Η επίσκεψη Ερντογάν και η αφελής ή επικίνδυνη ελληνική ηγεσία

Παναγιώτης Μπαλακτάρης

Η Τουρκία έχει εισέλθει σε μια ανατολική τροχιά. Κυριολεκτικά. Εκτός από τον διαφαινόμενο γεωπολιτικό αναπροσανατολισμό της προς Ρωσία και Ιράν και την απομάκρυνσή της από τη Δύση, δεδομένης της όξυνσης των σχέσεών της με ΗΠΑ και Ευρώπη, κάνει παζάρια. Ενώ είναι το μαύρο πρόβατο για την Ευρώπη, λόγω του μεταναστευτικού το οποίο και εργαλειοποίησε, και των σοβαρών παραβιάσεων του κράτους δικαίου και της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο Πρόεδρός της κ. Ερντογάν έρχεται στην Ελλάδα. Την πρόσκληση απηύθυνε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος. Βέβαια, την επομένη της πρόσκλησης ο κ. Παυλόπουλος σε δηλώσεις του on camera απηύθυνε και προειδοποιήσεις στους Τούρκους ιθύνοντες για την αντιβαίνουσα στο Διεθνές Δίκαιο συμπεριφορά της Τουρκίας! Εξ αυτού θεωρείται σχεδόν σίγουρο, πως επιβλήθηκε στον κ. Παυλόπουλο από την ελληνική κυβέρνηση η πρόσκληση στον Τούρκο ομόλογό του, όπως πριν δυόμιση χρόνια τού επιβλήθηκε το προδοτικό δημοψήφισμα.

Εν πάση περιπτώσει και αντιπαρερχόμενοι τις παλινωδίες της πολιτικής και πολιτειακής μας ηγεσίας, πρέπει να ερευνήσουμε εάν και κατά πόσον είναι ορθή χρονικά, πολιτικά, κοινωνικά και εξ επόψεως εξωτερικής πολιτικής η πρόσκληση στον Τούρκο Πρόεδρο για επίσκεψη μετά από 65 χρόνια.

Η Τουρκία του κ. Ερντογάν είναι πρωταγωνίστρια στην καταστρατήγηση των ευρωπαϊκών κεκτημένων για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι, επίσης, πρωταθλήτρια στις παράνομες διώξεις, ως εκ του γεγονότος, ότι πλείστες αυτών είναι προληπτικές, κάτι που απαγορεύει ο δυτικός νομικός πολιτισμός. Πλέον των ανωτέρω, η καταπίεση σε μεγάλες μερίδες του πληθυσμού επειδή είναι άλλου θρησκεύματος (Αλεβίτες, ζωροάστρες, γιεζιντί) ή άλλης εθνικής καταγωγής (Έλληνες, Αρμένιοι, Κούρδοι), αποδεικνύει πως ο κ. Ερντογάν και οι συν αυτώ προσπαθούν να φέρουν στα μέτρα τους την τουρκική κοινωνία. Και όποιος περισσεύει…κακό του κεφαλιού του. Δικαστές, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, μέλη της κοινωνίας των πολιτών, ελευθερόφρονες και άλλοι αντιφρονούντες δέχονται ισχυρές πιέσεις για να υπακούσουν σε μια εξ αντικειμένου δικτατορική διακυβέρνηση. Όσοι αρνούνται θεωρούνται γκιουλενιστές, «θύλακες» της Δύσης και εν τέλει προδότες. Διώκονται όλοι χωρίς εξαίρεση, αρκεί να μην υποτάσσονται στους φετφάδες της κυβερνητικής ελίτ.

Μια ελίτ που έχει σκελετούς στην ντουλάπα, τους οποίους κάποιοι φροντίζουν να βγάλουν. Ο μεν Πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ φρόντισε να…αποκαταστήσει τους γιούς του με χρήματα σε φορολογικούς παραδείσους, ο δε Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πλούτισε από το παράνομο εμπόριο με όργανο τον – μάρτυρα πλέον – Ρεζά Ζαράμπ και μερίμνησε κι αυτός για τον οικογενειακό του κύκλο με χρήματα σε εταιρείες της μιας στερλίνας, όπως καταγγέλλει ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, αρχηγός του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CHP) της Τουρκίας.

Συγχρόνως, η τουρκική επιθετικότητα είναι διαρκής και άμεση. Εκδηλώνεται δε με παραβάσεις και παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου της Ελλάδας, με συνεχείς προκλήσεις, όπως η τσάρκα του Τούρκου Α/Γ.Ε. Χουλουσί Ακάρ στα Ίμια αρχές του χρόνου και, φυσικά, με μονίμως επιθετική ρητορική, είτε αναθεωρητική (αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης), είτε ευθέως επιθετική (αμφισβήτηση κυριότητας νησιών και νησίδων του Αιγαίου). Η επίκληση του Έλληνα ΥΠ.ΕΞ. κ. Κοτζιά, ότι σταμάτησαν για λίγες ημέρες οι παραβιάσεις μόνο γέλιο προκαλεί, αν σκεφτούμε ότι αμέσως μετά τη δήλωσή του αυτές συνεχίστηκαν εκθέτοντάς τον… Η Άγκυρα, επιπροσθέτως, επιδιώκει να έχει υπό τον ασφυκτικό της έλεγχο τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, ενεργώντας πολλάκις σαν σε δικά της εδάφη, παραβιάζοντας διεθνείς συνθήκες, δυστυχώς ατιμώρητα. Άλλωστε, οι Τούρκοι αξιωματούχοι δε χάνουν ευκαιρία να δείχνουν την περιφρόνησή τους στον ελληνικό νόμο σε ό,τι έχει να κάνει με τους ψευτομουφτήδες, αλλά και, κυρίως, να ενθαρρύνουν την παράνομη δράση του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, το οποίο ελέγχεται για σωρεία παραβιάσεων της Συνθήκης της Βιέννης, στην οποία προβλέπεται ρητώς η αποστολή των προξενείων. Αποστολή από την οποία το συγκεκριμένο έχει αποστεί, αφού έργο των προξενείων δεν είναι ούτε η κατασκοπεία ούτε η προπαγάνδα.

