Τρεις παράγοντες που θα επηρεάσουν το δημοψήφισμα στην Τουρκία

Σε ένα εμβριθές άρθρο του στην έγκυρη ιστοσελίδα Al Monitor ο Τούρκος ακαδημαϊκός και πολιτικός σχολιαστής Αλί Μπαϊράμογλου αναλύει την πολιτική κατάσταση στην Τουρκία, με το βλέμμα στο επικείμενο δημοψήφισμα. Αρχικά, αναφέρει ότι το 80% των ψηφοφόρων του κυβερνώντος ΑΚΡ είναι υπέρ του «ΝΑΙ», ενώ το 90% των ψηφοφόρων και της μείζονος αντιπολίτευσης, του CHP,  και του φιλοκουρδικού HDP  τάσσονται υπέρ του «ΟΧΙ». Από το 20% των οπαδών του ΑΚΡ που προτιμούν το «ΟΧΙ», οι μισοί είναι αναποφάσιστοι ενώ οι άλλοι μισοί είναι ευθέως αντίθετοι στην μετατροπή της Τουρκίας σε προεδρική δημοκρατία. Όσον αφορά στον έτερο πυλώνα της συμμαχίας, το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (MHP), η εκλογική του βάση είναι διαιρεμένη με το 65% αυτής να γυρνάει την πλάτη στο «ΝΑΙ» και να επιλέγει το «ΟΧΙ».
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;

Κατά τον Μπαϊράμογλου, υπάρχουν τρεις παράγοντες που ασκούν καταλυτική επιρροή στους συντηρητικούς ψηφοφόρους, στους οποίους άλλωστε βασίζεται ο Πρόεδρος Ερντογάν και από τους οποίους να σημειώσουμε εμείς θα κριθεί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Ο πρώτος παράγων είναι ο ίδιος ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Οι προσωπικές του πολιτικές φιλοδοξίες και η προσπάθεια σύνδεσής τους με την τύχη της Τουρκίας απωθούν πολλούς ψηφοφόρους, λόγω της απολυταρχικής κλίσης που έχει πάρει η δυναμική των πραγμάτων στην χώρα. Ο πρώτος παράγων έχει δύο επιπτώσεις: η πρώτη είναι ότι ο Ερντογάν εμφανίζεται ως ηγετικός φάρος της χώρας και αυτό οδηγεί το 53% της εκλογικής βάσης του ΑΚΡ να ψηφίσει «ΝΑΙ», επειδή ακριβώς θέλει να δει τον Ερντογάν απόλυτο πολιτικό κυρίαρχο, την ίδια ώρα που αυτό το γεγονός απομακρύνει τους λοιπούς ψηφοφόρους κι αυτή είναι η δεύτερη επίπτωση. Έχει καταγραφεί, ότι το 40% των εθνικιστών αποστρέφεται αυτό το ενδεχόμενο ένεκα του προσώπου του Ερντογάν.
Ο δεύτερος παράγων είναι οι Κούρδοι. Στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2015 το κουρδικό εκλογικό σώμα χωρίσθηκε στα δύο. Το μισό επέλεξε το ΑΚΡ και το άλλο μισό το HDP. Οι Κούρδοι μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε συντηρητικούς, που προτίμησαν το κυβερνών κόμμα, και σε εθνικιστές. Όμως, σύμφωνα με μετρήσεις, το 1/3 των Κούρδων ψηφοφόρων κατά τα φαινόμενα θα απέχει από το δημοψήφισμα και προκύπτει εύλογα το συμπέρασμα ότι αυτοί είναι πρώην υποστηρικτές του Ερντογάν.
Ο τρίτος παράγων είναι κυρίως ιδεολογικός. Στους κόλπους του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης έχει αναπτυχθεί ένας θύλακας διαφωνούντων που εκφράζει κάθετη διαφωνία όχι τόσο με το πρόσωπο του Τούρκου Προέδρου, όσο με τον τρόπο άσκησης της εξουσίας από αυτόν. Παράπονα διατυπώνονται από τους διαφωνούντες και για τον παραγκωνισμό μεγάλων μορφών σχετικά «φιλελεύθερων», ήτοι του πρώην Προέδρου Αμπντουλλάχ Γκιούλ και του πρώην Υπουργού Εξωτερικών και πρώην Πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου. Το 44% των ψηφοφόρων που προέρχονται από το ΑΚΡ και θα ψηφίσουν «ΟΧΙ» δικαιολογούν την ψήφο τους με το επιχείρημα, ότι η εξουσιοδότηση που θα δοθεί στον Ερντογάν θα καταλήξει σε αυταρχική διακυβέρνηση. Ένα άλλο ποσοστό 21% πιστεύει ότι το προεδρικό καθεστώς θα αποδειχθεί μοιραίο για την ενότητα της Τουρκίας…



http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2017/02/turkey-conservatives-face-democracy-test.html