Μπήκαμε οριστικά σε προεκλογική περίοδο - Eκκρεμούν μόνο οι επίσημες ανακοινώσεις
Λευκωσία: Θα ήταν παράδοξο εάν κάποιος υποστήριζε πως μπαίνουμε σ’ έναν μακρύ προεκλογικό αγώνα, γιατί εδώ και μια δεκαετία η Κύπρος –με τον έναν ή τον άλλο τρόπο– κινείται στη βάση προεκλογικών ατζέντων, ατόμων και κομμάτων. Εν ολίγοις αυτό που θα δούμε να ξετυλίγεται μπροστά μας στις επόμενες 344 ημέρες (τόσο είναι το διάστημα μέχρι τις 11 Φεβρουαρίου 2018) είναι απλώς η επισημοποίηση των υποψηφιοτήτων και κάποιοι λογαριασμοί που θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν σε σχέση με συγκεκριμένα άτομα. Αυτή τη στιγμή, όμως, έχουμε ενώπιoν μας τέσσερα δεδομένα τα οποία θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ενόψει των επικείμενων ανακοινώσεων και εξελίξεων.
Πρώτο δεδομένο: Ο Νίκος Αναστασιάδης θα είναι ξανά υποψήφιος για δεύτερη πενταετία.
Δεύτερο δεδομένο: Ο Γιώργος Λιλλήκας σπεύδει πρώτος να ανακοινώσει υποψηφιότητα βάζοντας πίεση προς δύο κατευθύνσεις ανοίγοντας παράλληλα ένα μέτωπο με τέως συνοδοιπόρους.
Τρίτο δεδομένο: Το ΑΚΕΛ βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος και καλείται να λάβει δύσκολες αποφάσεις.
Τέταρτο δεδομένο: Ο Νικόλας Παπαδόπουλος έχει δημιουργήσει μια δυναμική και δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι για πολλούς στον ενδιάμεσο χώρο θεωρείται ο «στρατηλάτης του Κέντρου» που μπορεί να τους οδηγήσει σε μια επιτυχία χωρίς ξένα δεκανίκια.
1. Αναστασιάδης εναντίον Αναστασιάδη
Ο Νίκος Αναστασιάδης έχει καλύψει τα τέσσερα πέμπτα της θητείας του κι εκεί που πολλοί τον είχαν ξεγραμμένο, τα δεδομένα άλλαξαν από την αρχή του χρόνου κατά τρόπο ώστε να έχει στη διάθεσή του ένα μεγαλύτερο περιθώριο κινήσεων απ’ ό,τι είχε την προηγούμενη τετραετία. Οι εξελίξεις στο Κυπριακό ήταν τέτοιες που έχει στη διάθεσή του περισσότερο χρόνο να διαχειριστεί ζητήματα εσωτερικής διακυβέρνησης τα οποία όλο το προηγούμενο διάστημα τα είχε αφήσει στους αρμόδιους υπουργούς. Μιλώντας την περασμένη εβδομάδα στον «Φ», ο Νίκος Αναστασιάδης παραδέχθηκε πως τώρα έχει περισσότερο χρόνο στη διάθεσή του να ασχοληθεί με εσωτερικά ζητήματα.
Για το Κυπριακό έχει ευθύνη για τα όσα συζήτησε, συμφώνησε και το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Θα ήταν όμως άστοχο και άδικο να του φορτωθεί η ευθύνη ότι οι συνομιλίες σταμάτησαν με δική του υπαιτιότητα. Τέτοιες προσεγγίσεις δίνουν άλλοθι στην τουρκική πλευρά και όσοι πιστεύουν πως μέσω αυτών των κατηγοριών θα πλήξουν τον Νίκο Αναστασιάδη μάλλον είναι το αντίθετο που επιτυγχάνουν. Τους προηγούμενους μήνες είχε καλύτερες ευκαιρίες και πολιτικά πιο επικερδείς αν ήθελε, προκειμένου να οδηγήσει τις συνομιλίες σε ναυάγιο. Θα μπορούσε να το πράξει πριν το πρώτο Μοντ Πελεράν, πολύ καλύτερα αμέσως μετά ή και στο τέλος του δεύτερου Μοντ Πελεράν. Θα μπορούσε ακόμα να μην πάει και στη Γενεύη επικαλούμενος σωρεία λόγων και αιτιών.
Σήμερα λοιπόν στο Κυπριακό, ο Νίκος Αναστασιάδης, που έδειξε ότι μπορεί να εργαστεί προς την κατεύθυνση της λύσης, δεν διαπραγματεύεται για χάρη των διαπραγματεύσεων και εκεί και όπου έχει περιθώριο δεν διστάζει να προβεί σε κινήσεις προς την άλλη πλευρά. Ακόμα και άτομα που του ασκούν κριτική θεωρούν πως είναι άστοχο και αδόκιμο να κατηγορείται ότι δεν κάνει άλλες κινήσεις στο Κυπριακό και αναγνωρίζουν ότι είναι σειρά των Τούρκων να προβούν σε ανάλογες χειρονομίες.
