Ο Ντονάλντ Τραμπ εγκαινιάζει το « Strategy and Policy Forum » στο Λευκό Οίκο (3 Φεβρουαρίου 2017). |
Τιερί Μεϊσάν
Ο Τιερί Μεϊσάν (Thierry Meyssan)
μας καλεί να παρατηρήσουμε τον Ντόναλντ Τραμπ χωρίς να τον κρίνουμε με τα
κριτήρια των προκατόχων του, αλλά προσπαθώντας να καταλάβουμε τη δική του λογική. Παρατηρεί ότι ο
Αμερικανός πρόεδρος προσπαθεί να αποκαταστήσει την ειρήνη και να αναβιώσει το
παγκόσμιο εμπόριο, αλλά σε μια νέα βάση, εντελώς διαφορετική από τη σημερινή
παγκοσμιοποίηση.
Επιδιώκοντας να
ανατρέψει την κυβέρνηση που προηγήθηκε και η οποία προσπαθεί να διατηρηθεί παρά
ταύτα, ο πρόεδρος Τραμπ δεν μπορεί να στηρίξει τη διοίκησή του βασισμένος στη
υπάρχουσα πολιτική τάξη ή σε ανώτερους δημόσιους υπαλλήλους. Ως εκ τούτου κάλεσε νέους
ανθρώπους, επιχειρηματίες σαν κι αυτόν, παρά τον κίνδυνο σύγχυσης που
εμπεριέχεται.
Για να κατανοήσετε τη διοίκηση Τραμπ, να διαβάσετε επίσης:
Σύμφωνα με την πουριτανική ιδεολογία, μόδα μετά τη
διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το να συγχέεις την πολιτική ενός Κράτους με τις
προσωπικές υποθέσεις σου είναι ένα έγκλημα· λόγος για τον οποίον έχει δημιουργηθεί
ένας αυστηρός διαχωρισμός μεταξύ αυτών των δύο κόσμων. Αντίθετα, στους προηγούμενους αιώνες,
δεν αντιμετωπιζόταν η πολιτική υπό ηθική γωνία, αλλά κάτω από αυτή της
αποτελεσματικότητας. Θεωρούταν τότε φυσιολογική η συμμετοχή
επιχειρηματιών στην πολιτική. Δεν χαρακτηριζόταν ο προσωπικός
πλουτισμός «διαφθορά», παρά μόνο όταν πάχυνες σε βάρος του Έθνους, όχι όταν το ανάπτυσσες.
Όσον αφορά τις σχέσεις
με τις δυο υπερδυνάμεις, ο πρόεδρος Τραμπ προσεγγίζει τη Ρωσία πολιτικά και τη
Κίνα εμπορικά. Ως εκ τούτου βασίζεται αφ ενός στον γραμματέα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Ρεξ Τίλερσον
(Rex Tillerson, πρώην
επικεφαλής της Exxon Mobil) και προσωπικό φίλο του
Βλαντιμίρ Πούτιν και αφ ετέρου στον πρόεδρο του νέου συμβουλευτικού φορέα Stephen Schwarzman (το αφεντικό της
εταιρείας ιδιωτικών επενδυτικών κεφαλαίων Blackstone),
έναν προσωπικό φίλο του προέδρου Ξι Τζινπίνγκ, που θα είναι αρμόδιος για τη νέα
εμπορική πολιτική στο : Φόρουμ
Στρατηγικής και Πολιτικής (Strategy and Policy Forum) που εγκαινιάστηκε
από τον πρόεδρο Τραμπ στις 3 Φεβρουαρίου στον Λευκό Οίκο [ 1 ]. Συγκεντρώνει 19 επιχειρηματίες από
το υψηλότερο επίπεδο. Σε
αντίθεση με την προηγούμενη πρακτική, οι σύμβουλοι αυτοί δεν επιλέχτηκαν με
κριτήριο το εάν είχαν υποστηρίξει ή όχι τον πρόεδρο κατά τη διάρκεια της
προεκλογικής εκστρατείας του, ούτε σε συνάρτηση των εταιρειών που διηύθυναν
ή του μεγέθους και της επιρροής τους, αλλά της προσωπικής τους ικανότητας
να τις διοικήσουν.
