Ποια θεμελιώδη και σημαντικά ζητήματα έχουν αγνοηθεί στη διαπραγμάτευση για το Κυπριακό;

FILE PHOTO. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης με τον Ειδικό Σύμβουλο του ΓΓ του ΟΗΕ για το Κυπριακό Έσπεν Μπαρθ Άιντα

Του Γεώργιου Κ. Παπαδόπουλου
Ο Χίτλερ είναι από τα πιο ασυνήθιστα πλάσματα…ένας άνθρωπος που θα προτιμούσε να τηρήσει τον λόγο του και με το παραπάνω. … έχει και μια άλλη πλευρά, πέρα από τη γκαγκστερική, που αξίζει να την καλλιεργήσει κανείς. Βρεττανός πρωθυπουργός Νέβιλ Τσάμπερλαιν στην ηγεσία του Εργατικού κόμματος, το ίδιο βράδυ μετά την πρώτη του συνάντηση με τον Χίτλερ στο Μπέργκεσγκάντεν, 15 Σεπτεμβρίου 1938, πριν την τραγική Συνεδρία του Μονάχου (στο τέλος του μήνα), όπου Αγγλία και Γαλλία, οι δύο εγγυήτριες δυνάμεις της Τσεχοσλοβακίας (της μόνης δημοκρατίας στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη) την παρέδωσαν στον Χίτλερ.   [1]

Χωρίς τη Κύπρο δεν θα έχουμε τις απαραίτητες εγκαταστάσεις [βάσεις] για να προστατεύσουμε τις δικές μας προμήθειες πετρελαίου. Χωρίς πετρέλαιο, ανεργία και πείνα στη Βρετανία. Είναι τόσο απλό. Άντονυ Ήντεν, πρωθυπουργός της Αγγλίας, μετά την αποτυχούσα επιχείρηση του Σουέζ, 1956 [2]  

 Ακόμη και να μην υπήρχαν οι Τ/Κ η Τουρκία θα έπρεπε να τους είχε ανακαλύψει.  Ρ. Ντεκτάς, 1956, και Τούρκος ΥΠΕΞ Αχμέτ Νταβούτογλου στο βιβλίο του Το στρατηγικό βάθος της Τουρκίας. [3]

Δεν σου έχει πει κανείς ότι ο στόχος μας εδώ είναι η διχοτόμηση και όχι η επανένωση;

Αμερικανός Αναπληρωτής ΥΠΕΞ Τζωρτζ Μπολ προς τον Πλωτάρχη του Βρεττανικού Βασιλικού Ναυτικού  Μάρτιν Πάκαρντ, αρχηγό της Τριμερούς Επιτροπής Περιπολιών (Ιαν.-Ιούνιος 1964) στη Κύπρο, κατά την επίσκεψη του πρώτου στη Κύπρο, τον Φεβρουάριο του 1964 [4]

 Γ… το Κοινοβούλιό σου και το σύνταγμά του…… Αμερικανός πρόεδρος Λύντον Τζόνσον προς τον πρέσβυ της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον Μάτσα, μετά από την άρνηση του Έλληνα πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου την προηγ. ημέρα να δεχτεί διχοτόμηση της Κύπρου, κατά την εκεί επίσκεψή του. [5]

Γουίλλιαμ Κόλμπυ, αρχηγός της CIA:  Πρέπει να δώσουμε κάτι στον Ετσεβίτ

Χένρυ Κίσσιγκερ: Γιατί;

Γουίλλιαμ Κόλμπυ: Τον βάλαμε σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Πρέπει να του δώσουμε κάτι ώστε να ικανοποιήσει τους στρατηγούς του. Συνάντησης της Ομάδας Ειδικών Δράσεων της Ουάσιγκτον, προήδρευε ο Κίσσιγκερ. Η συνάντηση διήρκεσε από τις 4.33 έως τις 6.23 μμ ώρα Κύπρου, στις 21/7/1974. [6]

