Επικυρώνεται η υποχρέωση ανάκτησης 425 εκατ. ευρώ από τους Έλληνες αγρότες
Απορρίφθηκε η αίτηση αναιρέσεως που είχε καταθέσει η Ελλάδα οπότε υποχρεώνεται να ανακτήσει 425 εκατομμύρια ευρώ που είχαν δοθεί το 2009 ως αποζημιώσεις για τις καταστροφές στις καλλιέργειες του 2008 (το γνωστό πακέτο Χατζηγάκη που είχε δοθεί στους αγρότες που βρίσκονταν σε κινητοποιήσεις).
Σύμφωνα με το ανακοινωθέν του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης το ελληνικό δημόσιο πρέπει να πάρει πίσω τα χρήματα που δόθηκαν στους αγρότες εφόσον πρόκειται για παράνομες κρατικές ενισχύσεις που νοθεύουν τον ανταγωνισμό.
Επιπλέον, όπως σημειώνεται, οι Ελληνες Αγρότες εισέπραξαν τα χρήματα μέσω του ΕΛΓΑ (ελληνικός Οργανισμός Γεωργικών Ασφαλίσεων ) ενώ δεν είχαν πληρώσει ασφάλιστρα. Κατά συνέπεια τα χρήματα καταβλήθηκαν από τον κρατικό προϋολογισμό γεγονός που αποδεικνύει ότι επρόκειτο καθαρά για κρατική στήριξη των ελλήνων αγροτών.
Κανένας λογικός Ἔλληνας δεν μπορεῖ νά χαίρεται γι'αὐτό τό νομικό αἶσχος τῆς λεγομένης Ἑνωμένης Εὐρώπης. Στό δίκαιο τῆς ΕΟΚ, προβλεπόταν ΣΕ ΙΣΗ ΒΣΑΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ, Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ.
ΑπάντησηΔιαγραφήἈπό τό Μάαστριχτ καί μετά, καθώς καί μᾶλλον ὕστερα ἀπό τίς "κατάλληλες" νομολογιακές ἑρμηνεῖες, αὐτά ἀλλάξανε. Τέθηκε τό ἐμπόριο καί ὁ ἀνταγωνισμός στήν βάση μιᾶς Εὐρώπης ὄχι ἁπλῶς "τῶν μονοπωλίων", ἀλλά τῆς παγκοσμιοποιήσεως. ΕΠΙΘΕΣΗ δηλαδή στούς τρόπους παραγωγῆς πού φέρνουν πλοῦτο σέ ἔθνη καί οἰκονομική Ἀνεξαρτησία σέ μικρές οἰκογενειακές ἐπιχειρήσεις καί σέ ἁπλούς παραγωγούς.
Ὠστόσο, ἄν προσέξῃ κανείς καλά, θά βρῆ νομίζω, ἐκεῖ, στίς πρῶτες διατάξεις τοῦ δικαίου τῶν συνθηκῶν τῆς Ἑνωμένης Εὐρώπης, τίς ἴδιες διακηρύξεις περί προστασίας τῆς ἀγροτικῆς παραγωγῆς. Δέν πρόκειται γιά ἕναν ὁποιοδήποτε κλάδο τῆς οἰκονομίας. Τό μόνο πού ἴσως ἦταν παράνομο, στήν ΚΑΛΛΙΣΤΑ ΔΟΘΕΙΣΑ ΩΣ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ (κατά τό δίκαιο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, ἀλλά καλῶς ἑρμηνευόμενο) ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ, ἦταν ὁ καταμερισμός τῶν ποσῶν δικαίως καί νομίμως. Ἔπρεπε κατά τό δίακιο τῆς ΕΟΚ-Ε.Ε., νά γίνῃ ἀνάλογα μέ τήν οἰκονομική ἀνάγκη ἤ καί πτώχεια τῆς κάθε ἀγροτικῆς(-οικογενειακῆς) μονάδος, ὥστε νά στηριχθῆ ἡ ἀγροτική παραγωγή καί ἡ ζωή τῶν πτωχωτέρων ἀγροτῶν, καί ὄχι ἀνάλογα μέ τήν ποσότητα τῆς παραγωγῆς, ὅπως τό πιθανώτερο ἔγινε, λές καί ἐπρόκειτο γιά ἀγροτικές ἐπιδοτήσεις πρό τοῦ 1991.
Αὐτά ὅμως σημαίνουν ὅτι τά χρήματα πρέπει νά ἀνακατανεμηθοῦν μέ ἐπιστροφές καί καταβολές ὑπό τήν ἐποτεία τοῦ κράτους, καί όχι νά ἐπιστραφοῦν στό κράτος.
(Κρατεῖσθε τά ἀνωτέρω πού τά λέγω μέ κάποια ἐπιφύλαξη, διότι εἶχα δεῖ τό θέμα τότε, πρό τοῦ 2008, καί ίσως κάτι νά μήν ενθυμοῦμαι καλῶς).
Αἰσθάνομαι ὅτι ἡ ἐκπροσώπησή μας στά εὐρωπαϊκα δικαστήρια θά πρέπει νά χωλαίνῃ κυρίως κατά τοῦτο: Βρίθουσα νομικῶν ἀλλά καί νομικίστικων ἐπιχειρημάτων, καθώς καί πολιτικῶν συνθημάτων, τό πιθανώτερον εἶναι οτι θά πάσχει σέ νομικο-πολιτικά ἐπιχειρήματα, ὅπως αὐτά πού προανέφερα. ΑΣ ΑΝΑΣΚΟΥΜΠΩΘΟΥΜΕ λοιπόν, ΚΑΙ ΑΣ ΑΓΩΝΙΣΘΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ, ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΑΝΟΗΤΟΥΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ ἤ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ.