Από τη δεκαετία του 1960, όταν κτύπησε για πρώτη φορά την πόρτα της συνασπισμένης Ευρώπης, η διαδρομή του πονηρού Ανατολίτη μπορεί να τον χαρακτηρίσει με δυο λέξεις: «λάθρα βιώσας». Μετά την εισβολή στην Κύπρο, προκειμένου να μην έχει ουσιαστικές αντιρρήσεις από την ευκολόπιστη Δύση, η Τουρκία πρόσφερε, ως πληθωρική χανούμισσα, τα προσόντα της: αφενός μεγάλη καταναλωτική αγορά με ταχείς αυξητικούς ρυθμούς, ως δέλεαρ για την επεκτατική ευρωπαϊκή βιομηχανία, αφετέρου «βεντούζα» στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, κρατώντας και τα κλειδιά των Στενών.
Συγχρόνως εμφανιζόταν ως πιστό Δυτικό λυκόσκυλο να προστατεύει το Ισραήλ από την αραβική απειλή.
Το 2003 ανέλαβε την εξουσία ο ιμάμης Ταγίπ Ερντογάν, έχοντας ανατρέψει το διεφθαρμένο παραδοσιακό πολιτικό σκηνικό, το οποίο όμως, αποχωρώντας, του άφησε ως σημαντικό «περιουσιακό στοιχείο» την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία είχε κρίνει, το 1999, την Τουρκία «επιλέξιμη για να γίνει πλήρες μέλος της». Παρά τις προσπάθειες κάποιων ηγετικών προσωπικοτήτων της Ευρώπης –με εξέχοντες τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν και τον τέως καγκελάριο της Δυτικής Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ– να πείσουν για την ακαταλληλότητα της Τουρκίας ως «μη διαθέτουσα την αυτονόητη ευρωπαϊκή ταυτότητα», η άμυαλη Ευρώπη εξελίχθηκε σε ένα πρωτόγνωρο είδος εντολοδόχου του Ερντογάν, του οποίου ουσιαστικά έκανε όλα τα χατίρια και ο οποίος επιπλέον είχε τη σταθερή υποστήριξη των ΗΠΑ.
Παρά το γεγονός ότι σε ανύποπτο χρόνο ο Ερντογάν είχε αποκαλύψει ότι είχε κατά νου κρυφά σχέδια ισλαμικής κοπής, παρομοιάζοντας την πορεία προς τη δημοκρατία με ένα τραμ από το οποίο μπορείς να κατέβεις όταν έχεις φθάσει εκεί που ήθελες, η ευρωπαϊκή απερισκεψία υπέκυπτε στα κοινά συμφέροντα ιδιοτελών Ευρωπαίων και Αμερικανών που εξυπηρετούσαν τα σχέδιά του.
Τα πρώτα εντυπωσιακά βήματα της Αραβικής Άνοιξης ξεγέλασαν τον Ερντογάν, ο οποίος, μετά την πρόσκαιρη επιτυχία του φανατικού ισλαμιστή Μόρσι στην Αίγυπτο, άνοιξε τα χαρτιά του αποκαλύπτοντας τον τουρκικό πόθο ηγεμόνευσης, με την ισλαμική τουρκική ταυτότητα, εκ νέου της ευρύτερης Εγγύς Ανατολής, με τον ίδιο να προβάλλει πλέον σχεδόν πειστικά την αξίωσή του να θεωρείται ένας σύγχρονος «σουλτάνος» μιας χώρας που είχε εξελιχθεί δυναμικά σε...
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.