13/5/16

Επιταχύνεται η ανεξέλεγκτη πορεία προς τη χρεοκοπία και το παράλληλο νόμισμα

analyst.gr
54
Η κυβέρνηση δεν είναι ο βασικός υπεύθυνος για το κατάντημα της χώρας μας – η οποία βαδίζει προς τη χρεοκοπία και το παράλληλο νόμισμα, πανηγυρίζοντας για μία συμφωνία που θα την καταστήσει εξαθλιωμένη αποικία της Γερμανίας! Ακόμη χειρότερα, χωρίς καν την υπόσχεση της αναδιάρθρωσης του χρέους – αφού οι αποφάσεις έχουν μετατεθεί για το 2018, με την προϋπόθεση όμως της επιτυχίας ενός ακόμη προγράμματος λιτότητας που είναι φύσει αδύνατον να επιτύχει (άρθρο). Εάν όμως αποτύχει, η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία είναι δεδομένη – ενώ, εάν πετύχει, τότε είναι εγγυημένη η σκλαβιά της Ελλάδας στο διηνεκές, αφού δεν θα συζητηθεί η διαγραφή μέρους του χρέους, αλλά η επιμήκυνση της αποπληρωμής τους.  

Δεν είναι υπεύθυνα ούτε τα άλλα πολιτικά κόμματα, για την απίστευτη ανεπάρκεια και ανικανότητα τους να προτείνουν μία εναλλακτική λύση, υιοθετώντας ουσιαστικά την ίδια συνταγή των μνημονίων με την κυβέρνηση, ελλείψει μίας δικής τους πρότασης –  δήθεν με ένα άλλο μείγμα μέτρων, παρά το ότι γνωρίζουν πως όλα τα μέτρα προκαλούν ύφεση σε μία χώρα που έχει καταστραφεί πια εντελώς η οικονομία της, ενώ λύσεις υπάρχουν.   
Υπεύθυνοι είναι όλοι αυτοί οι ικανοί Έλληνες, είτε επιστήμονες, είτε πολιτικοί, οι οποίοι δεν έχουν το θάρρος να ασχοληθούν με την Πολιτική – παρά το ότι γνωρίζουν πως αυτός που δεν ενδιαφέρεται για τα κοινά είναι αχρείος και άχρηστος Πολίτης, δειλός, παθητικός, ανεύθυνος και ευθυνόφοβος τόσο κατά το Θουκυδίδη, όσο και κατά τον Αριστοτέλη (κατά τον Πλάτωνα παρακάτω).

Ανεξάρτητα όμως από αυτά, δεν μπορεί παρά να εκνευρίζεται κανείς ακούγοντας την κυβέρνηση να ισχυρίζεται πως υιοθέτησε λιγότερα μέτρα λιτότητας από τους προκατόχους της! Η αιτία είναι το ότι, κοροϊδεύει με θράσος τους Έλληνες, αφού τα μέτρα αυτά είναι επί πλέον όλων των προηγουμένων – τα οποία φυσικά δεν κατάργησε, με την υιοθέτηση των καινούργιων.
Αντίθετα, είναι αυτή που νομιμοποίησε όλα τα μνημόνια, εκβιάζοντας τα περισσότερα κόμματα να ψηφίσουν το τρίτο τον Αύγουστο του 2015 – τοποθετώντας έτσι την ταφόπλακα στην πατρίδα της.   
Σε κάθε περίπτωση, στα άνω των 60 δις € των παλαιοτέρων μέτρων, στα οποία είχε προσθέσει τα δικά της το 2015, συνεχίζει να επιβάλλει καινούργια – αυτή τη φορά 5,4 δις €, τα οποία είναι αδύνατον να μη βαθύνουν ακόμη περισσότερο την ύφεση.
Με δεδομένο δε το ότι, η μοναδική κινητήρια δύναμη που έχει απομείνει στην ελληνική οικονομία είναι ο τουρισμός, λόγω κυρίως των συγκυριών (τρομοκρατία στην Τουρκία, προβλήματα στη Μέση Ανατολή, στην Αίγυπτο, στη Λιβύη κοκ.), ο οποίος όμως κινδυνεύει από το μεταναστευτικό, καθώς επίσης από την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, αυτού του είδους τα μέτρα είναι εντελώς απαράδεκτα – πόσο μάλλον όταν η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων έχει πλέον στερέψει, ενώ η υπερχρέωση του ιδιωτικού τομέα έχει καταρρίψει κάθε προηγούμενο ρεκόρ.
Δυστυχώς όμως, δεν σιωπούν μόνο οι ικανοί Έλληνες, αλλά το σύνολο του λαού – ο οποίος δεν συνειδητοποιεί τι τον περιμένει, ενώ δεν βλέπει τι συμβαίνει σήμερα στη Βενεζουέλα (πηγή), όπου οι άνθρωποι πλέον σκοτώνουν ακόμη και ζώα για να τραφούν, έχοντας κατακλύσει τους δρόμους και συγκρουόμενοι με την αστυνομία.

