Σαν σήμερα οι Τούρκοι απαγχόνισαν τον ηρωικό Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε'
Επειδή είναι αυτοί που έχουν ανακαλύψει την προπαγάνδα, ξέρουν να κρύβουν τη μισή αλήθεια, δημιουργώντας τερατώδη ψέμματα.
Στηριζόμενοι στον "αφορισμό" που αναγκάστηκε να κάνει ο Γρηγόριος ο Ε', μετά την κλήση του από τον σουλτάνο και τα παράπονα που δέχτηκε για την επανάσταση των Ελλήνων, τις 25 Μαρτίου 1821, αποκρύπτουν ότι λίγες μέρες μετά, στις 10 Απριλίου του ιδίου έτους, ο ίδιος ο σουλτάνος διέταξε το απαγχονισμό του.
Πάνω σε αυτή τη δόλια παρουσίαση του θέματος, στηρίζουν το τερατώδες ψέμμα που λέει ότι η Εκκλησία και ο κλήρος δεν στήριξαν την επανάσταση και ότι η επανάσταση ήταν... ταξική.
Με τον ίδιο τρόπο κατηγορούν τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο για διάφορε δηλώσεις που αναγκάστηκε να κάνει, αφού είναι σε χειρότερη κατάσταση από τον Γρηγόριο τον Ε'.
Διαβάστε και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματ.
Στηριζόμενοι στον "αφορισμό" που αναγκάστηκε να κάνει ο Γρηγόριος ο Ε', μετά την κλήση του από τον σουλτάνο και τα παράπονα που δέχτηκε για την επανάσταση των Ελλήνων, τις 25 Μαρτίου 1821, αποκρύπτουν ότι λίγες μέρες μετά, στις 10 Απριλίου του ιδίου έτους, ο ίδιος ο σουλτάνος διέταξε το απαγχονισμό του.
Πάνω σε αυτή τη δόλια παρουσίαση του θέματος, στηρίζουν το τερατώδες ψέμμα που λέει ότι η Εκκλησία και ο κλήρος δεν στήριξαν την επανάσταση και ότι η επανάσταση ήταν... ταξική.
Με τον ίδιο τρόπο κατηγορούν τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο για διάφορε δηλώσεις που αναγκάστηκε να κάνει, αφού είναι σε χειρότερη κατάσταση από τον Γρηγόριο τον Ε'.
Διαβάστε και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματ.
Λυπάμαι, αλλά αυτή η ιστορία που μας παρουσιάζετε είναι φτιαγμένη από ξένες υπηρεσίες κύριε Σάββα. Είναι μια ιστορία απάτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πραγματικός επιχειρησιακός αρχηγός της Επανάστασης ήταν ο Υψηλάντης, και ο πραγματικοί πολιτικοί και διπλωματικοί αρχηγοί της ετοίμαζαν την επανάσταση για πολλά χρόνια. Η επανάσταση ξεκίνησε με τα πρώτα Ελληνικά στρατεύματα από την Ουκρανία, τα οποία κατέλαβαν τη Μολδαβία και Βλαχία. Πριν ακόμα από αυτούς, Έλληνες πράκτορες του Καποδίστρια οργάνωσαν την επανάσταση του Αλή Πασά, και ο αξιωματικός του Υψηλάντη και μέλος της Φιλικής Βελκουλέσκου είχε ελευθερώσει πολλά μέρη στη Βλαχία. Στον Ελλαδικό χώρο επίσης η επανάσταση ξεκίνησε σε πολλά μέρη ταυτόχρονα, κατόπιν άριστου σχεδίου. Όλοι οι Ορθόδοξοι των Βαλκανίων ήταν έτοιμοι και ικανότατοι να καταστρέψουν μια για πάντα την Οθωμανία, σύμφωνα με το σχέδιο των Ελλήνων αρχηγών τους.
