Με τον Σενέρ Λεβέντ
Τα χρόνια της δεκαετίας 1960 ήταν τα πιο τυραννισμένα για την
τουρκοκυπριακή κοινότητα. Η κοινότητα είχε αποκοπεί από τη Δημοκρατία
λόγω της δικής της ηγεσίας που βρισκόταν υπό τον έλεγχο της Αγγλίας και
της Αμερικής και είχε κλειστεί σε γκέτο. Τότε στην Τουρκία υπήρχε μια
κυβέρνηση που ήθελε να επιβιώσει η Κυπριακή Δημοκρατία. Και ο πρώτος εδώ
πρέσβης Εμίν Ντιρβάνα κατέβαλε πολλές προσπάθειες προς αυτή την
κατεύθυνση και για τον λόγο αυτό ήρθε αντιμέτωπος με τον Ντενκτάς. Παρά
το γεγονός ότι ο τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας Ισμέτ Ινονού είχε κάνει
έκκληση προς την τουρκοκυπριακή ηγεσία λέγοντας «επιστρέψτε στην
Δημοκρατία», η τουρκοκυπριακή ηγεσία απέρριψε την έκκληση αυτή. Διότι
πίσω από την ηγεσία μας υπήρχαν οι πραγματικοί πρωταγωνιστές, η Αγγλία
και η Αμερική. Εκείνες εμπόδισαν την επιστροφή και η ηγεσία πήρε δύναμη
από αυτές.
Αυτό είναι ένα σύντομο ιστορικό σημείωμα. Άλλο είναι που θέλω να γράψω ουσιαστικά. Αν και την εποχή εκείνη είχαμε κλειστεί σε γκέτο έχοντας πολύ αναποτελεσματικά όπλα, και, αν και είχαμε στριμωχτεί πολύ, ανάμεσα στην κοινότητα δεν υπήρχε ο φόβος ότι «θα αφανιστούμε, θα μας σφάξουν οι Έλληνες». Εγώ δεν θυμάμαι καθόλου κάτι τέτοιο. Μέσα στην κοινότητα που είχαν φουντώσει αισθήματα οργής, λόγω της αδικίας την οποία υπέστη, υπήρχε μια ακλόνητη πίστη. Μια αυτοπεποίθηση ότι δεν θα ηττηθεί, δεν θα συνθλιβεί και δεν θα αφανιστεί. Μια τρομερή αποφασιστικότητα ότι θα προστάτευε τον εαυτό της χωρίς να τεθεί υπό κηδεμονία. Όχι εμπιστευόμενη την Τουρκία, αλλά μόνο τον εαυτό της.
Πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα από τώρα, έτσι δεν είναι; Εντελώς τα αντίθετα από τώρα. Κανένας δεν έχει αυτό που ονομάζεται αυτοπεποίθηση. Όλοι φοβούνται. Φοβούνται ότι θα μας σφάξουν όλους οι Ελληνοκύπριοι, αν φύγει η Τουρκία. Φοβούνται παρά το γεγονός ότι είναι πολύ πιο ισχυροί από ό,τι τη δεκαετία του 1960. Μήπως μπορεί να συγκριθεί καθόλου η σημερινή κατάσταση με τη δεκαετία του 1960; Αλλά δεν φοβόταν τότε. Τώρα φοβάται. Ξέρετε γιατί; Τότε ένιωθε αδικημένη και αθώα. Γι’ αυτό είχε μιαν ισχυρή πίστη ότι δεν θα ηττηθεί. Τώρα όμως νιώθει ένοχη και ότι έχει άδικο. Φοβάται ότι μια μέρα θα αναγκαστεί να πληρώσει το τίμημα γι’ αυτά που έκανε το 1974 και μετά. Γι’ αυτό δεν θέλει να φύγει καθόλου απ’ εδώ η Τουρκία και ο τουρκικός στρατός. Γι’ αυτό λέει «δεν θα μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος αν φύγει ο τουρκικός στρατός». Θέλει να μείνει πάντα εγγυητής. Να είναι ο φύλακας άγγελός της. Να τη φυλάει πάντα στα σύνορα των δύο περιοχών.
Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που η τουρκική πλευρά επιμένει στο θέμα των εγγυήσεων. Η Τουρκία διέπραξε εδώ μεγάλα εγκλήματα πολέμου, τα οποία δεν έχουν δικαστεί ακόμα. Και ακόμα συνεχίζει να διαπράττει. Πάντα σε εμάς φόρτωνε την αμαρτία, την ευθύνη για τα εγκλήματα που διέπραξε. Οι Τούρκοι στρατιωτικοί διοικητές του 1974 είπαν ότι ακόμα και τους βιασμούς τούς διέπραξαν Τουρκοκύπριοι και όχι Τούρκοι στρατιώτες. Μέσα σε 42 χρόνια έκαναν ό,τι μπορούσαν για να κλιμακωθεί το μίσος και η έχθρα της ελληνοκυπριακής κοινότητας κατά των Τουρκοκυπρίων. Γι’ αυτό έβαψαν τα βουνά με τη σημαία. Γι’ αυτό κράτησαν τις πόρτες κλειστές για 30 χρόνια. Γι’ αυτό χάρισαν το Βαρώσι στα φίδια και στα ποντίκια. Γι’ αυτό πυροβόλησαν τον Σολωμού πάνω στον ιστό της σημαίας. Γι’ αυτό έλιωσαν το κεφάλι του Ισαάκ με σιδερένιους λοστούς. Την ώρα που η Τουρκία υποδαύλιζε τα αισθήματα μίσους και έχθρας μέσα στην ελληνοκυπριακή κοινότητα εναντίον μας. Εμείς τι κάναμε; Τη βοηθήσαμε. Ξέροντας ότι είμαστε ένοχοι, κάναμε φιγούρα υπό την προστασία του τουρκικού στρατού. Κλέψαμε πολύ. Λεηλατήσαμε πολύ τα χώματα των Ελληνοκυπρίων. Η ελληνοκυπριακή γενιά μετά το 1974 μεγάλωσε κοιτάζοντας τη σημαία στον Πενταδάκτυλο. Αγνοήσαμε τα αισθήματα χιλιάδων Ελληνοκυπρίων νέων που νιώθουν βαθιά τον πόνο της αδικίας. Κάψαμε την καρδιά του πληθυσμού του Βαρωσιού. Φοβάσαι Τουρκοκύπριε αδελφέ, φοβάσαι πολύ. Το 1974 πήρες εκδίκηση για το 1963, αλλά φοβάσαι ότι μια μέρα θα πάρουν και από εσένα εκδίκηση για το 1974. Γι’ αυτό λες ότι «αν φύγει ο τουρκικός στρατός, θα ανέβω και εγώ στο τελευταίο καράβι και θα φύγω».
Η Τουρκία σε κατάφαγε. Σε τέλειωσε. Ακόμα δεν καταλαβαίνεις καν ότι η σωτηρία σου δεν είναι μαζί με την Τουρκία, αλλά σε ενότητα με τους Ελληνοκυπρίους. Σου έκανε η Τουρκία αυτό που δεν μπόρεσε να σου κάνει ο Γρίβας. Θες να αφανιστείς; Αφού είναι έτσι, αφανίσου!
Πηγή: Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ»
16/05/2016
Αυτό είναι ένα σύντομο ιστορικό σημείωμα. Άλλο είναι που θέλω να γράψω ουσιαστικά. Αν και την εποχή εκείνη είχαμε κλειστεί σε γκέτο έχοντας πολύ αναποτελεσματικά όπλα, και, αν και είχαμε στριμωχτεί πολύ, ανάμεσα στην κοινότητα δεν υπήρχε ο φόβος ότι «θα αφανιστούμε, θα μας σφάξουν οι Έλληνες». Εγώ δεν θυμάμαι καθόλου κάτι τέτοιο. Μέσα στην κοινότητα που είχαν φουντώσει αισθήματα οργής, λόγω της αδικίας την οποία υπέστη, υπήρχε μια ακλόνητη πίστη. Μια αυτοπεποίθηση ότι δεν θα ηττηθεί, δεν θα συνθλιβεί και δεν θα αφανιστεί. Μια τρομερή αποφασιστικότητα ότι θα προστάτευε τον εαυτό της χωρίς να τεθεί υπό κηδεμονία. Όχι εμπιστευόμενη την Τουρκία, αλλά μόνο τον εαυτό της.
Πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα από τώρα, έτσι δεν είναι; Εντελώς τα αντίθετα από τώρα. Κανένας δεν έχει αυτό που ονομάζεται αυτοπεποίθηση. Όλοι φοβούνται. Φοβούνται ότι θα μας σφάξουν όλους οι Ελληνοκύπριοι, αν φύγει η Τουρκία. Φοβούνται παρά το γεγονός ότι είναι πολύ πιο ισχυροί από ό,τι τη δεκαετία του 1960. Μήπως μπορεί να συγκριθεί καθόλου η σημερινή κατάσταση με τη δεκαετία του 1960; Αλλά δεν φοβόταν τότε. Τώρα φοβάται. Ξέρετε γιατί; Τότε ένιωθε αδικημένη και αθώα. Γι’ αυτό είχε μιαν ισχυρή πίστη ότι δεν θα ηττηθεί. Τώρα όμως νιώθει ένοχη και ότι έχει άδικο. Φοβάται ότι μια μέρα θα αναγκαστεί να πληρώσει το τίμημα γι’ αυτά που έκανε το 1974 και μετά. Γι’ αυτό δεν θέλει να φύγει καθόλου απ’ εδώ η Τουρκία και ο τουρκικός στρατός. Γι’ αυτό λέει «δεν θα μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος αν φύγει ο τουρκικός στρατός». Θέλει να μείνει πάντα εγγυητής. Να είναι ο φύλακας άγγελός της. Να τη φυλάει πάντα στα σύνορα των δύο περιοχών.
Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που η τουρκική πλευρά επιμένει στο θέμα των εγγυήσεων. Η Τουρκία διέπραξε εδώ μεγάλα εγκλήματα πολέμου, τα οποία δεν έχουν δικαστεί ακόμα. Και ακόμα συνεχίζει να διαπράττει. Πάντα σε εμάς φόρτωνε την αμαρτία, την ευθύνη για τα εγκλήματα που διέπραξε. Οι Τούρκοι στρατιωτικοί διοικητές του 1974 είπαν ότι ακόμα και τους βιασμούς τούς διέπραξαν Τουρκοκύπριοι και όχι Τούρκοι στρατιώτες. Μέσα σε 42 χρόνια έκαναν ό,τι μπορούσαν για να κλιμακωθεί το μίσος και η έχθρα της ελληνοκυπριακής κοινότητας κατά των Τουρκοκυπρίων. Γι’ αυτό έβαψαν τα βουνά με τη σημαία. Γι’ αυτό κράτησαν τις πόρτες κλειστές για 30 χρόνια. Γι’ αυτό χάρισαν το Βαρώσι στα φίδια και στα ποντίκια. Γι’ αυτό πυροβόλησαν τον Σολωμού πάνω στον ιστό της σημαίας. Γι’ αυτό έλιωσαν το κεφάλι του Ισαάκ με σιδερένιους λοστούς. Την ώρα που η Τουρκία υποδαύλιζε τα αισθήματα μίσους και έχθρας μέσα στην ελληνοκυπριακή κοινότητα εναντίον μας. Εμείς τι κάναμε; Τη βοηθήσαμε. Ξέροντας ότι είμαστε ένοχοι, κάναμε φιγούρα υπό την προστασία του τουρκικού στρατού. Κλέψαμε πολύ. Λεηλατήσαμε πολύ τα χώματα των Ελληνοκυπρίων. Η ελληνοκυπριακή γενιά μετά το 1974 μεγάλωσε κοιτάζοντας τη σημαία στον Πενταδάκτυλο. Αγνοήσαμε τα αισθήματα χιλιάδων Ελληνοκυπρίων νέων που νιώθουν βαθιά τον πόνο της αδικίας. Κάψαμε την καρδιά του πληθυσμού του Βαρωσιού. Φοβάσαι Τουρκοκύπριε αδελφέ, φοβάσαι πολύ. Το 1974 πήρες εκδίκηση για το 1963, αλλά φοβάσαι ότι μια μέρα θα πάρουν και από εσένα εκδίκηση για το 1974. Γι’ αυτό λες ότι «αν φύγει ο τουρκικός στρατός, θα ανέβω και εγώ στο τελευταίο καράβι και θα φύγω».
Η Τουρκία σε κατάφαγε. Σε τέλειωσε. Ακόμα δεν καταλαβαίνεις καν ότι η σωτηρία σου δεν είναι μαζί με την Τουρκία, αλλά σε ενότητα με τους Ελληνοκυπρίους. Σου έκανε η Τουρκία αυτό που δεν μπόρεσε να σου κάνει ο Γρίβας. Θες να αφανιστείς; Αφού είναι έτσι, αφανίσου!
Πηγή: Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ»
16/05/2016
Απιστευτα ορθος ο Λεβεντ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο τις 123 ; φυλές που απαρτουν τους τουρκους, απο ποια αραγε ειναι αυτος .
Ορθός, συγκινητικός, λεύτερος Κύπριος
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναρωτιέμαι γιατί δεν γράφουν σχόλια ποτέ στα άρθρα του Λεβέντ οι γνωστοί "ετερόφρονες" εδώ. Ας μη λέμε ονόματα, καταλάβαμε. Πιστεύω ότι δεν έχουν να του αντιπαραθέσουν κάτι γιατί θα αυτο-αποκαλυφθούν.
ΑπάντησηΔιαγραφή