Η κρίση στις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ βαθαίνει, και παίρνει στην ουσία ιστορικές διαστάσεις. Αυτό που επιδιώκει η Τουρκία δεν είναι η έκδοση του Γκιουλέν, ούτε μόνο η διακοπή των σχέσεων των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων με τους Κούρδους της Συρίας.
Όχι. Αυτά είναι οι προφάσεις. Αυτό που ζητεί η Τουρκία του Ερντογάν από τις ΗΠΑ, είναι να αναστραφεί ο ρους της Ιστορίας.
Τι εννοούμε:
Με τη Συνθήκη της Λοζάνης, το 1923, όλες οι δυνάμεις της Δύσης, πλην ΗΠΑ, αλλά και η Ρωσία, συμφώνησαν στην ουσία στη δημιουργία του τουρκικού κράτους, τα σύνορα του οποίου οριστικοποιήθηκαν το 1926, με τη συμφωνία Άγκυρας-Λονδίνου για το καθεστώς του Κιρκούκ και της Μοσούλης, που παρέμειναν υπό ιρακινή διοίκηση.
Μπορεί η Συνθήκη της Λοζάνης να ήταν η συμβολαιογραφική πράξη γέννησης του νέου τουρκικού κράτους, ήταν όμως ταυτόχρονα η συμβολαιογραφική πράξη θανάτου των Ελλήνων, των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Κούρδων που κατοικούσαν στην επικράτεια του νεοπαγούς κράτους.
Όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα, η Δύση και η Σοβιετική Ένωση έκαναν τα στραβά μάτια στις πολιτικές της εθνοκάθαρσης θανάτου των Ελλήνων, των Αρμενίων, των Ασσυρίων της Τουρκίας και της βίαιης αφομοίωσης, στην ουσία της πολιτισμικής γενοκτονίας των Κούρδων που κατοικούσαν στα τουρκοκρατούμενα εδάφη του Κουρδιστάν.
Όμως η αρχιτεκτονική της περιοχής, μετά την εισβολή του Σαντάμ Χουσεΐν στο Κουβέιτ και την επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου» εναντίον του Ιράκ, άρχισε να μεταβάλλεται και ήδη είναι σε φάση οριστικοποίησης οι νέες ισορροπίες και τα νέα σύνορα στην περιοχή.
Τι σημαίνει αυτό;
Ότι η ένοχη ανοχή της Δύσης και της Ρωσίας στο στυγνό καθεστώς της Άγκυρας, κεμαλικό και ερντογανικό, έχει τελειώσει και η ιστορία ακολουθεί το δρόμο της νομοτέλειας...
Αυτό που θέλει λοιπόν η Τουρκία από τις ΗΠΑ, είναι να συνεχίσει η Ουάσινγκτον την πολιτική της συνενοχής και να συμπαραταχθεί με την Τουρκία στην αναστροφή του ρου της ιστορίας.
Ενώ λοιπόν η Τουρκία τεντώνει επικίνδυνα το σχοινί με τις ΗΠΑ, εκτοξεύοντας προσβλητικές δηλώσεις ακόμα και απειλές με τα πιο επίσημα χείλη, η Ουάσινγκτον έρχεται να απαντήσει στις προσβολές και τις απειλές ή για την ακρίβεια να στείλει μηνύματα στην Άγκυρα, μέσω των New York Times και του CNN!
Με βάση σχετικά δημοσιεύματα στα δύο αυτά μέσα, οι ΗΠΑ δεν φαίνονται διατεθειμένες να παραδώσουν τον Γκιουλέν στην Τουρκία, τον οποίον μάλιστα χαρακτηρίζουν θρησκευτικό ηγέτη εν εξορία!
Μάλιστα, στο κύριο άρθρο των New York Times με τίτλο «Νέο κύμα αντιαμερικανισμού στην Τουρκία», γίνεται αναφορά στις μαζικές διώξεις κρατικών στελεχών και πολιτών που κάνει η τουρκική κυβέρνηση και στο κυνήγι μαγισσών και φανταστικών εχθρών, μια κατάσταση που «μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αλλά και τη σταθερότητα στη χώρα αυτή σε βάθος χρόνου».
