Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Την περασμένη εβδομάδα η Γερμανική Βουλή σχεδόν ομόφωνα (με μία μόνο αρνητική ψήφο και μία λευκή) επικύρωσε ψήφισμα με το οποίο καταδικάζεται η Οθωμανική Αυτοκρατορία για τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Όταν πληροφορήθηκα την ιστορική αυτή απόφαση η σκέψη μου φτερούγισε στον κ. Νικ. Φίλη. «Αν», σκέφθηκα, «ο σημερινός Υπουργός Παιδείας της Ελλάδος ήταν Αρμένιος και λεγόταν Φιλιάν θα διανοείτο να αμφισβητήσει τη Γενοκτονία των συμπατριωτών του και να την ονομάσει εθνοκάθαρση;» ...Στην υπόθεση η άμεση και απόλυτη απάντηση ήταν αρνητική. ΠΟΤΕ ΟΥΔΕΙΣ Αρμένιος διανοείται να αμφισβητήσει την Ιστορική Αλήθεια. Καμία ιδεολογία και καμία σκοπιμότητα δεν αλλοιώνει την αυτοσυνειδησία του και την ιστορική του συνείδηση.
Έχω γράψει και παλαιότερα ότι θαυμάζω και ζηλεύω τους Αρμενίους, τη φιλοπατρία τους, το θάρρος τους, την επιμονή τους στην ιστορική αλήθεια, ανεξάρτητα από τις απειλές και τους εκβιασμούς που δέχονται εκ μέρους της γειτονικής τους χώρας, της Τουρκίας. Αν και λαός ολιγάριθμος – λιγότερος από τον μισό πληθυσμό της Ελλάδος-, πτωχός και περικυκλωμένος από μουσουλμανικά κράτη έχει επιτύχει τη σε βάρος του Γενοκτονία να την έχει συνεχώς στην επικαιρότητα και να την αναγνωρίζουν όλο και περισσότερα κράτη.
Τεράστια είναι η εθνική επιτυχία των Αρμενίων να αναγνωρίσει η Γερμανική Βουλή τη σε βάρος τους Γενοκτονία από τους Οθωμανούς και τις ευθύνες της Γερμανίας, αφού ηθικός αυτουργός της Γενοκτονίας των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων Χριστιανών της Μικράς Ασίας ήταν ο Γερμανός στρατηγός Λίμαν φον Σάντερς. Οι Αρμένιοι πέτυχαν ακόμη να πείσουν τους Γερμανούς βουλευτές να υπερβούν τα όποια συμφέροντα της χώρας τους με την Τουρκία και το εσωτερικό τους πρόβλημα, με τα τέσσερα εκατομμύρια Τούρκων...
Τι είναι αυτό που κάνει τον κ. Φίλη να αμφισβητεί τη Γενοκτονία των συμπατριωτών του και τον Φιλιάν να μάχεται να αναγνωρίσουν όσο γίνεται περισσότερες χώρες το έγκλημα σε βάρος των δικών του συμπατριωτών; Τα ίδια δεν υπέστησαν Αρμένιοι και Έλληνες; Μάλιστα οι Έλληνες δεν είχαν και τα περισσότερα θύματα; Πώς είναι δυνατόν χώρες, όπως η Γερμανία, να αναγνωρίζουν τη Γενοκτονία των Αρμενίων και να αγνοούν τη Γενοκτονία των Ελλήνων που συνέβη στον ίδιο τόπο και στον ίδιο χρόνο;
Η απάντηση είναι εύκολη. Φταίχτες είμαστε εμείς και η νοοτροπία μας. Κυριαρχεί μέσα μας το πνεύμα της παγκοσμιοποίησης που αμβλύνει τη φιλοπατρία, ως κάτι το αναχρονιστικό. Η αναθεωρητική και αποδομητική ιντελιγκέντσια αμφισβητεί την ιστορική Αλήθεια και προκαλεί σε όσους επηρεάζει ένα αρρωστημένο σύνδρομο «ντεφαιτισμού», δηλαδή αδιαφορίας και έλλειψης αυτοπεποίθησης. Η σκέψη του κ. Φίλη και της Αριστεράς για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στη Μικρά Ασία είναι συνέχεια των απόψεων του ΚΚΕ και του Ζαχαριάδη, που είχε πει: «...Όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε από την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία, μα και την επιδιώξαμε...»-.
