9/1/17

Γεώτρηση στο «11» στην Κυπριακή ΑΟΖ με προϊστορία 17 αιώνων

Μαρτυρία καπετάνιου από το 342 μ.Χ. για εκροή υδρογονανθράκων

Λευκωσία: Μια γεώτρηση σε μεγάλο θαλάσσιο βάθος, αυτή που ετοιμάζει για την ερχόμενη άνοιξη η Γαλλική ΤΟΤΑΛ στο τεμάχιο 11  της κυπριακής ΑΟΖ, έχει ιδιαίτερη σημασία για την Κύπρο, αφού ενδεχομένως να μας δώσει ένα κοίτασμα, που ακόμα και αν είναι στα μεγέθη του «Αφροδίτη», θα έχει πολλαπλή σημασία.

Γράφει: Πέτρος Θεοχαρίδης
Κυρίως, θα συμπληρώσει ακριβώς τα αποθέματα του «Αφροδίτη» δίνοντας άλλες κατευθύνσεις και διαστάσεις στην εμπορικότητα των κοιτασμάτων της Κυπριακής ΑΟΖ ακόμα και αν δεν ανακαλυφθεί αμέσως μετά άλλο κοίτασμα.
Επίσης, θα ενισχύσει αισθητά τις γεωλογικές γνώσεις για τη διαμόρφωση της γεωλογίας στα βάθη μέχρι και πέραν των 10.000 μέτρων κάτω από την επιφάνεια του βυθού, στη ζώνη γύρω από το υποθαλάσσιο όρος του Ερατοσθένη.

Όμως, όσο και αν ακούγεται αλλόκοτο, η πρώτη γεώτρηση της ΤΟΤΑL, στο ήδη καθορισμένο  τεμάχιο «11», μπορεί να δικαιώσει τον κύριο μάρτυρα μιας μαρτυρίας που δόθηκε πριν 17 αιώνες. Τη μαρτυρία του αυγουστάλιου, πρώτου καπετάνιου και αρχηγού της βυζαντινής ναυτικής δύναμης κρούσης Ονησίφορου –του αγίου Ονησίφορου– που δόθηκε περί το 342 μ.Χ. στις τότε Βυζαντινές Αρχές της Πάφου.

Η μαρτυρία του, ήταν ότι χάθηκαν αύτανδρα όλα τα πλοία του στόλου, εξαιτίας εκροής υδρογονανθράκων, λόγω μεγάλων σεισμών, σε όγκους που έκαναν τη θάλασσα να φαίνεται ότι βράζει και που κατέστρεψαν τη μόνωση των πλοίων. Η μόνωση των πλοίων ήταν από μορφή ασφαλτικής πίσσας που αποσυντίθεται σε επαφή με υδρογονάνθρακες. Σώθηκε μόνο το πλοίο στο οποίο επέβαινε, η ναυαρχίδα του στόλου.


Οι Αρχές της Πάφου δεν φαίνεται να τον πίστεψαν, τον έθεσαν υπό περιορισμό στην περιοχή της Πάφου μέχρι την ολοκλήρωση της διερεύνησης της μαρτυρίας, σε μια προσπάθεια να αποτραπεί και η διάδοση του φαινομένου που περιέγραψε ο Ονησίφορος. Η έρευνα δεν ολοκληρώθηκε φυσικά ποτέ, αφήνοντας τον Ονησίφορο χωρίς βέβαια τιμωρία, αλλά και με κάποιο τρόπο εκτεθειμένο και χωρίς επιβεβαίωση και δικαίωση.

Βέβαια, η μεγάλη ανακάλυψη του κοιτάσματος-μαμούθ, του «Ζορ», σε γεωλογικές διαμορφώσεις πέριξ του όρους του Ερατοσθένη, μπορούν να κριθούν ως απόδειξη της ύπαρξης σημαντικών κοιτασμάτων στην περιοχή που περιέγραψε πριν 17 αιώνες ο μετέπειτα άγιος της Αναρίτας της Πάφου, ο άγιος Ονησίφορος. Η επικείμενη γεώτρηση της ΤΟΤΑL θα αποτελέσει μια ακόμα ισχυρή επιβεβαίωση, αλλά και πλήρη δικαίωση. 

