Λουκής Γ. Λουκαΐδης*
Η συγκέντρωση στο νέο ελβετικό θέρετρο δημιουργεί πολλά ερωτήματα και οπωσδήποτε κάποια σύγχυση. Η συγκέντρωση υποτίθεται ότι έγινε για να λυθούν σοβαρές διεθνείς πτυχές του Κυπριακού ενόψει και της παρουσίας των «εγγυητριών» δυνάμεων. Οι πρώτες μέρες κύλησαν με κάποιες συναντήσεις και επαφές χωρίς συγκεκριμένα αποτελέσματα. Όσοι παρακολουθούσαν από τα Μ.Μ.Ε. και προσπαθούσαν να βγάλουν κάποιο νόημα, αρνητικό ή θετικό, παρόλη τη σχολαστική, για να μην πω αχρείαστη, ενημέρωση των ανταποκριτών των καναλιών της Κύπρου (ως εάν η λύση ήταν κοντά) ένα πράγμα έβγαινε σαν συμπέρασμα ή εντύπωση.
Ότι οι δυο πλευρές διατηρούσαν τις θέσεις τους. Οι δε Ελληνοκύπριοι περιτριγύριζαν το βουνό του ξενοδοχείου απελπισμένοι. Και επειδή δεν είχαν τίποτε σοβαρό να ανακοινώσουν μάς έλεγαν ότι είναι ευχαριστημένοι με τον καιρό! Βεβαίως η κατάσταση ήταν εκ προοιμίου καταδικασμένη λόγω προχειρότητας και έλλειψης σωστής οργάνωσης και συντονισμού, αφού δεν υπήρξε προηγουμένως η σωστή προεργασία για το μεγαλεπήβολο σχέδιο λύσεως του Κυπριακού στην Ελβετία. Και μας έλεγαν ότι ο ένας είδε τον άλλο, ο άλλος είδε έναν τρίτο και είχαν επαφές. Αρκετοί δε από την ομάδα του Προέδρου δεν αντιληφθήκαμε τι σχέση μπορούσαν να έχουν με τα θέματα της συγκέντρωσης, νοουμένου ότι ούτε ανάμιξη στο Κυπριακό είχαν στο παρελθόν, ούτε είχαν ειδικές γνώσεις επί των υπό συζήτηση θεμάτων. Δεν αναφέρω ονόματα, αφήνω τον αναγνώστη να θυμηθεί ποιους είδε στην τηλεόραση και να κρίνει ο ίδιος.
Τελοσπάντων, ας αφήσουμε τις εικόνες που αναφέραμε και ας επικεντρωθούμε στις εξελίξεις και τη γενικότερη παράσταση που συνεχίστηκε. Μια τέτοια «διεθνής» σύναξη αναμένεται να γίνεται στο τέρμα μιας διεθνούς διένεξης για να επισφραγίσει το αποτέλεσμά της. Μιας συμφωνίας ή ασυμφωνίας. Δεν προσφέρεται για να πηγαίνει ο ένας και να μιλά του άλλου στους διαδρόμους και στα συνεχή δείπνα. Με την πάροδο των ημερών αρχίσαμε να διερωτώμαστε κατά πόσο η κατεύθυνση των συμμετεχόντων των δύο πλευρών ήταν η λύση του Κυπριακού ή η επιτυχία για την απόδοση ευθύνης από τον ένα στον άλλο για το αδιέξοδο. Δεν θέλω να υποβαθμίσω την προσπάθεια και την πρωτοβουλία θα έλεγα του Προέδρου Αναστασιάδη για τη συνάντηση αυτή, που πρόβαλε κάπως στον διεθνή ορίζοντα το γεγονός της εκκρεμότητας του κυπριακού προβλήματος. Δεν ακούσαμε όμως τίποτε, όχι ως κατηγορία, αλλά ως θέμα του προβλήματος για τη συνεχιζόμενη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου από την Τουρκία. Όχι ως έκφραση αντιδικίας, αλλά ως ορισμένες σοβαρές συνέπειες της