Το αναγκαίο κακό, το αναγκαίο καλό και η μαύρη τους η τύφλα

Παναγιώτης Μπαλακτάρης
δικηγόρος

Είναι αλήθεια ότι οι εξελίξεις γύρω μας μπορούν να χαρακτηριστούν κοσμοϊστορικές. Στη γειτονιά μας, το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία αποτελεί τη σοβαρότερη ανατροπή των τελευταίων δεκαετιών. Η απόπειρα επιβολής στρατιωτικού νόμου σε μια χώρα με ολοένα αυξανόμενο κυβερνητικό αυταρχισμό έχει μεταξύ άλλων ως αποτέλεσμα την σκλήρυνση του συστήματος εξουσίας. Φυλακίσεις χιλιάδων εικαζόμενων αντιφρονούντων, αποτάξεις χιλιάδων στρατιωτικών, απαγόρευση λειτουργίας εκδοτικών οίκων, κλείσιμο εφημερίδων, συλλήψεις δημοσιογράφων, διώξεις δικαστικών και πολλών άλλων ειδών απηνείς διωγμοί. Οι μαζικές εκκαθαρίσεις στο κράτος, τις ένοπλες δυνάμεις και τη δημόσια διοίκηση μαρτυρούν με βεβαιότητα προγραφές. Οι τουρκικές αρχές εξέδωσαν ένταλμα σύλληψης κατά του ιμάμη Γκιουλέν, τον οποίο θεωρούν υποκινητή του πραξικοπήματος και ζητούν με ένταση από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής την έκδοσή του.
Αυτή θα είναι μια διπλωματική και δικαστική μάχη που θα δοθεί με φανερά και μυστικά μέσα, με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους. Η Τουρκία απαιτεί από τις Η.Π.Α. την εφαρμογή της διμερούς σύμβασης που δεσμεύει αμφότερες. Σε αυτήν προβλέπεται η υποχρέωση περιορισμού της ελευθερίας εκείνου του οποίου ζητείται η έκδοση, προκειμένου να είναι στη διάθεση των αρχών. Ήτοι, ζητείται από τις αμερικανικές αρχές ασφαλείας και τη δικαιοσύνη η σύλληψη του Φετουλλάχ Γκιουλέν. Εν πάση περιπτώσει, στο θέμα αυτό η Άγκυρα θα ασκήσει πίεση και θα ψάξει να συλλέξει αποδείξεις και στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται οι διαρροές επιλεγμένων περικοπών απολογιών των στασιαστών, στις οποίες οι τελευταίοι ομολογούν ότι είναι "γκιουλενιστές".
Στο ευρωπαϊκό έδαφος, η Γερμανία και η Γαλλία έχουν αποδυθεί σε έναν μάλλον άνισο αγώνα να προλάβουν την ισλαμική ασύμμετρη απειλή. Γινόμαστε θεατές απίστευτων μέχρι πριν λίγα χρόνια εικόνων, όπου στις παραλίες της Γαλλίας περιπολούν πάνοπλοι στρατιώτες ανάμεσα στους παραθεριστές. Στη Γερμανία διεξάγεται ένας πολιτικός διάλογος που δοκιμάζει την αντοχή του Συντάγματος. Αφορμή οι προληπτικές ενέργειες ασφαλείας που κατά τα φαινόμενα θα αποφασίσει ο κυβερνητικός συνασπισμός. Στην πράξη, η ανάπτυξη μονάδων της Bundeswehr στα αστικά κέντρα.
Η δυτική γείτων Ιταλία ευρίσκεται στα πρόθυρα μιας κρίσιμης και με διαστάσεις οικονομικής επιπλοκής. Η σύγκρουση για τον διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης που έχει ο Ματέο Ρέντσι με την γερμανική ηγεσία μοιάζει αναπόφευκτη.
Όλα τα ανωτέρω είναι αναμφιβόλως ζητήματα που θέλουν επιδέξιους χειρισμούς από όλους τους εμπλεκόμενους, αν επιθυμούμε την αποφυγή της κλιμάκωσης. Ενδεχομένως δε σε βάθος χρόνου να μη φαντάζει υπερβολική ακόμη και η πολεμική αναμέτρηση, αν αποτύχουν οι πολιτικοί ελιγμοί.