Στη συνέχεια ο αρθρογράφος, αφού σημειώνει ότι «Οι Τούρκοι παίζουν ένα υποκριτικό και ψεύτικο παιχνίδι», σημειώνει ότι ο Ερντογάν, που κατηγορεί τη Δύση ότι δεν καταγγέλλει με έντονο τρόπο το πραξικόπημα, το χρησιμοποιεί για να κάνει μαζικές εκκαθαρίσεις, να κλείσει σχολεία, να πετάξει από τις δουλειές τους περί τους 66.000 ανθρώπους, και όλα αυτά με συνοπτικές διαδικασίες.
Τα καλά ο αρθρογράφος τα αφήνει, ως συνήθως, για το τέλος.
Αφού αναφέρει ότι έχουν αρχίσει ήδη διεργασίες στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ για το πώς θα χειριστούν στρατηγικά έναν σύμμαχο που απομακρύνεται από τους δημοκρατικούς θεσμούς, αφήνει να εννοηθεί ότι ίσως άρχισαν οι διαδικασίες αποβολής από το ΝΑΤΟ της Τουρκίας, αφού η χώρα αυτή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας έμπιστος σύμμαχος.
Κλείνοντας, δε, διαπιστώνει: «Είναι πολύ δύσκολο να δει κανείς πώς θα εξασφαλίσει η χώρα αυτή την ανάπτυξη και την ασφάλειά της, χωρίς τη στήριξη του ΝΑΤΟ»!
Καλό είναι να ετοιμαστούμε για σκληρά ματς το επόμενο διάστημα, αφού η Τουρκία ετοιμάζεται να τα παίξει όλα για όλα.
Έχουμε αποδείξεις γι’ αυτό, και θα τις δημοσιεύσουμε σύντομα.
Εφημερίδα "δημοκρατία"
Αν, λεω αν, με τεράστιο υποθετικό ΑΝ και το τονίζω, τελικώς η Τουρκία απομακρυνθεί ή αποβληθεί από το νατο, αυτό το κενο που θα δημιουργηθεί θα το εκμεταλευτει κατάλληλα η χώρα μας, αναπληρώνοντας τις απώλειες που υφίστανται ακόμα από την δική μας οικειοθελή αποχώρηση του 1974 από το στρατιωτικό σκελος της συμμαχίας που έγινε αφορμή σύμφωνα με αρκετούς αναλυτές να αρπάξει η Τουρκία την ευκαιρία θετωντας αξιώσεις στο Αιγαίο και στα πλαίσια της συμμαχίας (έρευνα & διάσωση). Πιθανώς να υπάρχει ιστορική ευκαιρία μπροστά μας, αλλά μας βρίσκει στην χειρότερη μας στιγμή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τους μικροσκοπικούς πολιτικούς που έχουμε, η πιθανότητα που δίνω είναι 1 στο 1.000.000.000. Ποιός; ο τσίπρας ή ο μητσοτάκης ή ο βενιζέλος ή ο κουτσούμπας ,ο λεβέντης ή ο μιχαλολιάκος;;
ΔιαγραφήΑγαπητε φιλε,Giannis G,συμφωνω απλυτα μαζι σου μονο να κανω μια παρατηρηση.το 1898 ειχαμε και τοτε χρεοκοπισει και επισης ειχαμε και τοτε διαφορα ηθικα ,κοινωνικα και πολιτικα ζητιματα οπως και σημερα.15 χρονια ομως αργοτερα (1912-13)ειχαμε φτασει στο Νεστο ,ενω 20 χρονια αργοτερα (1920-21)εξω απο την Αγκυρα.Το μελλον λοιπον φιλε μου ειναι αδηλο.....
ΑπάντησηΔιαγραφή@ sws kas φίλε μου μπορώ να πω ότι μου αρέσει πολύ το σκεπτικό σου, είθε!
