Ο Πούτιν και Τα Δώρα του Πουρίμ

Israël Adam Shamir

Ο ισραηλινός πρωθυπουργός είναι σαν αυτό το μοσχαράκι της ρωσικής παροιμίας: « Μοσχαράκι που κολακεύει, το θηλάζουν δύο αγελάδες ». 

Μετά την επιτυχημένη συνάντηση του με τον πρόεδρο Τραμπ, έτρεξε στον υπ’ αριθμόν 1 εχθρό των ΗΠΑ, για να αγκαλιάσει τον καλό φίλο του πρόεδρο Πούτιν, στη Μόσχα τη παγωμένη πόλη, όπου τυγχάνει πάντα θερμής υποδοχής. Αυτή τη φορά, έφτασε λίγο πριν το Πουρίμ, αυτή τη χαρούμενη εβραϊκή γιορτή στην οποία οι Εβραίοι γιορτάζουν τη θρυλική άνοδο τους στο προσκήνιο στην Περσία, πριν από περίπου 2.500 χρόνια. Αυτή η γιορτή, η οποία έπεσε φέτος τη Κυριακή 12 Μαρτίου, σήμαινε πολλά για τους δύο άνδρες. Για να σεβαστεί τη παράδοση, ο Νετανιάχου υποτίθεται ότι θα έφερνε στον οικοδεσπότη δώρα του Πουρίμ, τα homentashen στα Γίντις (φώτο), ή «αυτιά του Αμάν [1]».

Μια μέρα μετά το Πουρίμ, μπορείτε να παρακολουθήσετε την πιο ενδιαφέρουσα παράσταση δρόμου στην ορθόδοξη εβραϊκή γειτονιά της Ιερουσαλήμ, Mea Shamrim και να δείτε τα κορίτσια ντυμένα τέλεια με ρούχα του δέκατου όγδοου αιώνα, να φέρουν ψάθινα καλάθια γεμάτα με λιχουδιές, τα shalahmones  για τους φίλους και τους συγγενείς τους, σαν μικρές Κοκκινοσκουφίτσες. Το Πουρίμ, είναι το εβραϊκό καρναβάλι, η Καθαρή Δευτέρα τους, και αυτό πέφτει περίπου στο ξεκίνημα της Χριστιανικής Σαρακοστής. Το καρναβάλι είναι όταν κάνουμε τα πράγματα ανάποδα: οι Εβραίοι μεθάνε και φωνάζουν· παλιά συνέβαινε να εκφοβίσουν τους Χριστιανούς, κατά προτίμηση έναν ιερέα, και ικανοποιούσαν συνήθως τις επιθυμίες τους με διάφορες γελοιότητες.

Ο Πούτιν, πάντα φιλικός, ευχήθηκε ένα ευτυχισμένο Πουρίμ στον φιλοξενούμενο του, και ο Μπιμπής, σε αναζήτηση αναφοράς, αποκάλυψε αμέσως το σκοπό της επίσκεψής του. Οι Πέρσες θέλησαν να εξοντώσουν τους Εβραίους εκείνη την ημέρα, αλλά ο Θεός τους εμπόδισε, είπε. Σήμερα, οι Ιρανοί οι οποίοι είναι πάντα Πέρσες, θέλουν να εξαλείψουν τους Εβραίους, αλλά το εβραϊκό κράτος σήμερα είναι ισχυρό, κ.λπ. Και ο Μπιμπής ήρθε να ζητήσει από τον Πούτιν να εγκαταλείπει το Ιράν για να εκδιώξει τους Ιρανούς μαχητές από τη Συρία, να μπλοκάρει την ιρανική διέλευση προς το Λίβανο, ή ακόμα να συμμετάσχει σε μια συμμαχία εναντίον του Ιράν· η αναφορά στο Πουρίμ ήταν ένα επιπλέον επιχείρημα για να ενισχύσει το τολμηρό αίτημά του.

Ως εκ τούτου, υποτίθεται ότι ο Πούτιν επρόκειτο να παίξει το ρόλο του Αρταξέρξη, του ηλίθιου βασιλιά των Περσών, ο οποίος είχε πειστεί από την σαγηνευτική Εσθήρ να σφάξει τους εχθρούς των Ιουδαίων και να προστατέψει τους Εβραίους, προστασία την οποία απολαμβάνουν μέχρι σήμερα. Ο Μπιμπής έπαιζε το ρόλο της Εσθήρ σε αυτή τη παράσταση στο στυλ του Πουρίμ Spiel, του κωμικού σκετς που οι Εβραίοι αρέσκονται να σκηνοθετούν  κατά την διάρκεια του  Πουρίμ. Προσπαθούσε να πείσει τον Πούτιν με την προοπτική να βρεθεί πλάτη με πλάτη με τον πρόεδρο Τραμπ, τον βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας και τον ίδιο, όλοι μαζί εναντίον των κακών Περσών.