Την περίοδο, λοιπόν, αυτή που οι καιροί είναι ιδιαιτέρως δύσκολοι, έμελλε στην πατρίδα μας να κυβερνάται από ανικάνους. Κάποιοι εθνομηδενιστές και μερικοί πατριδοκάπηλοι συνθέτουν ένα τοξικό, αλλά αδρανές μείγμα πολιτικής. Οι πρώτοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ικανοποιώντας τη βούληση διεθνών κέντρων, επέτρεψαν την εκδήλωση μεταναστευτικής κρίσης σε Ελλάδα και Ευρώπη. Και σ´αυτό το έργο, όμως, αποδείχθηκαν λίγοι. Τούτο καταφαίνεται από το γεγονός, ότι πλέον παγκόσμιοι οργανισμοί παρακάμπτουν την κεντρική κυβέρνηση και συνομιλούν απευθείας με άλλους φορείς. Τρανό παράδειγμα η συνάντηση του Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, πρώην υπουργού εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας και νυν προέδρου της Διεθνούς Επιτροπής Διάσωσης (IRC) που έχει αντικείμενο την παροχή υπηρεσιών υποστήριξης σε πληθυσμούς μεταναστών με τον Δήμαρχο Αθηναίων, Γιώργο Καμίνη.
Οι εταίροι της συγκυβέρνησης από την άλλη, οι ΑΝ.ΕΛ., οι οποίοι ζήτησαν και πήραν την ψήφο των πολιτών για να γίνουν δήθεν το αντιστάθμισμα και το "αναγκαίο καλό" στους εθνομηδενιστές, συμπλέουν σε όλες τις κυβερνητικές επιλογές. Ανέχθηκαν παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα τη "Μακεδονία" του κ. Μουζάλα, συμπορεύθηκαν παρά την κατάργηση του μειωμένου Φ.Π.Α. στα νησιά, αφέθηκαν στο νόμο περί "ιθαγενείας" της κας Χριστοδουλοπούλου και εν γένει έχουν προσφέρει αγαστή συνεργασία, με το πολιτικό αζημίωτο φυσικά.
Ήδη, αυτές τις ημέρες δεν έχουν ηθικό πρόβλημα να καταψηφίζουν μια βασική πολιτική απόφαση, για την ανέγερση ισλαμικού τεμένους, αλλά συγχρόνως να εξακολουθούν να στηρίζουν την κυβέρνηση. Το ιλαροτραγικό του πράγματος είναι αυταπόδεικτο.
Ουδέν ελαφρυντικό υφίσταται ασφαλώς και για το λοιπό πολιτικό προσωπικό, το οποίον είναι κατώτερο των περιστάσεων.
Ωστόσο, τί να πει κανείς για τις δηλώσεις των κ.κ. Κυρίτση, Τόσκα, Παρασκευόπουλου και των κυριών κυριών Αναγνωστοπούλου και Αυλωνίτου για τις καταλήψεις δημοσίων χώρων και τους καταληψίες; Ενώ η υφήλιος είναι σε αναταραχή και η λογική και το εθνικό συμφέρον θα επέβαλε την αποκλειστική ενασχόληση των κυβερνώντων με ουσιώδη ζητήματα, αντιθέτως εκείνοι καταπιάνονται με παρανομούντες. Καταναλώνουν έτσι πολύτιμο κυβερνητικό χρόνο για να κάνουν "διάλογο με συλλογικότητες" και με "αξιέπαινα παιδιά".
Ουδείς αναρωτιέται τί επαγγέλλονται αυτά τα "αξιέπαινα παιδιά".
Επίσης, δεν αποκαλύπτουν στο λαό γιατί είναι αξιέπαινα.
Πώς κερδίζουν τα προς το ζην;
Γιατί άραγε, αυτά τα διαφόρων εθνικοτήτων "αξιέπαινα παιδιά" δεν συστρατεύονται στις προσπάθειες της κυβέρνησης να προσφέρουν έστω κοινωφελή υπηρεσία σε διάφορες δομές είτε εξαρτημένων ατόμων, είτε μεταναστών;
Όταν αναλογιζόμαστε τη βαρύτητα των γεγονότων και τους κινδύνους των καιρών μόνον οίκτο μπορούμε να αισθανθούμε για το μέλλον της Ελλάδας, όσο θα παραμένει στα χέρια πνευματικών και κυρίως εθνικών "νάνων".
Οι καταιγιστικές εξελίξεις ας προσευχηθούμε στο Θεό να μας αφήσουν αμέτοχους, έως ότου έρθει η εθνική αφύπνιση. Αν αυτή καθυστερήσει θα οδηγηθούμε εθνικά στον "αιώνιο ύπνο".
Είναι νομοτέλεια.