24/7/17

Σάββας Καλεντερίδης: Αυτό που συζητούν στην Πενταμερή δεν είναι "κανονικό κράτος" αλλά κανονικό προτεκτοράτο-αποικία στην Κύπρο

Μια σχετικά άγνωστη πτυχή του Κυπριακού είναι η διασύνδεση της ευρωπαϊκής πορείας της Κύπρου με την υπογραφή της Συμφωνίας Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ-Τουρκίας, που έγινε τον Μάρτιο του 1995 και τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 1996.
Οι Τούρκοι στρατηγιστές κατηγορούν μέχρι σήμερα την Τανσού Τσιλέρ ότι υπέκυψε στον εκβιασμό της Ελλάδας και δέχτηκε να ανταλλάξει το βέτο της Ελλάδας για την είσοδό της στην Τελωνειακή Ένωση με το βέτο της Τουρκίας για την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων της Κύπρου με την ΕΕ, για να ακολουθήσει η υπόλοιπη διαδικασία που ολοκληρώθηκε το 2004, οπότε η Κύπρος έγινε πλήρες μέλος της Ένωσης.
Δηλαδή το «εθνικό έγκλημα» που καταλογίζεται στην Τανσού Τσιλέρ είναι ότι ενώ η Τουρκία ως εγγυήτρια δύναμη, έστω και θεωρητικά και με διασταλτική από πλευράς των Τούρκων ερμηνεία της Συνθήκης Εγγυήσεων, είχε τη δυνατότητα να μπλοκάρει την είσοδο της Κύπρου στην ΕΕ, δεν το έκανε, παίρνοντας ως αντίδωρο την άρση του ελληνικού βέτο για την είσοδο της Τουρκίας στην Τελωνειακή Ένωση.
Η κίνηση αυτή της Τσιλέρ θεωρήθηκε ότι αποδυναμώνει τη δυνατότητα να επικαλεστεί το ρόλο της εγγυήτριας δύναμης η Τουρκία στο μέλλον, ενώ η είσοδος της Κύπρου στην ΕΕ θεωρήθηκε απ' όλους ως σταθμός στην πορεία του Κυπριακού, αφού άλλαζε δραματικά την παραμετροποίησή του.
Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημάνουμε ότι και η ίδια η ΕΕ, η οποία εκτός από στρατιές τραπεζιτών έχει και στρατιές νομικών, δεχόμενη στους κόλπους της την Κύπρο ως ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα, στην ουσία πέταξε στον ευρωπαϊκό κάλαθο των αχρήστων της ιστορίας τη Συνθήκη Εγγυήσεων, την οποία είχε παραβιάσει και είχε κουρελιάσει η Τουρκία από το 1974 με την παράνομη εισβολή και συνεχιζόμενη παράνομη κατοχή του 38% του εδάφους της Κύπρου.
Όμως εκτός της νομικής, η ΕΕ έκανε δεκτή την Κύπρο και με ιστορικοπολιτικούς όρους, αναφέροντας στη γνωμοδότησή της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με την αίτηση της Κύπρου να καταστεί μέλος της ΕΕ το 1993 τα εξής:
«[...]Η γεωγραφική θέση της Κύπρου, οι στενοί δεσμοί που εδώ και περισσότερο από δύο χιλιετίες συνδέουν τη νήσο με τις ίδιες πηγές της ευρωπαϊκής παιδείας και πολιτισμού, η ένταση της ευρωπαϊκής επίδρασης τόσο όσον αφορά τις κοινές αξίες του κυπριακού λαού όσο και την οργάνωση της πολιτιστικής, πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής των πολιτών της, η σημασία πάσης φύσης συναλλαγών που έχει αναπτύξει με την Κοινότητα, προσδίδουν αναμφισβήτητα ευρωπαϊκό χαρακτήρα και ταυτότητα στην Κύπρο και επιβεβαιώνουν τον προορισμό της να αποτελέσει μέρος της Κοινότητας».