Διακρίνεται ο δακτύλιος γύρω από τον Ερατοσθένη, με τις γεωλογικές διαμορφώσεις με βάση τις γεωλογικές και σεισμογραφικές έρευνες υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι κρύβει κοιτάσματα υδρογονανθράκων, που περιλαμβάνει και το κοίτασμα - μαμμούθ «Ζορ» της Αιγύπτου στα όρια με την Κυπριακή ΑΟΖ. Από επίσημο χάρτη του υπουργείου Ενέργειας. 

Επιστημονικές δημοσιεύσεις 

Τις αναφορές από τον βίο του αγίου Ονησιφόρου, για την ύπαρξη μεγάλων ποσοτήτων υδρογονανθράκων στην περιοχή του όρους του Ερατοσθένη, είχε καταγράψει σε σύγγραμμα του ο επιφανής παράγοντας της σύγχρονης βυζαντινής αρχαιολογίας Χαράλαμπος Μπακιρτζής, με δημοσίευση επιστημονικής του ανακοίνωσης σε συνέδριο του Πανεπιστημίου Κύπρου, που δημοσιεύτηκε και σε επιστημονικό τεύχος, που εκδόθηκε και στn Γαλλική. Από εκεί, έφτασε σε γνώση ανθρώπων της ΤΟΤΑL, που αποφάσισαν όπως ονομάσουν το ενδεχόμενο κοίτασμα –για την ώρα στόχος της πρώτης γεώτρησης στο «11»– με το όνομα του Ονησίφορου.

Προς τιμήν του, όπως εξηγούν, και για την ερμηνεία που έδωσε για τα αίτια καταβύθισης των πλοίων λόγω της έκλυσης μεγάλων ποσοτήτων υδρογονανθράκων, που οφειλόταν στις άριστες του γνώσεις.
 
Ο Χαράλαμπος Μπακιρτζής, διευθυντής του Ιδρύματος Αναστάσιος Γ. Λεβέντης, ιδρυτής και διευθυντής του Κέντρου Σύγχρονης Αρχαιολογίας και μέλος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων, επανήλθε πολύ πρόσφατα, με νέο σύγγραμμα, στο οποίο αναφέρεται εκτενέστερα με πολύ γλαφυρό λόγο, στον βίο του αγίου Ονησίφορου και ιδιαίτερα σε σχέση με τα όσα χαρακτήρισαν την παρουσία του στην Κύπρο σε σχέση με τους υδρογονάνθρακες και τον Ερατοσθένη.
 
Δημοσιεύτηκε στην φθινοπωρινή έκδοση του δελτίου «Τετράδια» στην Αθήνα, και θα περιλαμβάνεται σε βιβλίο που θα εκδοθεί. 
Ο «Φ», δημοσιεύει σήμερα αυτούσιο, το νέο σύγγραμμα του κ. Μπακαρτζή στα «Τετράδια», που παρουσιάζει πολλαπλό ενδιαφέρον – και ιστορικό, θρησκευτικό, αλλά και εθνικό και κοινωνικό. Όπως ακόμα σημειώνει και ο κ. Μπακιρτζής στον τίτλο του συγγράμματός του, αφορά και στην αναστήλωση του αγίου Ονησίφορου.
 