Στην οικονομία έχει καταφέρει η Κυβέρνησή του να αναστρέψει τα δεδομένα. Μπορεί να υφίστανται προβλήματα, μπορεί να υπάρχουν παράπονα και απαιτήσεις, αλλά τα πάντα θα πρέπει να ιδωθούν μέσα από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία, του πού βρισκόταν η Κύπρος πριν τέσσερα χρόνια και πού έφτασε σήμερα. Ακόμα και στα ζητήματα εσωτερικής διακυβέρνησης για τα οποία δέχεται καθημερινά πυρά από πλευράς αντιπολιτευομένων έχει ένα ισχυρό χαρτί στο χέρι του, ότι επί δικής του διακυβέρνησης έγιναν όχι απλώς θεωρητικά αλλά ουσιαστικά βήματα για να καταπολεμηθεί η διαφθορά.
Η προσέγγιση στελεχών στο προεδρικό στρατόπεδο σ’ ό,τι αφορά το κεφάλαιο προεδρικές εκλογές είναι απλή: Αντίπαλος του Νίκου Αναστασιάδη είναι ο Νίκος Αναστασιάδης. Θέλοντας κατ’ αυτό τον τρόπο να τονίσουν πως μόνο εάν αυτοπυροβοληθεί ο ίδιος στα πόδια μπορεί να χάσει την κούρσα των εκλογών.
Ένα πρόσθετο στοιχείο που δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει είναι πως ο Νίκος Αναστασιάδης δείχνει το τελευταίο διάστημα ότι σηκώνει προσωπικά το βάρος της επίλυσης σοβαρών ζητημάτων που χρονίζουν ή άλλων που προκύπτουν. Δείχνει ότι θέλει ο ίδιος να κάνει κουμάντο, ανακτώντας στοιχεία από τον παλιό Νίκο Αναστασιάδη. Κι από την ώρα που ο ίδιος αποφάσισε να κάνει κουμάντο, στην Πινδάρου δεν έχουν και πολλά περιθώρια κινήσεων ή δράσης.
2. Ο Λιλλήκας πρώτος βάζει πίεση
Ο Γιώργος Λιλλήκας θα είναι ο πρώτος που θα προχωρήσει επίσημα σε εξαγγελία για τις προεδρικές εκλογές του 2018. Την ερχόμενη Κυριακή, σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, θα προχωρήσει σε σχετικές ανακοινώσεις στην Ανώτατη Σύγκλητο της Συμμαχίας. Η κίνηση αυτή για κάποιους θα μπορούσε να θεωρηθεί πρόωρη, ίσως και άκαιρη. Όχι όμως για τον Γ. Λιλλήκα, ο οποίος έμαθε να μελετά τα δεδομένα και να σπεύδει να προλαβαίνει κάποιες καταστάσεις. Όπως επίσης έμαθε, σε αντίθεση με άλλους πολιτικούς της δική του γενιάς, να διεκδικεί και να μην αναμένει να του προσφέρουν την υποψηφιότητα στο πιάτο. Κάπως έτσι κινήθηκε και πριν πέντε χρόνια για τις Προεδρικές του 2013. Δεν έκατσε να περιμένει κάποιους να τον εισηγηθούν, αλλά κινήθηκε προς εκείνο το περιβάλλον που πιστεύει ότι έχει καλύτερες προσβάσεις και θα μπορούσε να έχει κέρδος. Και στο τέλος κατάφερε να συγκεντρώσει υποστηρικτές από όλες τις συνιστώσες τον ενδιάμεσο χώρο.
Εξαγγέλλοντας λοιπόν πρόθεση διεκδίκησης, ο Γιώργος Λιλλήκας ουσιαστικά βάζει πίεση προς δύο κατευθύνσεις: το Κέντρο και την Αριστερά. Βάζει πρώτος το όνομά του στο τραπέζι και καλεί τους άλλους να συζητήσουν μαζί του, με τον ίδιο τον προεδρικό υποψήφιο, και όχι προς αναζήτηση κάποιου άλλου. Οι δυνάμεις του Κέντρου έχουν ενώπιόν τους αυτομάτως μια πρώτη υποψηφιότητα και οι συζητήσεις περί συνένωσης και δημιουργίας ενός τρίτου πόλου μπαίνουν πάνω σε μια άλλη βάση.
Την ίδια ώρα, όμως, ασκείται πίεση και προς την κατεύθυνση του ΑΚΕΛ με το οποίο μπορεί μεν να υπήρξαν προστριβές στο παρελθόν αλλά στο μεσοδιάστημα, έστω κι αν κινήθηκε πολύ προς τα δεξιά –κατά κάποιους έφτασε μέχρι τις παρυφές της ακροδεξιάς– εντούτοις φρόντισε να μη χαλάσει τις γέφυρες με την Αριστερά. Ούτε, βεβαίως, οι συναντήσεις με τον Άντρο Κυπριανού ήταν φιλοφρονητικές και πραγματοποιούνταν άνευ συγκεκριμένου λόγου. Αργά ή γρήγορα ο Γ. Λιλλήκας θα μπορεί να εμφανιστεί και ως επιλογή των δυνάμεων της ευρύτερης Αριστεράς εάν, στο μεταξύ, το «δεξιό στρατόπεδο» του ενδιάμεσου χώρου κινηθεί προς άλλη κατεύθυνση.