Ο Νετανιάχου φοβόταν ότι ο πόλεμος στη Συρία θα τελειώσει σύντομα (θα ήθελε να διαρκεί για πάντα, μέχρι να χαθεί και ο  τελευταίος Σύρος) και οι Ιρανοί οι οποίοι έχουν συμβάλει τόσο πολύ στη νίκη της Δαμασκού είναι πιθανό να συνεχίσουν να τροφοδοτούν τους φίλους τους της συριακής Χεζμπολάχ. Και αυτό σημαίνει ότι το Ισραήλ δεν θα μπορέσει να βομβαρδίσει πλέον τους Λιβανέζους και τους Σύρους, ελεύθερα όπως συνήθιζε μέχρι τώρα. Οι Ρώσοι δεν χρησιμοποίησαν ποτέ τους πυραύλους S-400 τους εναντίον των ισραηλινών μαχητικών όταν εισέβαλαν στη Συρία, αλλά οι Ιρανοί μπορεί να μην είναι τόσο απρόθυμοι να αντεπιτεθούν. Πριν από λίγες ημέρες, οι Ιρανοί απέδειξαν ότι το σύστημά τους με τα ρωσικά S-300 είναι πλήρως λειτουργικό.

Ο Νετανιάχου θα μπορούσε να είχε προσπαθήσει να δελεάσει τον Πούτιν τονίζοντας την ικανότητά του να κινητοποιεί το ισραηλινό λόμπι στο πλευρό του, και να κλείσει το στόμα των υστερικών αντι-Ρώσων στην Ουάσιγκτον. Οι Εβραίοι έχουν μεγάλη δύναμη στις ΗΠΑ, και ο πρωθυπουργός του εβραϊκού κράτους μπορεί σίγουρα να τους χειραγωγήσει κατά βούληση, αν ο Πούτιν δεχόταν το αίτημά του. Και ο Τραμπ έχει ήδη κάνει κάποιες πολύ αντι-ιρανικές δηλώσεις, γεγονός που καθιστά εύλογη την πρόταση.

Δείτε τη στιγμή 6:00 και μετά

Πολλοί άνθρωποι περίμεναν με αγωνία να δούνε πώς θα ανταποκριθεί ο Πούτιν στον Εβραίο γόη του. Ο Πούτιν του γέλασε κατά πρόσωπο. Ακόμα κι αν δεν κοιτάζετε ποτέ βίντεο, σας συστήνω πραγματικά να μη χάσετε αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα ειλικρινούς γέλιου, όπου ο απόλυτα χαλαρός Ρώσος πρόεδρος, μετά την ακρόαση του ισραηλινού πρωθυπουργού σαν επιεική πατέρα ενώπιον του γιου του ο οποίος έρχεται για πολλοστή φορά να βρει ένα πρόσχημα για να του αγοράσει ένα επικίνδυνο παιχνίδι. Αποκλείεται, παιδάκι, σκέφτηκε ο Πούτιν, και του απάντησε: «Μα ήταν πριν δύο χιλιάδες πεντακόσια χρόνια. Ζούμε σε έναν διαφορετικό κόσμο σήμερα». 

Προσωπικά, δεν ήμουν πολύ ανήσυχος, γιατί ο διάλογος αυτός επαναλήφθηκε λίγες ημέρες νωρίτερα από τον υφυπουργό Εξωτερικών Μιχαήλ Μπογκντάνοφ με τους δημοσιογράφους της Al Hayat, αυτής της σημαντικής αραβικής εφημερίδας, που ανήκει σε Σαουδάραβα, η οποία εκδίδεται στο Λονδίνο. Ο Μπογκντάνοφ είναι ένας άριστος διπλωμάτης, ευγενικός, φέρεται όμορφα, είναι πνευματώδης διανοούμενος και κερδίζει κανείς να τον γνωρίσει. Ήταν Ρώσος πρεσβευτής στο Τελ Αβίβ και το Κάιρο, και γνωρίζει όσους μετράνε στην Μέση Ανατολή με το μικρό τους όνομα. Πρόσφατα έγινε ο ειδικός αντιπρόσωπος του πρόεδρου για τη Μέση Ανατολή. Είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει περισσότερο από όλους τη ρωσική εξωτερική πολιτική στη Μέση Ανατολή. Οι απαντήσεις του δεν θα μπορούσαν να είναι πολύ μακριά από τις ιδέες του Πούτιν.