Ελπίζοντας βέβαια και σε μια ακόμα απόδειξη της αλήθειας του όταν το γεωτρύπανο στον στόχο που φέρει πλέον το όνομά του, φτάσει την ερχόμενη άνοιξη, στο βάθος που τα σεισμογραφικά και γεωλογικά δεδομένα, υπόσχονται ένα ικανοποιητικό κοίτασμα υδρογονανθράκων.
Ο Ερατοσθένης, οι υδρογονάνθρακες και η αναστήλωση του αγίου Ονησιφόρου 
 * Του Χαράλαμπου Μπακιρτζή
 Γόνος ἐπιφανοῦς οἴκου τῆς Κωνσταντινουπόλεως (330), ἐκπαιδεύθηκε στὴν ἀνακτορικὴ στρατιωτικὴ ἀκαδημία καὶ μὲ τὴν εὔνοια τοῦ βασιλέως ἀνῆλθε στὸν βαθμὸ τοῦ αὐγουσταλίου, πρώτου καπετάνιου καὶ ἀρχηγοῦ τῆς βυζαντινῆς ναυτικῆς δυνάμεως κρούσεως ὑπαγομένης ἀπ’ εὐθείας σὲ αὐτοκρατορικὸ σεκρέτο.
 Συνοδεύων νηοπομπὴ φορτηγίδων ποὺ μετέφεραν σιτάρι ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια στὴν Κωνσταντινούπολιν, ἐνεπλάκη στὴ θαλασσία περιοχὴ τοῦ Ἐρατοσθένη, μεταξὺ Αἰγύπτου καὶ Κύπρου, σὲ ναυμαχία μὲ πειρατές, ὅταν αἴφνης εἰς τὸ σημεῖον ἐκεῖνο τῆς θαλάσσης ἐγένετο βρασμὸς ἐκ τοῦ πυθμένος καὶ εἶδε μὲ τὰ μάτια του νὰ ροφῶνται ἐντὸς τοῦ ὑγροῦ στοιχείου ἅπαντα καὶ αὔτανδρα τὰ ὑπὸ τὶς διαταγές του πλοῖα, πλὴν τῆς προπορευομένης ναυαρχίδος, εἰς τὴν ὁποίαν ἐπέβαινε.
 Ἔντρομος ἐκ τοῦ πρωτοφανοῦς γεγονότος κατέπλευσε ὁ αὐγουστάλιος Ὀνησιφόρος στὸν πλησιέστερο βυζαντινὸ ναύσταθμο τῆς Πάφου, πρωτευούσης τότε τῆς νήσου Κύπρου, ὅπου ὑπέβαλε στὶς ναυτικὲς ἀρχὲς ἀναφορὰ διὰ τὴν ἐξαφάνιση τῶν ὑπὸ τὴν διοίκησίν του ἀνδρῶν καὶ πλοίων αἰτιολογῶν αὐτή, ἐξ ὅσων ἐγνώριζε, ὅτι ἐκ τοῦ βρασμοῦ τῆς θαλάσσης ἡ πίσσα μὲ τὴν ὁποία ἦτο ἐπαλειμμένο τὸ κύτος τῶν πλοίων ἔλυωσε καὶ ἐβυθίσθησαν συμπαρασύροντας τὰ πληρώματά των. Εἶναι βέβαιον ὅτι ἡ ἑρμηνεία τοῦ αὐγουσταλίου οὐδένα ἔπεισεν. Σήμερα, ὡστόσο, γνωρίζομεν ὅτι αἰφνιδία καταβύθισις πλοίων στὸ Τρίγωνο τῶν Βερμούδων ἢ ὁλόκληρης πλατφόρμας ἄντλησης στὴ Θάλασσα τῆς Ἰνδοκίνας ὀφείλεται σὲ ἐκροὴ ἀερίων ἐκ τοῦ πυθμένος τῆς θαλάσσης. Ὡς ἐκ τούτου, ἡ μαρτυρία τοῦ αγίου Ὀνησιφόρου ἀποτελεῖ τὴν παλαιοτέρα περιγραφὴ ἐκροῆς ὑδρογονανθράκων στὴν περιοχὴ τοῦ Ἐρατοσθένη, ὑποθαλασσίου ὄρους καὶ ἡφαιστείου στὴν ΑΟΖ (Ἀποκλειστικὴ Οἰκονομικὴ Ζώνη) τῆς Κύπρου, περὶ τοῦ ἐντοπισμοῦ καὶ τῆς ἐκμεταλλεύσεως τῶν ὁποίων πολὺς γίνεται τελευταίως λόγος.
 Ἡ ἀνεξήγητος καὶ ἀσφαλῶς ὕποπτος γιὰ στρατιωτικὰ δεδομένα αἰφνιδία αὐτοβύθισις ἀρμάδας καὶ διάσωσις μόνον τῆς ἀρχηγίδος ἀπετέλεσε ἀντικείμενο ἐξέτασης ἀπὸ μέρους τῆς βυζαντινῆς ἀντικατασκοπίας καὶ ἀπόρρητης ἔνορκης διοικητικῆς ἔρευνας ἀπὸ μέρους τῆς Ναυτικῆς Διοικήσεως Κύπρου, ἡ ὁποία ἀπαγόρευσε μέχρι τῆς ὁλοκληρώσεώς της τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ αὐγουσταλίου καὶ τοῦ πληρώματος τῆς ναυαρχίδος ἀπὸ τὴν πόλιν τῆς Πάφου. Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ περιορισμοῦ των καὶ ἔμπλεοι ἀνησυχιῶν περιηγήθηκαν μονὲς καὶ ἐκκλησίες τῆς ἀκμάζουσας πρωτεύουσας τότε τῆς Κύπρου πρὶν ἀπὸ τὴν καταστροφή της, λόγω σεισμῶν τοῦ 342, καὶ τὴ μεταφορὰ τῆς πρωτεύουσης στὴ Σαλαμίνα/Κωνσταντία, πόλη παράλιο ἔναντι τῆς Παλαιστίνης, ἐπανιδρυθεῖσα ὰπὸ τὸν Κωνσταντῖνο ἢ τὸν υἱόν του Κωνστάντιο.
 Μὴ ἐκδοθέντος πορίσματος λόγω ἀμφιβολιῶν καὶ μὴ ἀπαλλαγῆς τοῦ αὐγουσταλίου τῶν εὐθυνῶν του, ἀλλὰ οὔτε καὶ τιμωρία του λόγω ἔλλειψης στοιχείων, καὶ προκειμένου νὰ τεθῇ ὑπὸ ἔλεγχον καὶ μὴ διαρρεύσει ἡ ἀναιτιολόγητος ἐξαφάνισις ἐξοπλισμένων πλοίων προορισμένων γιὰ τὴν προστασία τῆς ναυσιπλοΐας, οἱ ἀρχὲς τῆς Πάφου ἔθεσαν σὲ διακριτικὸ περιορισμὸ τὸν μὲν αὐγουστάλιο στὴν περιοχὴ τῆς Ἀναρίτας, πλησίον τῆς Παλαιπάφου (Κούκλια), τὸ δὲ πλήρωμα τῆς ναυαρχίδος σὲ ἄλλες περιοχὲς τῆς ἐπαρχίας.
 Ἔχοντας ἀπολέσει ὁ αὐγουστάλιος στρατιωτικὴ καριέρα, τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ αὐτοκράτορα, τὴν κοινωνικὴ ἀποδοχή, τοὺς οἰκείους του, νιώθοντας ὁ ἴδιος βαρύτατη εὐθύνη, τύψεις καὶ αἴσθημα ἀποτυχίας γιὰ τὴν ἀπώλεια ναυτῶν καὶ στόλου ὑπὸ τὰς διαταγάς του καὶ ἑρμηνεύοντας τὸ πρωτοφανὲς γεγονὸς ὡς τιμωρία γιὰ ἁμαρτίες του ποὺ ὁ Θεὸς γνωρίζει, ἀποξενωμένος, ἀναζήτησε μὲ φόβον Θεοῦ, μεσῆλιξ πλέον, καταφύγιο στὴν ἄσκησιν τῆς μοναξιᾶς.
Ἐπέλεξε κατὰ τὸ σύνηθες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης σπήλαιον, στὶς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ τῆς Ἀναρίτας, ὅπου κατὰ τὸ καυστικὸ θέρος ἐπικρατοῦν ἠπιότερες καιρικὲς συνθῆκες. Ὡς ἀπόφοιτος δὲ σπουδαιοτάτης ἀνωτέρας σχολῆς πολέμου τῆς πρωτευούσης μὲ πολλὲς εἰδικὲς γνώσεις ἐπεδόθη λόγω καὶ τοῦ φιλεύσπλαχνου τοῦ χαρακτήρα του στὴ συμπαράσταση τῶν κολλήγων καὶ βοσκῶν τῆς περιοχῆς παραστέκων αὐτοὺς παντοιοτρόπως μὲ συμβουλὲς μετεωρολογικὲς καὶ ἰατρικές, εὐτυχήσας νὰ γνωρίσει τὴν εὐγνωμοσύνη τῶν πτωχῶν καὶ ἀπελπισμένων ἀνθρώπων.
