Συνάντησα προχθές στο δρόμο την ξαδέλφη μου την Τούλα, είχα καιρό να τη δω. Τρόμαξα να τη γνωρίσω, σκιά του εαυτού της. Περνάει πολύ δύσκολα πια. Όχι μόνο οικονομικά, αλλά και συναισθηματικά. Μου είπε με σκυμμένο κεφάλι και σβηστή φωνή τα τελευταία νέα της και απελπίστηκα και εγώ για αυτήν. Από το κακό στο χειρότερο. Η Τούλα ήταν από παλιά άμυαλη και επιπόλαιη, πάντα στον κόκκορα τα είχε φορτωμένα όλα, ποτέ δε νοιάστηκε για το αύριο, αλλά σίγουρα δεν της άξιζε τέτοια τύχη...
Αλλά, ας τα πάρουμε όλα από την αρχή. Η Τούλα από μικρή ήταν ατίθαση και επαναστάτρια. ‘Ολο για ελευθερία μίλαγε και ανεξαρτησία και κατηγορούσε συνέχεια τους δικούς της ότι ήταν πολύ συντηρητικοί και την περιόριζαν. Δεν άργησε να έρθει η μέρα που τους ανακοίνωσε με μία άγρια χαρά ότι είχε γνωρίσει τον έρωτα της ζωής της, τον Αντρέα, και ότι είχε αποφασίσει να περάσει το υπόλοιπο της ζωής της μαζί του. Ο Αντρέας ήταν ένας πολύ γοητευτικός και μορφωμένος κύριος, προοδευτικών πεποιθήσεων, από καλή οικογένεια και αρκετά μεγαλύτερός της. Της υποσχέθηκε τον ουρανό με τα άστρα και αυτή μικρή και μαγεμένη από τη γοητεία του, τον εμπιστεύτηκε. Τον ακολούθησε τυφλά. Για τη συνέχεια Capital
Η Τούλα Ποτέ δεν πεθαίνει .
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν τη σκιάζει φοβέρα Καμμιά.