Οι κινήσεις αυτές δεν είναι χωρίς κόστος αφού στον δικό του πολιτικό σχηματισμό έχουν ήδη στηθεί πυρήνες για να πιέσουν προς στήριξη άλλης υποψηφιότητας. Παράλληλα άτομα τα οποία στο μεταξύ είχαν βρεθεί στη Συμμαχία και προέρχονταν από το ΔΗΚΟ τώρα επιστρέφουν στη βάση τους. Και είναι από αυτά τα άτομα που θα πρέπει ο Γ. Λιλλήκας να αναμένει μεγαλύτερη κριτική και επιθέσεις.
Ενδεχομένως κάποιοι, πριν πέντε χρόνια, να θεωρούσαν τον Γιώργο Λιλλήκα ως υποψηφιότητα μιας χρήσης. Γι’ αυτό και ευθύς μετά τις προεδρικές του 2013 πολλοί από εκείνους που έσπευσαν να βρεθούν στο πλευρό του άρχισαν να αποχωρούν και να κινούνται προς άλλη κατεύθυνση. Και τους πλείστους εξ αυτών αύριο-μεθαύριο ο κ. Λιλλήκας θα τους βρει μπροστά του. Γι’ αυτό και ο ίδιος άρχισε να κινείται προς αριστερά, να μην υιοθετεί πράξεις και πρακτικές των άλλων δυνάμεων του ενδιάμεσου χώρου και, κυρίως, να στέλνει το μήνυμα ότι δεν πρόκειται ο ίδιος να παίξει το παιχνίδι που θέλουν κάποιοι για να κερδίσουν τις εκλογές.
3. Το ΑΚΕΛ ψάχνει για λύσεις
Πλανάται η απορία ως προς το τι θα πράξει το ΑΚΕΛ στις επόμενες προεδρικές εκλογές, το οποίο σύμφωνα με τα όσα είπε ο γενικός του γραμματέας μετά το Πάσχα θα ξεκινήσει να τρέχει τη διαδικασία εξεύρεσης προεδρικού υποψηφίου. Η γνωστή απάντηση που έλεγαν κάποτε στα μέλη και τους ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ ότι «το κόμμα ξέρει» μάλλον δεν ισχύει στην προκειμένη περίπτωση. Σήμερα το κόμμα, όσο και αν φαίνεται παράξενο όσο και αν προσπαθούν να το κρύψουν, δεν ξέρει τι θα πράξει. Μετά το 2008 για το ΑΚΕΛ οτιδήποτε άλλο από τη διεκδίκηση της προεδρίας με δικό του υποψήφιο σημαίνει έμμεση παραδοχή αποτυχίας στο να διακυβερνήσει τον τόπο. Γι’ αυτό σηκώνει στους ώμους ένα πρόσθετο βάρος για την επιλογή του.
Ερώτημα πρώτον: Θα κατέλθει στις κάλπες με τον γενικό του γραμματέα; Αυτό θα εξαρτηθεί από την πορεία που θα πάρουν οι συζητήσεις και οι εξελίξεις. Όμως αυτό είναι ένα απομακρυσμένο σενάριο και φαίνεται –σήμερα– να αποτελεί την έσχατη λύση, χωρίς όμως να αποκλείεται. Κάποιος μπορεί να πει ότι μπορεί να βρει λύσεις εάν ψάξει γύρω του. Η περίπτωση Νίκου Κατσουρίδη εμφανίζεται ως μια καλή επιλογή που μπορεί να διασφαλίσει ψήφους και από τον λεγόμενο ενδιάμεσο χώρο και όσους βρίσκονται σήμερα απέναντι από τον Νίκο Αναστασιάδη.
Ερώτημα δεύτερον: Είναι έτοιμη η ηγεσία του ΑΚΕΛ να αφήσει κατά μέρος τα πολλά και διάφορα και να προχωρήσει σε υποστήριξη ενός «δικού τους» ατόμου; Μάλλον αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να είναι έτοιμη η κομματική ηγεσία να αποδεχθεί μια υποψηφιότητα Νίκου Κατσουρίδη. Αυτό μπορεί να το πράξει εάν στην πορεία δει ότι δημιουργείται δυναμική και, κυρίως, εάν στη ζυγαριά των κερδών και απωλειών φανεί ότι θα χάσει εάν δεν τον υποστηρίξει.
