Άριστος Μιχαηλίδης
Μια μέρα πριν από τη σημερινή σημαντική Διάσκεψη για την ασφάλεια και τις εγγυήσεις, ο Φιλελεύθερος δημοσίευσε μια πολύ σημαντική έρευνα που έγινε στις κατεχόμενες και στις ελεύθερες περιοχές και περιέχει πολύ ενδιαφέροντα ευρήματα, ειδικά για το ζήτημα της Διάσκεψης. Έγινε από το Κέντρο για τη Βιώσιμη Ειρήνη και τη Δημοκρατική Ανάπτυξη (SeeD), σε συνεργασία με διεθνείς εταίρους, το ίδρυμα Berghof και την Interpeace και παρουσιάστηκε προχθές και στους ηγέτες στη Γενεύη. Επειδή τους σύγχρονους πολιτικούς τούς αρέσει να μελετούν στοιχεία δημοσκοπήσεων όταν αναζητούν λύσεις για διάφορα προβλήματα, για να μην απομακρύνονται από τις επιθυμίες της κοινής γνώμης. Αυτή η έρευνα, λοιπόν, έδειξε ότι η παραμονή τουρκικών στρατευμάτων και οι τουρκικές εγγυήσεις, σε οποιεσδήποτε παραλλαγές ή μεταβατικές περιόδους, απορρίπτεται από τους Ελληνοκύπριους με ποσοστά γύρω στο 90%. Από την άλλη, ανάμεσα στους Τουρκοκύπριους υπάρχει σαφής τάση υπέρ παρουσίας τουρκικών στρατευμάτων μετά τη συμφωνία, με τα ποσοστά να διαφοροποιούνται ανάλογα με τη μορφή που προτείνεται. Για παράδειγμα, το 68% υποστηρίζει στρατιωτική παρουσία στο τ/κ συνιστών κράτος. Το 59% θέλει κυρίαρχη βάση της Τουρκίας κ.λπ. Τις τουρκικές εγγυήσεις τις υποστηρίζει το 69% των κατοίκων των κατεχομένων.
 
Δεν χρειαζόταν δημοσκόπηση, βέβαια, για να ξέρουμε τι λέει η κοινή γνώμη, αλλά καλό είναι μερικές φορές να επιβεβαιώνονται τα αυτονόητα γιατί πολλοί τα ξεχνούν και παρασύρονται σε κάκιστες επιλογές και προτάσεις, που δεν έχουν καμιά πιθανότητα έγκρισης. Όπως, μερικοί «δικοί μας», που μιλούν με ευκολία και σιγουριά για μεταβατικές περιόδους ετών στην αποχώρηση των στρατευμάτων ή για παραμονή εγγυήσεων, αλλά εκμοντερνισμένων. Η απόρριψη κατά 90% από τους Ελληνοκύπριους δεν αφήνει κανένα περιθώριο για άλλες σκέψεις πλην της απόλυτης επιμονής σε αποχώρηση στρατευμάτων και κατάργηση εγγυήσεων. Κι ελπίζουμε αυτό να γίνει σαφές και κατηγορηματικό από την πλευρά μας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Δεν πρόκειται για ζήτημα στο οποίο μπορούμε να φανούμε διαλλακτικοί για να γίνει συμβιβασμός. Συμβιβασμένοι με την κατοχή σημαίνει καταδικασμένοι κι εμείς και οι επόμενες γενιές.
 
Από την άλλη, τα τεράστια και απαράδεκτα ποσοστά Τουρκοκυπρίων (και εποίκων, ασφαλώς), που επιθυμούν την τουρκική παρουσία, είναι η απόλυτη αποτυχία των πολιτικών επαναπροσέγγισης, αλλά και της πολιτικής κοινωνικοποίησης της κατοχής, στην οποία επί τρία χρόνια επιδίδονται συστηματικά οι Αναστασιάδης και Ακιντζί, τα μεγάλα κόμματα ε/κ και τ/κ, πρεσβείες, ζωγράφοι, ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, συντεχνίες, χορωδίες… Διότι, μετά από τόσες προσπάθειες, δεν πέτυχαν να πεισθούν οι Τουρκοκύπριοι (οι πολίτες και οι πολιτικοί) ότι αυτό, που θα μας οδηγήσει σε ευημερία δεν είναι οι εγγυήσεις και τα τουρκικά στρατεύματα αλλά ένα λειτουργικό δημοκρατικό κράτος, και ότι οι εγγυήσεις και τα τουρκικά στρατεύματα ακριβώς το αντίθετο θα πετύχουν. Οι Τουρκοκύπριοι λένε, στην έρευνα, ότι φοβούνται τη συμπεριφορά ακροδεξιών και εξτρεμιστικών στοιχείων. Και βάζουν αυτό τον φόβο τους στην ίδια μοίρα με τον φόβο των Ελληνοκυπρίων απέναντι στις παρεμβάσεις της Τουρκίας. Άνιση σύγκριση. Τα εξτρεμιστικά στοιχεία στις ελεύθερες περιοχές, που μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα, είναι μετρημένα στα δάκτυλα και εύκολα μπορούν να ελεγχθούν σε ένα δημοκρατικό κράτος. Οι τουρκικές παρεμβάσεις είναι αδύνατο να ελεγχθούν και πολύ περισσότερο αν αποκτήσουν νομιμοποίηση.
 
Η ουσία όλης αυτής της πραγματικότητας είναι ότι το κυρίαρχο ζήτημα στις προσπάθειες λύσης είναι η Τουρκία και ο ρόλος της στην Κύπρο. Και δεν πρόκειται να φτάσουμε σε λύση αν αυτό δεν γίνει κατανοητό από όσους μεσολαβούν. Ηνωμένα Έθνη, Αμερικάνοι, Ευρώπη. Για να εστιάσουν εκεί τις προσπάθειές τους. Αλλά και από τους Τουρκοκύπριους, που θέλουν να ζήσουν σε νόμιμο κράτος, αλλά όχι με ανεξαρτησία, κυριαρχία και αξιοπρέπεια. Ας έχουν γνώση οι φύλακες, σήμερα που θα κάτσουν στο τραπέζι. Έστω και την υστάτη, μπορεί να αντιληφθούν ποιο είναι πραγματικά το όραμα της Άγκυρας και των Τουρκοκυπρίων για την πατρίδα μας, μήπως και μας προστατεύσουν…