εκκρεμότητας του Κυπριακού. Πέρασε και η πρώτη βδομάδα και όσοι παρακολουθούσαμε τη συνάντηση, κρεμόμαστε τελικά από τα λόγια του Γενικού Γραμματέα, δηλαδή του μόνου παράγοντα με διεθνή υπόσταση που θα μπορούσε να δώσει κάποια προώθηση στα αιτήματά μας. Ο άνθρωπος είναι φανερό ότι διακρίνεται και έχει την αναγκαία προσωπικότητα. Χρειάζονται όμως πολύ περισσότερα για να ανοίξει το στόμα του ένας Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ και να πει πόσο κραυγαλέα είναι η εγκληματική συμπεριφορά της Τουρκίας στην Κύπρο και πόσο άδικη και αντίθετη είναι με τον χάρτη του ΟΗΕ. Χρειάζεται πίεση, χρειάζονται σύμμαχοι, χρειάζονται άλλες χώρες να μιλήσουν για μας. Αυτό όμως προϋποθέτει την προετοιμασία την οποία ανάφερα πιο πάνω. Αν από μια τέτοια προετοιμασία δεν κατορθώναμε να πάρουμε ενίσχυση, η συνάντηση ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία. Και θα έπρεπε να αλλάξουμε στρατηγική. Μιλούσαμε εμείς και απαντούσε με θράσος η Τουρκία, τα ίδια και τα ίδια. Λόγω του αδιεξόδου είχαμε και προτάσεις του Προέδρου Αναστασιάδη που μας ξένισαν, διότι προέβαινε σε υποχωρήσεις για να δημιουργήσει θετική ανταπόκριση από πλευράς Τουρκίας. Από πού ξεκινήσαμε και πού φτάσαμε. Αρχίσαμε με απαίτηση να φύγουν οι εγγυήσεις ως προϋπόθεση για περαιτέρω συναντήσεις με τους Τούρκους και καταντήσαμε να τους χαϊδεύουμε με οπισθοχωρήσεις με την ψευδαίσθηση ότι με αυτό τον τρόπο θα σπάσουμε το αδιέξοδο υπέρ μας. Η Τουρκία ήρθε στην Κύπρο για να μείνει. Δεν φεύγει με φιλικές χειρονομίες και επικύψεις. Είμαστε οι αδύνατοι, αλλά δεν χρειάζεται να γινόμαστε και γελοίοι χωρίς μάλιστα αποτέλεσμα.
* Δικηγόρος, πρώην δικαστής του ΕΔΑΔ.
Ότι οι δυο πλευρές διατηρούσαν τις θέσεις τους. Οι δε Ελληνοκύπριοι περιτριγύριζαν το βουνό του ξενοδοχείου απελπισμένοι. Και επειδή δεν είχαν τίποτε σοβαρό να ανακοινώσουν μάς έλεγαν ότι είναι ευχαριστημένοι με τον καιρό! Βεβαίως η κατάσταση ήταν εκ προοιμίου καταδικασμένη λόγω προχειρότητας και έλλειψης σωστής οργάνωσης και συντονισμού, αφού δεν υπήρξε προηγουμένως η σωστή προεργασία για το μεγαλεπήβολο σχέδιο λύσεως του Κυπριακού στην Ελβετία. Και μας έλεγαν ότι ο ένας είδε τον άλλο, ο άλλος είδε έναν τρίτο και είχαν επαφές. Αρκετοί δε από την ομάδα του Προέδρου δεν αντιληφθήκαμε τι σχέση μπορούσαν να έχουν με τα θέματα της συγκέντρωσης, νοουμένου ότι ούτε ανάμιξη στο Κυπριακό είχαν στο παρελθόν, ούτε είχαν ειδικές γνώσεις επί των υπό συζήτηση θεμάτων. Δεν αναφέρω ονόματα, αφήνω τον αναγνώστη να θυμηθεί ποιους είδε στην τηλεόραση και να κρίνει ο ίδιος.