Το τρίτο σενάριο που παίζει στον χώρο του ΑΚΕΛ είναι εάν θα στηρίξει μια υποψηφιότητα Γιώργου Λιλλήκα, η οποία έχει επίσης τα δικά της θετικά και αρνητικά, ή θα κάνει μια άλλη επιλογή. Τα ονόματα που παίζουν είναι αυτό του τέως Προέδρου της Βουλής Γιαννάκη Ομήρου και της πρώην υπουργού Εξωτερικών Ερατούς Κοζάκου Μαρκουλλή. Η τελευταία δείχνει να είναι πιο κοντά στις θέσεις που εκφράζει εσχάτως το ΑΚΕΛ σε ό,τι αφορά το Κυπριακό και τη διακοπή των συνομιλιών…
4. Νικόλας ή Νίκος στο Κέντρο…
Ο λεγόμενος ενδιάμεσος χώρος όπως αυτός εκφράζεται από το Δημοκρατικό Κόμμα, την ΕΔΕΚ και την Αλληλεγγύη ή και την εσωκομματική αντιπολίτευση της Συμμαχίας κινείται πάνω σε δύο άξονες αυτή τη στιγμή μελετώντας συν και πλην. Εντός του ενδιάμεσου χώρου έχει δημιουργηθεί μια δυναμική υπέρ υποψηφιότητας του Νικόλα Παπαδόπουλου. Στελέχη στις δυνάμεις πέραν του ΔΗΚΟ βγαίνουν όλο και περισσότερο μπροστά προβάλλοντας τον Νικόλα Παπαδόπουλο ως τον πολιτικό εκείνο που μπορεί να συνενώσει όλες τις συνιστώσες και, κυρίως, να οδηγήσει το Κέντρο στην εξουσία, χωρίς να χρειάζεται να έρθει σε οποιαδήποτε συμφωνία με το ΑΚΕΛ ή τον ΔΗΣΥ. Δηλαδή θα είναι μια καθαρή υποψηφιότητα όπως την οραματίζονται κάποιοι στη βάση των απόψεων που εκφράζουν τα κόμματα αυτά, βασικά στο Κυπριακό. Το θέμα είναι να πιεστούν όλες οι άλλες συνιστώσες που συναποτελούν τον ενδιάμεσο χώρο να μπουν κάτω από την κοινή ομπρέλα. Και το εγχείρημα δεν είναι εύκολο αφού θα πρέπει να πείσει και τα άλλα κόμματα. Ήδη όμως ο πρόεδρος της Συμμαχίας κάνει άλλες σκέψεις, εξού και ο Γιώργος Λιλλήκας αποτελεί έναν «εχθρό» του χώρου. Και η πολεμική εις βάρος του έχει ήδη ξεκινήσει.
Ο δεύτερος άξονας στον οποίο θα μπορούσε να κινηθεί ο ενδιάμεσος χώρος είναι αυτός με υποψήφιο τον Νίκο Κατσουρίδη. Το όνομα του ισχυρού άνδρα στον χώρο της Αριστεράς, όπου δεν φαίνεται να έχει απολέσει την επιρροή, συζητείται παρασκηνιακά με στόχο τη συνένωση δυνάμεων. Θεωρούν ότι μια τέτοια υποψηφιότητα θα δημιουργήσει δυναμική που θα οδηγήσει εκ των πραγμάτων όλους κάτω από μια ομπρέλα, θα αποδυναμώσει πολύ περισσότερο την προοπτική Γιώργου Λιλλήκα και θα βάλει πίεση πάνω στο ΑΚΕΛ. Το ερώτημα όμως που προκύπτει είναι εάν όντως θέλουν στον ενδιάμεσο χώρο να προχωρήσουν με μια υποψηφιότητα Νίκου Κατσουρίδη ή απλώς θέλουν να τον χρησιμοποιήσουν ως δούρειο ίππο στο ΑΚΕΛ. Η Ελένη Θεοχάρους άνοιξε τα χαρτιά της για την προεδρία και φάνηκε να είναι έτοιμη από καιρό για μια υποψηφιότητα. Στελέχη της Αλληλεγγύης τονίζουν πως μια υποψηφιότητα της προέδρου τους δεν θέλουν με καμιά δύναμη να χρησιμοποιηθεί ως φραγμός στην ανάδειξη υποψηφίου από τον ενδιάμεσο στην προεδρία.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το όνομα της κ. Θεοχάρους δεν παραμένει στο τραπέζι. Θα μπορούσε, όπως υποδεικνύουν, η ευρωβουλευτής να στηριχθεί από όλα τα άλλα κόμματα. Η ΕΔΕΚ θεωρείται πιο εύκολη περίπτωση αφού όλα δείχνουν ότι είναι έτοιμη να στηρίξει μια υποψηφιότητα του Νικόλα Παπαδόπουλου για την προεδρία. Βεβαίως πολλά σε ό,τι αφορά την κομματική διαχείριση θα ξεκαθαρίσουν μετά το εκλογικό συνέδριο του κόμματος στις 7 Μαΐου.
Γράφει: Ανδρέας Πιμπίσιης
Φιλελεύθερος
Λευκωσία: Θα ήταν παράδοξο εάν κάποιος υποστήριζε πως μπαίνουμε σ’ έναν μακρύ προεκλογικό αγώνα, γιατί εδώ και μια δεκαετία η Κύπρος –με τον έναν ή τον άλλο τρόπο– κινείται στη βάση προεκλογικών ατζέντων, ατόμων και κομμάτων. Εν ολίγοις αυτό που θα δούμε να ξετυλίγεται μπροστά μας στις επόμενες 344 ημέρες (τόσο είναι το διάστημα μέχρι τις 11 Φεβρουαρίου 2018) είναι απλώς η επισημοποίηση των υποψηφιοτήτων και κάποιοι λογαριασμοί που θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν σε σχέση με συγκεκριμένα άτομα. Αυτή τη στιγμή, όμως, έχουμε ενώπιoν μας τέσσερα δεδομένα τα οποία θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ενόψει των επικείμενων ανακοινώσεων και εξελίξεων.
Πρώτο δεδομένο: Ο Νίκος Αναστασιάδης θα είναι ξανά υποψήφιος για δεύτερη πενταετία.
Δεύτερο δεδομένο: Ο Γιώργος Λιλλήκας σπεύδει πρώτος να ανακοινώσει υποψηφιότητα βάζοντας πίεση προς δύο κατευθύνσεις ανοίγοντας παράλληλα ένα μέτωπο με τέως συνοδοιπόρους.
Τρίτο δεδομένο: Το ΑΚΕΛ βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος και καλείται να λάβει δύσκολες αποφάσεις.
Τέταρτο δεδομένο: Ο Νικόλας Παπαδόπουλος έχει δημιουργήσει μια δυναμική και δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι για πολλούς στον ενδιάμεσο χώρο θεωρείται ο «στρατηλάτης του Κέντρου» που μπορεί να τους οδηγήσει σε μια επιτυχία χωρίς ξένα δεκανίκια.
1. Αναστασιάδης εναντίον Αναστασιάδη
Ο Νίκος Αναστασιάδης έχει καλύψει τα τέσσερα πέμπτα της θητείας του κι εκεί που πολλοί τον είχαν ξεγραμμένο, τα δεδομένα άλλαξαν από την αρχή του χρόνου κατά τρόπο ώστε να έχει στη διάθεσή του ένα μεγαλύτερο περιθώριο κινήσεων απ’ ό,τι είχε την προηγούμενη τετραετία. Οι εξελίξεις στο Κυπριακό ήταν τέτοιες που έχει στη διάθεσή του περισσότερο χρόνο να διαχειριστεί ζητήματα εσωτερικής διακυβέρνησης τα οποία όλο το προηγούμενο διάστημα τα είχε αφήσει στους αρμόδιους υπουργούς. Μιλώντας την περασμένη εβδομάδα στον «Φ», ο Νίκος Αναστασιάδης παραδέχθηκε πως τώρα έχει περισσότερο χρόνο στη διάθεσή του να ασχοληθεί με εσωτερικά ζητήματα.
Για το Κυπριακό έχει ευθύνη για τα όσα συζήτησε, συμφώνησε και το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Θα ήταν όμως άστοχο και άδικο να του φορτωθεί η ευθύνη ότι οι συνομιλίες σταμάτησαν με δική του υπαιτιότητα. Τέτοιες προσεγγίσεις δίνουν άλλοθι στην τουρκική πλευρά και όσοι πιστεύουν πως μέσω αυτών των κατηγοριών θα πλήξουν τον Νίκο Αναστασιάδη μάλλον είναι το αντίθετο που επιτυγχάνουν. Τους προηγούμενους μήνες είχε καλύτερες ευκαιρίες και πολιτικά πιο επικερδείς αν ήθελε, προκειμένου να οδηγήσει τις συνομιλίες σε ναυάγιο. Θα μπορούσε να το πράξει πριν το πρώτο Μοντ Πελεράν, πολύ καλύτερα αμέσως μετά ή και στο τέλος του δεύτερου Μοντ Πελεράν. Θα μπορούσε ακόμα να μην πάει και στη Γενεύη επικαλούμενος σωρεία λόγων και αιτιών.
Σήμερα λοιπόν στο Κυπριακό, ο Νίκος Αναστασιάδης, που έδειξε ότι μπορεί να εργαστεί προς την κατεύθυνση της λύσης, δεν διαπραγματεύεται για χάρη των διαπραγματεύσεων και εκεί και όπου έχει περιθώριο δεν διστάζει να προβεί σε κινήσεις προς την άλλη πλευρά. Ακόμα και άτομα που του ασκούν κριτική θεωρούν πως είναι άστοχο και αδόκιμο να κατηγορείται ότι δεν κάνει άλλες κινήσεις στο Κυπριακό και αναγνωρίζουν ότι είναι σειρά των Τούρκων να προβούν σε ανάλογες χειρονομίες.
Στην οικονομία έχει καταφέρει η Κυβέρνησή του να αναστρέψει τα δεδομένα. Μπορεί να υφίστανται προβλήματα, μπορεί να υπάρχουν παράπονα και απαιτήσεις, αλλά τα πάντα θα πρέπει να ιδωθούν μέσα από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία, του πού βρισκόταν η Κύπρος πριν τέσσερα χρόνια και πού έφτασε σήμερα. Ακόμα και στα ζητήματα εσωτερικής διακυβέρνησης για τα οποία δέχεται καθημερινά πυρά από πλευράς αντιπολιτευομένων έχει ένα ισχυρό χαρτί στο χέρι του, ότι επί δικής του διακυβέρνησης έγιναν όχι απλώς θεωρητικά αλλά ουσιαστικά βήματα για να καταπολεμηθεί η διαφθορά.
Η προσέγγιση στελεχών στο προεδρικό στρατόπεδο σ’ ό,τι αφορά το κεφάλαιο προεδρικές εκλογές είναι απλή: Αντίπαλος του Νίκου Αναστασιάδη είναι ο Νίκος Αναστασιάδης. Θέλοντας κατ’ αυτό τον τρόπο να τονίσουν πως μόνο εάν αυτοπυροβοληθεί ο ίδιος στα πόδια μπορεί να χάσει την κούρσα των εκλογών.
Ένα πρόσθετο στοιχείο που δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει είναι πως ο Νίκος Αναστασιάδης δείχνει το τελευταίο διάστημα ότι σηκώνει προσωπικά το βάρος της επίλυσης σοβαρών ζητημάτων που χρονίζουν ή άλλων που προκύπτουν. Δείχνει ότι θέλει ο ίδιος να κάνει κουμάντο, ανακτώντας στοιχεία από τον παλιό Νίκο Αναστασιάδη. Κι από την ώρα που ο ίδιος αποφάσισε να κάνει κουμάντο, στην Πινδάρου δεν έχουν και πολλά περιθώρια κινήσεων ή δράσης.
2. Ο Λιλλήκας πρώτος βάζει πίεση
Ο Γιώργος Λιλλήκας θα είναι ο πρώτος που θα προχωρήσει επίσημα σε εξαγγελία για τις προεδρικές εκλογές του 2018. Την ερχόμενη Κυριακή, σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, θα προχωρήσει σε σχετικές ανακοινώσεις στην Ανώτατη Σύγκλητο της Συμμαχίας. Η κίνηση αυτή για κάποιους θα μπορούσε να θεωρηθεί πρόωρη, ίσως και άκαιρη. Όχι όμως για τον Γ. Λιλλήκα, ο οποίος έμαθε να μελετά τα δεδομένα και να σπεύδει να προλαβαίνει κάποιες καταστάσεις. Όπως επίσης έμαθε, σε αντίθεση με άλλους πολιτικούς της δική του γενιάς, να διεκδικεί και να μην αναμένει να του προσφέρουν την υποψηφιότητα στο πιάτο. Κάπως έτσι κινήθηκε και πριν πέντε χρόνια για τις Προεδρικές του 2013. Δεν έκατσε να περιμένει κάποιους να τον εισηγηθούν, αλλά κινήθηκε προς εκείνο το περιβάλλον που πιστεύει ότι έχει καλύτερες προσβάσεις και θα μπορούσε να έχει κέρδος. Και στο τέλος κατάφερε να συγκεντρώσει υποστηρικτές από όλες τις συνιστώσες τον ενδιάμεσο χώρο.
Εξαγγέλλοντας λοιπόν πρόθεση διεκδίκησης, ο Γιώργος Λιλλήκας ουσιαστικά βάζει πίεση προς δύο κατευθύνσεις: το Κέντρο και την Αριστερά. Βάζει πρώτος το όνομά του στο τραπέζι και καλεί τους άλλους να συζητήσουν μαζί του, με τον ίδιο τον προεδρικό υποψήφιο, και όχι προς αναζήτηση κάποιου άλλου. Οι δυνάμεις του Κέντρου έχουν ενώπιόν τους αυτομάτως μια πρώτη υποψηφιότητα και οι συζητήσεις περί συνένωσης και δημιουργίας ενός τρίτου πόλου μπαίνουν πάνω σε μια άλλη βάση.
Την ίδια ώρα, όμως, ασκείται πίεση και προς την κατεύθυνση του ΑΚΕΛ με το οποίο μπορεί μεν να υπήρξαν προστριβές στο παρελθόν αλλά στο μεσοδιάστημα, έστω κι αν κινήθηκε πολύ προς τα δεξιά –κατά κάποιους έφτασε μέχρι τις παρυφές της ακροδεξιάς– εντούτοις φρόντισε να μη χαλάσει τις γέφυρες με την Αριστερά. Ούτε, βεβαίως, οι συναντήσεις με τον Άντρο Κυπριανού ήταν φιλοφρονητικές και πραγματοποιούνταν άνευ συγκεκριμένου λόγου. Αργά ή γρήγορα ο Γ. Λιλλήκας θα μπορεί να εμφανιστεί και ως επιλογή των δυνάμεων της ευρύτερης Αριστεράς εάν, στο μεταξύ, το «δεξιό στρατόπεδο» του ενδιάμεσου χώρου κινηθεί προς άλλη κατεύθυνση.