Την επανάσταση καταδίκασε και κατέστρεψε αυτός που την χρηματοδότησε σε μεγάλο βαθμό, και που της έδωσε την ευλογία του, ο Τσάρος Αλέξανδρος. Του άλλαξε τη γνώμη σε προσωπική συνάντηση ο Μέττερνιχ διότι του παροσυσίασε στοιχεία συνεργασίας Ελλήνων και Ρώσων αξιωματικών που δεν του τα είχε αναφέρει κανείς, και θεώρησε ότι υπήρχε συνωμοσία να τον δολοφονήσουν, όπως τον πατέρα του... Αμέσως μετά την καταδίκη του Τσάρου, καταδίκασε την Επανάσταση και ο Πατριάρχης. Και οι δύο καταδίκες δημοσιεύθηκαν σε όλη την Ευρώπη και την Οθωμανική αυτοκρατορία ραγδαία, με αποτέλεσμα να κόψουν τα πόδια όλων των Οροδόξων, η άριστα ογνανωμένη επνάσταση να παγώσει, και ο κόσμος να μην την ακολουθήσει να να την προδίδει σ'υμφωνα με τις εντολές του Πατριάρχη και του Τσάρου. Ο Τσάρος και ο Πατριάρχης κατέστρεψαν την Επανάσταση. Αν δεν το είχαν κάνει σήμερα δεν θα υπήρχε Οθωμανική αυτοκρατορία. Ο Πατριάρχης δεν ήταν ο αρχηγός της επανάστασης αλλά γνώστης των σχεδίων της, και τον εκτέλεσαν επειδή δεν πρόδωσε τα στελέχη της που ήταν έτοιμα να κάψουν τον Τουρκικό στόλο στην Κωνσταντινούπολη. Εκτελέστηκε στα πλαίσια τρομακτικής Γενοκτονίας όλου του Χριστιανικού πληθυσμού της Πόλης, με όλους τους Ευρωπαίους να βαράνε παλαμάκια στον Σουλτάνο και να αγοράζουν τις περιουσίες των σφαγμένων και εξορισμένων Ελλήνων για το τίποτα. Πριν τον Υψηλάντη οι αρχηγοί της υποθέσεως της απελευθερώσεως ήταν άλλοι, πολλοί, και από γενιά σε γενιά συνέχιζαν τον μεγαλύτερο αγώνα που έχει κάνει ποτέ στην ιστορία οποιοσδήποτε λαός.
Η λίστα των πραγματικών αρχηγών πολλών τεράστιων επαναστάσεων, απίστευτα ισχυρών πολεμιστών και διπλωματών είναι τεράστια, και δεν σας την παρουσιάζουν. Οι Έλληνες πολεμούσαν την επέκταση του Ισλάμ συνεχώς. Η ιστορία των τετρακοσίων ετών σκλαβιάς είναι απάτη και λυπάμαι που σας έχουν κάψει τους εγκεφάλους με τα ψέματα. Μετά το 1453 έχουμε 400 χρόνια τρομακτικών πολέμων, οι οποίοι γονάτισαν κυριολεκτικά το Ισλάμ και έσωσαν την Ευρώπη και την ανθρωπότητα.
Ντροπή και αίσχος στους Βιαστές της Ιστορίας μας.
Kudos
ΔιαγραφήΔε μπορώ να βρω κάτι αντίστοιχο πουθενά. Βιβλίο / πηγές please.
ΔιαγραφήΤαϋγέτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚῦδος; Γιὰ ἕνα ὁλόκληρο κατεβατὸ χωρὶς ἀναφορὰ σὲ πηγές;
Θα δώσω πηγές μόνο σε αυτούς που προσπαθούν να βγουν από την έρημο. Όσοι έχουν αράξει στην έρημο και περιμένουν σωτηρία από αλλού, θα τους φάει η σκόνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορία που μας διδάσκουν είναι στο μεγαλύτερο μέρος της απάτη.
Η Ελληνική Επανάσταση ήταν άριστα σχεδιασμένη και την πρόδωσαν οι λεγόμενοι προστάτες και σύμμαχοί μας Χριστιανοί. Αποφάσισαν να αφήσουν του Τούρκους να μας σφάξουν. Το έκαναν ξανά και ξανά αργότερα, το είχαν ξανακάνει ξανά και ξανά μέσα στα προηγούμενα 400 χρόνια.