 Τῆς φήμης τοῦ ἀνδρὸς ἐξαπλωθείσης στὴν περιοχὴ τῆς Πάφου προσῆλθον πέριξ αὐτοῦ νέοι, οἱ ὁποῖοι συνέπηξαν Μονὴ ἀφιερωμένη στὴν Παναγία τὴν Ἰαματική. Εἰς ἕναν ἐκ τῶν πιστῶν μαθητῶν ὁ άγιος Ὀνησιφόρος θὰ ὑπαγόρευσε τὸν βίον του. Στὴν ἀπολεσθεῖσα αὕτη βιογραφία τοῦ γέροντος δασκάλου βασίζεται ὁ γνωστὸς σήμερα Σύντομος Βίος τοῦ Ἁγίου Ὀνησιφόρου διασωθεὶς σὲ κυπριακὸ χειρόγραφο τοῦ 18ου αἰώνα ἢ 16ου κατ’ ἄλλους, δημοσιευθεὶς τὸ πρῶτον ὑπὸ Λοΐζου Φιλίππου (1940) καὶ ὕστερον ὑπὸ Ἰωάννου Τσικνοπούλου (1964). Ἐρείπια δὲ τῆς Παναγίας Ἰαματικῆς εὑρίσκονται ὅπου σήμερον ἵσταται μικρό προσκυνητάρι ἀριστερὰ τῷ εἰσερχομένῳ ἀπὸ τοῦ ὁδικοῦ κόμβου στὴν Ἀναρίτα.
 Πλησίον τοῦ σπηλαίου ἄσκησης τοῦ Ἁγίου Ὀνησιφόρου ἱδρύθηκε εἰς τοὺς κατοπινοὺς χρόνους μονόχωρον ναΰδριον στεγάζον τὸν τάφον του. Μετὰ τὴν κατάρρευσιν τοῦ ναϋδρίου, ἡ θέσις τοῦ ὁποίου δεικνύεται σήμερον ἐντὸς τοῦ κοινοτικοῦ νεκροταφείου τῆς Ἀναρίτας, ἐκτίσθη παραπλεύρως τὸ 1993-1994 ὑπὸ τοῦ τότε Μητροπολίτου Πάφου καὶ νῦν Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου Β΄, ὁ σημερινὸς τρουλλαῖος ναὸς ἔχων στὸ προσκυνητάρι εἰκόνα, ἀφιέρωμα Ἀντωνίου προσκυνητοῦ, τῆς συμβίου καὶ τῶν τέκνων, τοῦ ἔτους 1801, εἰς τὴν ὁποίαν εἰκονίζεται εἰς χρυσὸν κάμπον ὁ άγιος Ὀνησιφόρος ὡς γέρων γενειοφόρος ἀσκητὴς φορῶν μοναχικὸν μανδύα ἀλλὰ καὶ ἐπωμίδες στρατιωτικές, ὁμοῦ μετὰ τοῦ αγίου Ἀρτέμωνος, ἑνὸς ἐκ τῶν τριακοσίων Ἀλαμανῶν λεγομένων ἁγίων τῆς Κύπρου. Εἰς τὸ εἰλητάριόν του ἀναγράφεται Ἰ[ησοῦ] μνήμη φοτίζει τὸν νοῦν κ(αὶ) ἐκδιόκει τοὺς/ δαίμονας. Λείψανο τῆς ἁγίας χειρὸς τοῦ Ὀνησιφόρου σώθηκε στὴ Μονὴ Χρυσορρογιατίσσης στὸ δάσος τῆς Πάφου, τὸ ὁποῖον ὁ ηγούμενός της πατὴρ Διονύσιος ἐδώρισε πρὸ ἐτῶν στὴν Κοινότητα τῆς Ἀναρίτας, στὴν ἐκκλησία Ἁγία Μαρίνα τῆς ὁποίας σήμερον φυλάσσεται ἐντὸς ἀργυρᾶς λειψανοθήκης.
