιλοδοξίες του Πεκίνου και η εξάπλωση του νέου απολυταρχισμού.
Οι καθοριστικές εξελίξεις ήταν η διολίσθηση των ΗΠΑ προς τον προστατευτισμό και μια στροφή της Κίνας προς την «ενός ανδρός αρχή».
Για τα τελευταία 40 χρόνια, οι δύο μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου είχαν και oi δύο ενστερνιστεί την παγκοσμιοποίηση, στηριζόμενες σε προσδοκίες για το πώς θα συμπεριφερθεί η άλλη πλευρά. Οι Κινέζοι υπέθεταν ότι οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να στηρίζουν το ελεύθερο εμπόριο. Οι Αμερικανοί πίστευαν ότι η οικονομική φιλελευθεροποίηση στην Κίνα θα οδηγούσε τελικά και σε πολιτική φιλελευθεροποίηση.
Οι δύο αυτές υποθέσεις έχουν πλέον καταρριφθεί. Την Κυριακή, το Εθνικό Λαϊκό Κογκρέσο της Κίνας ενέκρινε μια συνταγματική μεταρρύθμιση που επιτρέπει στον πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ να είναι ισόβιος πρόεδρος. Τρεις ημέρες νωρίτερα ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε δασμούς στο χάλυβα και στο αλουμίνιοκαι έγραψε στο Twitter ότι «οι εμπορικοί πόλεμοι είναι καλοί και εύκολο να τους κερδίσεις».
Για τη συνέχεια Euro2Day
Ευριπίδης Μπίλλης
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΤΡΑΜΠ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΟΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙOΠΟΙΗΣΗΣ . ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΗΣ ΝΟΜΠΕΛΙΣΤΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ MAURICE ALLAIS.
Προτείνει κάθε χώρα της ΕΕ και το σύνολο της ΕΕ να παράγει τοπικά το 80% όσων χρειάζεται:
«Κάθε περιφερειακή οικονομία, ένας λογικός στόχος θα ήταν, με κατάλληλα μέτρα και για κάθε προϊόν ή ομάδα προϊόντων, ένα ελάχιστο ποσοστό της κατανάλωσης της κοινωνίας εξασφαλίζεται από την τοπική παραγωγή. Με αποκλεισμό μετεγκατάστασης όλων των βιομηχανιών. Το μέσο ποσοστό θα μπορούσε να είναι περίπου 80%».
Από το, Η παγκοσμιοποίηση, η ανεργία και οι επιταγές του ανθρωπισμού
Αποσπάσματα μεταφρασμένα από το αγγλικό κείμενο, του Maurice Allais
Nobel Prize for Economics, Speech given at the UNESCO April 10th 1999
http://www.momagri.org/UK/editorials/Globalization-unemployment-and-the-imperatives-of-humanism_51.html)
…………………….
Στην πραγματικότητα, η πραγματική επιλογή δεν είναι μεταξύ της έλλειψης προστασίας και του προστατευτισμού που απομονώνει εντελώς οποιαδήποτε εθνική οικονομία από το εξωτερικό.
Είναι η αναζήτηση για ένα σύστημα που να μπορεί να επιτρέψει σε κάθε περιφερειακή οικονομία να επωφεληθεί από τον αποτελεσματικό ανταγωνισμό και τα πλεονεκτήματα των πολλαπλών ανταλλαγών με τον έξω κόσμο, ένα σύστημα όμως που επίσης να μπορεί να προστατεύσει ενάντια σε όλες τις διαταραχές και δυσλειτουργίες που χαρακτηρίζουν σήμερα κάθε μέρα την παγκόσμια οικονομία.
Αναμφισβήτητα, η πολιτική της παγκοσμιοποίησης των ελεύθερων ανταλλαγών που έχει καθιερωθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι από μακράν η κυριότερη αιτία της μαζικής υποαπασχόλησης που βιώνουμε σήμερα.
Για να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα, ο ευρωπαϊκός κλάδος κατασκευών θα έπρεπε να βασίζεται στην κοινοτική προτίμηση, που είναι μια πραγματική προϋπόθεση για την ανάπτυξη, την απασχόληση και την ευημερία.
Η αρχή αυτή στην πραγματικότητα ισχύει καθολικά για όλες τις χώρες ή ομάδες χωρών.
Για κάθε περιφερειακή οικονομία, ένας λογικός στόχος θα ήταν ότι, με τα κατάλληλα μέτρα και για κάθε προϊόν ή ομάδα προϊόντων, ένα ελάχιστο ποσοστό της κατανάλωσης της κοινωνίας εξασφαλίζεται από την τοπική παραγωγή,
Με αποκλεισμό μετεγκατάστασης όλων των βιομηχανιών. Το μέσο ποσοστό θα μπορούσε να είναι περίπου 80%.
Μεγάλο ερώτημα σήμερα είναι φυσικά η τεράστια ανεργία (περίπου έξι εκατομμύρια άνθρωποι στη Γαλλία, αν συμπεριλάβουμε εκείνους, που σε αυξανόμενους αριθμούς, επωφελούνται του βασικού κοινωνικού εισοδήματος).