Και όταν αναφερόμαστε σε δεσμούς δύο χιλιετιών, είναι προφανές ότι αυτοί αφορούν τους Έλληνες κατοίκους του νησιού, αφού πριν από δύο χιλιάδες χρόνια ξέρουμε όλοι πού βρίσκονταν οι Τούρκοι, να μην τα ξαναλέμε και μας παρεξηγούν μερικοί…
Αυτή την παράνομη και κουρελιασμένη Συνθήκη Εγγυήσεων επανέφεραν στο προσκήνιο και αναγνώρισαν ως εγγυήτρια δύναμη και πάλι την Τουρκία η κυβέρνηση της Αθήνας και η αυτοϋποβιβασθείσα από κράτος σε «κοινότητα» της Κύπρου, αποδεχόμενες ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ την Πενταμερή, που επιζητούσε παγίως η Τουρκία και αρνιόταν όλες οι Ελληνικές κυβερνήσεις σε Αθήνα και Λευκωσία από το 1974 μέχρι σήμερα.
Και αναρωτιέται κανείς, για να ανατρέψουν αυτήν την εθνική πολιτική, οι ιθύνοντες σε Αθήνα και Λευκωσία ρώτησαν κανέναν ή θεωρούν την Κύπρο και την Ελλάδα τσιφλίκι του πατέρα τους;
Όσο για τα παιδαριώδη επιχειρήματα για κατάργηση των εγγυήσεων και αποχώρηση των στρατευμάτων, αυτά και τα δυο ασφαλώς και θα έπρεπε να τα απαιτήσουν, αλλά χωρίς να «μπλέξουμε» με την Πενταμερή.
Την πλήρη αποχώρηση των στρατευμάτων, και χωρίς όρους, ζητούν τα ψηφίσματα του ΣΑ του ΟΗΕ, που είναι και μέρος του Διεθνούς Δικαίου. Αν θέλαμε να απομακρυνθούν τα στρατεύματα, έπρεπε να ζητήσουμε από τον Αντόνιο Γκουτιέρες, που είναι ο θεματοφύλακας του Διεθνούς Δικαίου, να απαιτήσει την εφαρμογή των ψηφισμάτων του οργανισμού που είναι επικεφαλής -και όχι ο ίδιος να παραβιάζει τη διεθνή νομιμότητα-, συγκαλώντας και συμμετέχοντας αυτοπροσώπως μια παράνομη «Πενταμερή».
Όσο για τις εγγυήσεις, που ήδη η Τουρκία είχε χάσει το δικαίωμα να τις επικαλείται για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, εμείς με την Πενταμερή της αναγνωρίσαμε εξ υπαρχής το ρόλο της εγγυήτριας δύναμης και τώρα της ζητάμε να τον αποποιηθεί.
Τα ψέματα τελείωσαν και η αντιπολίτευση σε Αθήνα και Λευκωσία καλείται να αναλάβει τις ευθύνες της για να μην είναι συνένοχη στο έγκλημα, το οποίο θα συνεχιστεί αργά και βασανιστικά, μέχρι την αυτοκτονία της Κυπριακής Δημοκρατίας, την οποία δεν θα αντικαταστήσει ένα «κανονικό κράτος», όπως λέγεται από τους νέους νεκροθάφτες της Κύπρου, αλλά ένα δικτατορικό κρατικό έκτρωμα, όπου το 18% θα έχει τα ίδια ή και περισσότερα δικαιώματα από το 82%, ένα μόρφωμα που δεν θα διαθέτει εθνικές ένοπλες δυνάμεις και θα το διαφεντεύει μια ξένη αστυνομία.
Δηλαδή όχι κανονικό κράτος, αλλά κανονικό προτεκτοράτο, κανονική αποικία.
Για να ξέρουμε τι λέμε και τι λένε οι λέξεις που χρησιμοποιούμε, και για να μην τρελαθούμε εντελώς σ’ αυτήν τη χώρα.
Δημοσιεύθηκε στην κυριακάτικη δημοκρατία και το Pontos-news

