Αγαπητοί τηλεθεατές του Μπαϊράκ. Ξέρω. Δεν συνηθίσατε να με βλέπετε και πολύ σε αυτό το κανάλι. Αλλά να που έλαχε και σε εμένα αυτό, έστω μια φορά τον χρόνο. Για να πούμε την αλήθεια, αυτό έγινε χάρις στον αγαπητό μου φίλο Κεμάλ Νταρμπάζ. Ο Ναρμπάζ είναι παλιό στέλεχος του Μπαϊράκ. Κάνει ένα πρόγραμμα ονόματι «Βιζιόν». Δεν είναι ζωντανό. Προβάλλεται σε μαγνητοσκόπηση. Παίρνει τις συνεντεύξεις το πρωί και προβάλλεται το βράδυ. Η πρόσκληση πάλι προήλθε από αυτόν. Πήγα. Ποιο ήταν το θέμα μας; Η ελευθερία του Τύπου. Για να μην φέρω σε δύσκολη θέση τον Νταρμπάζ, διάλεγα τις λέξεις που θα χρησιμοποιούσα. Δεν μίλησα καν για «κατοχή». Μίλησα για «υποτελή διοίκηση της Τουρκίας». Το πρόγραμμα ήταν συνολικής διάρκειας 35 λεπτών. Αποχωριστήκαμε κάνοντας χειραψία.
Το βράδυ παρακολούθησα την εκπομπή. Και πάγωσα. Τι πράγμα ήταν αυτό; Δεν είδα τον εαυτό μου εκεί, μόνο το ψαλίδι είδα. Από το ψαλίδισε-ψαλίδισε το κουτσούρεψαν. Δεν προσέβαλα κανέναν. Δεν ύβρισα. Δεν εξευτέλισα κανέναν. Απλώς εξέφρασα την άποψή μου. Αλλά τελικά δεν ανέχονται την έκφραση της άποψης του δημοσιογράφου ακόμα και σε μια εκπομπή κατά την οποία συζητούσαμε την ελευθερία του Τύπου. Ψαλίδισαν τουλάχιστον πέντε-έξι μέρη. Θέλετε παράδειγμα; Είπα το εξής: «Πριν μερικούς μήνες η αστυνομία ήρθε στην εφημερίδα και μου κίνησε αγωγή. Επειδή προσέβαλα τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, λέει. Στον ποινικό μας κώδικα υπάρχει ακόμα ένα τέτοιο άρθρο. ‘Εξύβριση αξιωματούχων ξένων κρατών’. Λόγω αυτού του άρθρου έγινε η αγωγή…»
Μετά από αυτό έδωσα και ένα άλλο παράδειγμα. Κάποτε μου είχαν κινήσει ξανά αγωγή λόγω αυτού του άρθρου και με κάλεσαν στο δικαστήριο. Γιατί; Επειδή προσέβαλα τον Αμερικανό Πρόεδρο Τζορτζ Μπους αποκαλώντας τον «δολοφόνε Μπους». Οι λογοκριτές του Μπαϊράκ που παρακολούθησαν την εκπομπή μας ψαλίδισαν όλο το απόσπασμα της αναφοράς μου στον Ταγίπ Ερντογάν και άφησαν μόνο τον Μπους!
Πριν από τη συζήτηση περί ελευθερίας του Τύπου, πρέπει να συζητηθεί το πόσο ελεύθερος είναι ο άνθρωπος εδώ. Είναι ελεύθεροι οι άνθρωποί μας; Αν είναι ελεύθεροι, πόσο ελεύθεροι είναι; «Εμείς εδώ είμαστε μια υποτελής διοίκηση μιας άλλης χώρας», είπα, «πόσο ελεύθεροι μπορεί να είμαστε σε μια τέτοια περίπτωση;» Το ψαλίδισαν και αυτό.