Ο Ρεξ Τίλερσον
Ως διευθυντής της Exxon Mobil, ο Ρεξ Τίλλερσον έχει
σχεδιάσει μια μορφή συνεργασίας με τους Ρώσους ομολόγους του.
Οι Gazprom και Rosneft επέτρεψαν στους
Αμερικανούς να έρθουν και να εργαστούν μαζί τους, υπό την προϋπόθεση ότι αυτή η
συνεργασία θα είναι αμφίδρομη. Ως
εκ τούτω, οι Ρώσοι έχουν επενδύσει κατά το ένα τρίτο στις επιχειρήσεις της Exxon Mobil στον
Κόλπο του Μεξικού, ενώ η ίδια η Exxon
Mobil συμμετείχε στην ανακάλυψη του γιγάντιου κοιτάσματος
υδρογονανθράκων στη θάλασσα
του Κάρα [ 2 ].
Αυτή η κοινή επιτυχία,
χάρισε στον Ρεξ Τίλλερσον το Μετάλλιο της Φιλίας από τον πρόεδρο Βλαντιμίρ
Πούτιν.
Ο Τύπος επεσήμανε τις
προσωπικές διασυνδέσεις που ανέπτυξε με τον Ρώσο πρόεδρο, καθώς και με τον
Ιγκόρ Σεχίν, έμπιστο του.
Στη κορυφή της Exxon Mobil, συγκρούστηκε με την
οικογένεια Rockefeller, ιδρυτή της εταιρείας.
Τελικά, επέβαλε τις απόψεις του και οι Rockefeller
Σύμφωνα με τον Ροκφέλερ,
το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο είναι πεπερασμένοι πόροι που θα εξαντληθούν
σύντομα (μια εκλαϊκευμένη θεωρία στη δεκαετία του '70 από την Λέσχη της Ρώμης). Η χρήση τους
απελευθερώνει άνθρακα στην ατμόσφαιρα, προκαλώντας έτσι την υπερθέρμανση του
πλανήτη (εκλαϊκευμένη θεωρία που διαδόθηκε στη δεκαετία του 2000 από την IPCC και
τον Αλ Γκορ) [ 4 ]. Είναι καιρός να στραφούμε προς τις
ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αντίθετα,
για τον Ρεξ Τίλερσον τίποτα δεν επιβεβαιώνει την ιδέα ότι το πετρέλαιο
είναι ένα είδος κομπόστ οργανικών αποβλήτων. Συνέχεια ανακαλύπτονται νέα κοιτάσματα σε
περιοχές χωρίς μητρικά βράχια και σε όλο και μεγαλύτερα βάθη. Δεν υπάρχει καμία
απόδειξη ότι οι υδρογονάνθρακες θα
εξαντληθούν εντός των προσεχών αιώνων. Δεν υπάρχει επίσης κανένα αποδεικτικό στοιχείο ότι ο άνθρακας
που απελευθερώνεται από τον άνθρωπο στην ατμόσφαιρα προκαλεί την κλιματική
αλλαγή. Σε αυτή τη συζήτηση, το
καθένα από τα
δύο στρατόπεδα έχουν χρηματοδοτήσει ένα έντονο lobbying
για την άσκηση πίεσης στους φορείς
χάραξης πολιτικής, στην απουσία ενός πειστικού τελικού επιχειρήματος [ 5 ].
Αλλά και οι δύο πλευρές
υπερασπίζονται, επίσης, διαμετρικά αντίθετες θέσεις σχετικά με την εξωτερική
πολιτική. Αυτός είναι ο λόγος που
η διένεξη μεταξύ των Ροκφέλερ και Τίλερσον είχε σίγουρα κάποια επίπτωση στη
διεθνή πολιτική. Έτσι, το 2005, οι
Ροκφέλερ συμβούλευσαν το Κατάρ
-του οποίου τα έσοδα προέρχονται από την Exxon
Mobil- να
υποστηρίζει τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Στη συνέχεια, το 2011, να επενδύσει
στον πόλεμο κατά της Συρίας. Το εμιράτο κατάπιε δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια για την
υποστήριξη των τζιχαντιστικών ομάδων. Αντίθετα, ο Τίλερσον θεώρησε ότι,
αν ο λαθραίος πόλεμος είναι καλός για την αυτοκρατορική πολιτική, δεν προωθεί
το μπίζνες. Μετά την ήττα των Rockefeller, το Κατάρ αποσύρεται
σταδιακά από το πόλεμο και αφιερώνει τα έσοδα του στην προετοιμασία του
Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου.
