Γιατί υιοθετούν τις τουρκικές ερμηνείες και θέσεις;

Κώστας Μαυρίδης

Είναι θλιβερό να είσαι δεδομένος στις διαπραγματεύσεις, αλλά καταστροφικό να υιοθετείς τις θέσεις του αντιπάλου για να συγκαλύπτεις την δική σου προθυμία να αποδεχτείς οτιδήποτε. Σε αυτό τον  κατήφορο, το Προεδρικό «ενισχύεται» από πρόθυμους χειροκροτητές που προβάλλουν όσα μάλλον έμαθαν σε διάφορα σεμινάρια επίλυσης συγκρούσεων της UNOPS. Χαρακτηριστικά, στο ερώτημα της δημοσιογράφου αν εμπιστεύονται τον Ερντογάν ή την Τουρκία, δεν απαντούν. «Εμπιστεύομαι τους Ε/κ και Τ/κ» υπέδειξε εκπρόσωπος του ΔΗΣΥ, όπως θα απαντούσε απόφοιτος των λεγόμενων επαναπροσεγγιστικών σεμιναρίων με χρηματοδότηση εξωτερικού.
Πόση μετάλλαξη μπορεί να υποστεί η ψυχή κάποιου Ε/κ πολιτικού του οποίου η  χώρα είναι υπό κατοχήν της Τουρκίας του Ερντογάν που αποφασίζει για τα κατοχικά στρατεύματα, έποικους, ασφάλεια και την ουσία μιας λύσης στην Κύπρο, αλλά δεν έχει ένα ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο ερώτημα; Για τον Ερντογάν, που ΕΕ και συντριπτικά οι πολιτικές ομάδες στο Ευρωκοινοβούλιο καταδικάζουν ως εξουσιαστή (ruler) με τάσεις δικτάτορα για παραβίαση βασικών κανόνων δικαίου και που θεωρεί την Κυπριακή Δημοκρατία ανύπαρκτη… Πόση μετάλλαξη προέκυψε στην ψυχή κάποιου για να σιωπά σε τέτοιο ερώτημα;
Δυστυχώς, στην παρούσα διαπραγμάτευση η μετάλλαξη δεν είναι θεωρητική αλλά στην πράξη υιοθετεί τουρκικές ερμηνείες και θέσεις, που ουδέποτε συμφωνήθηκαν στις διαπραγματεύσεις, αλλά παρουσιάζονται σήμερα ως θέσεις της Ε/κ πλευράς ή ότι «ήταν στα συμφωνηθέντα». Πρωτόγνωρο φαινόμενο και πλέον μιλάμε για νέα σχολή σκέψης στο Κυπριακό των μεταλλαγμένων και δεδομένων.
Δύο καίρια παραδείγματα είναι ενδεικτικά. Στο θέμα της ασφάλειας, η θέση των Κυπριακών και Ελληνικών Κυβερνήσεων διαχρονικά, επιβεβαιώθηκε τεκμηριωμένα πρόσφατα από το  Ελληνικό Υπ. Εξ. Συγκεκριμένα, τυχόν επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας στην Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ) βάσει του 1960, έχουν ουσιαστικά καταργηθεί επειδή «η Τουρκία διά των παράνομων πράξεων της κατήργησε ουσιαστικώς  από μόνη της την Συνθήκη Εγγυήσεως». Εν ολίγοις, η παραβίαση της Συνθήκης από την Τουρκία με την συνεχιζόμενη κατοχή, ανακήρυξη ψευδοκράτους, διατήρηση κατοχικών στρατευμάτων, άρνηση αναγνώρισης της ΚΔ (κάθε ένα μόνο του), αφαιρούν οποιοδήποτε δικαίωμα της Τουρκίας από την Συνθήκη. Άλλωστε, η αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης στην Κυπριακή Δημοκρατία καθιστά από μόνη της παράνομη οποιαδήποτε διατήρηση κατοχικών στρατευμάτων. Τα πιο πάνω είναι γεγονότα και αποδεκτές θέσεις που μόνο η Τουρκία και πλέον κάποιοι Ε/κ πολιτικοί δίνουν άλλη ερμηνεία. Για παράδειγμα, ότι η Τουρκία διατηρεί αλώβητο το επεμβατικό της δικαίωμα στην Κύπρο, το «ανακάλυψε» ο σημερινός Πρόεδρος το 2004. Δεν ήταν τυχαία η ώρα της «ανακάλυψης». Το Σχ. Ανάν παραχωρούσε επεμβατικό δικαίωμα στην Τουρκία, που δικαίως τρόμαζε τους Ελληνοκύπριους. Η «ανακάλυψη» επεμβατικών δικαιωμάτων το 2004 έκανε το Σχ. Ανάν να φαίνεται ότι δεν εκχωρούσε εκ νέου επεμβατικό δικαίωμα στην Τουρκία,  αλλά απλά διατηρούσε την κατάσταση ως είχε και επομένως, όσοι τρόμαζαν να έχουν εγγυητή και προστάτη τους την Τουρκία, είχαν … ψυχολογικό πρόβλημα, αφού με ή χωρίς το Σχ. Ανάν, η Τουρκία είχε τέτοιο δικαίωμα! Όπως από τότε προβλέψαμε, η «ανακάλυψη» υιοθετήθηκε επίσημα από την Τουρκία που προβάλλει έκτοτε επεμβατικά δικαιώματα ιδιαίτερα στις θάλασσες της Κύπρου.
Την περασμένη βδομάδα είχαμε νέα «ανακάλυψη» γύρω από την πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων, η οποία συμφωνήθηκε στο πλαίσιο της ομοσπονδίας με την ομόφωνη απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου και ξεκάθαρη απόφαση των Ηνωμένων Εθνών ότι πολιτική ισότητα δεν σημαίνει αριθμητική ισότητα όπως θα ήταν η τουρκική ερμηνεία. Τελικά, ενώπιον μας σήμερα επικράτησε η τουρκική ερμηνεία της αριθμητικής εξίσωσης ή βέτο ως κανόνας σε όλες τις αποφάσεις και θεσμούς του κράτους. Όλες! Στα πιο πάνω τεκμηριωμένα, προβάλλεται ως αντίλογος υβρεολόγιο και αοριστίες από όσους δεν σκέφτονται αλλά υιοθετούν τις τουρκικές ερμηνείες και θέσεις. Πρόκειται για νέα σχολή, που ευτυχώς παραμένει μειοψηφία.

Κώστας Μαυρίδης- Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D) - costas.mavrides@europarl.europa.eu

(δημοσιεύτηκε στο “Φιλελεύθερο” και στη "Σημερινή" στις 19 και 20 Νοεμβρίου  2016)