Χωρίς να δημοσιοποιεί τη θέση της, η Βρετανία δεν θα είχε αντίρρηση αν οι Τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις καταλάμβαναν το 1/3 της νήσου πριν συμφωνήσουν σε εκεχειρία (παρακαλώ προστατεύσατε). [ Οι Τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις] πρέπει να φτάσουν σε τέτοια κατάσταση μέχρι την 21η Ιουλίου, ώστε να μην τεθούν σε περαιτέρω κίνδυνο οι ελπίδες για ειρήνη.  Τηλεγράφημα O.LH13267 JG2  TOR 0749 22.7.74 από την Αυστραλιανή Υπάτη Αρμοστεία στο Λονδίνο προς την Καμπέρρα, με κοινοποίηση προς τις πρεσβείες σε Αθήνα και Άγκυρα. Το τηλεγράφημα, όπως αναφέρει βασίζεται σε ενημέρωση υψηλόβαθμου αξιωματούχου του Υπουργείου Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας  [7]

Άγγλος ΥΠΕΞ [Κάλλαχαν]:  Χένρυ, αν θα μπορούσα να συνοψίσω, νομίζω ότι έχουμε το εξής: ότι οι Τούρκοι έχουν μια καλή θέση. Από τη δική μου σκοπιά αυτό μπορεί τώρα να λυθεί μόνο με την δημιουργία μιας ζώνης. Μιας ζώνης στην οποία θα έχουν αυτοδιοίκηση στα πλαίσια μιας ομόσπονδης δημοκρατίας. Αυτό θα μπορούσε να προκύψει από διαπραγματεύσεις αλλά με τη σημερινή κατάσταση κανείς δεν θα μπορούσε να πετύχει κάτι τέτοιο. Οπότε έχεις μια λύση δια των όπλων για την ώρα, μέσω της οποίας θα αστυνομεύουν τα δικά τους σύνορα. Θα έχουμε μεγάλες ανταλλαγές πληθυσμών με τους Έλληνες να φεύγουν [από την «Τουρκική ζώνη»] και θα πρέπει στη συνέχεια να αφήσουμε τη διπλωματία να δουλέψει μόλις δούμε για άλλη μια φορά την ευκαιρεία, ώστε να δούμε αν μπορούμε να έχουμε μια ειρηνική λύση στο νησί. Τώρα, όσον αφορά την Ελλάδα και την Τουρκία, η Ελλάδα είναι αυτή που θα χρειαστεί μασάζ γιατί οι Τούρκοι παραείναι επιθετικοί, πράγματι με δράσεις που μοιάζουν με Χιτλερικές ώστε να με ξενίζουν [έντονα από τον γράφοντα].  Εντάξει;

‘Δρ. Κίσσιγκερ: Συμφωνώ πλήρως μαζί σου, Τζιμ. Και η τραγωδία είναι ότι αυτό θα μπορούσε να είχε λυθεί με αυτό τον τρόπο με διπλωματικά μέσα….

Συνομιλία στις 1.45 μμ, ώρα Λονδίνου, 14η Αυγούστου 1974, ενώ η Τουρκία είχε εξαπολύσει τον Αττίλα ΙΙ με τις γνωστές σε όλους τραγικές συνέπειες σε χαμό ανθρώπινων ζωών, αγνοουμένους, εκτελέσεις αιχμαλώτων, βιασμούς, προσφυγοποίηση 200.000 Ελληνοκυπρίων, και 90 δις. $ κόστος σε καταστροφή περιουσιών και απώλεια του δικαιώματος απόλαυσής των από τότε μέχρι σήμερα [8]

 Οι ΗΠΑ διέπραξαν μερικά ντροπιαστικά πράγματα στην Ανατολική Μεσόγειο κατά τις δεκαετίες 1960-70 και 1970-80, και δεν θα πω τίποτε περισσότερο. 