Δεν χρειαζεται και πολυ διαβασμα...αν κοιταξεις γυρω σου, μπορεις ευκολα απο το παρον να βγαλλεις συμπερασματα και για το απωτερο παρελθον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροβατα οι ελληνες τωρα,προβατα και τοτε,προβατα και στην υποδουλη στους περσες Ιωνια...πιστευαν παντα στην ειρηνικη συνυπαρξη και φιλια των λαων...εξαιρετικοι ναυτες στα κουπια της περσικης αυτοκρατοριας...τι να πρωτογραψει αυτη η ιστορια;
Πρόβαττα μας κάνουν μερικές φορές οι λάθος ηγέτες. Οριμένοι όμως πολλές φορές μας έκαναν και λέοντες, και σοφές κουκουβάγιες, και αετούς και δελφίνια και άλλα πολλά καταπληκτικά ζώα. Κάποιοι επίσης δάσκαλοι και αρχηγοί μας έκαναν πολλές και ανθρώπους, πρώτους και καλύτερους όλων.
ΔιαγραφήΟ ανδριάς του αοιδίμου Γρηγορίου του Ε'
ΑπάντησηΔιαγραφήΠατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης
Πώς μας θωρείς ακίνητος;... Πού τρέχει ο λογισμός σου,
τα φτερωτά σου τα όνειρα;... Γιατί στο μέτωπο σου
να μη φυτρώνουν, γέροντα, τόσαις χρυσαίς αχτίδες,
όσαις μας δίδ' η όψη σου παρηγοριαίς κ' ελπίδες;...
Γιατί στα ουράνια χείλη σου να μη γλυκοχαράζη,
πατέρα, ένα χαμόγελο;... Γιατί να μη σπαράζη
μέσα στα στήθη σου η καρδιά, και πώς στο βλέφαρο σου
ούτ' ένα δάκρυ επρόβαλε, ούτ' έλαμψε το φως σου;...
Ολόγυρα σου τα βουνά κ' οι λόγγοι στολισμένοι
το λυτρωτή τους χαιρετούν... Η θάλασσ' αγριωμένη
από μακρά σ' εγνώρισε και μ' αφρισμένο στόμα
φιλεί, πατέρα μου γλυκέ, το ελεύθερο το χώμα,
που σε κρατεί στα σπλάχνα του... Θυμάται την ημέρα,
όπου κι αυτή στον κόρφο της, σαν τρυφερή μητέρα
πατέρα μου, σ' εδέχτηκε... Θυμάται στο λαιμό σου
το ματωμένο το σχοινί, και στ' άγιο πρόσωπο σου
τ' άτιμα τα ραπίσματα... το βόγγο... τη λαχτάρα...
του κόσμου την ποδοβολή... Θυμάται την αντάρα...
την πέτρα, που σου εκρέμασαν... τη γύμνια του νεκρού σου
το φοβερό το ανάβασμα του καταποντισμού σου...
Δεν ελησμόνησε τη γη που σώγινε πατρίδα,
όταν, πατέρα μου, άκαρδοι, γονατισμέν' οι ξένοι
το αίμα σου έγλυφαν κρυφά στα νύχια του φονιά σου...
Τώρα σε βλέπει γίγαντα, πατέρα, η θάλασσα σου...
Το λείψανο σου το φτωχό, το ποδοπατημένο,
τ' ανάστησε η αγάπη μας κ' εδώ μαρμαρωμένο
θα στέκει ολόρθο, ακλόνητο κ' αιώνια θα να ζήση,
νάναι φοβέρα αδιάκοπη σ' Ανατολή και Δύση...
Πενήντα χρόνοι πέρασαν σαν νάτανε μια μέρα!...
Για σας που είσθε αθάνατοι φεύγουν γλυκειαίς, πατέρα
πετούν οι ώραις αμέτρηταις στου τάφου το λιμάνι...
Για μας... και μόνη μια στιγμή αρκεί να μας μαράνη...
Πενήντα χρόνοι πέρασαν κι' ακόμη η ανατριχίλα
βαθειά μας βόσκει την καρδιά... Μετα χλωρά τα φύλλα
ανθοβολεί κι' ο τάφος σου και στο μνημόσυνο σου
υψώνεται στον ουρανό το νεκρολίβανο σου
με των ανθών την μυρωδιά και με το καρδιοχτύπι
του κόσμου, που εζωντάνεψες... Γέροντα τι σου λείπει;...
Πώς μας θωρείς ακίνητος;... Πού τρέχει ο λογισμός σου;...
Ποιος είν' ο πόθος σου ο κρυφός και ποιο το μυστικό σου;...