Τον μαγείρευε ο Raed Jabr, ανταποκριτής του Al Hayat στη Μόσχα, ένας σκοτεινός και λεπτός Παλαιστίνιος ο οποίος εκπροσωπεί την αραβική κυρίαρχη άποψη από το Ριάντ μέχρι τη Βηρυτό. Θυμάστε την αγαπημένη γραμμή των Αμερικανών προέδρων και των νομοθετών σύμφωνα με την οποία «το φως της ημέρας δεν περνά μεταξύ των ΗΠΑ και του Ισραήλ»; Αν κρίνουμε από τις επίμονες ερωτήσεις του Jabr, καμία αχτίδα φωτός δεν μπορεί να περάσει ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Σαουδική Αραβία.

Συνέχεια, ο άνθρωπος της Αλ Χαγιάτ  ρωτούσε πότε θα αποχωρήσουν οι Ιρανοί από τη Συρία. Ο κ Μπογκντάνοφ του απάντησε: «Στη Συρία, υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες ξένοι εθελοντές, χιλιάδες Τυνήσιοι, Μαροκινοί και Αφγανοί, ενώ οι Ιρανοί, όπως και οι Ρώσοι, βρίσκονται στη Συρία, κατόπιν αιτήματος της νόμιμης κυβέρνησης, και μόνο η νόμιμη κυβέρνηση μπορεί να τους διατάζει να μείνουν ή να φύγουν. Η επίσημη ηγεσία θα μπορεί να ζητήσει από όλες τις ξένες δυνάμεις να αποσυρθούν μετά τη τελική λύση».

 Τα λόγια του διαβιβάστηκαν με ασαφή τρόπο, αλλά καθαρά από τη Washington Post  : «Οι νομικές αρχές που θα επιλεγούν νόμιμα στη Συρία θα είναι οι μόνες που θα έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν την απόσυρση όλων των ξένων δυνάμεων από τη χώρα», φέρεται να δήλωσε ο Μπογκντάνοφ. Στην πραγματικότητα, ο Μπογκντάνοφ μιλούσε μόνο για τη νόμιμη κυβέρνηση μετά από μια συμφωνία, όχι κατ 'ανάγκη για μια κυβέρνηση που επιλέχτηκε με τον έναν η τον άλλο τρόπο.

Ο Μπογκντάνοφ απέρριψε την άποψη περί εξαγωγής της ιρανικής επανάστασης, και την υποτιθέμενη επιθυμία του Ιράν να επεκτείνει την επιρροή του στη Μέση Ανατολή, ειδικά στο Ιράκ, τη Συρία, το Λίβανο και το Μπαχρέιν. Μίλησε για προσέγγιση μεταξύ των ΗΠΑ και του Ιράν, με σαουδαραβική συμμετοχή. Στη Συρία, μίλησε για ένα κοσμικό σύστημα με όλες τις ευχές του, όχι για ένα σιιτικό σύστημα ούτε μουσουλμανικό σουνιτικό, ούτε χριστιανικό, που θα έρθει στην εξουσία μέσα από ελεύθερες, δίκαιες και διαφανείς εκλογές στη χώρα και στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής των προσφύγων στις γειτονικές χώρες και σε πιο μακρινές χώρες, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών.

Ο Μπογκντάνοφ λυπήθηκε για το γεγονός ότι οι ΗΠΑ θέλουν να κρατήσουν το Ιράν εκτός από τις διαπραγματεύσεις για τη Συρία. «Οι Αμερικανοί ενεργούν χωρίς να τηρούν τους διεθνείς νόμους. Πρέπει να σεβόμαστε την κυριαρχία της Συρίας, η οποία είναι κράτος μέλος του ΟΗΕ».  Είναι εμφανώς απαισιόδοξος όσον αφορά τις σχέσεις με τους αντάρτες. «Λένε ότι η επανάσταση δεν θα σταματήσει πριν από την ανατροπή του καθεστώτος, όταν ο Μπασάρ αλ-Άσαντ και η κλίκα του θα έχουν ανασυρθεί ενώπιον ενός διεθνούς δικαστηρίου. Με τέτοιο στόχο, ο πόλεμος μπορεί να διαρκέσει για πάντα».

