Πληροφορίες του «Φ» αναφέρουν ότι η Βουλγαρία, η οποία αναλαμβάνει την Προεδρία της Ε.Ε. το πρώτο εξάμηνο του 2018, έχει ήδη ενημερώσει τη Λευκωσία ότι, υπό τις συνθήκες που επικρατούν στην Τουρκία (κατάλυση κράτους δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων), δεν προτίθεται να προωθήσει την πρόταση της Κομισιόν για αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης της Τουρκίας.
Παράλληλα, η Βουλγαρία κατέστησε σαφές ότι και το ζήτημα του ανοίγματος διαπραγματευτικών κεφαλαίων βρίσκεται «εκτός ατζέντας». Άλλωστε, το άνοιγμα διαπραγματευτικών κεφαλαίων προϋποθέτει ομόφωνη απόφαση, κάτι που θεωρείται απίθανο να εξασφαλιστεί, καθώς η Αυστρία δεν αποδέχεται καν την έννοια των «ενταξιακών διαπραγματεύσεων» της Τουρκίας και ζητά τη διαγραφή της από όλα τα κείμενα που εκπονούνται από την Ε.Ε., περιλαμβανομένων και Συμπερασμάτων. Τα σύννεφα πυκνώνουν ακόμη περισσότερο γύρω από την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας, καθώς η Αυστρία θα αναλάβει τη Προεδρία της Ε.Ε. το δεύτερο εξάμηνο του 2018, διαδεχόμενη τη Βουλγαρία. Σημειώνεται ότι η Αυστρία είχε φτάσει στο σημείο να μπλοκάρει «μόνη» τα Συμπεράσματα του Δεκεμβρίου 2016 για όλες τις χώρες της διεύρυνσης, ασκώντας βέτο στις αναφορές που περιλαμβάνονταν περί ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας και ζητώντας το επίσημο πάγωμα της διαδικασίας. Η Βιέννη αναμένεται μάλιστα να σκληρύνει ακόμη περισσότερο τη στάση της, υπό το φως της «νέας περισσότερο ακραίας» Κυβέρνησης που έχει αναλάβει την ηγεσία, ως αποτέλεσμα των πρόσφατων γενικών εκλογών.
Σημείο καμπής για όλες τις εξελίξεις αναμένεται να αποτελέσει η 17η Απριλίου, οπότε η Κομισιόν, σύμφωνα με πληροφορίες του «Φ», προσανατολίζεται να εκδώσει την ετήσια έκθεσή της για την Τουρκία. Η έκθεση της Κομισιόν αναμένεται να αποτελέσει «πυξίδα» για τις εξελίξεις, καθώς κάποια κράτη-μέλη, με πρωτοστάτη την Αυστρία, επενδύουν στις «συστάσεις» που θα περιλαμβάνει, προκειμένου να επαναφέρουν ζήτημα επίσημου παγώματος της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας. Την ίδια ώρα, πάντως, αρκετά κράτη-μέλη, με πρώτο βιολί τη Βρετανία, επιδιώκουν να προσφέρουν σωσίβιο στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας και συνεπώς προσδοκούν σε μια έκθεση «παράθεσης γεγονότων» (factual) εκ μέρους της Κομισιόν, χωρίς «αιχμηρές συστάσεις», προκειμένου «να μην ανοίξει η όρεξη» όσων φλερτάρουν με την επίσημη αναστολή της ενταξιακής διαδικασίας υποψήφιας χώρας.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η στάση που θα τηρήσουν τρία κράτη-μέλη σε σχέση με το μέλλον των σχέσεων ΕΕ – Τουρκίας. Αφενός η Δανία, η οποία είχε ταχθεί ξεκάθαρα υπέρ της αναστολής της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας, θεωρώντας ότι το καθεστώς Ερντογάν έχει γκρεμίσει το κράτος δικαίου και έχει διαλύσει κάθε έννοια ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα. Αφετέρου, η Ολλανδία, οι σχέσεις της οποίας με τη Τουρκία εξακολουθούν να βρίσκονται στον πάγο. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο Ολλανδός πρέσβης στην Άγκυρα είχε ανακληθεί μετά τη κρίση που ξέσπασε μεταξύ των δύο χωρών και έκτοτε δεν έχει επανέλθει στα καθήκοντά του. Τον πλέον καθοριστικό ρόλο όμως θα διαδραματίσει η στάση που θα τηρήσει Γερμανία, αφού βεβαίως σχηματιστεί Κυβέρνηση και αποφασιστεί ποια θα είναι τελικά η πολιτική που θα τηρήσει το Βερολίνο έναντι στην Τουρκία και στον Ταγίπ Ερντογάν.
Σημειώνεται ότι η Καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ κατάφερε να κάνει στροφή 180 μοιρών στο ζήτημα του ευρωπαϊκού μέλλοντος της Τουρκίας. Η κ. Μέρκελ διακήρυττε τον περασμένο Σεπτέμβριο, λίγες μέρες πριν τις εκλογές στη χώρα της, ότι θα ζητούσε ευθέως από τους εταίρους της στην Ε.Ε. τον τερματισμό της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας. Ωστόσο, έναν μήνα αργότερα, στη Σύνοδο Κορυφής, αρκέστηκε να θέσει θέμα αποκοπής μέρους των προενταξιακών κονδυλίων της Τουρκίας. Αίτημα το οποίο μάλιστα συνοδεύτηκε και από τη διευκρίνιση της Γερμανίδας Καγκελαρίου ότι οι «28» θα πρέπει παράλληλα με την αποκοπή μέρους των προενταξιακών κονδυλίων –συνολικού ύψους 2,2 δισεκατομμυρίων ευρώ– να παραχωρήσουν προς την Τουρκία 3 ακόμη δισεκατομμύρια ευρώ για τους Σύρους πρόσφυγες που φιλοξενούνται σε τουρκικό έδαφος. Συνεπώς, σύμφωνα με τη γραμμή που χάραξε η κ. Μέρκελ –και ακολουθεί πιστά η Κομισιόν– η Ε.Ε. θα αφαιρέσει ένα μέρος των 2,2 δισ. ευρώ από τη μια τσέπη του κ. Ερντογάν και θα βάλει άλλα 3 δισ. ευρώ στην άλλη τσέπη του Τούρκου Προέδρου.