Μήπως είναι δυνατόν να μιλήσει κανείς για την ελευθερία του Τύπου και να μην αναφερθεί στη μηδενική ελευθερία του Τύπου στην Τουρκία; Η Τουρκία βρίσκεται στην 163η θέση ανάμεσα σε 180 χώρες. «Θα είναι αναπόφευκτο να επηρεαστούμε και εμείς από αυτό», είπα. Και αυτό το ψαλίδισαν. Άλλωστε ψαλίδισαν όλα τα σημεία όπου υπήρχαν οι λέξεις Ταγίπ Ερντογάν και Τουρκία. Αναφέρθηκα στους συνάδελφους δημοσιογράφους που βρίσκονται στη φυλακή στην Τουρκία. Η εισαγγελία ακόμα δεν τους απήγγειλε καν κατηγορίες. Αλλά όλοι βρίσκονται στη φυλακή για μήνες. Απαρίθμησα και τα ονόματά τους: Αχμέτ Σικ, Καντρί Γκιουρσέλ, Μουσά Καρτ, Αχμέτ Αλτάν, Μεχμέτ Αλτάν, Σαχίν Αλπάι. Και άλλοι πολλοί. Ψαλίδισαν και αυτό το κομμάτι ολόκληρο. Στη συνέντευξη δεν ακούστηκε ούτε ένα όνομα υπό κράτηση δημοσιογράφου. Ιδού η ελευθερία του Τύπου. Πολύ σεβαστοί τηλεθεατές του Μπαϊράκ. Όσο είναι ελεύθερη αυτή η τηλεόραση, τόσο ελεύθεροι είστε και εσείς. Στη διεύθυνση αυτού του οργανισμού ακόμα βρίσκεται ο στρατός. Αλλά δεν χρειάζεται να τον ρωτάνε εκείνοι που εδώ σε εμάς είναι βασιλικότεροι του βασιλέως. Αυτός ο φόβος φωλιάζει μέσα τους. Συνήθισαν να σκέφτονται με το μυαλό του στρατού. Δεν πρόκειται να βγω ξανά σε αυτή την τηλεόραση, αν δεν είναι ζωντανή η εκπομπή.
Μια φορά συμμετείχα και σε μια συνέντευξη στο ΡΙΚ στον νότο που δεν ήταν ζωντανή και θα μεταδιδόταν μαγνητοσκοπημένη. Τότε ήταν Πρόεδρος ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Μάλιστα, αυτός που μου έπαιρνε τη συνέντευξη ήταν ο συμπέθερος του Παπαδόπουλου. Όταν έγινε αναφορά στο Σχέδιο Ακρίτας κατά τη διάρκεια εκείνης της συνέντευξης, είπα ότι «αυτό ήταν σχέδιο ομαδικού αφανισμού των Τουρκοκυπρίων». Και πρόσθεσα: «Δυστυχώς, ένας από τους αρχιτέκτονες αυτού του σχεδίου είναι αυτή τη στιγμή Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας». Φυσικά δεν τους άρεσε καθόλου αυτό. Αλλά δεν ψαλίδισαν αυτή την εκπομπή που ήταν μαγνητοσκοπημένη. Δεν έκοψαν τις αναφορές μου για το Σχέδιο Ακρίτας και τον Παπαδόπουλο. Είχαν την ευκαιρία να το κάνουν. Αν ήθελαν, θα μπορούσαν να τις ψαλιδίσουν. Φαίνεται ότι δεν ήταν τόσο πολυμήχανοι όσοι οι δικοί μας στον Μπαϊράκ. Αρκέστηκαν με το να μην με ξανακαλέσουν σε ένα τέτοιο πρόγραμμα.
Έτσι είναι σεβαστοί τηλεθεατές του Μπαϊράκ. Δεν τον ονόμασαν άδικα Μπαϊράκ. Βελούδινη είναι η φωνή του. Από την Άγκυρα έρχεται. Δεν υπάρχει ζωή για εμάς εδώ. Άκου τη φωνή των κλεφτών!
Πηγή: Εφημερίδα Πολίτης της Κύπρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.