Των Κωνσταντίνου Γάτσιου και Δημήτρη Α. Ιωάννου*
Αν υπάρχει κάτι που μάθαμε από την πρόσφατη «υψηλού επιπέδου» επίσκεψη το οποίο δεν ξέραμε είναι ότι κυβέρνηση και αντιπολίτευση (ομού μετά της πολιτειακής ηγεσίας) συμφωνούν σε τούτο: βασικό πρόβλημα της χώρας, της οικονομίας και της κοινωνίας μας είναι η «λιτότητα»!
Επόμενο ήταν, μόλις το μάθαμε αυτό, να γεννηθεί -σε κάποιους τουλάχιστον από εμάς- ένα εύλογο ερώτημα: Αφού είναι έτσι και τα δύο μεγάλα κόμματα συναντώνται σε κάτι τόσο θεμελιώδες, προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Αντί να αλληλοκατηγορούνται για πολλά και διάφορα «μικρά», γιατί δε σχηματίζουν (μαζί και με τα μικρότερα κόμματα που συμφωνούν στο συγκεκριμένο θέμα) μια κυβέρνηση συνεργασίας για να αντιμετωπίσουν από κοινού αυτό που θεωρούν ως μείζον πρόβλημα; Να πολεμήσουν, δηλαδή, όλοι μαζί αυτήν την κακούργα τη «λιτότητα»; Να καταργήσουν, με έναν νόμο και ένα άρθρο ει δυνατόν, αυτή τη φοβερή μάστιγα, που βρίσκεται πίσω από κάθε καταστροφή που μας χτύπησε την τελευταία δεκαετία;
Δημόσιος διάλογος και πραγματικότητα
Δυστυχώς, ζούμε σε μια χώρα που ο δημόσιος διάλογος έχει πάρει διαζύγιο από τη λογική και η συλλογική συνείδηση από την πραγματικότητα. Διότι σήμερα στην Ελλάδα δεν εφαρμόζεται καμία πολιτική «λιτότητας». Η Ελλάδα καταναλώνει το 90% του ΑΕΠ που δημιουργεί όταν, για να έχει μακροοικονομική ισορροπία και ελπίδες για ανάπτυξη, θα έπρεπε να καταναλώνει μόνο το 75%, ώστε να αποταμιεύει και να επενδύει το υπόλοιπο (όπως κάνουν σχεδόν όλες οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης).
Για τη συνέχεια Naftemporiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.