28/8/17

Η Ελλάδα δεν έπιασε τυχαία πάτο - Άρθρο πολιτικού και μάλιστα υπουργού Δικαιοσύνης - Διαβάστε και βγάλτε τα συμπεράσματά σας

Ανιστόρητοι και φανατικοί οι αντικομμουνιστές
Σταύρος Κοντονής*
Το πρόσφατο συνέδριο στην Εσθονία ανέδειξε τελικά την περιθωριοποίηση εκείνων των δυνάμεων, τόσο στην Ελλάδα, όσο κυρίως στην Ευρωπαϊκή Ενωση, οι οποίες επιθυμούν να ανοίξουν με ρεβανσιστική διάθεση έναν νέο κύκλο αντικομμουνιστικών και αντιμαρξιστικών ιδεολογικών αφηγήσεων. Και αυτό προκύπτει ευθέως, όχι μόνο από τη μειωμένη συμμετοχή υπουργών της Ε.Ε., αλλά κυρίως από τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν ακόμη και στο εσωτερικό της φιλοξενούσας χώρας.
Νεοσυντηρητικές, κεντροδεξιές αλλά και ακροδεξιές δυνάμεις επιδιώκουν να ταυτίσουν τον ναζισμό/φασισμό με την κομμουνιστική ιδεολογία και τα χειραφετητικά κινήματα της Αριστεράς σε όλο τον 20ό αιώνα, τον αγώνα των εργαζομένων και των απλών ανθρώπων του λαού για δημοκρατία, κοινωνική αναδιανομή και για έναν σοσιαλισμό ελεύθερο και δημοκρατικό. Προσπαθούν να προκαλέσουν ιστορική απελπισία και αίσθημα ματαιότητας, να ταυτίσουν την πάλη για την πρόοδο της ανθρωπότητας και την κοινωνική δικαιοσύνη κατά του απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος με τα μοναδικά στην Ιστορία εγκλήματα των ναζί σε βάρος των Εβραίων, των κομμουνιστών, των δημοκρατών, σε βάρος λαών ολόκληρων με γενοκτονικό τρόπο.

Είναι ενδιαφέρον ότι αυτός ο ιστορικός αναθεωρητισμός, ο οποίος δίνει πανευρωπαϊκά ένα σωρό ελαφρυντικά στους δωσίλογους και τους συνεργάτες των ναζί, εκφέρεται ειδικά στην Ελλάδα από τη Νέα Δημοκρατία και άλλα συντηρητικά και νεοφιλελεύθερα κόμματα, όπως και από επιφανή στελέχη της εγχώριας Σοσιαλδημοκρατίας. Σε μια χώρα δηλαδή όπου το αυταρχικό μετεμφυλιακό κράτος της Δεξιάς και η συνέχειά του, η επτάχρονη δικτατορία, δεν στήθηκαν από τους «οπαδούς του κομμουνισμού», αλλά αντίθετα από τους οπαδούς του πιο ξέφρενου ψυχροπολεμικού αντικομμουνισμού, που ακριβώς επικαλούνταν τον νεφελώδη «κομμουνιστικό κίνδυνο» για να οργανώσουν στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους αριστερούς και δημοκρατικούς πολίτες, αναμορφωτήρια, συνεχές κυνηγητό στην Αριστερά, ξερονήσια και καθεστώς διαρκών αποκλεισμών και διακρίσεων.

Η Ελλάδα μετά τον πόλεμο γνώρισε έναν αντικομμουνιστικό ανάπηρο κοινοβουλευτισμό και μια στυγνή αντικομμουνιστική δικτατορία. Αυτά τα θυμάται, άραγε, η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και των άλλων συντηρητικών και νεοφιλελεύθερων κομμάτων; Ή μήπως έχουν γυρίσει σε έναν αντικομμουνισμό, τον οποίο ακόμη και οι πρώην ηγέτες της Ν.Δ. είχαν εξοβελίσει από τον πολιτικό λόγο της συντηρητικής παράταξης μετά το 1974;

Οι σημαιοφόροι ενός όψιμου αντικομμουνισμού δείχνουν υποκριτικά να αγνοούν το γνωστό τοις πάσι, ότι ο χώρος της κομμουνιστικής και ευρύτερης μαρξιστικής Αριστεράς ποτέ, εδώ και δεκαετίες τουλάχιστον, δεν μονοπωλήθηκε από φιλοσταλινικές πολιτικές και ιδεολογικές αντιλήψεις. Αντίθετα, υπήρξαν και υπάρχουν και άλλες παραδόσεις και ρεύματα, όπως το ευρωκομμουνιστικό, το διεθνιστικό κομμουνιστικό, τάσεις αριστερές και ριζοσπαστικές στο παγκόσμιο σοσιαλιστικό ρεύμα.

Το μεγαλύτερο κομμουνιστικό κόμμα στην Ευρώπη, το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, ήδη από τη δεκαετία του 1950 είχε σταματήσει να είναι σταλινικό και πάντοτε ασκούσε κριτική στα καθεστώτα του «Υπαρκτού Σοσιαλισμού». Το ίδιο συνέβη στην Ελλάδα από το 1968 με τη δημιουργία του ΚΚΕ Εσωτερικού.

Θα πρέπει λοιπόν να γνωρίζουν οι φίλοι μας στην Ανατολική Ευρώπη, και αν το γνωρίζουν καλό είναι να μην το αποσιωπούν, ότι στη Δυτική Ευρώπη τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου τα κόμματα της ανανεωτικής κομμουνιστικής Αριστεράς άσκησαν αταλάντευτη κριτική στο ΚΚΣΕ για τις φρικαλεότητες που γεννούσε το αυταρχικό και αντιδημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης που λειτούργησε στη Σοβιετική Ενωση.

Ηταν τα ΚΚ της Δύσης αυτά που με λαϊκές κινητοποιήσεις και ψηφίσματα διαμαρτύρονταν για τις σοβιετικές επεμβάσεις στην Τσεχοσλοβακία και στο Αφγανιστάν, για τη δικτατορία του Γιαρουζέλσκι, για τη σφαγή στην Τιενανμέν. Οι κομμουνιστές της ανανέωσης και όχι η Δεξιά. Οι κομμουνιστές της ανανέωσης ήταν αυτοί που δεν δίστασαν να έλθουν σε σύγκρουση με τη Μόσχα και να προβάλουν το αίτημα του σοσιαλισμού με ελευθερία, δημοκρατία και ανθρώπινο πρόσωπο, που γεννήθηκε το 1968 στην Πράγα από τον λαό της Τσεχοσλοβακίας και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Σήμερα, λοιπόν, πάει πολύ να μας κατηγορεί η Δεξιά για σταλινισμό. Αποτελεί προσβολή της ιστορικής μνήμης του πρόσφατου παρελθόντος αλλά και του παρόντος της ανανεωτικής ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Αυτά δεν τα αναφέρω εξισορροπητικά στον σύγχρονο αντικομμουνισμό και στους φορείς του. Ο καθένας έχει τη διαδρομή του, πολύ περισσότερο είναι γνωστές οι διαδρομές των πολιτικών φορέων που υπηρετήσαμε. Τα τονίζω για να δείξω πόσο ανιστόρητες και φθηνές είναι οι αντικομμουνιστικές αιτιάσεις και αφηγήσεις της δεξιάς αντιπολίτευσης, οι οποίες εσχάτως ταυτίζουν ακόμη και το «Κεφάλαιο» του Μαρξ με το «Ο Αγών μου» του Χίτλερ. Αυτές οι ακρότητες αποδεικνύουν ότι οι δυνάμεις αυτές εμφορούνται από έναν ιδεολογικό φανατισμό και μια αδιαλλαξία, που μόνο κακό στη χώρα και στη Δημοκρατία μπορούν να προκαλέσουν.