Αμερικανός Υφυπουργός Εξωτερικών Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, φθινόπωρο 1995 σε δήλωσή του στην Ελλαδική ΕΡΤ. Ο Κος Χόλμπρουκ χρησιμοποίησε τον ίδιο χαρακτηρισμό και σε καταθέσεις του στο Κογκρέσο για το θέμα της Κύπρου.

Τους δώσαμε [τους Τούρκους] 90 δις. $ σε βοήθεια και τη Κύπρο υπό τη μορφή του Σχεδίου Ανάν. Ντάνιελ Φρήντ (2003), τότε Ειδικός Βοηθός του Προέδρου των ΗΠΑ, Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, κατά την off-the-record ενημέρωση αντιπροσωπείας Ελληνοαμερικανών για το Σχέδιο Ανάν.

Από τα πιο πάνω φαίνεται δυστυχώς ότι παρά τις τεράστιες θυσίες του Ελληνικού λαού στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αντί της όποιας ανταμοιβής η Ελλάδα κληρονόμησε έναν εμφύλιο (για τον οποίο οι Αγγλικές ευθύνες προφανέστατες, αλλά δυστυχώς και αυτές πολλών Ελλήνων ηγετών) και είδε τον επιτήδειο ουδέτερο, την Τουρκία, που είχε στη πλάτη του γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις από τη περίοδο 1914-1937 αλλά και τη δυσβάσταχτη φορολογία ευημερίας (αποκλειστικά των μη μουσουλμανικών πληθυσμών) τα έτη 1942-3, να ανάγεται σε ανάχωμα κατά του κομμουνισμού και συνεπώς σημαντικότερος εταίρος για τη Δύση από την Ελλάδα, λόγω των συνόρων του προς την Σοβ. Ένωση. Όλες οι παραπάνω παραθέσεις δείχνουν δια μέσου δεκαετιών ποιές ήταν οι πραγματικές θέσεις του Αγγλοαμερικανικού παράγοντα και με ποιο απατηλό τρόπο διοχέτευαν κάθε είδους παραπλανητικές δηλώσεις, πιστεύοντας ότι θα μας καθησύχαζαν, ώστε κάποια στιγμή να ξεχάσουμε τι κακό μας έκανε η Τουρκία με την άδεια (και πολλές φορές την ενθάρρυνσή τους), και (ζητούμενο) να υποταχθούμε στη μοίρα μας, που κατά τη γνώμη τους ήταν η Τουρκία.

Παρακάτω παραθέτω επιγραμματικά όλα τα σημαντικά θέματα και ζητήματα τα οποία η πλευρά της Κυπριακής Δημοκρατίας απεμπόλησε ώστε να φανεί ότι είναι η πλευρά που ήθελε λύση, ή η πλευρά που έκανε χειρονομίες καλής θελήσεως. Πάντα, για να θυμηθούμε τον μ. Μιχάλη Δούντα, μετά από τέτοιες κινήσεις εισπράτταμε χειρονομίες άλλου είδους από τη Τουρκία.

1. Το Κυπριακό είναι ζήτημα πρωτίστως παράνομης εισβολής και παράνομης κατοχής, και του εκπηγάζοντος από τη τελευταία παράνομου εποικισμού. Όλα αυτά είναι εγκλήματα πολέμου, και δεν νομιμοποιούνται. Υπάρχει μάλιστα το παράδειγμα του Αν. Τιμόρ (600.000 κάτοικοι το 1975), όπου μετά από 27 χρόνια παράνομης εισβολής και κατοχής (1975-2002) από την μουσουλμανική Ινδονησία των 150 εκ. με αποφάσεις του ΟΗΕ κατόπιν διαρκών πιέσεων, έγινε δημοψήφισμα στο οποίο οι νόμιμοι κάτοικοι αποφάσισαν την ανεξαρτησία τους, οπότε αποσύρθηκε όλος ο στρατός κατοχής και οι παράνομοι έποικοι (ίσως κάποιοι να συγκρινήθκαν τελικά γιατί ο Ινδονησιακός στρατός κατοχής έσφαξε το 16 % του πληθυσμού, περίπου 100.000 ανθρώπους!)**

** Ως Πορτογάλος, ο τωρινός ΓΓ του ΟΗΕ είναι πολύ καλά ενημερωμένος για το τι συνέβη στο Αν. Τιμόρ, μια πρώην αποικία της Πορτογαλίας. Η εισβολή στη χώρα έγινε λίγο μετά από όταν η Πορτογαλία έδωσε ανεξαρτησία στο Αν. Τιμόρ!