Απέρριψε την ιδέα ότι οι Ιρανοί θέλουν να εξάγουν την ισλαμική επανάσταση. «Οι Ιρανοί λένε ότι η ισλαμική επανάσταση ανήκει στη σφαίρα της εσωτερικής πολιτικής, για να ταιριάζει με τα συμφέροντα του ιρανικού λαού». Υπενθύμισε την ιρανική στρατιωτική παρουσία στο Ομάν το 1970, κατόπιν αιτήματος της νόμιμης κυβέρνησης. Όταν οι διαταραχές τελείωσαν, οι Ιρανοί αποσύρθηκαν από το Ομάν χωρίς αντίρρηση».

Κάλεσε για συνομιλίες μεταξύ του Ιράν και τους Σαουδάραβες στη Μόσχα ή αλλού, μέσω των Ρώσων. Ο Μπογκντάνοφ απέρριψε επίσης την Σαουδική άποψη σχετικά με τον πόλεμο στην Υεμένη (οι Σαουδάραβες αισθάνονται ότι έχουν την εξουσιοδότηση να θεραπεύσουν την Υεμένης, αλλά ότι οι Ιρανοί θα πρέπει να αποκλείονται). 

Απέρριψε την τουρκική στάση έναντι των Κούρδων στη Συρία («Γιατί, άραγε,  συμφωνεί η Τουρκία για ένα ιρακινό Κουρδιστάν, αλλά δεν δέχεται τέτοιο Κουρδιστάν στη Συρία; Νομίζω ότι δεν τους αφορά». Είναι ζητήματα που αφορούν τους Ιρακινούς και τους Σύρους. Είναι ζήτημα του συριακού λαού, όχι του ρωσικού ή του τουρκικό κράτους να αποφασίσει».)

Συνόψισε τη ρωσική πολιτική με αυτούς τους όρους: «Η Ρωσία θέλει να περιορίζεται στη διεθνή νομιμότητα. Δεσμευόμαστε από την αρχή της μη επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών, γεγονός που περιλαμβάνει επίσης τη μη παρέμβαση στις εσωτερικές μας υποθέσεις. Σεβόμαστε τη δημοκρατική διαδικασία και όχι τις χρωματιστές επαναστάσεις. Για την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ των μερών, η αρχή του ούτε νικητή ούτε ηττημένου είναι η πιο επιθυμητή».

Αυτή η συνέντευξη του Μιχαήλ Μπογκντάνοφ απαντά ξεκάθαρα στην ερώτηση σχετικά με πιθανή εμπλοκή της Ρωσίας κατά του Ιράν: Η απάντηση είναι niet. Στην πολιτική, πολλά πράγματα είναι δυνατά. Η πολιτική δεν είναι ένα παιχνίδι προσκόπων, γνωρίζω καλά τη realpolitik. Αλλά δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος για τη Ρωσία να εγκαταλείψει το Ιράν με αντάλλαγμα κάποιας ασαφούς υπόσχεσης και Δώρων του Πουρίμ του Νετανιάχου.

Το Ισραήλ και οι ΗΠΑ είναι πλέον διάσημοι  για τις ύπουλες πρωτοβουλίες τους.  Από τις Φιλιππίνες μέχρι την Αίγυπτο και το Αζερμπαϊτζάν, χώρες που κάποτε ήταν φιλο-αμερικανικές προδόθηκαν, και από τότε γυρίζουν τη πλάτη στην Ουάσιγκτον. Οι ΗΠΑ δεν είναι πλέον αξιόπιστος εταίρος. Αν ο κ Τραμπ καταφέρει να αντιμετωπίσει την Ροζ Επανάσταση στη χώρα του και να επιβληθεί ως πραγματικός αρχηγός, τότε ίσως γίνει δυνατή η αποκατάσταση της Αμερικανικής αξιοπιστίας. 

Αλλά εν τω μεταξύ, οι ΗΠΑ δεν είναι αξιόπιστες. Και όσον αφορά την ισραηλινή υποκρισία, φτάνει να δούμε πώς οι Ισραηλινοί τήρησαν τις υποσχέσεις τους προς τους Παλαιστίνιους στο Όσλο. Οι Ιρανοί απέχουν πολύ από το να είναι ευθείς άνθρωποι, αλλά είναι σύμμαχοι και πολεμούν στο πλευρό των Ρώσων στη Συρία, όπου το παιχνίδι έχει τελειώσει, αλλά ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει ακόμα. Η βασική realpolitik λέει στους Ρώσους να παραμείνουν ενωμένοι με το Ιράν και να απορρίψουν τις προσφορές του Μπιμπή.

