Βιβλιοκριτική του Αλέκου Ράπτη, στο βιβλίο του Αντώνη Ναξάκη Αρχιπλοίαρχου ε.α, με τον τίτλο «ΟΤΣΑΛΑΝ η παράδοση ενός συμμάχου».

Ο Αντώνης Ναξάκης Αρχιπλοίαρχος ε.α

Πριν από 18 χρόνια στις 15 Φεβρουαρίου  1999, ο Κούρδος ηγέτης Αμπτουλάχ Οτσαλάν, έπεφτε αιχμάλωτος στα χέρια των Τούρκων στο Ναϊρόμπι της Κένυας, με εμπλοκή της τότε ελληνικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, με Πρωθυπουργό τον Κων/νο Σημίτη.

Σήμερα 18 χρόνια μετά ο Αρχιπλοίαρχος Ε.Α,  Αντώνης Ναξάκης  ο άνθρωπος που στάθηκε αληθινός σύντροφος και πιστός φίλος του Κούρδου ηγέτη Αμπτουλάχ Οτσαλάν, αποφάσισε να λύσει την σιωπή του, σκιαγραφώντας την θρυλική αυτή προσωπικότητα, που ηγήθηκε του μεγαλύτερου εθνικού και απελευθερωτικού κινήματος των Κούρδων. 

Ο Αντώνης Ναξάκης στο βιβλίο του που φέρει τον τίτλο «ΟΤΣΑΛΑΝ η παράδοση ενός συμμάχου», με απλή και τίμια  γλώσσα αφηγείται την γνωριμία του με τον Οτσαλάν, τον άνθρωπο, τον αρχηγό, τον μαχητή, τον οραματιστή, τον αγωνιστή που πάλευε με τους μαχητές και τις μαχήτριες του ΡΚΚ, σ΄όλα τα μέτωπα για ένα ελεύθερο και ανεξάρτητο Κουρδιστάν.

Η υπόθεση Οτσαλάν

Με τον Αντώνη Ναξάκη είχα την τιμή να συναντηθώ μαζί του τουλάχιστον δύο φορές το 1999 στην Αθήνα,  όταν μαζί με τον Δ.Θ και τον Ν.Τ είχαμε ιδρύσει στις 3 Δεκεμβρίου 1996 στα Γιάννενα, «την Επιτροπή Αλληλεγγύης για το Κουρδιστάν – παράρτημα Ηπείρου», σε συνεργασία με Κουρδικά στελέχη από την Αθήνα που ήταν ενταγμένα στο πολιτικό σκέλος του ΡΚΚ, στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο του Κουρδιστάν (ERNK).

Μετά την σύλληψη του Κούρδου ηγέτη από την Τουρκική ΜΙΤ, επέστρεψαν στην Αθήνα από το Ναϊρόμπι της Κένυας, στις 26 Φεβρουαρίου 1999 ημέρα Παρασκευή και οι τελευταίοι άνθρωποι που είχαν σταθεί στο πλευρό του, που ήταν  ο τότε πρέσβης στο Ναϊρόμπι της Κένυα  Γιώργος Κωστούλας, ο ταγματάρχης (ΤΘ) στέλεχος της ελληνικής ΕΥΠ, Σάββας Καλεντερίδης, (ως υπίλαρχος είχε υπηρετήσει στα Γιάννενα, στο Πέραμα) καθώς και οι 3 γυναίκες συνεργάτες του Οτσαλάν, στελέχη του ΡΚΚ, η Μουρτζάν Ντεριά, η Μέλσα Ντενίζ και η Σεμσί Κιλίτς Ντυλάν.

Την ίδια ημέρα 26 Φεβρουαρίου 1999, μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με τα κεντρικά γραφεία της Κουρδικής Αντιπροσωπείας στην Αθήνα, σε μένα και στον Ν.Τ, μας δόθηκε η εντολή να πάμε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού στις 11 το βράδυ, για να λειτουργήσουμε υποστηρικτικά στα 3 Κουρδικά στελέχη, (τις 3 γυναίκες) που ερχόταν με αεροσκάφος από την Κένυα.