Έχω γράψει και παλαιότερα ότι θαυμάζω και ζηλεύω τους Αρμενίους, τη φιλοπατρία τους, το θάρρος τους, την επιμονή τους στην ιστορική αλήθεια, ανεξάρτητα από τις απειλές και τους εκβιασμούς που δέχονται εκ μέρους της γειτονικής τους χώρας, της Τουρκίας. Αν και λαός ολιγάριθμος – λιγότερος από τον μισό πληθυσμό της Ελλάδος-, πτωχός και περικυκλωμένος από μουσουλμανικά κράτη έχει επιτύχει τη σε βάρος του Γενοκτονία να την έχει συνεχώς στην επικαιρότητα και να την αναγνωρίζουν όλο και περισσότερα κράτη.
Τεράστια είναι η εθνική επιτυχία των Αρμενίων να αναγνωρίσει η Γερμανική Βουλή τη σε βάρος τους Γενοκτονία από τους Οθωμανούς και τις ευθύνες της Γερμανίας, αφού ηθικός αυτουργός της Γενοκτονίας των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων Χριστιανών της Μικράς Ασίας ήταν ο Γερμανός στρατηγός Λίμαν φον Σάντερς. Οι Αρμένιοι πέτυχαν ακόμη να πείσουν τους Γερμανούς βουλευτές να υπερβούν τα όποια συμφέροντα της χώρας τους με την Τουρκία και το εσωτερικό τους πρόβλημα, με τα τέσσερα εκατομμύρια Τούρκων...
Τι είναι αυτό που κάνει τον κ. Φίλη να αμφισβητεί τη Γενοκτονία των συμπατριωτών του και τον Φιλιάν να μάχεται να αναγνωρίσουν όσο γίνεται περισσότερες χώρες το έγκλημα σε βάρος των δικών του συμπατριωτών; Τα ίδια δεν υπέστησαν Αρμένιοι και Έλληνες; Μάλιστα οι Έλληνες δεν είχαν και τα περισσότερα θύματα; Πώς είναι δυνατόν χώρες, όπως η Γερμανία, να αναγνωρίζουν τη Γενοκτονία των Αρμενίων και να αγνοούν τη Γενοκτονία των Ελλήνων που συνέβη στον ίδιο τόπο και στον ίδιο χρόνο;
Η απάντηση είναι εύκολη. Φταίχτες είμαστε εμείς και η νοοτροπία μας. Κυριαρχεί μέσα μας το πνεύμα της παγκοσμιοποίησης που αμβλύνει τη φιλοπατρία, ως κάτι το αναχρονιστικό. Η αναθεωρητική και αποδομητική ιντελιγκέντσια αμφισβητεί την ιστορική Αλήθεια και προκαλεί σε όσους επηρεάζει ένα αρρωστημένο σύνδρομο «ντεφαιτισμού», δηλαδή αδιαφορίας και έλλειψης αυτοπεποίθησης. Η σκέψη του κ. Φίλη και της Αριστεράς για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στη Μικρά Ασία είναι συνέχεια των απόψεων του ΚΚΕ και του Ζαχαριάδη, που είχε πει: «...Όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε από την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία, μα και την επιδιώξαμε...»-.
Aνάμεσα στον πρόσφυγα Ζαχαριάδη που έφαγε τις κακουχίες με το κουτάλι και τον χαλβά τον Αρβανίτη Φίλη υπάρχει μια απόσταση από εδώ μέχρι τη Σελήνη. Ο Φίλης, και ο κάθε Φίλης, δεν έχει την αίσθηση της ομοεθνότητας για τους Πόντιους, τους θεωρεί ελληνόφωνους χριστιανούς και τίποτα άλλο. Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι μέχρι το 1922 το εθνικό κέντρο, δηλαδή ο άξονας Κωνσταντινούπολης-Σμύρνης ήταν εκτός Ελληνικού κράτους ενώ μετά το 22 η Αθήνα αποτελεί την μαύρη τρύπα που απορροφά τον Ελληνισμό και τον εξαφανίζει. Η άρνηση της ιστορικής πραγματικότητας έχει να κάνει με το γεγονός ότι κανείς δεν θέλει να αναθεωρηθεί η νεοελληνική ιστορία.
ΑπάντησηΔιαγραφή