2. Είναι επίσης και ζήτημα καταστροφής πολιτιστικής κληρονομιάς 10.000 ετών (ιδιαίτερα αυτής που δεν μπορεί να πουληθεί/εκποιηθεί στις μαύρες αγορές του εξωτερικού). Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία μια και η Τουρκία επιθυμεί να πρωτοστατεί σε κινήσεις για να επανέλθουν όλοι οι κλεμμένοι πολιτιστικοί θησαυροί της Μ. Ασίας στη Τουρκία!
3. Το κόστος αυτής της παράνομης εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής κατά μετριοπαθείς υπολογισμούς φτάνει τα 90 δις. $! Είναι τουλάχιστον αυτοκτονικό να μην προτάσσεται ένα τέτοιο πράγμα (ιδιαίτερα σε αγγλοσαξωνικό ακροατήριο που θεοποιεί την ακίνητη περιουσία) και να τείνουν διάφοροι ευήκοον ους στις απαιτήσεις της Τουρκίας για 16 δις $ ως το κόστος συντήρησης των Τ/Κ (οι τελευταίες παραπέμπουν στο ανέκδοτο με το παιδί που δολοφόνησε τους γονείς του και στη δίκη ζητούσε την επιείκεια του δικαστηρίου γιατί ήταν ορφανό!).
4. Κατά το πρότυπο του Αν. Τιμόρ, δεν μπορούν να παραμείνουν παράνομοι έποικοι στη Κύπρο. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι η μόνη διεθνώς αναγνωρισμένη κρατική οντότητα στη Κύπρο και της οποίας οι όποιες πράξεις παράγουν έννομο αποτέλεσμα. Το ψευδοκράτος είναι καταδικασμένο από το ΣΑ του ΟΗΕ λίγες μέρες μετά την ψευδοανακήρυξή του, οπότε δεν μπορούμε να δεχτούμε τη παραμικρή πράξη του αναφορικά με χορήγηση «ιθαγένειας» στους όποιους τρίτους. Απλά το ψευδοκράτος δεν έχει από πουθενά τέτοιο δικαίωμα. Από το 1978 ο πρώτος Αντιπρόεδρος της ΚΔ Δρ. Φαζίλ Κουτσιούκ ζητούσε από τη Τουρκία να αποσύρει όλους τους εποίκους. Φαίνεται πόσο τον άκουσαν!
5. Ενδεικτικό της παλιάς ρήσης του Ντεκτάς, «και να μην υπήρχαν οι Τ/Κ η Τουρκία έπρεπε να τους εφεύρει», το οποίο επανέλαβε πριν μερικά χρόνια στο βιβλίο του Τουρκία: Στρατηγικό βάθος ο πρώην ΥΠΕΞ της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, είναι το ότι η ίδια η Άγκυρα μεταχειρίζεται τους Τ/Κ ως υποχείριους και εργαλεία της, χωρίς ποτέ να τους εμπιστεύεται. Η παραμικρή διαδήλωση των Τ/Κ για απόσυρση των στρατευμάτων κατοχής («Αισιέ πήγαινε σπίτι σου» λογοπαίγνιο σε σχέση με το αρχική μήνυμα ότι επίκειται η εισβολή του Αττίλα) φέρνει απόκριση από τον Ερντογάν του στυλ «σας ταΐζουμε, σιωπάτε». Οφείλαμε να αναδείξουμε το γεγονός αυτό, ιδιαίτερα μετά από τη μαζική πολιτογράφηση τόσων παράνομων εποίκων ως «πολιτών» του ψευδοκράτους. Η Τ/Κ Κοινότητα αποτελείται από νόμιμους κατοίκους της ΚΔ όχι παράνομους εποίκους. Σημειωτέον ότι η κοινότητα αυτή από 120.000 το 1974, αριθμεί σήμερα περίπου 92.000 ανθρώπους, ενώ οι παράνομοι έποικοι είναι μεταξύ 200.000 και 300.000! Γιατί μείωση του πληθυσμού των Τ/Κ υπό συνθήκες «απελευθέρωσης»;
6. Η όλη διαγωγή της Τουρκίας αναφορικά με τους Τ/Κ παραπέμπει στην αντίστοιχη της Ναζιστικής Γερμανίας για τους Σουδήτες (Γερμανόφωνη μειονότητα) της Τσεχοσλοβακίας τη περίοδο 1937-38. Η Χιτλερική επιθετικότητα και οι απειλές επιβραβεύτηκαν με την εγκατάλειψη της Τσεχοσλοβακίας, της μόνης δημοκρατίας της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης κατά τη περίοδο του μεσοπολέμου, από τις δύο συμμαχικές δυνάμεις της την Γαλλία και τη Μ. Βρετανία, στην κατάπτυστη Συμφωνία του Μονάχου. Η όλη αντιμετώπιση του ζητήματος από τον Άγγλο πρωθυπουργό Τσάμπερλαιν δεν διαφέρει και τόσο πολύ από τη στάση της Μ. Βρετανίας κατά το 1974, όπως καταγράφεται στη συνομιλία Κάλλαχαν-Κίσσιγκερ ενώ ο Αττίλας 2 ήταν σε πλήρη εξέλιξη στη μαρτυρική Κύπρο. Πολύ δε περισσότερο που παρά τη ρητή συγγνώμη που ζήτησε από τον Τσεχοσλοβακικό λαό η πρωθυπουργός Μ. Θάτσερ το 1990 για τη Συμφωνία του Μονάχου (ένα πλήγμα στον πολιτισμότην χαρακτήρισε ο Άγγλος ποιητής ΤΣ Έλιοτ), η Μ. Βρεττανία συνέχισε και συνεχίζει να εργάζεται εναντίον των καλώς νοουμένων συμφερόντων της ΚΔ, όπως άλλωστε έκανε και στο Σχέδιο Ανάν. Δεν ακούσαμε τη παραμικρή συγγνώμη για ένα σχέδιο που έτυχε τόσο μεγάλης απόρριψης από τον λαό.