Ωστόσο το αεροσκάφος προερχόμενο από την Κένυα, συνοδεία μαχητικών F16, προσγειώθηκε στις 11.15 στην στρατιωτική βάση της Ελευσίνας, για λόγους ασφαλείας.

Η επόμενη μέρα 27 Φεβρουαρίου 1999 ημέρα Σάββατο, βρίσκει την Ελλάδα να παρακολουθεί σαστισμένη τις εξελίξεις στην υπόθεση Οτσαλάν, μαθαίνοντας τι είχε συμβεί την προηγούμενη μέρα στην ελληνική πρεσβεία στην Κένυα.

Με τα γεγονότα και τις εξελίξεις να τρέχουν,  μαζί με τον Ν.Τ και άλλα στελέχη της Κουρδικής Αντιπροσωπείας στην Αθήνα, μεταβήκαμε στο ξενοδοχείο «Holiday Inn», όπου μετά από αναβολή σε αναβολή δόθηκε η άδεια από τις ελληνικές αρχές ασφαλείας στις 4 το απόγευμα, να δοθεί η προγραμματισμένη συνέντευξη τύπου της προσωπικής υπασπιστού του Οτσαλάν της Σεμσί Κιλίτς Ντυλάν.

Μπροστά σε δεκάδες ΜΜΕ από την Ελλάδα αλλά και από όλο τον κόσμο, που είχαν καταφθάσει στο ξενοδοχείο, η υπασπιστής του Οτσαλάν, Σεμσί Κιλίτς Ντυλάν, κατέθεσε 8σέλιδο υπόμνημα στους δημοσιογράφους, ενώ στην συνενετευξη καταπέλτης που έδωσε, μίλησε για την Οδύσσεια της ντροπής και το χρονικό της απαγωγής και της αιχμαλωσίας του Κούρδου ηγέτη, επισημαίνοντας τις τεράστιες ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης.

Το βιβλίο του Αντώνη Ναξάκη

Ο Αντώνης Ναξάκης στο βιβλίο του αναφέρεται αρχικά  στην γνωριμία του κατά το έτος 1988 με το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, που υπήρξε ιδρυτικό μέλος του κόμματος και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και οποίος ουσιαστικά θεωρείται ο άνθρωπος, που άνοιξε τους δίαυλους επικοινωνίας  με τον Κούρδο ηγέτη Αμπτουλάχ Οτσαλάν

Στην συνέχεια ο συγγραφέας περιγράφει την πρώτη οργανωμένη αποστολή επικοινωνίας με το ΡΚΚ, που επιχειρήθηκε από ελληνικής πλευράς στην κοιλάδα Μπεκάα του Λιβάνου, όπου ήταν η έδρα της στρατιωτικής Ακαδημίας «Μαχσού Κορκμάζ», των ανταρτών του ΡΚΚ, αλλά και το κέντρο διοίκησης, της ηγεσίας του ΡΚΚ.

Ο συγγραφέας συμμετείχε σε τέσσερις τουλάχιστον ακόμη  ελληνικές αποστολές, στις οποίες εντάχθηκαν βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της Νέας Δημοκρατίας.

Οι άτυπες αυτές αποστολές που δεν είχαν καν διαπίστευση σε διπλωματικό επίπεδο, διέσχισαν μέσα από χίλιες μύριες δυσκολίες άγνωστες περιοχές στην εμπόλεμη  κατάσταση του Λιβάνου, με τελικό σκοπό να συναντήσουν  και γνωρίσουν  από κοντά, τον Κούρδο ηγέτη στην κοιλάδα Μπεκάα του Λιβάνου στην έδρα  διοίκησης των Κούρδων ανταρτών του ΡΚΚ.