http://news.analyst.gr/2016/05/13/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CF%87%CF%8D%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CF%84%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CF%81/ 
 

Η αναγκαιότητα της χρεοκοπίας, προτού μία χώρα βυθιστεί στο χάος και επαναστατήσει

Αυτό που ενοχλεί περισσότερο στις τηλεοπτικές εκπομπές, αλλά και γενικότερα στα ΜΜΕ είναι το ότι, δεν γίνεται καμία προσπάθεια αντικειμενικής αξιολόγησης της εκάστοτε κυβέρνησης – με κριτήριο αυτά που πραγματικά έχει ή δεν έχει πετύχει, όσον αφορά τη δημιουργία ή μη συνθηκών ευημερίας στη χώρα μας.

Έτσι οι συζητήσεις έχουν συνήθως τη μορφή «κουτσομπολιού», η οποία δίνει την αίσθηση ότι, η διαπλοκή της πολιτικής με τα ΜΜΕ έχει εισχωρήσει τόσο βαθιά στην αντίληψη των εμπλεκομένων, ώστε να την θεωρούν πλέον απολύτως φυσιολογική. Στα πλαίσια αυτά, η πραγματική πληροφόρηση των Ελλήνων είναι σχεδόν ανύπαρκτη, έχοντας δώσει τη θέση της στη χειραγώγηση – με τα αποτελέσματα της όλης διαδικασίας να είναι η κοινωνική αποχαύνωση, η οποία βύθισε τελικά την Ελλάδα στο σημερινό χάος.

Ακόμη και τα φιλελεύθερα ΜΜΕ δε, τα οποία κατακρίνουν τον κρατισμό, συμπεριφέρονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο – με την έννοια πως υποστηρίζουν φανερά ένα ή περισσότερα κόμματα της «δικής» τους ιδεολογίας, άρα είναι διατεταγμένα, έτσι ώστε να εξασφαλίζουν τις διαφημιστικές καταχωρήσεις τόσο αυτών, όσο και της υπόλοιπης «ομάδας κοινών συμφερόντων» γύρω τους, η οποία τάσσεται υπέρ αυτών των κομμάτων. Επομένως, δεν είναι καθόλου φιλελεύθερα, αφού στηρίζουν επίσης τον κρατισμό – με μοναδική διαφορά το ότι, του δίνουν άλλο όνομα.

53

Σχετικά με τις πολιτικές τάσεις τώρα, από κοινωνικής πλευράς ο νεοφιλελευθερισμός είναι εκείνη η αντίληψη, κατά την οποία κάποιος προσπαθεί να κερδίσει όσο περισσότερα μπορεί, εις βάρος όμως όλων των άλλων – κάτι που φάνηκε από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, όπου κυρίως οι τράπεζες ιδιωτικοποιούσαν μεν τα κέρδη τους, αλλά απαίτησαν και πέτυχαν την κοινωνικοποίηση των ζημιών τους.