5 σχόλια:

  1. Έχει Αγαπητέ Σαββα
    Πιστεύεις ότι θα γλυτωσει η Κύπρος που μυρίζει ετρελαιο οταν προτεκτοραρο έχει γίνει η χώρα μας εδώ και μερικά χρόνια;

    Δυστυχώς έχει πολύ πόνο ακόμη η όλη διαδρομή μας που προσδιόριζεται με τα αρχικά ΕΛ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευριπίδης Μπίλλης
    Δεν θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Καλεντερίδη για όσα ενημερώνει. Το Εθνικό του καθήκον κάνει. Που πολλοί όμως δεν κάνουν. Αποσιωπώντες το εν εξελίξει μέγα εθνικό έγκλημα.

    Δημιουργείται (υπό την μεγάλη «υπερηφάνεια» του «μαχητικού» κ. Κοτζιά, με τις επευφημίες μας, με τις καμπάνες του αρχιεπισκόπου Κύπρου έτοιμες να κτυπήσουν «χαρμόσυνα» και τους αλαλαγμούς μας ότι υποχρεώσαμε την τουρκία και δήθεν υποχωρήσει), ένα μη κράτος.

    Χωρίς έλεγχο των θαλασσίων συνόρων του, χωρίς ένοπλες δυνάμεις, χωρίς ουσιαστική κεντρική εξουσία. Ένα ούτε καν λεβαντίνικο μη κράτος, στο έλεος της τουρκίας, μέσω των Ακκιντζήδων της.

    Και ένα μη κράτος υπό εκτουρκισμό με εισαγωγή εποίκων από τα αφύλακτα θαλασσιά σύνορα του τουρκικού ανεξάρτητου state.

    Όσον αφορά το οικονομικό θέμα, θυμίζω όσα έγραψε ο Έλληνας της Κύπρου ο επιχειρηματίες Παπαέλληνας
    (Χρ. Παπαέλληνας: "Πρόεδρε Αναστασιάδη, τι πας να κάνεις;" http://capital.sigmalive.com/…/xr-papaellinas-proedre-anast…)

    Ακόμα. Όσον αφορά την ΕΕ, υπνώττει ύπνο βαθύν όποιος θεωρείο ότι στο μέλλον η ΕΕ θα αποτελέσει εγγύηση για τον Ελληνισμό της Κύπρου.

    Και όσον αφορά τις εταιρίες εξόρυξης φυσικού αερίου , ποσώς θα ενδιαφέρονται σε μία Κύπρο μη κράτος, αν θα το μοιράζονται στο μέλλον με τους Κυπρίους ή την τουρκία.

    Εξίσου γελοίοι ήταν οι πανηγυρισμοί που έγιναν για την άφιξη του καταπατητή του διεθνούς δικαίου γενικού γραμματέα Γκουτιέρες.

    Ουσιαστικά οδεύουμε στην μετά την Μικρά Ασία και την τότε αντεθνική αποδοχή της ανταλλαγής πληθυσμών στην μεγαλύτερη καταστροφή του
    Ελληνισμού της Κύπρου.

    Ως επακόλουθο της «λύσης» που ενώ διαλύει τον Κυπριακή Δημοκρατία «υπερηφανεύονται» οι Αναστάς , βαφτίζοντας το έκτρωμα που δημιουργούν με το ίδιο όνομα, ότι δεν την καταργούν. Αν και όπως όλα δείχνουν, πάει και το όνομα.

    Και όλα αυτά χωρίς δημοψήφισμα.



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Την πενταμερή την δέχτηκες από Ζυρίχη και Λονδίνο,η κατοχή τα ακυρώνει όλα.Χωρίς δημοψήφισμα λύση Κυπριακού δεν μπορεί να υπάρξει.Η ΕΕ δυστυχώς δεν είναι λειτουργικά επαρκής συνομιλητής αλλά ευτυχώς ο κάτοχος του αερίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργο
      θα πριονίσουν και θα κόψουν την Κυπριακή Δημοκρατία φέτα φέτα με τις συνομιλίες της Πενταμερούς, θα υπογράψουν μια ενδιάμεση συμφωνία, θα την επικυρώσει η ΕΕ και το ΣΑ του ΟΗΕ και αφού θα την έχει αποδεχτεί όλος ο κόσμος, μετά ίσως την φέρουν σε δημοψήφισμα την τελική συμφωνία.
      Τότε όμως ο Ελληνισμός της Κύπρου θα κληθεί να ψηφίσει και να απορρίψει ένα σχέδιο που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις της Αθήνας και της Λευκωσίας, νομιμοποίησαν δια της παρουσίας και της σιωπής τους όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ενέκρινε η Ε.Ε. και ο ΟΗΕ, και όλος ο κόσμος.
      Κάτω από τέτοιες συνθήκες το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο.
      Γι' αυτό φωνάζουμε μέρες τώρα.
      Δεν τρελαθήκαμε καλοκαιριάτικα.
      Ώρα για αφύπνιση.

      Διαγραφή
  4. Η στρατηγική στο Κυπριακό χρειάζεται αλλαγή ΑΜΕΣΑ. Και χωρίς να θέλω να κάνω προεκλογική εκστρατεία στο blog, στις Κυπριακές εκλογές του Φεβρουαρίου έχουμε την τύχη, θα έλεγα, για επιλογή αλλαγής στρατηγικής με το να δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης στον Νικόλα Παπαδόπουλο. Προσωπική μου άποψη και χωρίς να ανήκω σε κάποιο κόμμα ή εκλογικό επιτελείο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.