Η Κύπρος, όπως και η Ελλάδα, συνεχίζουν να επενδύουν στη συνέχιση της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας, στρατηγικός στόχος που έχει τεθεί εδώ και πολλά χρόνια. Οι δύο χώρες προσβλέπουν ότι η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας θα ενεργήσει ως καταλύτης για λύση του Κυπριακού και για τερματισμό των διεκδικήσεων της Άγκυρας στο Αιγαίο και στη Θράκη, κάτι πάντως που δεν έχει μέχρι σήμερα αποδώσει.
Άλλο Πολωνία κι άλλο Τουρκία
Σε μια πρωτοφανή κίνηση, χωρίς προηγούμενο στα ευρωπαϊκά χρονικά, η Κομισιόν αποφάσισε να ενεργοποιήσει το άρθρο 7 της Συνθήκης κατά της Πολωνίας, θέτοντας ζήτημα παραβίασης του κράτους δίκαιου και προσπάθειας χειραγώγησης της δικαστικής εξουσίας από το καθεστώς της Βαρσοβίας. Η κίνηση της Κομισιόν θεωρείται ορθή, καθώς η Πολωνία, παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις και συστάσεις από την Ε.Ε., υιοθέτησε νομοθετικές διατάξεις που τείνουν να καταστήσουν τη δικαστική εξουσία όμηρο της Κυβέρνησης της χώρας, κάτι που εκ των πραγμάτων τείνει προς την κατεύθυνση σοβαρής παραβίασης του κράτους δικαίου. Η ενεργοποίηση του άρθρου 7 παραπέμπει σε κυρώσεις κατά της Πολωνίας –από τα κράτη-μέλη– εριλαμβανομένης και της απώλειας της δυνατότητας ψήφου στο Συμβούλιο της Ε.Ε. Με άλλα λόγια, η Πολωνία κινδυνεύει πλέον να καταστεί κράτος-μέλος «δεύτερης κατηγορίας» και να υποστεί πολύ σοβαρές κυρώσεις, σε όλα τα επίπεδα.
Όλα αυτά αφορούν ένα κράτος-μέλος. Τι συμβαίνει όμως στην περίπτωση της Τουρκίας, η οποία δεν είναι κράτος-μέλος, αλλά απλώς υποψήφια χώρα; Το καθεστώς Ερντογάν έχει καταλύσει το κράτος δικαίου και κάθε έννοια ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα, κάτι που αναγνωρίζουν τόσο η Ε.Ε. όσο και το Συμβούλιο της Ευρώπης.
Με το πρόσχημα της απόπειρας πραξικοπήματος, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν απολυθεί, χιλιάδες έχουν φυλακιστεί παράνομα
και εκατοντάδες έχουν βασανιστεί, κάποιοι εξ αυτών μάλιστα έχουν βιαστεί από τα αστυνομικά όργανα στις τουρκικές φυλακές, όπως έχουν καταγγείλει ανθρωπιστικές οργανώσεις. Κατά γενική ομολογία, δικαστική εξουσία δεν υπάρχει. Την έχει διαλύσει το καθεστώς Ερντογάν και την έχει θέσει υπό τον πλήρη έλεγχό του, όπως βεβαίως και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Πού βρίσκεται όμως η ευαισθησία της Κομισιόν; Αν και στη περίπτωση της Τουρκίας δεν τίθεται θέμα ενεργοποίησης του άρθρου 7 (αφορά κράτη-μέλη), η Κομισιόν έχει την υποχρέωση, όπως αναφέρεται στο Διαπραγματευτικό Πλαίσιο της υποψήφιας χώρας,
να ζητήσει την αναστολή των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων. Το άρθρο 5 του Διαπραγματευτικού Πλαισίου ορίζει ρητά ότι σε περίπτωση «σοβαρής και διαρκούς παραβίασης των αρχών της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών και του κράτους δικαίου», η Κομισιόν θα προτείνει, κατόπιν δικής της πρωτοβουλίας (ή αιτήματος τού ενός τρίτου των κρατών-μελών), την αναστολή της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας και τους όρους για επανέναρξή της.
Στην περίπτωση λοιπόν της Πολωνίας, η Κομισιόν μπορεί να αισθάνεται περήφανη ότι έχει κάνει το καθήκον της. Αντίθετα, στην
περίπτωση της Τουρκίας, η Κομισιόν, ο κ. Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και ο στενός πυρήνας συνεργατών του θα πρέπει να ντρέπονται. Όλοι μαζί. Διότι εδώ και 30 μήνες κλείνουν τα μάτια. Και τα κλείνουν γιατί στηρίζονται αποκλειστικά στο καθεστώς Ερντογάν για να διαχειριστούν το προσφυγικό/μεταναστευτικό ζήτημα, το οποίο καθημερινά αναδεικνύει τις ανεπάρκειες της Ε.Ε. και της ηγεσίας της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.