ΔιαγραφήΣημερα στην Ελλαδα εχουν περασει ηδη τα πρωτα 5 χρονια απο την χρεωκοπια)2010).ΥΠΟΜΟΝΗ λοιον.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοια θα ειναι τα νεα συνορα? Ποιοι τα καθοριζουν? Σε ποια οφελη αποσκοπουν? Ποιος ο ρολος του Ισραηλ? Ειναι το ΙΣΙΣ μια τεχνιτη κατασκευη προς εξυπηρετηση συγκεκριμενων συμφεροντων? Πολλα τα ερωτηματα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαββα, μηπως μπλοφαρουν και οι Αμερικανοι στο θεμα της αποπομπης της Τουρκιας απο το ΝΑΤΟ? Ειναι σιγουρο οτι γνωριζουν, πως ξηλωνεται ετσι η νοτια πτερυγα του ΝΑΤΟ. Παντως αν συμβει κατι τετοιο, τη θεση της Τουρκιας, μαλλον θα την παρουν το Ισραηλ και η Ελλαδα, με ενδιαμεση βαση τη Κυπρο. Θα ειναι αυτοι, οι υπευθυνοι ασφαλειας στην ανατολικη μεσογειο. Δεν ειναι τυχαιες, οι κοινες ασκησεις, που εχουν ξεκινησει εδω και 4 χρονια. Αρα, τη Τουρκια, μαλλον θα τη κοντυνουν, οικονομικα, στρατιωτικα και εδαφικα. Μαλλον, ολα αυτα στην επομενη 3ετια. Το θεμα ειναι, σε τι κατασταση ειναι το Ελληνικο πολιτικο συστημα, ωστε να μπορει να κερδισει κατι, για τη χωρα. Ειναι μια ευκαιρια, που παρουσιαζεται ανα 100 χρονια. Η προηγουμενη φορα ηταν το 1917, με τη συμφωνια Σαικς Πικο
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπλοφάρουν, απειλούν.
ΔιαγραφήΑς υποθέσουμε οτι δεν μπλοφάρουν οι δυτικοί και οτι θέλουν να διαμελίσουν την Γειτωνα χώρα , εμείς πως μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε ; Είμαστε ένας πληθυσμός δημογραφικά γηρασμένος (λιγότεροι από την πόλη ) και ηθικά παρηκμασμενος. Οι νέοι μας παίζουνε Πόκεμον και οι γυναίκες μας βάζουν τα νύχια στο φβ . Ας υποθέσουμε οτι μας δίνουν ακόμα και την πόλη ... Να την κάνουμε τι ; Αυτοί θα γίνουν 20 εκατομμύρια και εμείς 6 σε 20 χρόνια
ΔιαγραφήΕυχαριστούμε για άλλην μια φορά τον Σάββα Καλεντερίδη για την εξαιρετική διαφωτιστική τεκμηριωμένη ενημέρωση Για όσους αναρωτιούνται για τυχόν μπλόφα των Η.Π.Α. και σχετικά με το μέλλον τού ΝΑΤΟ και τι θα κάνει χωρίς την Τουρκία, ας ξαναδιαβάσουν την παραπάνω ανάλυση ˙ και ας θυμηθούν μιαν ουσιώδη λεπτομέρεια : δεν συνηθίζουν τέτοιες μπλόφες οι Η.Π.Α και το Ν.Α.Τ.Ο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης ας θυμηθούν μια πολύ σχετική ανάλυση τού Stanley Weiss, Πρόεδρος - Ιδρυτής Business Executives for National Security). που ανέβασε στο infognomonpolitics ο Κριστιάν 'Ακκυριά στις 2/25/2016 09:29:00 μ.μ.
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2016/02/blog-post_702.html
Όλα δείχνου ότι μπορεί θαυμάσια η Τουρκία να αποβληθεί από το ΝΑΤΟ, αρκεί να το υποστηρίξουν οι γνωστοί ισχυροί παράγοντες του. Και μάλλον αρχίζει να δείχνει.
Άλλωστε όπως είπε ο μέγας Charles De Gaulle όταν απέσυρε την Γαλλία από το Ν.Α.Τ.Ο. στις 21 Φεβρουαρίου 1966 «Τίποτα δεν μπορεί να συντηρήσει αμετάβλητη μια συνθήκη που δεν ανταποκρίνεται στις επικρατούσες συνθήκες». Οι επικρατούσες συνθήκες ήδη μεταβάλλονται γοργά.