Είχαν ξυπνήσει ανέλπιστα οι νεκρωμένοι δούλοι
κι' από το γέρο Δούναβη ως τ' άγριο Κακοσούλι
έβραζε γη και θάλασσα... Σεισμός, φωτιά, τρομάρα,
σπαθί και ψυχομάχημα και δάκρυ και κατάρα.
Εβρόντουν κι' άστραφταν παντού τα κλέφτικα λημέρια...
Γοργά του Χάρου εθέριζαν τ' αχόρταγα τα χέρια,
κ' ήταν ο πόλεμος χαρά, τα φονικά παιχνίδια...
Με μιας θολώνουν του Όλυμπου τα χιονισμένα φρύδια
και μαύρα νέφη απλώνονται στου Κίσσαβου τη ράχη...
Ανατριχιάζουν τα κλαριά και τα νερά κ' οι βράχοι
μένουν παράλυτα, νεκρά, σαν νάχε διαπεράσει
κρυφό μαχαίρι αυτή τη γη κ' εσκότωσε την πλάση...
Είχε προβάλει από μακρά πουλί κυνηγημένο
σα σύγνεφο με το βορειά και μαυροφορεμένο,
σκοτείδιασε τον ουρανό με τα πλατειά φτερά του,
και με φωνή, που εξέσχιζε σκληρά τα σωθικά του,
ερρέκαξε κ' εβρόντησε... "Χτυπάτε, πολεμάρχοι!...
Απ' άκρη σ' άκρη ο χαλασμός... Κρεμούν τον Πατριάρχη!"...
Του μυστικού διαλαλητή πέφτει στη γη, στο κύμα
το φλογερό το μήνυμα κι' από ένα τέτοιο κρίμα
εφύτρωσε άσβεστη φωτιά και με τη δύναμη σου
εθέριεψε, εζωντάνεψε τ' άτιμο το σχοινί σου
κ' έγεινε φίδι φτερωτό στον κόρφο του φονιά σου...
Καλόγερε, πως δεν ξυπνάς να ιδής τα θαύματα σου;...
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναστηλώνεται ο Μωρηάς... Η Ρούμελη μουγκρίζει...
Ιδρώνουν αίμα τα βουνά, το δάκρυ πλημμυρίζει...
Παντού παράπονο βαθύ και αλαλαγμοί και θρήνοι...
Διαβαίνει μαύρ' η άνοιξη. Τα ρόδα σας, οι κρίνοι
λησμονημένοι τήκονται και τα πουλιά σκιασμένα
αφίνουν έρμη τη φωλιά και φεύγουνε στα ξένα...
Στου Γερμανού το μέτωπο κρυφά γλυκοχαράζει
του Γένους το ξημέρωμα... Πάσα ματιά σου σφάζει...
Διωγμέν' από τον Κάλαμο, με την ψυχή στο στόμα,
χιλιάδες γυναικόπεδα δε βρίσκουν φούχτα χώμα
να μείνουν ακυνήγητα... κι' ο Χάρος δεκατίζει...
Ρυάζεται ο Βάλτος, σα θεριό τη χαίτη του ανεμίζει...
Φλόγα παντού και σίδερο... δεν θ' απομείνη λόθρα...
Στην Κιάφα νεκρανάσταση... στου Πέτα καταβόθρα...
Πέτρα δε μένει ασάλευτη... κλαρί χωρίς κρεμάλα...
Ερμιά και ξεθεμέλιωμα στην Τρίπολη, στου Λάλα...
Κι' όταν το χέρι εχόρταινε κ' έπεφτε στομωμένο
να ξανασάνη το σπαθί στη θήκη ξαπλωμένο,
εφώναζε ο αντίλαλος... "Χτυπάτε, πολεμάρχοι!...
Απ' άκρη σ' άκρη ο χαλασμός... Κρεμούν τον Πατριάρχη!".
Φριμάζουν τα Καλάβρυτα... Καπνίζει το Ζητούνι...
κ' η Μάνη η ανυπόμονη τεντώνει το ρουθούνι
σαν το καθάριο τάλογο, να μυριστεί τ' αγέρι
που, ταχυδρόμος τ' ουρανού, με τα φτερά του φέρει
του Διάκου τη σπιθοβολή και την αναλαμπή του...