Διαβάζοντας κανείς επιμελώς το βιβλίο του Ναξάκη, διαπιστώνει ότι η ελληνική πλευρά κατά το χρονικό διάστημα 1988, μέχρι και το 1991, προσπαθεί «άτυπα» να ενισχύει παντί τρόπο τις προσδοκίες του Κουρδικού λαού, χτίζοντας με το ΡΚΚ γέφυρες επικοινωνίας, που αποτελούσε μια εν δυνάμει στρατιωτική  απειλή, απέναντι στον τουρκικό στρατό, στο μαλακό υπογάστριο της νοτιοανατολικής Τουρκίας (Κουρδιστάν).

Αξιοσημείωτη επίσης είναι και  η αναφορά του συγγραφέα στην αρχική  πρόταση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, «που πρότεινε ο ηγέτης των Κούρδων, Αμπτουλάχ Οτσαλάν, να προσκληθεί για μια επίσκεψη στην Ελλάδα, όχι από ένα πρόσωπο, αλλά από την πλειοψηφία των βουλευτών του Κοινοβουλίου».

Η πρόταση αυτή τελικά θα υλοποιηθεί τον Απρίλιο του 1997, καθώς εκατόν εβδομήντα επτά (177) βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου,  θα υπογράψουν την πρόσκληση προς τον Κούρδο ηγέτη στην Αθήνα.

Η Οδύσσεια της ντροπής για τον Κούρδο ηγέτη

Τον Σεπτέμβριο του 1998, οι διεθνείς εξελίξεις μεταβάλουν άρδην τις πολιτικές εξελίξεις στο Κουρδικό ζήτημα.

Στα κεφάλαια που ακολουθούν μέσα από το βιβλίο του, ο Αντώνης Ναξάκης καταγράφει χωρίς περιστροφές την απρόσμενη μυστική άφιξη του Κούρδου ηγέτη Αμπτουλάχ Οτσαλάν,  στην Αθήνα, αλλά και την αρνητική θέση (με υποδείξεις άνωθεν και έξωθεν), του αρχηγού της ελληνικής ΕΥΠ, Χαράλαμπου Σταυρακάκη, που επιθυμεί την εκτόπιση του Κούρδου ηγέτη στην Σουηδία.

Το οδοιπορικό της ντροπής και της αποπομπής του Κούρδου ηγέτη από τις επίσημες ελληνικές αρχές, καταγράφεται από τον συγγραφέα που τον ακολουθεί βήμα – βήμα σ΄αυτό το ταξίδι χωρίς γυρισμό, από  την Αθήνα, στην Μόσχα, στη Ρώμη, στο Τατζικιστάν και στην Αγία Πετρούπολη.  

Στις 29 Ιανουαρίου 1997 και ενώ έχουν μεσολαβήσει οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού της Ελλάδας Κων/νου Σημίτη, ότι «η Ελλάδα είναι υπέρ της παροχής πολιτικού ασύλου στον κύριο Οτσαλάν…όσον αφορά το ΡΚΚ, είναι μια οργάνωση η οποία μάχεται και προωθεί τα δικαιώματα της Κουρδικής μειονότητας», το αεροσκάφος με τον Κούρδο ηγέτη, προερχόμενο από την Ρωσία, προσγειώνεται στο αεροδρόμιο του Ελληνικού.

Στη συνέχεια ο Ναξάκης, περιγράφει την περιπετειώδη παραμονή του Κούρδου ηγέτη στην Αθήνα και σε άλλους ενδιάμεσους σταθμούς, για να εκτοπισθεί τελικά και να εκδιωχθεί,  υποδειγματικά από τις ελληνικές αρχές, στο Ναϊρόμπι της Κένυα.

Ο χειρισμός της υπόθεσης Οτσαλάν, αποδείχθηκε εσφαλμένος καθώς οι ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης,  του Υπουργού των Εξωτερικών Θεόδωρου Πάγκαλου και του αρχηγού της ελληνικής ΕΥΠ Χαράλαμπου Σταυρακάκη, χαρακτηρίσθηκαν σπασμωδικές και άτολμες, με απίστευτο πανικό, συνοδευόμενο με τεράστια προχειρότητα.

Ο ταγματάρχης Σάββας Καλεντερίδης

Ο συγγραφέας μας μεταφέρει στην τελευταία πράξη του δράματος, που θα παιχθεί στο Ναϊρόμπι της Κένυας, στην  ελληνική πρεσβεία, καταγράφοντας καρέ το χρονικό της ατίμωσης, στα τελευταία 24ωρα του Κούρδου ηγέτη, μέσα από τους τηλεφωνικούς διαλόγους, που διημείφθησαν ανάμεσα στην ελληνική πρεσβεία στην Κένυα και στο κέντρο επιχειρήσεων της ελληνικής ΕΥΠ στην Αθήνα.

«Πέταξέ τον έξω, (τον Οτσαλάν), ρε Σάββα, να τελειώνουμε, σε παρακαλώ παιδί μου» ωρύετο από τον Αθήνα μέσα από το τηλέφωνο ο Διοικητής της ΕΥΠ, Χαράλαμπος Σταυρακάκης, απευθυνόμενος στον άξιο αυτό έλληνα αξιωματικό Σάββα Καλεντερίδη.

«Σάββα, άκουσε με… είναι εδώ (στην Αθήνα) τρεις υπουργοί και ο αρχηγός της ΕΥΠ, κρέμονται τρεις υπουργοί από σένα, το καταλαβαίνεις; να πας αμέσως να πετάξεις τα μουνοπ…να, έξω με την βία… αν δε το κάνεις όταν γυρίσεις θα σε ξηλώσουν, επαναλαμβάνω είναι εδώ τρεις υπουργοί…».

Και γράφει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας για τον Καλεντερίδη: «Αλλά ο ταγματάρχης Καλεντερίδης αρνείται να εκτελέσει τη διαταγή αυτή, διασώζοντας την τιμή του».

Ο Κούρδος ηγέτης, θα παραμείνει στην ελληνική πρεσβεία για 14 ημέρες πριν ξεκινήσει η μεταφορά του, η επιχείρηση φιάσκο προς στο αεροδρόμιο του Ναϊρόμπι, υπό  την προστασία των αρχών ασφαλείας της Κένυα, που τον απήγαγαν κυριολεκτικά, παρακάμπτοντας τον ταγματάρχη Καλεντερίδη, τον πρέσβη Κωστούλα και την υπασπιστή Σεμσί Κιλίτς Ντυλάν, για να τον παραδώσουν «ως θείο δώρο», στους άνδρες των τουρκικών ειδικών δυνάμεων που τον περίμεναν μέσα στο αεροσκάφος.

18 χρόνια μετά

Αυτή η ντροπή είναι η μαύρη σελίδα που γράφτηκε πριν από 18 χρόνια, από τους πρώην «ταγούς» αυτού του τόπου, πολλοί εκ των οποίων θα πρωταγωνιστήσουν ξανά και ξανά, σε μια σειρά ακόμα δράματα που θα ακολουθήσουν στην Ελλάδα.

Σήμερα ο Κούρδος ηγέτης Αμπτουλάχ Οτσαλάν παραμένει έγκλειστος στις τουρκικές φυλακές στο Ιμραλί.

Παρόλα ταύτα όμως, κατόρθωσε να διατηρήσει την συνοχή των ανταρτών του ΡΚΚ που συνεχίζουν τον διμέτωπο τους αγώνα στην Τουρκία και στην Συρία για την εθνική τους υπόσταση και στην δημιουργία του κράτους του Κουρδιστάν.

Το όνομα του Κούρδου ηγέτη θα συνεχίζει να υπάρχει για πάντα στην καρδιά μας και θα φωλιάζει παντοτινά στις καρδιές των Κούρδων μαχητών, μέσα στην σκόνη της Συριακής ερήμου.

Αλέκος Ράπτης

alekosrr@yahoo.gr