Του Δρ. Σπυρίδωνος Πλακούδα*
Ένα Αναπάντητο Ερώτημα
Παρά ταύτα, δεν έχουν έως σήμερα εξαχθεί τα κατάλληλα διδάγματα για τις επονείδιστες ήττες του Ελληνισμού· ακριβέστερα, απουσιάζει μια εις βάθος μελέτη ως προς τα αίτια της ήττας μας στην Μικρά Ασία και την Κύπρο υπό το πρίσμα της υψηλής στρατηγικής. Τουναντίον, τα αναρίθμητα έργα (εκ των οποίων τα πλείστα αποτελούν πρωτογενείς πηγές όπως αυτοβιογραφίες και ημερολόγια) είτε διαπνέονται από άκρατη συνωμοσιολογία (πως δηλαδή οι «κακοί ξένοι» ευθύνονται αποκλειστικώς για τις εν λόγω ήττες) και/ή αυτομαστίγωση (πως δηλαδή ο δαίμων της διχόνοιας προεξοφλεί την ήττα για την Ελλάδα) είτε αποδίδουν μια υπερβολική έμφαση σε τακτικής φύσεως ζητήματα (πως δηλαδή θα είχε εξελιχθεί ο πόλεμος εάν η αεροπορία είχε δράσει κτλ). Με βάση την θεωρία της υψηλής στρατηγικής, θα ελεγχθούν ένα προς ένα τα «κριτήρια» περί της ορθότητας μιας υψηλής στρατηγικής ώστε να απαντηθεί το εξής ουσιαστικό ερώτημα: γιατί η Ελλάδα ηττήθηκε το 1922.
Για τη συνέχεια Liberal
Εχω τη γνώμη ότι η Ελλάδα ηττήθηκε στη Μ.Ασία πρώτα γιατί άπλωσε τα πόδια της έξω από το πάπλωμα, κάποια στιγμή θεώρησε ότι είναι υπερδύναμη καίτοι ήταν ένας γίγαντας (?) που στηρίζονταν σε πήλινα πόδια, μετά δεν υπήρχε πιστεύω η καθολική στήριξη στις προσπάθειες του στρατού, πρώτα γιατί το μικρόβιο της διχόνοιας είχε σαπίσει το σώμα (Βενιζελικοί-αντιβενιζελικοί) και δεύτερο και εξίσου σημαντικό το γεγονός που παραβλέπουμε όλοι ότι δηλαδή είχαμε να κάνουμε με ένα στρατό που είχε φτάσει ίσως και ξεπεράσει τα όρια του, δεδομένου ότι υπήρχαν στρατιώτες που κρατούσαν όπλο και πολεμούσαν ανελλιπώς από τους βαλκανικούς πολέμους του1912-13 ,δηλαδή δέκα ολόκληρα χρόνια άντρες έλειπαν από τις οικογένειες τους με ότι αυτό συνεπάγεται για αυτές και για αυτούς ,παιδιά που φύγαν παιδιά,κι όταν γύρισαν, όσοι γύρισαν ήταν άντρες , μια διοίκηση η οποία με τις συνεχείς αλλαγές των αξιωματικών δεν ενέπνεε πλέον το στράτευμα,συνεχείς λιποταξίες (εν μέρει δικαιολογημένες διότι οι άνθρωποι δεν είναι μηχανές) ,κακοδιοίκηση, ήταν ποτέ δυνατόν λογικός άνθρωπος και δη αρχιστράτηγος να αποδεχτεί από την εκτός τόπου και χρόνου κυβέρνηση να αφήσει τις βάσεις τροφοδοσίας πίσω στο αιγαίο ,να διασχίσει την αλμυρή έρημο με μισές μεραρχίες από όσες χρειάζονταν για την επιτυχία του εγχειρήματος ,να κινηθεί σε εχθρικό έδαφος απομακρυνόμενη περί τα 600-700 χλμ. μακριά από εκεί που έπρεπε να βρίσκεται για να πετύχει τι? να εξοντώσει τον Κεμάλ,να δώσει δικαιώματα σε όλους όσους υπέγραψαν την συνθήκη των Σεβρών να βρούν ευκαιρία να την εγκαταλείψουν ακολουθώντας εχθρικές για αυτούς πολιτικές (επιστροφή Κωνσταντίνου) ,έλλειψη στοιχειώδους πολιτικού ενστίκτου όταν πρίν ένα χρόνο περίπου μπορούσε με τη μεσολάβηση των συμμάχων (?) της να κάνει έναν συμβιβασμό και να διατηρήσει κάποια από αυτά για τα οποία πήγε εκεί, μη αντιλαμβανόμενη την αλλαγή του διεθνούς περίγυρου και μη κάνοντας τους απαραίτητους διπλωματικούς ελιγμούς,μετά ο χρόνος λειτουργούσε υπέρ του Κεμάλ , όταν δε δεν πήρε και την έγκριση των συμμάχων για κατάληψη της πόλης των πόλεων μαζί και με τον διορισμό του Χατζανέστη ως αρχιστράτηγου που διοικούσε το στράτευμα από την ασφάλεια των παραλίων (600 χλμ. μακριά από το μέτωπο) χωρίς να έχει άμεση αντίληψη της κατάστασης και εκδίδοντας διαταγές ανεπίκαιρες με τον Κεμάλ να εποπτεύει από το πεδίο τις μάχες η μικρασιατική περιπέτεια είχε πλέον οριστικά τελειώσει για την Ελλάδα με ανυπολόγιστο κόστος.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Βαγγελης Λουκαντζικος.