 Στὸ Εἰκονοφυλάκιον τῆς Μονῆς Χρυσορρογιατίσσης σώζεται εἰκονίδιον καλῆς τέχνης τοῦ 18ου αἰ. ἀπεικονίζον σὲ μποῦστο τὸν άγιον Ὀνησιφόρον γέροντα ἀσκητή, φοροῦντα μοναχικὸν μανδύα, κρατoῦντα σταυρὸν καὶ εἰλητάριον ὅπου ἀναγράφεται ἡ προτροπή, Νέος/τυγχάνων/σιωπὴν/ἄσκη κ(αὶ)/τὴν ἀο/κνησίαν. Παλαιοτέρα εἰκόνα τοῦ αγίου Ὀνησιφόρου τοῦ 16ου αἰῶνος στὴν Μητρόπολιν Λεμεσοῦ, ἐκ Κοιλανίου προερχομένη κατὰ πληροφορία τοῦ δρος Σοφοκλῆ Σοφοκλέους, ἀποδεικνύει τὴν ἀλήθεια τοῦ συναξαρίου του. Εἰκονίζεται ὁ άγιος Ὀνησιφόρος οὐχὶ ὡς γέρων ἀσκητὴς ἀλλὰ ὡς εὐειδὴς νέος αὐλικὸς λευκοφορῶν μὲ διάσημα, θυμιατίζων, συνοδευόμενος ἀπὸ τὸν γέροντα άγιο Κασσιανό, ἕναν ἐκ τῶν Ἀλαμανῶν ἁγίων τῆς Κύπρου.
 Ἡ εἰκονογραφικὴ αὕτη παράδοσις τοῦ αγίου Ὀνησιφόρου ὡς νέου αὐλικοῦ ἀξιωματούχου καὶ οὐχὶ ὡς γέροντος ἀσκητοῦ ἀντλεῖ ἀπὸ τὴν παλαιοτέρα καὶ σημαντικοτέρα ὅλων τῶν ἀπεικονίσεών του, εὑρισκομένη στὸν τροῦλλο τῆς Ροτόντας Θεσσαλονίκης. Τὴν Ροτόντα ἵδρυσε, ὡς γνωστόν, ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ὡς μαυσωλεῖον του καὶ ἐκόσμησε μὲ λαμπρὰ ψηφιδωτά, ὅτε τὸ 315-325 ἐκυριάρχησε τοῦ Λικινίου καὶ τῶν Βαλκανίων.
Εἰς τὴν κατωτέρα ζώνη τῶν ψηφιδωτῶν τῆς Ροτόντας εἰκονίζεται μετὰ δεομένων ὑπὲρ τοῦ Κωνσταντίνου αὐλικῶν, στρατιωτῶν, ἐπισκόπων, πρεσβυτέρων, ἰατρῶν καὶ ἄλλων ἀνδρῶν ὁ Ἅγιος Ὀνησιφόρος −Ὀνησιφόρου στρατιώτου μηνὶ Αὐγούστου, λέγει ἡ ψηφιδωτὴ ἐπιγραφή− ὡς νεώτατος ἀξιωματικός, φέρων ἐπίσημη στρατιωτικὴ ἐνδυμασία, μεγαλοπρεπὴς στὴν ἀλαζονικὴ καὶ εὔθραυστη ὀμορφιά. Εἰκονίζεται μάλιστα εἰς κεντρικότατην θέσιν τοῦ τρούλλου, ὑψηλὰ καὶ ἀκριβῶς ἄνωθεν τοῦ εἰσερχομένου διὰ τῆς νοτίας εἰσόδου τῆς Ροτόντας, ὡς ἐπίλεκτος σημαιοφόρος παραστέκων μετὰ τοῦ Πορφυρίου τὸ σταυρόσχημο στρατιωτικὸ σίγνον (σημαία) τοῦ Κωνσταντίνου.
Τὸ εἰκονιζόμενο εἰς τὰ ψηφιδωτὰ τῆς Ροτόντας πολεμικὸ σίγνον τοῦ Κωνσταντίνου δὲν εἶναι ἢ τὸ πολυτελὲς μίμημα τοῦ φωτεινοῦ τροπαίου ποὺ εἶδεν ὁ Κωνσταντῖνος καὶ οἱ στρατιῶτες του εἰς τὸν οὐρανὸν μὲ τὴν ἐπιγραφὴν «Ἐν τούτῳ νίκα» καί, κατὰ τὸν Εὐσέβιον Καισαρείας, μὲ περιγραφὴ καὶ ἐντολὴ βασιλικὴ κατασκευάστηκε τὴν ἑπομένη ἀπὸ εἰδικοὺς τεχνίτες.