Για την Ανανεωτική Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ ισχύουν πάντα τα λόγια του Νίκου Πουλαντζά: «Ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει». Οπως το ’68, έτσι και σήμερα.

* Ο κ. Σταύρος Κοντονής είναι υπουργός Δικαιοσύνης.
Καθημερινή

10 σχόλια:

  1. Συγχαρητήρια για την ανάρτηση: και εννοώ κυρίως τού σχολίου τού Απόστολου Δοξιάδη. Ο κόντε Νινις θυμίζει το γνωστό απόφθεγμα τού Αϊνστάϊν για την απεραντοσύνη τού σύμπαντος και τής βλακείας . Και παρακολουθώντας την στιβαρή δογματική αυτοπεποίθηση τού κόντε θυμάμαι και αυτό που ειπε ο Ράσσελ (Bertrand Arthur William Russell, αριστοκρατικής οικογενείας και αυτός: 3rd Earl Russell of Kingston Russell, Viscount Amberley of Amberley and of Ardsalla) και μάλλον το επανέλαβε και ο Μπουκόφσκι (Charles Bukowski):
    «Το πρόβλημα τής ανθρωπότητας είναι το γεγονός ότι οι βλάκες και οι φανατικοί είναι υπερβέβαιοι και γεμάτοι αυτοπεποίθηση, ενώ οι έξυπνοι και οι σοφοί είναι γεμάτοι αμφιβολίες.» Μάλιστα υπάρχει και μια ακόμη συναφής εκδοχή τού θρυλικού Ιρλανδού ποιητή Γέητς (William Butler Yeats) : «Οι καλύτεροι στερούνται βεβαιότητας, ενώ οι χειρότεροι είναι γεμάτοι από ένθερμη αποφασιστικότητα.»
    Και ερχόμαστε στα δικά μας. Πώς λέμε καφές ντεκαφεϊνέ;! έτσι και ο κόντες λανσάρει την εκδοσή τού πατερούλη Στάλιν "ντεκουμμουνιστέ".
    Μαρτύρησαν από τον Σταλινισμό οι λαοί τού Σοβιετικού ολοκληρωτισμού, αλλά
    δεν ξέρανε ότι καλλιεργούσαν ως βόμβυκες την πολύχρωμη και ελπιδοφόρα πεταλούδα τού ευρωκουμμουνισμού που έσωσε τελικά την Ευρώπη και τον κόσμο.
    (Όποιος δεν το έχει συνειδητοποιήσει, είναι υπεύθυνος για την ανεπάρκειά του) . Και όποιοι λένε ότι οι κουμμουνιστές στήριξαν τον σταλινισμό, είναι ανιστόρητοι, κακόβουλοι και φανατικοί ανόητοι.
    Έτσι η περίπτωση τού Μότσαρτ τού Ευρωκουμμουνισμού μάς οδηγεί και σε μιαν ακόμη διαπίστωση: Δυστυχώς η γελοιότητα είναι υποτροπιάζουσα και ανίατη .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με την μόνη διαφορά ότι ο φασισμός/ναζισμός διήρκεσαι ελάχιστο χρόνο σχετικά με τον κομμουνισμό, που μακροημέρευσε από το 1917 έως το 1990. Και το πιο σοβαρό εξ όλων είναι ότι τα εγκλήματα του ναζισμού διαπράχθηκαν ανοιχτά και έγιναν άμεσα γνωστά σε όλο τον κόσμο ενώ τα κομμουνιστικά εγκλήματα έμειναν καλά κρυμμένα μέχρι και την περεστρόικα... Τώρα μαθαίνει ο κόσμος για τους διωγμούς των Ελλήνων και τις χιλιάδες εκτελέσεις με την εξήγηση ότι ήταν μόνο Έλληνες... Τι ποσοστό Eλλήνων γνωρίζει για τη συμμαχία Στάλιν και Χίτλερ; Πόσοι γνωρίζουν στην Ελλάδα την λέξη Κατίν και τους χιλιάδες δολοφονημένους Πολωνούς;...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δυστυχώς η γελοιότητα δεν προκαλεί πλέον γέλωτα αγαπητέ.Και τελικά άν και νόμιζα οτι θα ήταν καλό, η πρώτη φορά φασιστερά,για τα σχετικά ξεβρακώματα,η απώλεια του γέλιου απέναντι στο γελοίο ,γιατί κακά τα ψέμματα τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο και οι απέναντι του στα ιδια και χειρότερα,όλα τα έχουν κάνει επώδυνα και καταθλιπτικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Επειδη ουδεν κακον αμιγες καλου,με τον χαβαλε της διενεξης κομμουνισμου-ναζισμου κλπ.θα μαθει ο κοσμος περιπτωσεις εγκληματων του σταλινισμου εναντιων των Ελληνων,που δεν τις γνωριζε.
    Συνιστω λοιπον στους πρωτη φορα ηθικους να σταματησουν την συζητηση γιατι οσο τα ανακατεβεις-βρωμανε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όλοι εσείς που επιμένετε να συνεχίσετε την χαμένη μάχη του αντικομμουνισμού που νικήθηκε κατά κράτος στην Εσθονία καλό είναι να σχολιάσετε την παρουσία στην αντικομμουνιστική οπερέτα της 20ης μεραρχίας των Ες Ες και να αξιολογήσετε εκ νέου το φιάσκο αυτής της διοργάνωσης όπου έλαβαν μέρος μόλις 8 αντιπροσωπίες υπουργών δικαιοσύνης από τις 27 της ΕΕ.
    Σήμερα ο αντικομμουνισμός που καλλιεργείται από κάποιες βόρειες χώρες δεν συναντά την ανταπόκριση των Ελλήνων στην συντριπτική τους πλειοψηφία ανεξάρτητα αν αυτοί είναι ή όχι κομμουνιστές.
    Ειλικρινά σας προτρέπω να βρείτε άλλο πολιτικό γήπεδο για να εκφράσετε τις ακροδεξιές , φασιστικές, νεοναζιστικές απόψεις σας, γιατί σε αυτό της Εσθονίας χάσατε πανηγυρικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε μου, παράκρουση σε διακατέχει! Μη μιλάς καλύτερα, έτσι προσφέρεις περισσότερα στον Κομμουνισμό!