Αλλά οι Ισραηλινοί είναι πεισματάρηδες. Πριν μερικές ημέρες, ο ισραηλινός υπουργός Άμυνας, Αβιγκντόρ Λίμπερμαν, κάλεσε σε μια συνέντευξη στην εφημερίδα  Die Welt , την Σαουδική Αραβία, και τα Κράτη του Κόλπου να συνασπιστούν με το Ισραήλ, σύμφωνα με το μοντέλο του ΝΑΤΟ,  κατά του Ιράν και των σιίτών. Το εβραϊκό κράτος, συνεπώς, έχει πλήρως αφομοιωθεί στο περιβάλλον του ως μέρος του αντιδραστικού φιλοδυτικού σουνιτικού μπλοκ. Και όπα! δεν είναι πλέον το μαύρο πρόβατο.

Υπάρχει μια διέξοδος, είναι η προώθηση μιας κατανόησης μεταξύ των Σαούντ και του Ιράν. Η διαφορά μεταξύ των δύο κρατών είναι παλιά, πολύ πιο παλιά από την ισλαμική επανάσταση, αλλά υπήρξαν συμβιβασμοί στο παρελθόν, ιδιαίτερα στα μέσα της δεκαετίας του 1970, και τώρα τα πράγματα είναι ώριμα για μια νέα συναλλαγή. Οι Σαουδάραβες παραξόδεψαν χρήματα για να αποσταθεροποιήσουν τη Συρία και για έναν πόλεμο χωρίς ελπίδα στην Υεμένη. Οι Ρώσοι μπορούν να τους ενθαρρύνουν να βρουν μια λύση. Και αυτό θα περιόριζε τις ισραηλινές φιλοδοξίες για μια νέα σειρά πολέμων.

Αλλά γι 'αυτό, θα πρέπει πρώτα να ξεπεραστεί η Ροζ Επανάσταση στην Ουάσιγκτον, και ο πρόεδρος Τραμπ θα πρέπει να προχωρήσει με την αποστρατικοποίηση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Η εναλλακτική λύση, ένας πόλεμος με το Ιράν, παραείναι φρικτό να το συλλογιστεί.

Και ο Μπιμπής τότε; Έλαβε ένα δώρο παρηγοριάς: ένα πολύ σημαντικό δώρο του Πουρίμ από τον Πούτιν. Δεν είναι το κεφάλι ενός Ιρανού μαχητή  σε ασημένια πιατέλα ούτε γεμιστά γλυκά με μαρμελάδα, ούτε αυτιά του Αμάν σε ένα καλάθι, αλλά ένα παλιό βιβλίο πέντε αιώνων, Ο Πόλεμος των Εβραίων, του Ιωσήπου Φλάβιου  [2 ]. Είναι ένα πολύ καλά επιλεγμένο βιβλίο, το οποίο θα υπενθυμίσει στον Μπιμπή ότι είναι καλύτερα να συμβιβαστείς παρά να προσπαθήσεις να ξύσεις τον ουρανό. Οι Εβραίοι του Ιωσήπου Φλάβιου θα είχαν περάσει καλά υπό την προστασία μιας καλοπροαίρετης Ρώμης, αν δεν είχαν στοχεύσει υπερβολικά ψηλά, κάτι που έσυρε πάνω τους τη καταστροφή.

Ίσως επίσης ο Πούτιν να είχε στο μυαλό μια άλλη φράση του Ιωσήπου Φλάβιου που έλεγε: οι Εβραίοι είχαν μιαν αναπαράσταση της περσικής πρωτεύουσας στην θύρα του ναού τους, για να τους υπενθυμίζει ότι οι Πέρσες είχαν επιστρέψει τον ναό στους Εβραίους, επειδή οι δεύτεροι  έπρεπε να τους σέβονται και τους φοβούνται για πάντα.

Israël Adam Shamir

Επικοινωνήσετε με τον Ισραήλ Σαμίρ:  adam@israelshamir.net

Μετάφραση αγγλικά-γαλλικά:  Μαρία Poumier

Μετάφραση γαλλικά-ελληνικά: Κριστιάν Ακκυριά

Πρώτη καταχώρηση:  The Unz Review..

[1]  Για την διαφωτιστική ιστορία του Αμάν, δείτε το κείμενο του Σαμίρ, που δημοσιεύθηκε το 2006,  Το Σύνδρομο του Αμάν

[2]  Ο Ιώσηπος Φλάβιος έζησε μεταξύ 37 μ.χ. και 100, αλλά το αντίγραφο που προσφέρε ο Πούτιν στον φιλοξενούμενο του δημοσιεύθηκε το 1526 στη τοσκανική γλώσσα, λίγο μετά την εφεύρεση της τυπογραφίας.

πηγή:  http://plumenclume.org/blog/233-cadeaux-de-pourim

Read more at http://reseauinternational.net/cadeaux-de-pourim/