Κοντά στα άλλα ας ληφθεί υπ' όψη ότι εδώ και καιρό έχει αρχίσει μια ιδιαίτερης σημασίας προσέγγιση τού ΝΑΤΟ με τον σημαντικότερο κρατικό παράγοντα τής Μέσης Ανατολής: Εδώ και τρείς περίπου μήνες το Ισραήλ απέκτησε μονιμη αντιπροσωπεία στην έδρα τού ΝΑΤΟ.
Και αυτό ίσως κάτι να λέει....
Γιατί να μήν εξετάσουμε και την υπόθεση, όπως κάθε ανοικτόμυαλος στρατηγικός προβληματισμός υπαγορεύει, την υπόθεση ότι το ΝΑΤΟ (όπως και η ΕΕ)είναι μια αναχρονιστική και αμφισβητούμενης χρησιμότητας για τα μέλη της αμφικτυωνία,αμφισβητούμενη στά όρια της απειλής πυρηνικής απανθράκωσής τους, υπό την ηγεσία προέδρων του επιπέδου σοφίας του Μπους και της Σκύλαρι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι παράτολμο να παραφορτώνουμε με τόσα παραδείσια όνειρα ένα τόσο
φθαρμένο καλάθι; Και να υποτιμάμε τις αξιολογήσεις της απέναντι Βυζαντινής
συλλογιστικής;
Κάποτε διάβασα πως η φύση έχει την τάση να γεμίζει οτι βρίσκει αδύναμο η κενό. Αμα φύγει η Τουρκία από την μέση ποιος θα την διαδεχθεί ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς υποθέσουμε οτι δεν μπλοφάρουν οι δυτικοί και οτι θέλουν να διαμελίσουν την Γειτωνα χώρα , εμείς πως μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε ; Είμαστε ένας πληθυσμός δημογραφικά γηρασμένος (λιγότεροι από την πόλη ) και ηθικά παρηκμασμενος. Οι νέοι μας παίζουνε Πόκεμον και οι γυναίκες μας βάζουν τα νύχια στο φβ . Ας υποθέσουμε οτι μας δίνουν ακόμα και την πόλη ... Να την κάνουμε τι ; Αυτοί θα γίνουν 20 εκατομμύρια και εμείς 6 σε 20 χρόνια
Άρα αυτο που χρειάζεται σε εμάς επιτακτικά ειναι παιδεία και αλλαγή των ηθών μας. Ευκαιρίες θα δωθουν και στο μέλλον - όμως πρέπει να μπορούμε να τις εκμεταλλευτούμε
Δεν μιλάμε για όνειρα, ούτε παραδείσια, ούτε Βυζαντινά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιλάει ο Σάββας Καλεντερίδης και η (κατά κυριολεξία εν προκειμένω) ταπεινότητά μου ενστερνίζεται απόλυτα την άποψη αυτή, μιλάμε για ιστορική νομοτέλεια. Καμιά ευθύγραμμη οριοθέτηση τού Sykes–Picot Agreement ("Σαϊκς Πικό") δεν κρατάει τούς λαούς. Οι Λαοί είναι ζωντανά κύτταρα σε ένα παγκόσμιο παλλόμενο οργανισμό. Όποιοι πίστεψαν ή πιστεύουν ότι μπορούν να τούς καλουπώσουν σε στεγανά χρήσιμα για την εξυπηρέτηση ιδίων συμφερόντων, αργά ή γρηγορα ήρθαν-έρχονται αντιμέτωποι με τα αιμάτινα σπαράγματα των γεωμετρικών συντεταγμένων τους που καταγράφουν την πραγματικότητα, το real life.
