Η παγίδα της Τουρκίας και η κλεψύδρα

Του Αλέξανδρου Δρίβα*

Ο πόλεμος στη Συρία έχει φτάσει στο τελευταίο του επεισόδιο. Η Τουρκία επένδυσε μεγάλο μέρος της πολιτικο-στρατιωτικής της ισχύος, με άμεσο αλλά και έμμεσο τρόπο, σε αυτόν τον πόλεμο. Αυτό που κατάφερε είναι να εγκλωβιστεί σε μια περιοχή που, μέχρι το 2012, τη θεωρούσε «σφαίρα επιρροής» της. Αυτή η επένδυση από πλευράς της Τουρκίας χρειάστηκε να προστατευθεί από τους Τούρκους λήπτες απόφασης με ακροσφαλείς πολιτικές. Άλλωστε, από συστάσεως του τουρκικού κράτους, η Τουρκία κινείται μόνο όταν υπάρχει χώρος να κινηθεί και χώρος υπάρχει όταν σημαντικές δυνάμεις της διεθνούς πολιτικής έχουν συμφέροντα που διαμορφώνονται από παίγνια μηδενικού αθροίσματος. Έτσι, η Τουρκία, μολονότι στη Συρία αποτελεί μεγάλο μέρος του προβλήματος, αυτοπαρουσιάζεται ως λύση. Οι δικοί μας δρώντες αυτό δεν πρέπει να το ψέγουν, αλλά να το θαυμάζουν. Το πολιτικό marketing είναι μέρος της «δουλειάς» και μάλιστα, όσο περνούν τα χρόνια, γίνεται και το σημαντικό μέρος αυτής. Σε ποια παγίδα όμως έχει πέσει η Τουρκία; Γιατί ο χρόνος τελειώνει;
Για τη συνέχεια Liberal