Μπορεί ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να δήλωσε χθες ότι η ψήφος τους δεν μετράει για τον ίδιο για και για τη χώρα του, ωστόσο οι ευρωβουλευτές με μεγάλη πλειοψηφία (479 υπέρ, 37 κατά, 107 παρών) τάχθηκαν υπέρ του παγώματος των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας.
Το αίτημα που υπερψηφίστηκε δεν έχει δεσμευτική ισχύ, και απευθύνεται στην Κομισιόν και στις κυβερνήσεις των κρατών-μελών.
Αιτία, όπως αναφέρεται στο σκεπτικό του ψηφίσματος, είναι η δυσανάλογη αντίδραση της Άγκυρας στην αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου. Τηλεγραφήματα του Reuters και του Γαλλικού Πρακτορείου σημειώνουν, ωστόσο, ότι οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι μάλλον απίθανο να πουν το τελικό «ναι».
Δημοσίευμα της Daily Sabah αναφέρει ότι η κίνηση αυτή των ευρωβουλευτών ίσως βαθύνει το ρήγμα στις σχέσεις ΕΕ-Άγκυρας. Το υπουργείο Ευρωπαϊκών Υποθέσεων σε ανακοίνωσή του υπενθυμίζει ότι το αίτημα δεν είναι δεσμευτικό, ενώ ο τουρκικός Τύπος σημειώνει ότι η απόφαση αναμένεται να ληφθεί στη Σύνοδο Κορυφής στις 5 Δεκεμβρίου.
Σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο πρόεδρος της ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Μάνφρεντ Βέμπερ τονίζει ότι η Ευρώπη πρέπει να στείλει ένα σαφές μήνυμα στην Τουρκία. «Για την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΕΛΚ, οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις δεν μπορούν να συνεχιστούν υπό τις παρούσες συνθήκες», δηλώνει χαρακτηριστικά, και προειδοποιεί ότι σε περίπτωση που η χώρα επαναφέρει τη θανατική ποινή δεν μπορεί να είναι μέλος της Ένωσης.
Ἡ ἀπόφαση τοῦ Εὐρωκοινονουλίου δέν εἶναι μόνον πολιτική ἀλλά καί νομικά δεσμευτική, καί αὐτό θά φανῆ ὑποχρεωτικά καί σύντομα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤό αἴτημα πού ὑπερψηφίσθηκε, ἀπό τήν Εὐρωβουλή, γιά πάγωμα τῶν ἐνταξιακῶν διαπραγματεύσεων τῆς Τουρκίας μέ τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, γιά τούς ἀνωτέρω σοβαρούς λόγους, έχει πλήρως δεσμευτική πολιτική ἰσχύ, καί απευθύνεται στην Κομισιόν , στις κυβερνήσεις τῶν κρατών-μελών, ἀλλά καί στήν Τουρκία. Ὡς πρός τήν νομική τώρα ἰσχύ τῆς ἀποφάσεως αὐτῆς, προσέξτε:
Ἀνεξαρτήτως τοῦ τί ακριβῶς λένε οἱ συνθῆκες τῆς Ε.Ε., ὅταν ἀπό ἀντιπροσωπευτικό ὄργανο λαοῦ ἤ λαῶν, ὅπως τό Εὐροκοινοβούλιο, ἐκδηλώνεται VETO, ἀκόμη καί ἀναρμοδίως ἀπό τυπικῆς ἀπόψεως, σέ θέμα ὅπως αὐτό, πού ἅπτεται τῶν θεμελίων τῆς δημοκρατίας στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, τά ὁποῖα καί γνησίως σκοπεῖ νά προστατεύσῃ, τότε αὐτό τό VETO ἔχει ἄμεση καί δεσμευτική πολιτική ἰσχύ, καί τοῦτο συνεπάγεται στήν πραγματικότητα καί νομική ἰσχύ.
Ἀντίθετα, ἄν τό Εὐρωκοινοβούλιο ἔλεγε νά ἀρχίσῃ κάτι ἤ νά πραχθῆ κάτι ἀπό τά λοιπά ἁρμόδια ὄργανα τῆς Ε.Ε., τότε θά εἶχε νόημα νά ποῦμε ὅτι ἡ ἀπόφασή του ἔχει μόνον πολιτική ἰσχύ χωρίς νομική ἰσχύ. Διότι τότε, θά ἀπαιτεῖτο ἐνεργός πολιτική βούληση καί ἄλλων ὀργάνων, ἁρμοδίων πρὀς τοῦτο.
Τώρα ὅμως, δέν ἀπαιτεῖται ἐνεργός πολιτική βούληση ἄλλων ὀργάνων, ἁρμοδίων πρὀς τοῦτο. Ὅ,τι πράξουν τά ἄλλα ὄργανα τῆς Ε.Ε., ἀντίθετα πρός τήν ἀπόφαση τοῦ Εὐρωκοινοβουθλίου, θά εἶναι στόν ἀέρα νομικῶς, καί ἐν τέλει θά πρέπῃ νά ἐγκριθῆ ἀπό τό Εὐρωκοινοβούλιο.
Διότι, τό ἐλάχιστον, θά ὑπάρχῃ θέμα μή νομίμου πλέον ἐκτελέσεως τοῦ Προϋπολογισμοῦ, ἄν ἐπιχειρηθῆ νά δοθοῦν κονδύλια ἀπό τήν Ε.Ε. στήν Τουρκία γιά ἐνταξιακά της θέματα, ἤ γιά πληρωμή ἐξόδων ἐπιτροπῶν γιά τήν προώθηση τῆς εντάξεως τῆς Τουρκίας στήν Ε.Ε.
Αὐτή ἡ ἀπόφαση λοιπόν, ἰσχύει πολιτικῶς μέν πλήρως, ἀλλά καί νομικῶς σχεδόν πλήρως.
Ἐκτός καί ἄν μᾶς ποῦνε ρητῶς, πρᾶγμα ὅλως δι' όλου ἀπίθανο, ὅτι ἡ πολιτική ἀντιπροσώπευση διά τοῦ Εὐρωκοινοβουλίου δέν ἰσχύει σέ τέτοια μείζονα θέματα "κα-θό-λου", ὁπότε θά τεθῆ καί γιά τήν Ἑλλάδα καί γιά ἄλλα κράτη, εὐθέως πλέον, θέμα συμβατότητας τῆς Ε.Ε. μέ τήν κοινοβουλευτική δημοκρατία καί μέ τά καθ'ἕκαστον δημοκρατικά Συντάγματα.
Δέν βγάζει "εὐχές" ἕνα Εὐρωκοινοβούλιο σέ τέτοια θέματα, πού εἶναι καίρια γιά τήν δημοκρατία στήν Εὐρώπη καί τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ἀλλά βγάζει, ἐκ φύσεως, πολιτικές ἀποφάσεις μέ ἔντονη νομική δεσμευτική ἰσχύ - νομική ἰσχύ, εύθεία ἤ ἐκ πλαγίου, αὐτό μόνο εἶναι τό εἰδικώτερο θέμα γιά τήν νομική αὐτήν ἰσχύ (τόσο πιό εὐθεία νομική ἰχύ, ὅσο πιό πραγματικά δημοκρατικός εἶναι ὁ ὀργανισμός, δηλ. ἡ Ε.Ε. ἐν προκειμένῳ).
- Ἡ ἐπαναφορά τῆς θανατικῆς ποινῆς ἄλλωστε, ὑπό τέτοιες αὐταρχικές, μέχρι παραλογισμοῦ, συνθῆκες ὅπως οἱ σημερινές στήν Τουρκία, σημαίνει θάνατο καί τῆς δημοκρατίας. Πρόκειται γιά κατάργηση τῆς δημοκρατίας, γιά πάταξη τοῦ ὑποθετικοῦ πολιτικοῦ ἐγκλήματος, δηλαδή γιά διώξεις φρονημάτων, καί ὄχι γιά πάταξη τοῦ ὀργανωμένου ἐγκλήματος. Σέ αὐτό τό θέμα ἔχει λοιπόν δίκηο βαθύτατα ὁ Γκάμπριελ, καί ὄχι ἡ Μέρκελ, πού δέν ἀντέδρασε φανερά στήν λήψη τῆς ἀποφάσεως τοῦ Εὐρωκοινοβουλίου, γιά λόγους δικούς της, τῆς αναδείξεώς της πάλι στήν καγκελλαρία.