Ο Putin, η Συρία, η Τουρκία και τα προσφυγικά κύματα στην Ευρώπη

Ο Ρώσος πρόεδρος, με την ξαφνική του απόφαση να αποσύρει τα στρατεύματα του από τη Συρία, επιβεβαίωσε εν πρώτοις την αρχική του θέση – σύμφωνα με την οποία δεν πίστευε σε μία στρατιωτική λύση των προβλημάτων στην περιοχή. 

Ταυτόχρονα πιέζει τη συριακή κυβέρνηση να διαπραγματευθεί με την αντιπολίτευση – ενώ έχει τεκμηριώσει πως η χώρα του, σε αντίθεση με τις Η.Π.Α., είναι σε θέση να επιτίθεται στο εξωτερικό γρήγορα, αποφασιστικά και αποτελεσματικά.

Απέδειξε επίσης πως δεν φοβάται το ΝΑΤΟ, ενώ μπορεί να αποσύρεται τόσο γρήγορα και αποφασιστικά,
όπως επιτίθεται – πείθοντας έτσι την παγκόσμια κοινή γνώμη, σχετικά με το ότι η Ρωσία είναι μία ειρηνική δύναμη που αναζητάει πραγματικά πολιτικές λύσεις. Παράλληλα πως η Ευρώπη είναι ένα άτακτο συνονθύλευμα κρατών, χωρίς συνοχή, χωρίς στρατηγική και χωρίς καμία απολύτως ικανότητα να λειτουργήσει συλλογικά – βοηθώντας αποτελεσματικά στην επίλυση των οικονομικών, μεταναστευτικών ή άλλων προβλημάτων των επί μέρους χωρών της, όπως συμβαίνει με την Ελλάδα.

Από την άλλη πλευρά, ένα από τα κίνητρα του προέδρου Putin είναι ασφαλώς η Τουρκία, την οποία δεν πρόκειται ποτέ να συγχωρήσει για την κατάρριψη του πολεμικού του αεροπλάνου. Ειδικότερα, η Τουρκία βυθίζεται καθημερινά στο χάος, εγκλωβισμένη μεταξύ των τρομοκρατικών επιθέσεων, των λαϊκών διαδηλώσεων και του εμφυλίου πολέμου στα κουρδικά της εδάφη – ενώ η δεσποτική της κυβέρνηση έχει διευρύνει τον πόλεμο με τους Κούρδους στη Συρία και στο Ιράκ.

Μέχρι στιγμής, ο τούρκος δικτάτορας μπορούσε να είναι βέβαιος για τη στήριξη του εκ μέρους ΝΑΤΟ, επειδή στα σύνορα του καιροφυλακτούσε ο θανάσιμος εχθρός της συμμαχίας, η Ρωσία. Εάν όμως τα ρωσικά στρατεύματα αποχωρήσουν, τότε το ΝΑΤΟ θα εγκαταλείψει πιθανότατα την Τουρκία στην τύχη της – πόσο μάλλον αφού η χώρα έχει μετατραπεί πλέον σε έναν προβληματικό εταίρο της στρατιωτικής συμμαχίας.

Όσον αφορά τις Η.Π.Α., φαίνεται πως έχουν ξεγράψει πια την Τουρκία – ενώ η νέα τάξη πραγμάτων που επιδιώκουν για τη Μέση Ανατολή προβλέπει το διαχωρισμό της σε μικρά κράτη, στη θέση των προβληματικών μεγαλυτέρων όπως το Ιράκ, η Συρία και η Τουρκία.

Ένα δεύτερο κίνητρο του Ρώσου προέδρου είναι τα μεταναστευτικά κύματα που απειλούν να διαλύσουν την ενωμένη Ευρώπη – όπου δεν θέλει να κατηγορείται πως τα προκαλεί ο ίδιος σκόπιμα, όπως διατυμπανίζουν τα γερμανικά ΜΜΕ. Αποσυρόμενος από την περιοχή, τεκμηριώνει πως οι βομβαρδισμοί των Η.Π.Α., της Γαλλίας, της Μ. Βρετανίας, της Τουρκίας και της Σαουδικής Αραβίας είναι υπαίτιοι για τη μαζική φυγή των κατοίκων της Μέσης Ανατολής – ενώ φυσικά γνωρίζει πως η εισβολή εκατομμυρίων εξαθλιωμένων στην Ευρώπη ήταν προσχεδιασμένη, εξυπηρετώντας πολλαπλούς στόχους της υπερδύναμης.

Εύλογα λοιπόν προτίμησε να συμφωνήσει με τις Η.Π.Α. (πηγή), όσον αφορά το τέλος του πολέμου στην περιοχή – γνωρίζοντας ασφαλώς πως δεν έχει την πολυτέλεια λανθασμένων στρατηγικών κινήσεων.

http://news.analyst.gr/2016/03/16/%CE%BF-putin-%CE%B7-%CF%83%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AC/