Γύρω στα 1920 για να συντηρήσουν το λείψανο τής νεκρής Οσμανλίδικης δύναμης, κατασκεύασαν ως μετάλλαξή της την μούμια τής Κεμαλικής Türkiye Cumhuriyeti και την προίκισαν με ποικίλους λαούς που είχαν ήδη ξεφύγει ή ξέφευγαν από το Σουλτανάτο. Στήσανε δίπλα και κάποια υβριδικά κρατίδια υποκατάστατα πρώην οσμανλιδικών επαρχιών ως δήθεν νέων δημοκρατικών Κρατών. Και πίστεψαν ότι δημιούργησαν μια τάχα παγκόσμια τάξη!
Εφ' όσον όμως οι Λαοί δεν εκφράστηκαν σε αυτά τα κατασκευάσματα των ΑγγλοΓάλλων, αναμενόμενο ήταν και είναι κάποια στιγμή να ζητήσουν να πούν τον δικό τους λόγο. Αυτό είναι νομοτελειακά αναπόφευκτο. Και είτε οι Αμερικανοί, είτε οι Ρώσοι βέβαια θα επωφεληθούν για να πάρουν ένα καλό μερίδιο για τον εαυτό τους καθένας. Σίγουρα όμως οι Λαοί θα πούν με κάποιον τρόπο τον δικό τους λόγο, θα δημιουργήσουν νέα (πάντα προσωρινά) σχήματα και κρατικά μορφώματα.
Η Ιστορία ποτέ δεν είναι στάσιμη. Όσο υπάρχει ανθρώπινον είδος η Ιστορία δεν φτάνει ποτέ σε τέλος : πάντα ο άνθρωπος προχωρεί, είτε εμπρός και θετικά, είτε στην κίνηση τού εκκρεμούς (Arthur Koestler "O Κομμισάριος και ο Γιόγκι", 1948)με παλινοδίες, πάντα όμως προχωρεί και η κινησή του, η πορεία του καταγράφεται ως ιστορία σε πείσμα των διάφορων Francis Fukuyama και Samuel Huntington.
Οι αλλαγές και οι ανακατατάξεις επέρχονται “οιονεί μοιραίως”.
Πόσοι είμαστε και πόσοι είναι (ποιοί;) είναι άλλη υπόθεση που (κατά την άποψή μου) δεν είναι φρόνιμο να την αναλύσουμε τώρα, ούτε αρνητικά (όπως πράττουν ήδη κάποιοι λιπόψυχοι) ούτε θετικά, όπως επιχειρούν ίσως κάποιοι άλλοι υπεραισιόδοξοι και αιθεροβάμονες.
Ας δούμε τι θα συμβεί και ας προσπαθήσουμε να είμαστε έτοιμοι να είμαστε έτοιμοι, να είμαστε παρόντες στις εξελίξεις.
Το τι θα συμβεί μάλλον ήδη κινείται στις δικές του ράγες αναπότρεπτο.
Τι θα κάνουμε εμείς είναι δική μας ευθύνη.
Ειναι η καλύτερη απάντηση σε σχόλιο που διάβασα ποτε! Ομολογώ οτι ήμουν εκτός θέματος αλλά πιστεύω οτι από αυτο που έγραψα ξεκινάνε όλα : η δύναμη της χώρας μας και οι προοπτικές μας για το μέλλον . Οι κουρδοι αν έχουν πιθανότητες για καλύτερο μέλλον ειναι γιατί έχουν νέο πληθυσμό και δεν έχασαν την ταυτότητα τους (αν και μουσουλμάνοι !!!) μέσα στο χωνευτήρι του πολυπολιτισμού. Δυστυχώς δεν έχω το λέγειν για να υποστηρίξω την άποψη μου καλύτερα αλλά προσέξτε : δεν έχω κάτι ενάντια στον μέσο Τούρκο - πιθανόν να κατάγεται από βυζαντινό στρατηγό και εγώ οχι . Αν κάτι με ξεχωρίζει από αυτόν ειναι οτι μιλώ ασυγκρίτως ανώτερη γλώσσα, ζω σε δημοκρατικότερο κράτος , και οτι δεν είμαι μουσουλμάνος φανατισμένος που να φέρομαι στους αλλόθρησκους σαν αφέντης. Για μένα ειναι πόλεμος πολιτισμών. Σας ευχαριστώ για το σχόλιο σας.
Διαγραφή