Τελοσπάντων, ας αφήσουμε τις εικόνες που αναφέραμε και ας επικεντρωθούμε στις εξελίξεις και τη γενικότερη παράσταση που συνεχίστηκε. Μια τέτοια «διεθνής» σύναξη αναμένεται να γίνεται στο τέρμα μιας διεθνούς διένεξης για να επισφραγίσει το αποτέλεσμά της. Μιας συμφωνίας ή ασυμφωνίας. Δεν προσφέρεται για να πηγαίνει ο ένας και να μιλά του άλλου στους διαδρόμους και στα συνεχή δείπνα. Με την πάροδο των ημερών αρχίσαμε να διερωτώμαστε κατά πόσο η κατεύθυνση των συμμετεχόντων των δύο πλευρών ήταν η λύση του Κυπριακού ή η επιτυχία για την απόδοση ευθύνης από τον ένα στον άλλο για το αδιέξοδο. Δεν θέλω να υποβαθμίσω την προσπάθεια και την πρωτοβουλία θα έλεγα του Προέδρου Αναστασιάδη για τη συνάντηση αυτή, που πρόβαλε κάπως στον διεθνή ορίζοντα το γεγονός της εκκρεμότητας του κυπριακού προβλήματος. Δεν ακούσαμε όμως τίποτε, όχι ως κατηγορία, αλλά ως θέμα του προβλήματος για τη συνεχιζόμενη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου από την Τουρκία. Όχι ως έκφραση αντιδικίας, αλλά ως ορισμένες σοβαρές συνέπειες της εκκρεμότητας του Κυπριακού. Πέρασε και η πρώτη βδομάδα και όσοι παρακολουθούσαμε τη συνάντηση, κρεμόμαστε τελικά από τα λόγια του Γενικού Γραμματέα, δηλαδή του μόνου παράγοντα με διεθνή υπόσταση που θα μπορούσε να δώσει κάποια προώθηση στα αιτήματά μας. Ο άνθρωπος είναι φανερό ότι διακρίνεται και έχει την αναγκαία προσωπικότητα. Χρειάζονται όμως πολύ περισσότερα για να ανοίξει το στόμα του ένας Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ και να πει πόσο κραυγαλέα είναι η εγκληματική συμπεριφορά της Τουρκίας στην Κύπρο και πόσο άδικη και αντίθετη είναι με τον χάρτη του ΟΗΕ. Χρειάζεται πίεση, χρειάζονται σύμμαχοι, χρειάζονται άλλες χώρες να μιλήσουν για μας. Αυτό όμως προϋποθέτει την προετοιμασία την οποία ανάφερα πιο πάνω. Αν από μια τέτοια προετοιμασία δεν κατορθώναμε να πάρουμε ενίσχυση, η συνάντηση ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία. Και θα έπρεπε να αλλάξουμε στρατηγική. Μιλούσαμε εμείς και απαντούσε με θράσος η Τουρκία, τα ίδια και τα ίδια. Λόγω του αδιεξόδου είχαμε και προτάσεις του Προέδρου Αναστασιάδη που μας ξένισαν, διότι προέβαινε σε υποχωρήσεις για να δημιουργήσει θετική ανταπόκριση από πλευράς Τουρκίας. Από πού ξεκινήσαμε και πού φτάσαμε. Αρχίσαμε με απαίτηση να φύγουν οι εγγυήσεις ως προϋπόθεση για περαιτέρω συναντήσεις με τους Τούρκους και καταντήσαμε να τους χαϊδεύουμε με οπισθοχωρήσεις με την ψευδαίσθηση ότι με αυτό τον τρόπο θα σπάσουμε το αδιέξοδο υπέρ μας. Η Τουρκία ήρθε στην Κύπρο για να μείνει. Δεν φεύγει με φιλικές χειρονομίες και επικύψεις. Είμαστε οι αδύνατοι, αλλά δεν χρειάζεται να γινόμαστε και γελοίοι χωρίς μάλιστα αποτέλεσμα.
* Δικηγόρος, πρώην δικαστής του ΕΔΑΔ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.