7. Με την ψευδαίσθηση της «λύσης Κυπριακής ιδιοκτησίας» λησμονήσαμε και λησμονούμε ότι η Τουρκία αποφασίζει στα Κατεχόμενα και όχι οι Τ/Κ. Είδαμε πού γράφει ο Ερντογάν, αλλά και προηγούμενες Τουρκικές κυβερνήσεις, τις όποιες διαμαρτυρίες των Τ/Κ. Υπάρχει πληθώρα δικαστικών αποφάσεων, του ΕΔΑΔ και άλλων δικαστηρίων, που αναγνωρίζουν την Τουρκία και όχι κάποια άλλη κρατική υπόσταση ως μόνη υπεύθυνη για κάθε τι στα Κατεχόμενα.
8. Έχουμε αφήσει να λιμνάζουν ένα σωρό αποφάσεις του ΟΗΕ ή συμφωνίες Ε/Κ-Τ/Κ, οι οποίες ήταν αντίθετες με τα Τουρκικά σχέδια: ας ξεκινήσουμε με τις 30.000 περίπου εγκλωβισμένους στη Καρπασία που η Συμφωνία της Βιέννης (1975) προέβλεπε τη παραμονή και προστασία τους στα σπίτια και τις ιδιοκτησίες τους. Μέσα σε μερικά χρόνια έμειναν λιγότεροι από 500, λόγω εκφοβισμών, δολοφονιών και κατασχέσεων των περιουσιών τους. Τι κάναμε για να απαιτήσουμε την αποκατάστασή τους; Σε κάθε τέτοιο ενδεχόμενο ο Δυτικός παράγων άρχιζε το παραμύθι ότι επίκειται κίνηση της Τουρκίας κλπ…. Το ίδιο και με την απόδοση των Βαρωσίων στους νόμιμους κατοίκους της πόλης, απόφαση του ΣΑ του ΟΗΕ από το 1977. Για να μην πω κάτι για την επί 20-ετία μη συμμόρφωση της Τουρκίας με τις όποιες αποφάσεις του ΕΔΑΔ για αποζημιώσεις προσφύγων που δεν έχουν δικαίωμα απόλαυσης της περιουσίας των, με 42 χρόνια και βάλε κατοχής. Υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο με τέτοια παραβατικότητα; Επιτρέπουμε διαρκώς στη Τουρκία να παζαρεύει τις υποχρεώσεις της αντί να βρίσκουμε τρόπους να τιμωρούνται οι συνεχείς αθετήσεις των συμφωνηθέντων. Γιατί π.χ. δεν βάζουμε βέτο στη χορήγηση των όποιων Ευρωπαϊκών κονδυλίων στη Τουρκία, με τέτοιο ιστορικό πολιτικής διαγωγής, πάντα υπό παραβατικότητα;
9. Άφησα το θέμα των αγνοουμένων μας τελευταίο, όχι γιατί είναι το ελάχιστο, ακριβώς το αντίθετο, αλλά για να καταδειχθεί ότι η Τουρκία δεν ορρωδεί προ μηδενός και ουδενός για να πετύχει τους σκοπούς της. Πόσοι θυμούνται άραγε ότι με το που έγιναν γνωστές οι Τουρκικές θηριωδίες του Αττίλα 1 εναντίον αμάχων (εφημερίδες 7 και 8 Αυγούστου 1977) ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός απαίτησε από τη Τουρκία να σεβαστεί τη Σύμβαση της Γενεύης για τα ανθρώπινα δικαιώματα; Η τελευταία απάντησε αμέσως ότι ο Αττίλας ήταν εσωτερική της υπόθεση…. Γι’ αυτό και θέλει Κυπριακής ιδιοκτησίας λύση. Οφείλουμε να απαιτούμε πλήρη απολογισμό για το θέμα των αγνοουμένων, να το θέτουμε ως προϋπόθεση της δίκαιης λύσης, και να μην παραιτηθούμε της παραμικρής απαίτησης για τιμωρία των όποιων εγκληματιών πολέμου, εφ’ όσον διαπιστωθεί ότι τέτοια εγκλήματα έγιναν. Όποιοι και να τα έκαναν. Η ατιμωρησία είναι η καλύτερη επιβράβευση του εγκληματία. Άλλωστε, κατά το αγγλοσαξωνικό, η δικαιοσύνη που καθυστερεί ισοδυναμεί με την δικαιοσύνη που δεν απονέμεται. Η τελευταία σχετική προσφυγή της ΚΔ στο ΕΔΑΔ κατονόμαζε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Τι έγινε; Και εδώ δείχνουμε καλή θέληση; Μα το επόμενο που θα ζητήσουν είναι ή τη μαζική μας μετανάστευση εκτός Κύπρου ή τη μαζική αυτοκτονία μας.