ΔιαγραφήΔιχονια,διχονοια,διχονοια.
Ας καουν τα παντα αρκει να αποτυχει ο ανταγωνιστης μας,η κατσικα του γειτονα.
@Βαγγέλης Λουκαντζίκος
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτέλους και ένας σχολιαστής που δεν βρήκε τους φταίχτες ανάμεσα στους κακούς ξένους και προ πάντων στην κακή... Δύση!
Για ποιες στρτηγικες μιλάτε, οι Τούρκοι ήταν έξω από την Κερυνεια και Ελλαδιτες αξιωματικοί όταν άρχισαν να κτυπουν οι Τούρκοι τούς διεταξαν σε φυγή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπαναλαμβάνω ακόμη μια φορά ένα πολύ κατανοητό και περιεκτικό συμπέρασμα.
Από την στιγμή που δεν έχεις δική σου πολιτική και στόχους και είσαι πάντα δεδομενος και οι πολιτικοί προσπαθούν ποιος θα ικανοποιήσει καλύτερα τους συμμάχους μας,δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα.
Ποιοι ακριβως ηταν οι Ελλαδιτες Αξκοι και ποιους διεταξαν σε φυγη στην Κερυνεια?
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί να μας αφήσουν οι Μεγάλες Δυνάμεις να ξαναδημιουργήσουμε μια ελληνική αυτοκρατορία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτιμώ ότι το 22 δεν είχαμε αντίπαλο μόνο τον Κεμάλ, τη διχόνοια μας, τα λάθη στρατιωτικής στρατηγικής στο θέατρο πολέμου κλπ. Το κυριότερο λάθος μας ήταν η λαθεμένη υψηλή στρατηγική που ακολουθήσαμε. Όχι επειδή δεν επιλέξαμε το σωστό κέντρο βάρους στον πόλεμο, αλλά επειδή δε διαγνώσαμε σωστά τις επικρατούσες συνθήκες διεθνώς, σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο, ο οποίος δεν ήθελε επ’ ουδενί να επιτρέψει την ανάδειξή μιας νέας ελληνικής αυτοκρατορίας.
Υπάρχουν αρκετά ιστορικά στοιχεία που καταδεικνύουν τον φόβο των Μεγάλων Δυνάμεων για τον «κίνδυνο» που υπήρχε να δημιουργήσει ο ελληνισμός μια νέα «αυτοκρατορία», ακόμη και τον 19ο αιώνα. Εδώ απλά θα σας θυμίσω τι δήλωσε ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ σε ομιλία του στη τουρκική εθνοσυνέλευση στις 8 Απριλίου 2009.
4η παράγραφος της ομιλίας του:
«This future was not easily assured. At the end of World War I, Turkey could have succumbed to the foreign powers that were trying to claim its territory, or sought to restore an ancient empire. But Turkey chose a different future. You freed yourself from foreign control. And you founded a Republic that commands the respect of the United States and the wider world.». (http://www.hurriyet.com.tr/full-text-of-the-us-presidents-speech-at-turkish-parliament-11376661).
Δηλαδή είπε: «Στο τέλος του Α΄ΠΠ η Τουρκία θα μπορούσε να υποκύψει στις ξένες δυνάμεις που προσπαθούσαν να την καταλάβουν, ή αποσκοπούσαν να ξαναδημιουργήσουν μια παλιά αυτοκρατορία».
Εδώ βέβαια θα πρέπει να γίνει μια μεγάλη συζήτηση για το όνειρο της «μεγάλης ιδέας», η οποία επικράτησε για πολλά χρόνια στον Ελληνισμό. Το ερώτημα είναι: Ωφελήθηκε ο Ελληνισμός από την απελευθέρωση τους ελληνικού κράτους και εντεύθεν ή συρρικνώθηκε επικίνδυνα; Επίσης θα πρέπει να μελετηθεί παράλληλα και το πόσο μας ωφέλησε τα τελευταία χρόνια η στρατηγική του δεν «διεκδικούμε τίποτα».
Εκτιμώ ότι οι θεσμοί του ελληνικού κράτους το 22, όπως και σήμερα, δεν μπόρεσαν να χαράξουν μια στρατηγική εξόδου από την κρίση. Δυστυχώς ο εθνικός στρατηγικός σχεδιασμός αποτελεί ανάθεμα για το νεοελληνικό κράτος. Μόνο κομματικές στρατηγικές ανόδου στην εξουσία υπάρχουν, με προφανή στόχο τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου εις βάρος της κοινωνίας.
Εν κατακλείδι θεωρώ ότι η έλλειψη θεσμών χάραξης εθνικής στρατηγικής είναι φυσιολογική σε ένα «ιδιόμορφο προτεκτοράτο», όπως είναι το ελληνικό κράτος. Γιαυτό θα πρέπει ως κοινωνία, να διαμορφώσουμε το ταχύτερο μια εθνική στρατηγική απελευθέρωσης του ελληνικού κράτους από τα δεσμά του «προτεκτορατισμού». Ουτοπία; Μπορεί. Όμως προσωπικά δε βλέπω άλλη λύση.