Η Τουρκία, πέραν των άλλων, από το 1994 και εντεύθεν εξαπολύει μόνιμη, καθημερινή απειλή προς την πατρίδα μας για να μην αυξήσουμε τα χωρικά μας ύδατα-αιγιαλίτιδα ζώνη, όπως δικαιούμεθα, από τα 6 ν.μ. στα 12. Και αυτή είναι μια απειλή πολέμου. Προβάλλει εμπόδια για την οριοθέτηση και ανακήρυξη Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, την ίδια ώρα που δεν υποχωρεί ούτε κατ’ ελάχιστον από τις παράνομες αξιώσεις της στην Κύπρο, συνεχίζοντας την παράνομη κατοχή, παρά τα ψηφίσματα του Ο.Η.Ε. Στο Κυπριακό, εξάλλου, είναι αδιάλειπτες οι απειλές περί προσάρτησης του κατεχομένου βορείου τμήματος του νησιού στην Τουρκία και η αμφισβήτηση του δικαιώματος των ερευνών και των γεωτρήσεων που κάνει η Λευκωσία. Οι προσομοιώσεις δε αποκλεισμού νησιών του ανατολικού Αιγαίου από τουρκικά μαχητικά είναι ενδεικτικές των προθέσεων της Άγκυρας και των πολιτικών της∙ όλων!

Τον Πρόεδρο αυτής της χώρας προσκάλεσε ο ΠτΔ. Εν γνώσει όλων αυτών, με επίγνωση του γεγονότος ότι θα δημιουργηθούν προβλήματα στη Θράκη και μόνο με την παρουσία του κ. Ερντογάν, μια και η παρουσία του εκεί θα σημαίνει την προστασία – υποτίθεται – του μουσουλμανικού πληθυσμού και την εγγύηση ότι «η μητέρα πατρίδα» δεν τον ξεχνά.  

Υπάρχει η άποψη «κράτα τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς σου πιο κοντά». Η άποψη αυτή είναι σωστή. Όσοι την ασπάζονται στο θέμα της επίσκεψης ισχυρίζονται ότι πρέπει να έχουμε σχέσεις με την Τουρκία για να αποφευχθεί κάποιο θερμό επεισόδιο ή κάτι συναφές που θα μας οδηγήσει στα πρόθυρα του πολέμου. Το συμπέρασμα που εξάγουν κάποιοι από την άποψη αυτή είναι λάθος! Το αδιαμφισβήτητο γεγονός της διατήρησης γραμμής επικοινωνίας με την Τουρκία δε σημαίνει πως έπρεπε να προσκληθεί ο Πρόεδρός της στην πατρίδα μας. Οι συνομιλίες, οι επαφές και οι διαπραγματεύσεις δεν προϋποθέτουν συναντήσεις σε υψηλότατο επίπεδο. Αυτές λαμβάνουν χώρα εάν έχουν τακτοποιηθεί τα υπόλοιπα και επίκειται συμφωνία επί μειζόνων θεμάτων. Εκτός και εάν συμβαίνει κάτι τέτοιο… Εάν, δηλαδή, οι πλευρές – εννοείται ερήμην του ελληνικού λαού – έχουν φτάσει σε μια ταύτιση απόψεων στο Κυπριακό και αυτό που απομένει είναι η τελική επικύρωση σε μια συμβολική συνάντηση στο ανώτατο επίπεδο. Αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να μας απασχολεί. Το περιεχόμενο της συνάντησης και η βιασύνη να πραγματοποιηθεί πριν το τέλος του τρέχοντος έτους και τις εκλογές στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Εάν επιβεβαιωθεί στο μέλλον αυτή η εκτίμηση, τότε θα αποκαλυφθεί ότι ουδείς εκ των Ελλήνων κυβερνώντων εναντιώθηκε στο σχέδιο διχοτόμησης της Κύπρου και κατ’ ουσίαν εθνικής μειοδοσίας, αφού οι πολίτες δεν έχουν επιλέξει αυτή τη λύση. Εάν δεν επιβεβαιωθεί, τότε η επίσκεψη αυτή θα χαρακτηριστεί ως αποτυχημένη και επικίνδυνη, ιδίως εάν λάβουμε υπόψη μας, πως η ελληνική ηγεσία προσκάλεσε και υποδέχεται τον ηγέτη μιας χώρας, για την οποία το Ανώτατο Ακυρωτικό μας Δικαστήριο, ο Άρειος Πάγος έχει αποφασίσει ότι επιτρέπει να πλήττονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου.

Όπως και να’χει, ο ΠτΔ, ο Πρωθυπουργός και ο ΥΠ.ΕΞ της Ελλάδας πρέπει να ξέρουν ότι όταν αγκαλιάζεις ένα φίδι το πιθανότερο είναι να σε δαγκώσει…