Πέρασαν 20 μέρες και η εφαρμογή της νομοθεσίας παραμένει υπό αναστολή. (Μόνο στην Κύπρο μπορούν υπουργοί να αποφασίζουν αναστολή νομοθεσίας, αλλά αυτό είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο.) Οι υπουργοί ούτε που ασχολήθηκαν. Μετάνιωσαν με την πρώτη πίεση και έκαναν πίσω. Δήθεν, για να το ξαναμελετήσουν, αλλά το ξέχασαν.
Γι’ αυτό και τώρα, όταν μας λένε ότι θα πάρουν μέτρα για τις συνεχείς προκλήσεις του κατοχικού καθεστώτος, το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε είναι οι επιστολές προς τα Ηνωμένα Έθνη και οι ατάκες εσωτερικής κατανάλωσης. Άλλωστε, η ηγεσία μας δοκιμάστηκε σε μια μακρά πορεία με παρόμοιες ενέργειες του κατοχικού καθεστώτος και η αντίδρασή της ήταν πάντα δυσανάλογη, αναποτελεσματική και τραγικά ενισχυτική της τουρκικής πολιτικής. Αυτό που συμβαίνει τώρα στα κατεχόμενα είναι η κορύφωση της τουρκικής πολιτικής που εφαρμοζόταν ακόμα και τις μέρες του εύκρατου κλίματος και της λύσης που μας περίμενε στη γωνία. Όταν υπογράφονταν συμφωνίες και πρακτικές πλήρους εξάρτησης των κατεχομένων από την Τουρκία (νερό, επενδύσεις στη Μόρφου, ενεργειακές συμφωνίες, ισλαμοποίηση Τ/κ, «νομιμοποίηση» εποίκων, αναβάθμιση Ακιντζί) ενώ παράλληλα και ταυτόχρονα από την ηγεσία μας, τον Ακιντζί και τον Άιντε έβγαιναν μηνύματα για την ευθυγράμμιση των άστρων και την επανένωση, που είναι τόσο, μα τόσο κοντά. Ως να μη συνέβαινε τίποτε πίσω από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων όπου η Τουρκία εδραίωνε όλο και βαθύτερα τα τετελεσμένα. Σε τέτοιο βαθμό που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τον ενθουσιασμό του (ή από πολιτική διορατικότητα;) υπέβαλλε επίσημο αίτημα στην Κομισιόν να καθιερωθεί και η τουρκική ως επίσημη γλώσσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μεγάλη εξυπνάδα αυτή! Και πλέον, στα Ηνωμένα Έθνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν μπροστά τους την εικόνα δυο κρατών, δυο λαών, δυο θρησκειών, δυο προέδρων, δυο κυβερνήσεων, που πρέπει να τις βοηθήσουν να τα βρουν ως καλοί γείτονες που ζουν πλάι-πλάι. Και, βεβαίως, καμία ευθύνη της Τουρκίας. Δεν ήταν τυχαίο, προχθές, που η ανακοίνωση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, για τους «δασμούς» των εγκλωβισμένων, μιλούσε για την απόφαση της «τουρκοκυπριακής διοίκησης» (κι ας έλεγε ο Ακιντζί ότι αυτός δεν λήφθηκε υπόψη) και για την ετοιμότητα «να βοηθήσει τις πλευρές να επιτύχουν μια αμοιβαία αποδεκτή λύση, έχοντας υπόψη τα συμφέροντα των επηρεαζόμενων κοινοτήτων». Δηλαδή, σε αυτή την περίπτωση, τι συμφέροντα μπορεί να έχει η τ/κ κοινότητα εκτός από τη μεθόδευση, που επιβάλλεται από την Άγκυρα και τους διχοτομιστές Τ/κ πολιτικούς, του απόλυτου διαχωρισμού και την ενίσχυση κρατικής οντότητας και συνόρων; Αυτό αναγνωρίζουν ως συμφέρον της τ/κ κοινότητας τα Ηνωμένα Έθνη; Μάλλον, αυτό τους κάναμε πλάτες να αναγνωρίζουν. Και τώρα, τρέχουμε ξαφνικά να καταγγέλλουμε ότι κινδυνεύουν από την Τουρκία οι Τ/κ πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μα, τώρα; Όταν πια στείλαμε το μήνυμα ότι ο Ακιντζί είχε 100% δίκαιο που έλεγε ότι οι Τ/κ κινδυνεύουν από τους Ε/κ που θέλουν Ένωση με την Ελλάδα; Ακόμα κι αυτό το περιλαμβάνει στην έκθεσή του ο Γκουτέρες, διαστρεβλωμένο και βολικό για την Άγκυρα, όπως ακριβώς το διαστρέβλωναν δικοί μας ηγέτες, που νόμιζαν ότι θα λύσει το Κυπριακό ο Ακιντζί αν τον καλόπιαναν σε μυστικά δείπνα.
Λοιπόν, αυτή ηγεσία με τους διαχρονικούς χειρισμούς, τη φιλοσοφία και τα αποτελέσματά της δεν είναι σε θέση να πάρει πρακτικά μέτρα που θα ανατρέψουν τα τετελεσμένα. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ανοίξει κι άλλα οδοφράγματα, αν της το επιτρέψουν οι κατοχικές αρχές, ή να οργανώσει κι άλλες θεατρικές παραστάσεις για να κρύβει την κατοχή και τα τετελεσμένα στις κουίντες, και να ενισχύει την πολιτική «καλής γειτονίας». Χρειάζεται ρήξη με αυτή τη φιλοσοφία και ριζική ανατροπή για να αλλάξουν τα δεδομένα. Αν προλαβαίνουμε, δηλαδή.
Φιλελεύθερος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.