Εν πάση περιπτώσει, αυτή
τη στιγμή, η διοίκηση Τραμπ δεν έλαβε καμία απόφαση σχετικά με τη Ρωσία, εκτός από την κατάργηση των κυρώσεων σε απάντηση μιας ρωσικής
παρέμβασης στην προεδρική προεκλογική εκστρατεία που φέρεται να έχει
παρατηρηθεί από
την CIA.
Ο Stephen Schwarzman
Ο πρόεδρος Τραμπ σόκαρε πρώτα τη
λαϊκή Κίνα με την αποδοχή μιας τηλεφωνικής κλήσης από την πρόεδρο της Ταϊβάν,
ενάντια στην αρχή «μία Κίνα, δύο συστήματα». Στη συνέχεια ζήτησε συγγνώμη από τον
Ξι και του ευχήθηκε θερμά ένα «Ευτυχισμένο Νέο Έτος του πύρινου Κόκορα».
Ταυτόχρονα, του χορήγησε
ένα πλούσιο δώρο με την ακύρωση της Δι-Ειρηνικού Συνθήκης. Η συμφωνία αυτή, η οποία δεν είχε
ακόμη υπογραφεί, σχεδιάστηκε ως το αποκορύφωμα της παγκοσμιοποίησης των
τελευταίων δεκαπέντε χρόνων για να αποκλείσει την Κίνα από τα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Ο πρόεδρος Τραμπ άνοιξε
έναν δίαυλο διαπραγματεύσεων με τις μεγαλύτερες κινεζικές εμπορικές και οικονομικές αρχές,
μέσω των μελών του στρατηγικού και πολιτικού φόρουμ. Η εταιρεία του Stephen Schwarzman,
η Blackstone, ανήκει από το
2007 σε ύψος του 9,3% στο κρατικό επενδυτικό ταμείο της Λαϊκής Δημοκρατίας, China Investment Corp. [ 6 ], του οποίου ο
διευθυντής εκείνη την εποχή, Lou
Jiwei, είναι σήμερα Υπουργός Οικονομικών της χώρας του.
Ο Schwarzman είναι
μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής της Σχολής Οικονομικών Επιστημών και
Διοίκησης του Πανεπιστημίου του Tsinghua[ 7 ]. Το Συμβούλιο αυτό, υπό την προεδρία
του πρώην πρωθυπουργού Zhu
Rongji, συγκεντρώνει τις σημαντικότερες κινεζικές και δυτικές
προσωπικότητες. Ανάμεσα
τους: η Mary Barra της General Motors, ο Jamie Dimon της JP Morgan Chase, ο Doug
McMillon της Wal-Mart Stores, ο Elon Musk της Tesla Motors και η Indra K. Nooyi
της Pepsi Co που κάθονται επίσης στο νέο Στρατηγικό και Πολιτικό Φόρουμ
του Λευκού Οίκου.
Σε ένα προηγούμενο
άρθρο, ανέφερα ότι μετά τη συνάντησή του με τον Jack Ma της Alibaba (επίσης μέλος της Συμβουλευτικής
Επιτροπής του Πανεπιστημίου του Tsinghua),
ο Ντόναλντ Τραμπ εξετάζει το ενδεχόμενο η χώρα του να συμμετέχει στην Ασιατική
Τράπεζα Επενδύσεων για τις υποδομές. Αν
συνέβαινε αυτό, οι ΗΠΑ θα πάψουν να περιορίζουν την Κίνα και θα συμμετάσχουν σε
μια πραγματική συνεργασία για την ανάπτυξη του «Δρόμου του Μεταξιού» που
καθιστά περιττές τις συγκρούσεις στην Ουκρανία και τη Συρία [ 8 ].
