Η γελοιογραφία είναι του ΚΥΡ
Στην αρχαιότητα η εξουδετέρωση των διαδόχων ενός θρόνου με τη μέθοδο της δηλητηρίασης, ήταν ο πιο συνήθης τρόπος.
Ο Μιθριδάτης ο ΣΤ΄ ο Ευπάτωρ, από μικρός φάνηκε ότι θα εξελιχθεί σε ένα παιδί θαύμα και στη συνέχεια σε έναν μεγάλο ηγέτη του κράτους του Πόντου.
Η σωματική του διάπλαση ήταν πρωτοφανής, αφού ήταν ένα ρωμαλέο παιδί, ενώ ήταν επίσης εξαιρετικά οξυδερκής και ευφυής.
Ο πατέρας του, βλέποντας όλα αυτά, φρόντισε να τον παιδεύσει με τους καλύτερους δασκάλους και γυμναστές.
Για να αποφύγει δε το ενδεχόμενο της δολοφονίας του, κρατούσε μυστικό τον τόπο που μορφωνόταν και εκπαιδευόταν, ενώ εκτός από τους δασκάλους, που ήταν δίπλα του, δεύτερη σκιά του ήταν και ένας φαρμακοποιός, για να επέμβει ανά πάσα στιγμή σε περίπτωση κάποιας δολιοφθοράς εναντίον του.
Ο φαρμακοποιός αυτός, φρόντισε να ανοσοποιήσει τον Μιθριδάτη στα τότε γνωστά δηλητήρια, χορηγώντας του συστηματικά μικρές ποσότητες από αυτά.
Έτσι, όταν ο Μιριδάτης ο ΣΤ', μια από τις μεγαλύτερες μορφές της Ελληνικής ιστορίας, αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει με δηλητήριο, δεν τα κατάφερε, γιατί είχε υποστεί ανοσία.
Για να μην πέσει δε στα χέρια των διωκτών του και να μην πεθάνει από χέρια που όπλισε ο ίδιος του ο γιος, που είχε συμμαχήσει με τους Ρωμαίους, διέταξε τον φρουρό του και τον σκότωσε*.
Έκτοτε, ο εθισμός ενός οργανισμού στα δηλητήρια, ονομάζεται μιθριδατισμός, όπως μιθριδατισμός ονομάζεται και ο εθισμός μιας κοινωνίας στα λόγια των λαοπλάνων...
Αυτό έχει πάθει η Ελληνική κοινωνία.
Μιθριδατισμό, αφού ανέχεται και δεν αντιδρά στην τοποθέτηση υπουργού Παιδείας χωρίς πτυχίο και τόσα άλλα...
*Το άδοξο τέλος του Μιθριδάτη, από το σχετικό λήμμα στην ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια
Κατά τη δεύτερη φάση του τρίτου Πολέμου με τους Ρωμαίους (66-63), ο αντίπαλός του Γναίος Πομπήιος, με αναμφισβήτητο κύρος στο στρατό, με στόλο που δέσποζε -μετά την εξόντωση των πειρατών- από την Φοινίκη ως το Βόσπορο και αφού είχε αναγκάσει τον Τιγράνη να δηλώσει υποταγή στη Ρώμη, ζήτησε από τον Μιθριδάτη να παραδοθεί άνευ όρων. Εκείνος αρνήθηκε και τότε άρχισε η τελευταία περιπέτεια της ζωής του. Από τον Ευφράτη όπου έφτασε (και νικήθηκε), πέρασε με λίγες δυνάμεις την Αρμενία, κατόπιν στην Κολχίδα και τέλος στην Κριμαία. Εκεί παραμέρισε το γιο του Μαχάρη (που λίγο αργότερα αυτοκτόνησε), πήρε ο ίδιος την εξουσία, σχεδιάζοντας μάλιστα να ηγηθεί των Σκυθών και άλλων γειτονικών λαών σε μια εκστρατεία προς την Ιταλία. Ωστόσο, το κύρος του είχε ανεπανόρθωτα κλονιστεί. Ο διοικητής της φρουράς στην πόλη Φαναγόρεια στασίασε, ο πληθυσμός των ελληνικών πόλεων της περιοχής εξεγέρθηκε, εξαιτίας των καταπιεστικών μέτρων του γιου του Φαρνάκη Β΄ που αναγορεύτηκε βασιλιάς, πράγμα που σήμαινε καθαίρεση του Μιθριδάτη.[4] Βλέποντας πως πλησιάζει το τέλος του, ο Μιθριδάτης έδωσε εντολή να αυτοκτονήσουν όλες οι γυναίκες και τα παιδιά του, που τον συνόδευαν και ύστερα αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει και ο ίδιος. Επειδή όμως ο οργανισμός του είχε συνηθίσει στα δηλητήρια, τον σκότωσε τελικά-ύστερα από επιθυμία του- ένας Γαλάτης μισθοφόρος. Μετά το θάνατό του, το κράτος του Πόντου (στην Μικρά Ασία) έγινε (μαζί με τη Βιθυνία) από τον Πομπήιο ρωμαϊκή επαρχία, ενώ στο κράτος του Κιμμερίου Βοσπόρου παρέμεινε ως βασιλιάς ο γιος του Μιθριδάτης Φαρνάκης Β΄, ως «φίλος και σύμμαχος» της Ρώμης.[5]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.