Ο Τουρκικός Ναρκισσισμός

H ανάδυση του Adalet ve Kalkinma partisi στην τουρκική εξουσία έλαβε χώρα σε μια εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία. Η Δύση έψαχνε να εξάγει στον Αραβικό κόσμο, που φλέρταρε ανοικτά με το Σαλαφισμό από τη μια και το Νιχιλισμό της Al Qaeda από την άλλη, ένα ισλαμικό μοντέλο πολιτικής διοίκησης που θα είχε σημεία δογματικής σουνιτικής αναφοράς αλλά ταυτόχρονα θα βρισκόταν μακριά από το σαλαφιστικό ριζοσπαστισμό. Το υβρίδιο αυτό βρέθηκε ως σημείο αναφοράς στο πρόσωπο του χαρισματικού πρώην δημάρχου της Κων/πολης και αρχηγού του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, Recep Tayyip Εrdogan.  Η ανάλυση δεν ήταν εσφαλμένη. Ο Erdogan διέφερε από την πλειοψηφία των συντηρητικών στελεχών, είχε δείξει δυναμικά σημάδια προοδευτικότητας κατά τη διάρκεια της δημαρχίας του ενώ πολύ σημαντικό ήταν το γεγονός ότι στο πλευρό του είχε τη dream-team του τουρκικού πολιτικού Ισλάμ – τον κορυφαίο διεθνολόγο Ahmet Davutoglou, τον ρεαλιστή και με ξεκάθαρους δυτικούς προσανατολισμούς Abdullah Gul και ασφαλώς τον πανίσχυρο και με διεθνείς αναφορές ηγέτη του χαναφιστικού κινήματος Hizmet με εκατομμύρια πιστών στην Τουρκία αλλά και σε όλες τις πρώην κτήσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια, Fetullah Gullen.

Για τη συνέχεια Capital