Συνεργασία μέσω του
εμπορίου
Από της διάλυσης της
ΕΣΣΔ, η πολιτική των ΗΠΑ είχε οριστεί από το «Δόγμα Γούλφοβιτς». Για να γίνει η χώρα τους
η «πρώτη», οι διαδοχικές κυβερνήσεις δεν δίστασαν να διεξάγουν συνειδητά
πολλούς πολέμους που την έχουν φτωχύνει[ 9 ].
Φυσικά, αυτή η φτωχοποίηση
δεν ίσχυε για όλους. Ήμασταν θεατές μιας εσωτερικής
σύγκρουσης του καπιταλισμού μεταξύ των εταιρειών με συμφέροντα στον πόλεμο
(σήμερα η BAE, η Caterpillar, η KKR, η Lafarge Holcim,
η Lockheed Martin, η Raytheon, κ.λπ.) και εκείνων που τα
συμφέροντα τους βρίσκονται στην ειρήνη.
Η διοίκηση Τραμπ
σχεδιάζει να δώσει νέα ώθηση στην ανάπτυξη της χώρας διακόπτοντας το ιδανικό
της «πρώτης χώρας» και να γίνει η «καλύτερη χώρα». Αυτό προϋποθέτει γρήγορη δράση. Θα χρειαστούν χρόνια για
να ανοίξουν οι δρόμοι του μεταξιού, παρότι η κατασκευή τους είναι ήδη σε πλήρη
εξέλιξη. Ως εκ τούτου, οι ΗΠΑ δεν
έχουν πλέον τον χρόνο να επαναδιαπραγματευθούν τις τρέχουσες μεγάλες
πολυμερείς εμπορικές συμφωνίες. Πρέπει να ολοκληρώσουν, χωρίς καθυστέρηση, διμερείς συμφωνίες,
έτσι ώστε να εφαρμοστούν αμέσως οι συμβάσεις.
Λαμβάνοντας υπόψη την
τεράστια δυσκολία, να μετατραπεί μια οικονομία του πολέμου σε οικονομία της
ειρήνης, ο Ντόναλντ Τραμπ κάλεσε στο στρατηγικό και πολιτικό Φόρουμ έναν
επιχειρηματία μιας από τις εταιρίες που θα μπορούσε να αναπτυχθεί τόσο σε καιρό
ειρήνης όσο
και σε καιρό πολέμου: τον Jim McNerney (Boeing).
[1] “Remarks by
President Trump in Strategy and Policy Forum” (« Παρατηρήσεις του
προέδρου Τραμπ στο
στρατηγικό και πολιτικό Φόρουμ «), The White House, February 3rd, 2017.
[2] « Rosneft
exploitera le pétrole du golfe du Mexique » (Η Rosneft θα
εκμεταλλευτεί το πετρέλαιο στον Κόλπο του
Μεξικού »), par Juliana Gortinskaïa,
Traduction Louis-Benoît Greffe, Оdnako (Russie) , Réseau
Voltaire, 8 mars 2013.
[3] “The Rockefeller
Family Fund vs. Exxon” (« Το
ταμείο της Οικογένειας Rockefeller εναντίον της Exxon »), David Kaiser and Lee Wasserman, The New York Review of Books,
December 8th, 2016.
[4] « 1997-2010 :
L’écologie financière » (« 1997-2010: Η
οικονομική οικολογία »), par Thierry
Meyssan, Оdnako (Russie) , Réseau Voltaire,
26 avril 2010.
[5] “Exxon Mobil
Accuses the Rockefellers of a Climate Conspiracy” (« Η Exxon Mobil κατηγορεί τους Ροκφέλερ για
συνωμοσία του κλίματος »), John Schwartz,
The New York Times, November 21st, 2016. “Rockefeller
Foundations Enlist Journalism in ‘Moral’ Crusade Against ExxonMobil” (« Τα Ιδρύματα Ροκφέλερ στρατολογούν τη
Δημοσιογραφία σε ‘Ηθική Σταυροφορία’ κατά της Exxon Mobil »), Ken
Silverstein, The Observer, January 6th, 2017.
[6] Annual Report
2008 (Ετήσια Έκθεση 2008 του Ομίλου Blackstone) , p. 40 & 56, The Blackstone Group.
[7] “The Advisory
Board of Tsinghua University School of Economics and Management (2016-2017)” (« Η Συμβουλευτική Επιτροπή της Σχολής Οικονομικών και Διοίκησης του Πανεπιστημίου του Tsinghua, (2016-2017) »), Tsinghua University.
