Άριστος Μιχαηλίδης
Μα τι γίνεται με τους εμποροβιομηχάνους μας; Τη μια κάνουν εκστρατείες για τα οικονομικά οφέλη της λύσης και την άλλη ανησυχούν τι θα γίνει με τις αντιπροσωπείες τους σε περίπτωση λύσης και ψάχνουν να δουν πώς θα τις προστατέψουν; Οργάνωσαν προχτές και ημερίδα επί τούτου και θα θέσουν, λέει, το ζήτημα και στον διαπραγματευτή, αφού θεωρούν ότι πρέπει να βρεθεί τρόπος να προστατευθούν οι υφιστάμενοι αντιπρόσωποι ώστε να καλύπτουν ολόκληρη την Κύπρο. Διότι, ανησυχούν ότι οι Τουρκοκύπριοι αντιπροσωπεύουν μεγάλες εταιρείες μέσω Τουρκίας που «είναι αγορά πολύ μεγαλύτερη, με μεγαλύτερα οικονομικά συμφέροντα» και «ίσως οι Τουρκοκύπριοι εξουδετερώσουν τους Ελληνοκύπριους αντιπροσώπους». Οι αντιπρόσωποι υπάγονται στο Εμποριοβιομηχανικό Επιμελητήριο (ΚΕΒΕ), το οποίο  στο τέλος του 2013 ξεκίνησε εκστρατεία διαφώτισης για τα οικονομικά οφέλη της λύσης, διότι όπως έλεγε η οικονομική διάσταση «δεν έχει τη θέση που της αρμόζει, κυρίως μέσα στις σημερινές οικονομικές δύσκολες συνθήκες». Έκαναν κάμποσο πανηγύρι τότε οι εμποροβιομήχανοί μας, για να πείσουν τον κόσμο πόσο ευτυχισμένοι και πάμπλουτοι θα γίνουμε μετά τη λύση. Έλεγε, μάλιστα, απευθυνόμενος στον κυπριακό λαό, ο πρόεδρος του ΚΕΒΕ ότι με τη λύση μπορεί να γίνει και συμφωνία «για αποφυγή διπλής φορολογίας με την Τουρκία». Λες και αυτό που μας προβληματίζει σε αυτό το δράμα που ζούμε είναι η διπλή φορολογία. Ακολούθησε και η Ομοσπονδία Εργοδοτών και Βιομηχάνων, με τον πρόεδρό της να κάνει ομιλίες για το όραμα να μετατραπεί η Κύπρος σε Χονγκ Κονγκ της Τουρκίας, δηλαδή σε προτεκτοράτο της.
 
Μετά ακολούθησαν και οι εργολάβοι οι οποίοι μέσα στον ενθουσιασμό, Ε/κ και Τ/κ από κοινού συνάντησαν Αναστασιάδη και Ακιντζί και έθεσαν το κοινό τους αίτημα. Ωραία ιστορία κι αυτή: Ζητούσαν να γίνει πρόνοια ώστε να εξασφαλιστεί η ανοικοδόμηση του νησιού από Κυπρίους εργολήπτες μετά τη λύση του Κυπριακού κι έκαναν δηλώσεις ειδικά για την ανοικοδόμηση της Αμμοχώστου. Μετά από αυτές τις συγκινητικές συναντήσεις οι Τ/κ εργολάβοι υπέγραψαν, με τον πρόεδρο της Ένωσης Εργολάβων Τουρκίας, συμφωνία συνεργασίας για να υποβάλουν κοινές προτάσεις  για την ανοικοδόμηση των Βαρωσίων (Κίπρις, 22/12/2015). Και ο πρόεδρος της Ένωσης Εργολάβων Τουρκίας, Μιτχάτ Γενίγκιουν, έκανε εκτιμήσεις ότι «υπάρχουν δουλειές στην Κύπρο αξίας 100 δισ. ευρώ». Μετά από αυτό, τα οράματα των Ε/κ εργολάβων μάλλον έγιναν εφιάλτες. Όπως τους εφιάλτες των αντιπρόσωπων ξένων εταιρειών, που οργανώνουν ημερίδες με νομικούς ανησυχώντας ότι θα τους πάρουν τις αντιπροσωπείες οι Τ/κ μέσω Τουρκίας που «είναι αγορά πολύ μεγαλύτερη, με μεγαλύτερα οικονομικά συμφέροντα», σύμφωνα με τον νομικό τους Ξένιο Ξενόπουλο (Φιλελεύθερος, 12/5/2016).
 
Αν προσθέσουμε σε αυτό το παζλ τις συζητήσεις για την απαίτηση του «υπουργού» Οικονομικών και αναπληρωτή «πρωθυπουργού» του κατοχικού καθεστώτος Σερντάρ Ντενκτάς, που επανέλαβε προχτές ότι οι Ελληνοκύπριοι οφείλουν να πληρώσουν το χρέος των Τ/κ προς την Τουρκία και μάλιστα με τόκους «για όσα τραβήξαμε εξαιτίας τους», όπως και τα δισεκατομμύρια που θα κοστίσει η λύση σε αποζημιώσεις, ανοικοδομήσεις κ.λπ., διερωτόμαστε από πού να αντλήσουμε την αισιοδοξία για τη λύση, που διαχέεται γύρω μας τα τελευταία χρόνια. Η σοφή ηγεσία μας αρκείται να συζητά για χρόνια το διαμοιρασμό της εξουσίας στη νέα Κύπρο και οι σοφοί οπαδοί ενθουσιάζονται χωρίς καμία απολύτως βάση. Στον αέρα. Στα κουτουρού. Ποια είναι, λοιπόν, η οικονομική διάσταση της λύσης, που ήθελε να αναδείξει το ΚΕΒΕ και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης μαζί του; Πότε θα ασχοληθούν με αυτά τα σοβαρά ζητήματα, παρά να ασχολούνται τόσους μήνες με την αστειότητα αν θα έχουμε Τ/κ υπουργό Ευρώπης και Ε/κ υπουργό Εξωτερικών; Διότι, αυτό τι σημασία θα έχει αν στο τέλος δεν θα έχουμε κράτος;