Ο γυιός τ' Ανδρούτσου στη Γραβιά στηλώνει το κορμί του
κ' επάνω του, σαν νάτανε θεόκτιστο κοτρώνι,
συντρίβεται η Αρβανιτιά με τον Ομέρ Βρυώνη...
Φεγγοβολούν τα πέλαγα στην Τένεδο, στην Σάμο
και κάθε κύμα πώρχεται να ξαπλωθή στον άμμο
ξερνώντας αίμα και φωτιά, φωνάζει... "Πολεμάρχοι!...
Εκδίκηση... άσπλαχνη... παντού... Κρεμούν τον Πατριάρχη!".
Το Σούλι το ανυπόμονο ψηλά στο Καρπενήσι
του Βότσαρή μου την ψυχή για να σε προσκυνήση
σου στέλλει αιματοστάλαχτη... Στον τάφο του κλεισμένο
το Μισολόγγι σκέλεθρο, γυμνό, ξεσαρκωμένο,
δεν παραδίδει τάρματα, δε γέρνει το κεφάλι...
Κρατεί για νεκροθάφτη του το Χρήστο τον Καψάλη,
το ράσο του Δεσπότη του φορεί για σάβανο του,
και φλογερό μετέωρο πετά στον ουρανό του
και θάφτεται ολοζώντανο... Στο διάβα του τρομάζουν
τ' αστέρια που το κύτταζαν, και ταπεινά μεριάζουν...
Κλαρί δε φαίνεται χλωρό και το στερνό χορτάρι,
πώμεινε ακόμα πράσινο, τ' αράπικο ποδάρι
το μάρανε, το σκότωσε... Χορτάσαν οι κοράκοι...
Στη Ράχωβα, στο Δίστομο με τον Καραϊσκάκη
αδελφωμένο πολεμά της Λιάκουρας το χιόνι...
Θερίζει τ' άσπλαχνο σπαθί κι' ο πάγος σαβανώνει...
Πλαταίνει πάντα η ερημιά και το σχοινί σου σφίγγει
του λύκου μας του εφτάψυχου τ' αχόρταγο λαρύγγι...
Ο κόσμος ανταριάζεται... Και τα σκυλόδοντα του
ξερριζωμένα πνίγονται με τα ρυασίματά του
στου Ναβαρίνου τα νερά... και φεύγει... Ανάθεμά τον!...
Εσκόρπισαν τα σύγνεφα με τ' αστραπόβροντά των
και κούφια απέμεινε η βοή του μαύρου καταρράχτη...
Μ' αυτά... μ' αυτά τα κόκκαλα, τα τρίμματα, τη στάχτη
εχτίσαμε, πατέρα μου, τη φτωχική φωλειά μας,
κ' εκείθε εφύτρωσε η μυρτιά και τα δαφνόκλαρά μας,
π' ανθοβολούν τριγύρω σου... Γιατί τα δάχτυλά σου
ακίνητα δεν ευλογούν τα μαύρα τα παιδιά σου;...
Στ' ανδρειωμένα σπλάχνα σου, μακρ' από την Ελλάδα
ερρίζωσε τόσο βαθειά του Χάρου η φαρμακάδα,
π' ούτε του Ρήγα η συντροφιά, καλόγερε, δε φθάνει
τα σφραγισμένα χείλη σου ν' ανοίξη να γλυκάνη...
ούτε το φως το ακοίμητο που στο πλευρό σου χύνει
αυτό μας το περήφανο, το φλογερό καμίνι;...
ούτε, τα δέντρα, τα πουλιά, τα πράσινα χορτάρια...
ούτε τα βασιλόπουλα, του Θρόνου μας βλαστάρια,
που θάρχωνται να χαιρετούν του ποιητού τη λύρα,
και να ρωτούν πώς έγεινε το ράσο σου πορφύρα;...
Τι θέλεις, γέροντ', από μας;... Δε νοιώθεις μια ματιά σου
πόσαις θα εφλόγιζε καρδιαίς κι' από τα σωθικά σου
πόση θα εβλάσταινε ζωή;... Πώς δεν ξυπνάς, πατέρα;...
Δε φέγγει μες το μνήμα σου ούτε μια τέτοια μέρα;...