[8] “The Geopolitics
of American Global Decline” (« Η
Γεωπολιτική της αμερικανικής παγκόσμιας παρακμής »), by Alfred McCoy, Tom Dispatch
(USA) , Voltaire Network, 22 June 2015.
[ 9 ] Το δόγμα Γούλφοβιτς αναπτύχθηκε
στην Καθοδήγηση της Πολιτικής για την Άμυνα
για τις φορολογικές χρήσεις 1994-1999 (Defense Policy Guidance for the Fiscal Years 1994-1999). Αυτό το έγγραφο δεν αποχαρακτηρίστηκε
ποτέ, αλλά το περιεχόμενό του αποκαλύφθηκε στο « Το Αμερικανικό Στρατηγικό Σχέδιο καλεί για την εξασφάλιση
μην Ανάπτυξης Αντίπαλων » (« U.S. Strategy Plan Calls For Insuring No Rivals Develop »), Patrick E. Tyler, New York Times , 8 Μαρτίου 1992.
Η εφημερίδα δημοσίευσε επίσης εκτενή αποσπάσματα της
έκθεσης στη σελίδα 14: « Αποσπάσματα από το σχέδιο του Πενταγώνου: "Αποτροπή της Επανεμφάνισης
ενός Νέου Αντιπάλου » (« Excerpts from Pentagon’s Plan : "Prevent the Re-Emergence of a New Rival" »).
Πρόσθετες πληροφορίες παρέχονται στο « Κρατώντας τις ΗΠΑ Πρώτες· το Πεντάγωνο πρέπει να αποκλείσει μια
ανταγωνιστική υπερδύναμη » (« Keeping the U.S. First ; Pentagon Would Preclude a Rival Superpower »), "Barton Gellman, Washington Post , 11 Μαρτίου 1992.
Ο Τιερύ Μεϊσάν μάλλον το έχει χάσει. Μέχρι ώρα καλά μας τα έλεγε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα με τον Τραμπ για πολλούς ήδη ξεκαθάρισε. Εκτός από την αρχική καλή έκπληξη που δημιούργησε, τρεις εβδομάδες τώρα στα πράγματα και αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά το σχέδιο Β' των παγκοσμιοποιητών.
Κρίμα που ο Μεϊσάν φαίνεται κολλημένος στην αρχική του εκτίμηση.
Και εγώ πίστεψα πως κάτι καλό θα μπορούσε να γίνει με τον Τραμπ.
Είχα μεταφράσει και αυτό το βίντεο της προεκλογικής του καμπάνιας, και είχα αρχίσει να πιστεύω ότι γίνονται ακόμα θαύματα.
Πλην όμως, σιγά σιγά αρίζει και φαίνεται καθαρά το πρόσωπο του θηρίου.
Σήμερα παραιτήθηκε ο Μάικλ Φλυν, και ταυτόχρονα ο Τραμπ εγείρει θέμα Κριμαίας.
Ο William Engdahl ήδη από τον περασμένο Νοέμβριο αποκαλύπτει και προειδοποιεί: http://www.williamengdahl.com/englishNEO25Nov2016.php
και συνεχίζει με ήχο: https://soundcloud.com/user-457491508/0203-william-engdahl-who-controls-trump?in=user-457491508/sets/katedalleyradio-live-show-3
Αλλά και ο Corbert από το corberttreport: https://www.corbettreport.com/episode-314-how-trump-filled-the-swamp/
Και ο Ron Paul: http://ronpaulinstitute.org/archives/featured-articles/2017/february/14/ignore-the-tough-talk-trump-s-iran-policy-will-be-much-like-obama-s/
Και ο Paul Craig Roberts: http://www.paulcraigroberts.org/2017/01/21/trump-and-the-cia/
και αρκετοί άλλοι.
Μόνο ο Μεϊσάν επιμένει εμμονικά.
Τι να πω, μακάρι ο Θεός να δικαιώσει τον Μεϊσάν, ειλικρινά το εύχομαι από την καρδιά μου.
Αλλά τα νούμερα (οι αριθμοί) μέρα με τη μέρα αλλάζουν δραματικά.