Οι κινήσεις αυτές δεν είναι χωρίς κόστος αφού στον δικό του πολιτικό σχηματισμό έχουν ήδη στηθεί πυρήνες για να πιέσουν προς στήριξη άλλης υποψηφιότητας. Παράλληλα άτομα τα οποία στο μεταξύ είχαν βρεθεί στη Συμμαχία και προέρχονταν από το ΔΗΚΟ τώρα επιστρέφουν στη βάση τους. Και είναι από αυτά τα άτομα που θα πρέπει ο Γ. Λιλλήκας να αναμένει μεγαλύτερη κριτική και επιθέσεις.
Ενδεχομένως κάποιοι, πριν πέντε χρόνια, να θεωρούσαν τον Γιώργο Λιλλήκα ως υποψηφιότητα μιας χρήσης. Γι’ αυτό και ευθύς μετά τις προεδρικές του 2013 πολλοί από εκείνους που έσπευσαν να βρεθούν στο πλευρό του άρχισαν να αποχωρούν και να κινούνται προς άλλη κατεύθυνση. Και τους πλείστους εξ αυτών αύριο-μεθαύριο ο κ. Λιλλήκας θα τους βρει μπροστά του. Γι’ αυτό και ο ίδιος άρχισε να κινείται προς αριστερά, να μην υιοθετεί πράξεις και πρακτικές των άλλων δυνάμεων του ενδιάμεσου χώρου και, κυρίως, να στέλνει το μήνυμα ότι δεν πρόκειται ο ίδιος να παίξει το παιχνίδι που θέλουν κάποιοι για να κερδίσουν τις εκλογές.
3. Το ΑΚΕΛ ψάχνει για λύσεις
Πλανάται η απορία ως προς το τι θα πράξει το ΑΚΕΛ στις επόμενες προεδρικές εκλογές, το οποίο σύμφωνα με τα όσα είπε ο γενικός του γραμματέας μετά το Πάσχα θα ξεκινήσει να τρέχει τη διαδικασία εξεύρεσης προεδρικού υποψηφίου. Η γνωστή απάντηση που έλεγαν κάποτε στα μέλη και τους ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ ότι «το κόμμα ξέρει» μάλλον δεν ισχύει στην προκειμένη περίπτωση. Σήμερα το κόμμα, όσο και αν φαίνεται παράξενο όσο και αν προσπαθούν να το κρύψουν, δεν ξέρει τι θα πράξει. Μετά το 2008 για το ΑΚΕΛ οτιδήποτε άλλο από τη διεκδίκηση της προεδρίας με δικό του υποψήφιο σημαίνει έμμεση παραδοχή αποτυχίας στο να διακυβερνήσει τον τόπο. Γι’ αυτό σηκώνει στους ώμους ένα πρόσθετο βάρος για την επιλογή του.
Ερώτημα πρώτον: Θα κατέλθει στις κάλπες με τον γενικό του γραμματέα; Αυτό θα εξαρτηθεί από την πορεία που θα πάρουν οι συζητήσεις και οι εξελίξεις. Όμως αυτό είναι ένα απομακρυσμένο σενάριο και φαίνεται –σήμερα– να αποτελεί την έσχατη λύση, χωρίς όμως να αποκλείεται. Κάποιος μπορεί να πει ότι μπορεί να βρει λύσεις εάν ψάξει γύρω του. Η περίπτωση Νίκου Κατσουρίδη εμφανίζεται ως μια καλή επιλογή που μπορεί να διασφαλίσει ψήφους και από τον λεγόμενο ενδιάμεσο χώρο και όσους βρίσκονται σήμερα απέναντι από τον Νίκο Αναστασιάδη.
Ερώτημα δεύτερον: Είναι έτοιμη η ηγεσία του ΑΚΕΛ να αφήσει κατά μέρος τα πολλά και διάφορα και να προχωρήσει σε υποστήριξη ενός «δικού τους» ατόμου; Μάλλον αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να είναι έτοιμη η κομματική ηγεσία να αποδεχθεί μια υποψηφιότητα Νίκου Κατσουρίδη. Αυτό μπορεί να το πράξει εάν στην πορεία δει ότι δημιουργείται δυναμική και, κυρίως, εάν στη ζυγαριά των κερδών και απωλειών φανεί ότι θα χάσει εάν δεν τον υποστηρίξει.