Το μάρμαρο μένει βουβό... Και θα να μείνη ακόμα
ποιος ξέρει ως πότ' αμίλητο το νεκρικό του στόμα...
Κοιμάται κι' ονειρεύεται... και τότε θα ξυπνήση,
όταν στα δάση, στα βουνά, στα πέλαγα, βροντήση
το φοβερό μας κήρυγμα... "Χτυπάτε, πολεμάρχοι!...
Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά, του Πατριάρχη!".
Φοβερό ποιήμα. Δεν λέω να μην τιμήσουμε ένα Πατριάρχη που δεν πρόδωσε και που είχε τέτοιο τραγικό τέλος.
ΔιαγραφήΔώσε πηηγές και μήν κάνεις δίκες προθέσεων για το ποιός θέλει να βγεί απο την ερημο. Οσοι διαβάζουν και γράφουν εδώ μάλλον προσπαθούν να βγούν απο τη ερημο, ενίοτε απο διαφορετικές κατευθύνσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αξια λόγου η προσέγγιση σου για τον συνεχή αγώνα του Ελληνισμού μετά την πτώση της Βασιλεύουσας, στήριξε την με επιχειρήματ και πηγές.
Περίμενε και θα δώσω και πηγές και ποταμούς όπου μέσα κάποιοι πρέπει να πέσουν να πνιγούν. Μας έχουν τρελάνει στις απάτες, το άσπρο μαύρο, και μόνο όσοι γυαλίζουν μπότες απαρτίζουν τόσο το πολιτικό όσο και το ακαδημαϊκό και θρησκευτκό σύστημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκατοντάδες Κληρικοί προσέφεραν το αίμα τους για την ελευθερία της πατρίδος. Στις πηγές αναφέρονται επώνυμα 73 αρχιερείς που έλαβαν ενεργό μέρος στον Εθνικό Αγώνα. Σαράντα δύο αρχιερείς υπέστησαν ταπεινώσεις, εξευτελισμούς, φυλακίσεις, διώξεις κάθε είδους, βασανιστήρια, εξορίες κ.λ.π. Δύο Οικουμενικοί Πατριάρχες (ο Γρηγόριος Ε' και ο Κύριλλος ΣΤ') και 45 αρχιερείς (μητροπολίτες) εκτελέστηκαν ή έπεσαν σε μάχες. Κατά τον Γάλλο πρόξενο Πουκεβίλ, οι κληρικοί που σκοτώθηκαν στον Αγώνα ανέρχονται συνολικά σε 6.000.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι υπάρχουν και πάρα πολλοί άλλοι Επίσκοποι και Ιερείς και καλόγεροι που άρχισαν πάρα πολλά και μεγάλα απελευθερωτικά κινήματα από το 1453 και μετά, αλλά η Εκκλησία τους έχει ξεχάσει αντί να τους κάνεις Άγιους Ιερομάρτυρες. Και οι Ιστορικοί μόκο για τόσες επαναστάσεις που έγιναν πριν, κάποιο λάκο έχει η φάβα.
ΔιαγραφήTo νεκρό Πατριάρχη τον περιέφεραν Εβραίοι που έπειτα από 3 μέρες τον πέταξαν στον Κεράτιο Κόλπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς κακοποίησαν το σώμα του όπως λένε οι πηγές. Δεν έπρεπε όμως να σκοτώσουν οι δικοί μας και οι Ρώσοι άσχετους Εβραίους στην Οδησσό.
ΔιαγραφήΟι Έλληνες δεν σκότωσαν κανέναν. Οι Ρώσοι έπειτα από τη δολοφονία του Τσάρου Αλέξανδρου του Β' από Εβραίους, έκαναν πογκρόμ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛάθος, οι δικοί μας πράγματι σκότωσαν αθώους Εβραίους στην Οδησσό. Πρέπει να τα βγάλουμε όλοι όλα στη φόρα διαφορετικά δεν θα τελειώσουν ποτέ οι παρεξηγήσεις. Δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε, και όπου ο καθένας έχει άδικο ή δίκιο πρέπει να το μάθουμε. Διαφορετικά, χωρίς να μπορούμε να μάθουμε από την ιστορία, είμαστε όλοι καταδικασμένοι. Ένας λαός με το δικό μας κεφάλαιο και αγώνες δεν έχει να χάσει από την αλήθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφή