Η δημόσια αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης από τον κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ήλθε σχεδόν ως φυσική συνέχεια της νεοοθωμανικής έξαρσης του Τούρκου ηγέτη μετά τις 15 Ιουλίου και η στόχευσή της είναι διττή: τόσο έναντι του εσωτερικού, όσο και έναντι του εξωτερικού ακροατηρίου.
Η Αθήνα γνωρίζει να αντιμετωπίζει σε διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο (παραβιάσεις και υπερπτήσεις) επί πολλά χρόνια τον τουρκικό αναθεωρητισμό, αλλά η δημόσια «απελευθέρωση» του κ. Ερντογάν αποτελεί μια πολύ ουσιαστική και ανησυχητική αλλαγή. Η επιλογή της λέξης «επικίνδυνη» από τον κ. Αλέξη Τσίπρα για να περιγράψει τη ρητορική του κ. Ερντογάν για τη Συνθήκη της Λωζάννης δεν συνιστά κλιμάκωση, αλλά μια σαφή δήλωση διπλωματικής ετοιμότητας εκ μέρους της Αθήνας. Αλλωστε, ο κ. Ερντογάν αναφέρθηκε ρητά σε νησιά του Αιγαίου που «εκχωρήθηκαν» στην Ελλάδα, παρότι ανήκαν στην Τουρκία. Προφανώς, η ιστορική ανακρίβεια είναι το λιγότερο που μπορεί να καταλογιστεί στον κ. Ερντογάν, καθώς η ρητορική επιλογή του δεν στόχευε στην επιστημονική ακρίβεια.
Για τη συνέχεια Kathimerini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.