Τὸ σταυρικὸ σίγνον στὴ Ροτόντα κορυφοῦται μὲ προσηρμοσμένο ἀσημένιο δισκάριον, ὡς τὰ σημερινὰ ἑξαπτέρυγα τῶν ἐκκλησιῶν, μὲ ἔμβλημα εἰκονίζον ταχυδρομικὴ περιστερὰ ἐν πτήσει μεταφέρουσα τὰ στρατιωτικὰ μηνύματα ἐπικοινωνιῶν. Μὲ τὸ πολεμικὸ τοῦτο σίγνον (σημαία) προπορευόμενον τοῦ στρατεύματος ὁ Κωνσταντῖνος ἐνίκησε τὸν Μαξέντιο στὴ Μουλβία γέφυρα τὸν Ὀκτώβριο 312, εἰσῆλθε στὴ Ρώμη καὶ κατέστη μονοκράτωρ στὸ Δυτικὸ καὶ Ἀνατολικὸ Ρωμαϊκὸ κράτος.
Ἄραγε ὁ κατατρεγμένος ἀσκητὴς τῆς Ἀναρίτας εἶχε πολεμήσει παρὰ τῷ πλευρῷ τοῦ Κωνσταντίνου στὴ Μουλβία γέφυρα; Εἶδε καὶ αὐτὸς στὸν οὐρανὸ τὸ «Ἐν τούτῳ νίκα»; Τὸ χέρι του ἐκράτησε τὸ νικηφόρο πολεμικὸ σταυρόσχημο σίγνον πού, μετὰ τὴν ἀνακάλυψη τοῦ ἀληθινοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου στὸν Γολγοθᾶ ἀπὸ τὴν Ἁγία Ἑλένη τὸ 325, καθιερώθη σὲ οἰκουμενικὸν σωτήριον σύμβολον τοῦ Χριστοῦ; Σήμερα γνωρίζουμε ὅτι ἡ ἐξαφάνιση βυζαντινῶν πολεμικῶν πλοίων νοτίως τῆς Κύπρου στὰ χρόνια τοῦ Κωνσταντίνου ὀφείλεται σὲ ἐκροὴ ὑδρογονανθράκων ἐκ τῶν χαραδρῶν τοῦ Ἐρατοσθένους μετὰ ἀπὸ σεισμικὴ δόνηση, καὶ ἀποκαθίσταται τοιουτοτρόπως ἡ ἀλήθεια.
Οἱ γεωλογικὲς ἔρευνες μάλιστα ἀπὸ ἐνεργειακοὺς κολοσσοὺς στὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο, οἱ προσπάθειες, οἱ δαπάνες, οἱ διακρατικὲς συνεργασίες γιὰ τὴν ἐξόρυξη καὶ ἐκμετάλλευση ὑδρογονανθράκων πρὸς ὄφελος τῆς ἀνθρωπότητας δικαιώνουν, δεκαεπτὰ αἰῶνες ἀργότερα, τὸν ἀποσυρθέντα στὴν Ἀναρίτα τῆς Πάφου, ταπεινωμένο καὶ ἀφιερωμένο στὴ λύτρωση τοῦ Θεοῦ άγιο Ὀνησιφόρο.
 Κατὰ πληροφορίες τοῦ δημοσιογράφου Πέτρου Θεοχαρίδη (Ὁ Φιλελεύθερος Λευκωσίας τῆς 28/8/2016), ἡ γαλλικὴ ΤΟΤΑΛ τιμώντας τὸν Ὀνησιφόρο ἀπέδωσε τὸ ὄνομά του στὸ θαλάσσιο οἰκόπεδο 11 τῆς κυπριακῆς ΑΟΖ, ὅπου γεωτρύπανό της ἀναμένεται νὰ ἐπιβεβαιώσει τὸ γεγονὸς τῆς ἐκροῆς ὑδρογονανθράκων ἐκ τοῦ Ἐρατοσθένους, ποὺ ἐβίωσε, περιέγραψε καὶ προσεπάθησε νὰ ἑρμηνεύσει ὁ βυζαντινὸς ναύαρχος, καὶ νὰ τὸν ἀπαλλάξει ὁριστικὰ ἀπὸ τὴν ἐπὶ πολλοὺς αἰῶνες βαρύνουσα αὐτὸν ἀδίκως εὐθύνη καὶ καταλαλιά.
Πλὴν ὅμως δὲν παύει νὰ θλίβει ἔτι καὶ σήμερα ἡ καταβύθισις τῶν πλοίων του στὸν Ἐρατοσθένη καὶ ἡ ἀπωλεία τῶν ναυτῶν του ἐν ὥρᾳ καθήκοντος.
 (Κέντρο Σύγχρονης Αρχαιολογίας)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.