Θα μπορούσα να συνεχίσω με πολλές παραλείψεις μας που ισοδυναμούν με ενδυνάμωση του κατακτητή και καταπατητή του τόπου μας. Αφήνω κατά μέρος το ότι δεν μελετήσαμε ποτέ σε βάθος τις πρόνοιες του μακροβιότερου ομοσπονδιακού συντάγματος στον κόσμο, δηλ. του αμερικάνικου. Θα ανακαλύπταμε ότι έχει πάρα πολλές πρόνοιες η οποίες αποκλείουν λύσεις τύπου Αναν. Όσοι επιμένουν στην όποια λύση, μετά από τόσα χρόνια όπου η πλειοψηφία των προέδρων ήταν παρόμοιας λογικής, μια και απεμπολούσαν τα περισσότερα από τα πιο πάνω, επιμένουν στη θέση τους γιατί αν την αλλάξουν θα ισοδυναμεί με παραδοχή φρικτότατου και πολύ επιζήμιου λάθους. Ποτέ δεν είναι αργά. Ο Ιωάννης Μεταξάς παραδέχτηκε πόσο έφταιξε για το 1915, που όλες οι Μεγάλες Δυνάμεις παρακαλούσαν την Ελλάδα, η οποία όφειλε να βγει στον πόλεμο υπέρ της Αντάντ, (αν μη τι άλλο γιατί τα καλώς νοούμενα συμφέροντά της ταυτιζόταν με αυτά της Αντάντ), στις 05/01/1941, λίγες ημέρες πριν πεθάνει, διερωτώμενος κιόλας αν θα τους συγχωρέσει ο Θεός (θεωρούσε και τον Ελευθέριο Βενιζέλο φταίχτη, πράγμα που αποδεικνύεται ιστορικό λάθος). Η Τουρκία είναι πια στη κορυφή της κάθε λίστας παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλους τους τομείς. Είναι δυνατόν αυτή η χώρα να ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα των Κυπρίων, Ε/Κ και Τ/Κ; Θυμίζω, Ντεκτάς πριν 60 χρόνια και Νταβούτογλου πιο πρόσφατα, δήλωσαν ότι και να μην υπήρχαν οι τελευταίοι η Τουρκία όφειλε να τους εφεύρει. Ποια λύση λοιπόν επιθυμούμε, που θα ικανοποιεί τη Τουρκία, αφού για τα συμφέροντά της θα έπρεπε ακόμη και να εφεύρει τους Τ/Κ