      Διαγραφή
    2. @ Χρήστο


      >το φιάσκο αυτής της διοργάνωσης όπου έλαβαν μέρος μόλις 8 αντιπροσωπίες υπουργών δικαιοσύνης από τις 27 της ΕΕ.<

      Μήπως δεν ενημερώνεσαι εγκαίρως;

      Διαγραφή
  6. Θρίαμβος πράγματι τού κόντε πωγωνάτου είναι το ότι αποκαλύπτονται πρωτότυπες θέσεις και απόψεις. Όπως π.χ. ότι όσοι θεωρούν τον Στάλιν κουμμουνιστή είναι ακροδεξιοί, φασίστες και νεοναζί.
    Ο ίδιος ο Στάλιν τι ήταν; αριστερός ή δεξιός;
    Υπήρξε τελικά ο Στάλιν, ή μήπως είναι δημιούργημα των αντικουμμονιστών;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν σπεύδουν να υποστηρίξουν τον Κοντονή άτομα σαν τον Πολλάκη, έχει άδικο ο Ράπτης;
      Χρόνια τώρα η Βουλή έχει τα χάλια της, αλλά τώρα έχει καταντήσει σκέτο σκουπιδαριό. Πάντα βεβαίως με ευθύνη των Ελλήνων ψηφοφόρων.

      Διαγραφή
  7. η βλακεια δεν νικιεται ποτεεεεεεεεε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.