Δημιουργεί απαράδεκτη ανασφάλεια , όχι μόνο για εκείνους που δεν έχουν κανονική απασχόληση, αλλά και για εκατομμύρια άλλους των οποίων οι θέσεις εργασίας απειλούνται επικίνδυνα.
Ζημιώνει σταδιακά τον κοινωνικό ιστό.
Αυτή η κατάσταση είναι οικονομικά, κοινωνικά και ηθικά απαράδεκτη από όλες τις απόψεις.
……………………………………………
ΗΠΑ-ΚΙΝΑ-ΡΩΣΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή("....βράσε ὄρυζα, ἀσθενεῖ ὁ ἀδελφός. Εὐχῶν χρεία" (ἀπό τόν βίο τοῦ Μεγάλου Ἁγίου Ἁντωνίου).
Ὅλα τά παρά φύσιν ἔχουν παρενέργειες χειρότερες από τα προβλήματα πού ὑποτίθεται ὅτι ἐπιλύουν:
Α) Οἱ οἰκονομικοί πόλεμοι δέν κερδίζοναι πράγματι ποτέ. Ἁπλῶς, ὅταν φαίνονται ὅτι κερδήθηκαν, ἔχουν διαταράξει μόνιμα τίς ἰσορροπίες, καί ἐσωτερικές καί ἐξωτερικές τοῦ "νικητῆ". Ὁ ἠττημένος πάλι, διδαχθείς, κινεῖται πλέον εἴτε πιό ταπεινά, ἔντιμα καί συγκροτημένα, εἴτε ὑπόγεια, πονηρά καί διειδυτικά. Στό τέλος, νικᾶ ἀληθινά.
(Ἄν νικήσῃ ταπεινά, ἔντιμα καί συγκροτημένα, ἡ νίκη του διαρκεῖ κατά κανόνα, διότι ἐμπνέει μεγάλη ἐμπιστοσύνη. Ἄν νικήσῃ ὑπόγεια, πονηρά καί διειδυτικά, ἡ νίκη του δέν διαρκεῖ πολύ, καί ἀντικαθίσταται σύντομα).
Β) Ἰσόβιος Ἀρχηγος, σημαίνει ἁρμονία τόση μόνον, καί γιά τόσο, ὅση εἶναι καί γιά ὅσο διαρκεῖ ἡ σωματική καί ψυχική του ὑγεία. Κερδίζει σύντομους πολέμους καί ἀντιμετωπίζει ἔκτακτες περιστάσεις, καλλίτερα ἀπό συλλογικές ἡγεσίες. Φθείρεται ὅμως τό καθεστώς του ὅσο περισσότερο διαρκεῖ ἡ δυσκολία.
Ἄρα, μᾶλλον παραπλανητικά ἔγραψε ὁ Πρόεδρος Τράμπ, ὅτι γρήγορα κερδίζεται ἕνας οἰκονομικός πόλεμος. Σίγουρα, δέν ἐννοεῖ αὐτόν τόν οἰκονομκό πόλεμο πού ξεκίνησε μέ τήν Κίνα.
Ἡ Κίνα πάλι, ἐπιστρέφει στήν αὐτοκρατορική κουλτούρα της, ἀλλά ἕτοιμη νά προσλάβῃ τά ὠφέλιμα πολιτισμικά καί τεχνολογικά στοιχεῖα, δηλ. ὄχι καταλανωτισμό καί χαλάρωση ἠθῶν πού δέν τῆς ταιριάζουν. Συσπειρώνεται ὥστε νά ἀντέξῃ καί τόν οίκονομκό, καί τυχόν ἄλλον πόλεμο, προερχόμενον ἀπό τίς ΗΠΑ, Ιαπωνία, κλπ.
Μόνο ὅμως ἄν ἡ Κίνα ταπεινωθῆ ἐκούσια καί ἀληθινά, τόσο ὥστε νά γίνη ὀρθόδοξη χριστιανική
(χωρίς νά πέσῃ στήν "δυτικη" παγίδα τῆς αἱρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ),
θά ἀντέξῃ αὐτή, γιά πάντα στήν οὐσία, κάθε πόλεμο,
καί μᾶλλον θά διατηρηθῆ ἡ παγκόσμια εἰρήνη στόν αἰῶνα τοῦτο.
Οἱ δέ ΗΠΑ θά κερδίσουν τόν οἰκονομικό πόλεμο, πού τούς ἔχει κηρύξει τό χρηματοπιστωτικό "ἱερατεῖο" τοῦ Μαμωνᾶ, μέ τό ὑπερτιμημένο δολλάριο, μόνο μέ πραγματική οἰκονομική ἀνάπτυξη καί ἀποδοχή πολιτικῆς εἰρηνικῆς συνδιαχερίσεως ἑνός πολυ-πολικοῦ κόσμου.
Ισως,απο τους μεγαλυτερους κινδυνους θα ηταν να εμφανιστει ο "Κοκκινος Στρατος" στην περιοχη της Συριας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπενθυμιζω το φιασκο των αμερικανων στο Βιετναμ χωρις την εμφανη εμπλοκη της Κινας.
Σκεφτειτε να εμπλεκοταν κιολας φανερα.