*Καθηγητής ΤΕΙ Ηπείρου, Άρτα

** Η παράθεση της διεύθυνσης είναι αποκλειστικά για σκοπούς ταυτοποίησης. Οι απόψεις που εκφράζονται αφορούν τον συγγραφέα και μόνον.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1. Telford Taylor, Munich: the price of peace. Doubleday & Co., 1979, New York, σελ. 752.
2. Jacob Abadi, Britain‘s withdrawal from the Middle East 1947-1971. The Economic and Strategic Imperatives, The Kingston Press, Princeton, New Jersey, 1982. Επόσης Φανούλα Αργυρού, Αντρέας Παπακωνσταντίνου Η Κύπρος στο Σφυρί, Λονδίνο, 1991. σελ. 4.
3. Αχμέτ Νταβούτογλου, Στρατηγικό βάθος: η διεθνής θέση της Τουρκίας μετάφραση Ν Ραπτόπουλος, επιμ. Ν. Σαρρής, Εκδόσεις Ποιότητα, Αθήνα, 2010.
4. 4. Martin Packard, Getting it wrong: excerpts from a Cyprus diary. Author House, London, 2008.
5. 5. Philip Deane, I should have died. Atheneum, 1977, σελ.113.
6. Office of the Historian, US Department of State. US Documents o Foreign policy, Vol. 30, Greece, Cyprus, Turkey, 1973-1976. http://history.state.gov/historicaldocuments/frus1969-76v30. σελ. 355-364.
7. Γιώργος Καζαμίας. Βρετανικές προσδοκίες (;) για τη Κύπρο, 20 Ιουλίου 1974. Περιοδικό Φιλελεύθερη Έμφαση, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2010, σελ. 116-126, Αθήνα.
8. PREM 16/20, National Archives of the UK.Όπως αναφέρεται στο William Mallinson, Britain in Cyprus, (I.B. Tauris, London, 2011), σελ. 67-70, καθώς και στο http://agora-dialogue.com/2017/01/02/the-fourth-geneva-convention-of-1949-and-its-relevance-to-the-conference-on-cyprus-in-geneva-on-12-january-2017/

Πηγή: Απόψεις