Ο απλός φιλελευθερισμός σημαίνει ουσιαστικά ότι, κάποιος προσπαθεί να κερδίσει επενδύοντας στην πραγματική οικονομία, χωρίς όμως να προξενεί ζημίες στους άλλους – παράγοντας ανταγωνιστικότερα, εργαζόμενος περισσότερο, λειτουργώντας μεθοδικότερα κοκ.
Από την άλλη πλευρά, ο σοσιαλδημοκράτης προσπαθεί να κερδίσει τόσο αυτός όσο και οι άλλοι – με στόχο όχι μόνο να παραχθεί ευημερία από τους ικανούς αλλά, επίσης, να μοιρασθεί δίκαια σε ολόκληρη την κοινωνία. Αντίθετα, ο αριστερός δεν έχει συνήθως την ικανότητα να παράγει πλούτο – οπότε προσπαθεί να αφαιρέσει εισοδήματα από τους πλουσίους, φτωχοποιώντας τους τελικά, καθώς επίσης να μοιράσει τη φτώχεια δίκαια.     
Από οικονομικής πλευράς τώρα, ο νεοφιλελευθερισμός επιμένει στην πολιτική της αύξησης της προσφοράς – θεωρώντας πως η ζήτηση είτε είναι δεδομένη, είτε η ίδια η προσφορά δημιουργεί ζήτηση (ο νόμος του Say).
Αποτέλεσμα του είναι οι πολιτικές λιτότητας που βιώνουμε σήμερα – καθώς επίσης ο μερκαντιλισμός της Γερμανίας, ο οποίος στηρίζεται στη δεδομένη ζήτηση των άλλων αγορών (εξαγωγές). Χωρίς εξαγωγές και σε εποχές μεγάλης ύφεσης, όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα, επειδή η παραγωγική δυναμικότητα της εκάστοτε χώρας είναι μεγαλύτερη από τη ζήτηση, οδηγεί σε μεγάλα αδιέξοδα – όπως αυτά της Ελλάδας.   
Αντίθετα, ο φιλελευθερισμός και η σοσιαλδημοκρατία επιμένουν στην πολιτική της αύξησης της εσωτερική ζήτησης, με τη βοήθεια του κράτους (Keynes) – έτσι ώστε να ακολουθήσει μετά η αύξηση της προσφοράς, για να καλύψει τη μεγαλύτερη ζήτηση, οπότε να αποχωρήσει το κράτος από την όλη διαδικασία, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στον ιδιωτικό τομέα.

Προφανώς είναι ο πιο σωστός δρόμος, αφού δεν στηρίζεται στην εκμετάλλευση των άλλων (εξαγωγές), αλλά στη δημιουργία συνθηκών ανάπτυξης με ίδια μέσα. Εν τούτοις είναι σήμερα αντιμέτωπος με ένα μεγάλο πρόβλημα: με την υπερχρέωση είτε του δημοσίου, είτε του ιδιωτικού, είτε και των δύο τομέων, λόγω της οποίας δεν μπορούν να υιοθετηθούν πολιτικές αύξησης της ζήτησης, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα χρηματοδότησης τους από τα κράτη.

Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει καμία άλλη δυνατότητα, εντός του καπιταλιστικού συστήματος, από τη διαγραφή εκείνου του μέρους των χρεών (χρεοκοπία), τα οποία εμποδίζουν τη χρηματοδότηση, οπότε την ανάπτυξη – εάν θέλει κανείς να αποφύγει την εξαθλίωση των κοινωνιών, καθώς επίσης την υφαρπαγή των δημοσίων και ιδιωτικών περιουσιακών τους στοιχείων από τους επίδοξους κατακτητές τους.

Λογικά βέβαια οι κοινωνίες, αργά ή γρήγορα, αντιδρούν στην εξαθλίωση και στη λεηλασία τους – οπότε επαναστατούν, επιλέγοντας συνήθως ολοκληρωτικά συστήματα, είτε αυτά είναι μαύρα, είτε κόκκινα.

3 σχόλια:

  1. Υπάρχει ένα θεματάκι. Να ασχοληθούν με την πολιτική, δεν λέω. Και υπάρχουν πολλοί που ασχολούνται. Τα ΜΜΕ των ολιγαρχών όμως απλά θα τους εξαφανίσουν, και γειτονιά γειτονιά δεν γίνεται δουλειά. Υπάρχει το διαδύκτιο βέβαια, αλλά αν σκεφτούμε πια είναι η ηλικιακή κατανομή των ψηφοφόρων που έχουν παραμείνει στην χώρα καταλαβαίνουμε τις δυσκολίες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. *ποιά είναι η ηλικιακή.." Ξέχασα τα Ελληνικά, μου φαίνεται :)

      Διαγραφή
  2. Αν είχαμε Δημοκρατία ο πολίτης θα ασχολούνταν με τα κοινά. Ίσως θα έπρεπε να εισαγουμε και την αρνητική ψήφο παράλληλα με τις εκλογές αλλα και αυτο προϋποθέτει ηθος μιας και οι πιθανότητες νοθειας αυξάνονται. Επιστρεφουμε λοιπόν στην παιδεία και στην ετοιμασια των Δημοκρατικών Πολιτών από το σχολείο. Αυτά βεβαια με...Φιληδες δεν γινονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.