Το τρίτο σενάριο που παίζει στον χώρο του ΑΚΕΛ είναι εάν θα στηρίξει μια υποψηφιότητα Γιώργου Λιλλήκα, η οποία έχει επίσης τα δικά της θετικά και αρνητικά, ή θα κάνει μια άλλη επιλογή. Τα ονόματα που παίζουν είναι αυτό του τέως Προέδρου της Βουλής Γιαννάκη Ομήρου και της πρώην υπουργού Εξωτερικών Ερατούς Κοζάκου Μαρκουλλή. Η τελευταία δείχνει να είναι πιο κοντά στις θέσεις που εκφράζει εσχάτως το ΑΚΕΛ σε ό,τι αφορά το Κυπριακό και τη διακοπή των συνομιλιών…
4. Νικόλας ή Νίκος στο Κέντρο…
Ο λεγόμενος ενδιάμεσος χώρος όπως αυτός εκφράζεται από το Δημοκρατικό Κόμμα, την ΕΔΕΚ και την Αλληλεγγύη ή και την εσωκομματική αντιπολίτευση της Συμμαχίας κινείται πάνω σε δύο άξονες αυτή τη στιγμή μελετώντας συν και πλην. Εντός του ενδιάμεσου χώρου έχει δημιουργηθεί μια δυναμική υπέρ υποψηφιότητας του Νικόλα Παπαδόπουλου. Στελέχη στις δυνάμεις πέραν του ΔΗΚΟ βγαίνουν όλο και περισσότερο μπροστά προβάλλοντας τον Νικόλα Παπαδόπουλο ως τον πολιτικό εκείνο που μπορεί να συνενώσει όλες τις συνιστώσες και, κυρίως, να οδηγήσει το Κέντρο στην εξουσία, χωρίς να χρειάζεται να έρθει σε οποιαδήποτε συμφωνία με το ΑΚΕΛ ή τον ΔΗΣΥ. Δηλαδή θα είναι μια καθαρή υποψηφιότητα όπως την οραματίζονται κάποιοι στη βάση των απόψεων που εκφράζουν τα κόμματα αυτά, βασικά στο Κυπριακό. Το θέμα είναι να πιεστούν όλες οι άλλες συνιστώσες που συναποτελούν τον ενδιάμεσο χώρο να μπουν κάτω από την κοινή ομπρέλα. Και το εγχείρημα δεν είναι εύκολο αφού θα πρέπει να πείσει και τα άλλα κόμματα. Ήδη όμως ο πρόεδρος της Συμμαχίας κάνει άλλες σκέψεις, εξού και ο Γιώργος Λιλλήκας αποτελεί έναν «εχθρό» του χώρου. Και η πολεμική εις βάρος του έχει ήδη ξεκινήσει.
Ο δεύτερος άξονας στον οποίο θα μπορούσε να κινηθεί ο ενδιάμεσος χώρος είναι αυτός με υποψήφιο τον Νίκο Κατσουρίδη. Το όνομα του ισχυρού άνδρα στον χώρο της Αριστεράς, όπου δεν φαίνεται να έχει απολέσει την επιρροή, συζητείται παρασκηνιακά με στόχο τη συνένωση δυνάμεων. Θεωρούν ότι μια τέτοια υποψηφιότητα θα δημιουργήσει δυναμική που θα οδηγήσει εκ των πραγμάτων όλους κάτω από μια ομπρέλα, θα αποδυναμώσει πολύ περισσότερο την προοπτική Γιώργου Λιλλήκα και θα βάλει πίεση πάνω στο ΑΚΕΛ. Το ερώτημα όμως που προκύπτει είναι εάν όντως θέλουν στον ενδιάμεσο χώρο να προχωρήσουν με μια υποψηφιότητα Νίκου Κατσουρίδη ή απλώς θέλουν να τον χρησιμοποιήσουν ως δούρειο ίππο στο ΑΚΕΛ. Η Ελένη Θεοχάρους άνοιξε τα χαρτιά της για την προεδρία και φάνηκε να είναι έτοιμη από καιρό για μια υποψηφιότητα. Στελέχη της Αλληλεγγύης τονίζουν πως μια υποψηφιότητα της προέδρου τους δεν θέλουν με καμιά δύναμη να χρησιμοποιηθεί ως φραγμός στην ανάδειξη υποψηφίου από τον ενδιάμεσο στην προεδρία.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το όνομα της κ. Θεοχάρους δεν παραμένει στο τραπέζι. Θα μπορούσε, όπως υποδεικνύουν, η ευρωβουλευτής να στηριχθεί από όλα τα άλλα κόμματα. Η ΕΔΕΚ θεωρείται πιο εύκολη περίπτωση αφού όλα δείχνουν ότι είναι έτοιμη να στηρίξει μια υποψηφιότητα του Νικόλα Παπαδόπουλου για την προεδρία. Βεβαίως πολλά σε ό,τι αφορά την κομματική διαχείριση θα ξεκαθαρίσουν μετά το εκλογικό συνέδριο του κόμματος στις 7 Μαΐου.
Γράφει: Ανδρέας Πιμπίσιης
Φιλελεύθερος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.