23/3/16

Κοινό αντικατοχικό μέτωπο Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων

Όπως είναι γνωστό το ΑΚΕΛ, ως ταξικό κόμμα από της ιδρύσεως του, περιέλαβε στους κόλπους του και πολλούς Τουρκοκύπριους εργαζόμενους.
Η ενότητα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων εργαζομένων σφυρηλατήθηκε σε κοινούς εργατικούς αγώνες για το οκτάωρο για το δικαίωμα των συνδικαλίζεσθαι, για καλύτερα μεροκάματα και καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Ιστορικοί είναι οι αγώνες των μεταλλωρύχων της C.M.C και η μακρά απεργία τους που συντάραξε τότε την Κυπριακή κοινωνία.

Μέλος της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ ήταν και ο Ντερβίς Αλή Καβάζογλου, όπως και άλλοι Τ/Κ. Τον Καβάζογλου τον δολοφόνησε η Τ.Μ.Τ. μαζί με τον Κώστα Μισιαούλη, συντεχνιακό στέλεχος της ΠΕΟ, προ και εισβολής γιατί εργαζόταν για την φιλία και τη συνεργασία Ε/Κ και Τ/Κ.
Γι’ αυτά τα ιδανικά Ε/Κ και Τ/Κ αγωνιζόντουσαν μαζί, όχι χώρια, μέσα από τις τάξεις του ΑΚΕΛ.
Μετά την εισβολή οι Τ/Κ κομμουνιστές και αριστεροί γενικά ίδρυσαν το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα του οποίου πρώτος ηγέτης ήταν ο δάσκαλος Οζκιέρ Οζκιούρ, ένας φλογερός αγωνιστής της ειρήνης και της φιλίας Ε/Κ και Τ/Κ.
Ο Οζκιούρ όμως δεν ήταν αρεστός στην Τουρκία. Η φιλοσοφία του και η θεώρηση του για το Κυπριακό ήταν αντίθετη με τις τουρκικές επιδιώξεις για την Κύπρο. Έτσι ο Οζκιούρ τελικά εκτοπίστηκε από ένα άλλο κομμουνιστή Τ/Κ πιο συγκαταβατικό και πιο δεκτικό στις τουρκικές οδηγίες τον Μεχμέτ Αλή Ταλάτ. Έκτοτε το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα συμπλέει με την επίσημη τουρκική πολιτική για διζωνική ομοσπονδία, για διαχωρισμό των δύο κοινοτήτων, για διατήρηση επεκτατικών δικαιωμάτων και τουρκικού στρατού στην Κύπρο.
Ας επιστρέψουμε όμως στο ΑΚΕΛ. Λόγω της ιστορική σχέσης του με τους Τουρκοκύπριους, λόγω ακόμα και της πολιτικής του προέκτασης στην Τ/κή κοινότητα ήταν φυσικό να κυριαρχήσει στον τομέα των πολιτικών σχέσεων με τους Τουρκοκύπριους.
Την πολιτική του για τους Τουρκοκύπριους την ονόμασε επαναπροσέγγιση. Έναν όρο πολύ γενικό που εμπεριέχει και την έννοια να ξαναπλησιάσουμε ο ένας τον άλλο.
Χρειαζόταν όμως και κάποια βάση για την επαναπροσέγγιση, που θα έδινε νόημα και περιεχόμενο στην πολιτική διάσταση του όρου.
Η δική μας θέση ήταν «κοινό αντικατοχικό μέτωπο Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων» προτίμησαν τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία που απαιτούσε η Τουρκία εξ αρχής, και πάνω σ’ αυτή προσπάθησαν να κτίσουν την επαναπροσέγγιση.
Η απομάκρυνση του Οζκιούρ και αργότερα ο θάνατος του διευκόλυνε, ή επέφερε αυτή την πορεία δεδομένης της θέσης του Ρεπουμπλικανικού κόμματος με τον νέο του ηγέτη Ταλάτ. Και η επαναπροσέγγιση επεκτάθηκε και σε άλλα κόμματα Ελληνοκυπριακά και Τουρκοκυπριακά που αποδέχτηκαν αυτή τη βάση. Ο ΔΗΣΥ και το δεξιό κόμμα του Έρογλου καθώς και του Σερντάρ Ντενκτάς, οι Ενωμένοι Δημοκράτες του Βασιλείου. Την ίδια ώρα κόμματα, οργανώσεις και προσωπικότητες των Τ/Κ που ήταν ενάντια στην κατοχή, τον εποικισμό και την ισλαμοποίηση των κατεχομένων απομονώθηκαν και περιθωριοποιήθηκαν με το δικαιολογητικό ότι δεν έχουν επιρροή μέσα στους Τ/Κ.
Αναφέρομαι στις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εκπαιδευτικών που μάχονται ηρωικά ενάντια στην Ισλαμοποίηση της εκπαίδευσης στον εκδότη της Αφρίκα, Σιενέρ Λεβέντ, που τιμήθηκε με το βραβείο Δώρου Λοΐζου από την ΕΔΕΚ το 2015, του οποίου η εφημερίδα είναι δεύτερη σε κυκλοφορία στα κατεχόμενα, το ηρωικό ζεύγος των Τουρκοκυπρίων που ύψωσαν την Κυπριακή σημαία, και κόμματα μικρά μεν, αντικατοχικά δε.
Τελικά λοιπόν η επαναπροσέγγιση του ΑΚΕΛ γίνεται πάνω στη βάση της διζωνικής και συνεπώς ουδόλως ενοχλεί την Τουρκία.
Όπως λοιπόν έχει χρεωκοπήσει η γενική πολιτική του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ για το Κυπριακό έτσι το ίδιο χρεωκοπημένη είναι και η πολιτική τους για επαναπροσέγγιση.
Είναι και εδώ καιρός για αλλαγή.
Για μια νέα πολιτική δημιουργίας «κοινού αντικατοχικού μετώπου Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων». Η ευθύνη ανήκει στην ΕΔΕΚ, που πρώτη, από το 1974 ήδη διακήρυξε αυτό το στόχο και μόνο αυτή μπορεί να επιτύχει διότι μόνο αυτή τον πιστεύει.
Στη βάση:
• Της συνέχισης της Κυπριακής Δημοκρατίας
• Της αποχώρησης του κατοχικού στρατού και της κατάργησης των εγγυήσεων
• Της απομάκρυνσης των εποίκων εκτός των περιπτώσεων μικτών γάμων
• Της αποτροπής της Ισλαμοποίησης των κατεχομένων
• Της εφαρμογής του Ευρωπαϊκού κεκτημένου
• Της διασφάλισης όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Με μπροστάρηδες:
• Τον Ναζίμ Χικμέτ
• Τον Μίκη Θεοδωράκη
• Τον Αϊχάν Χικμέτ και τον Αχμέτ Γκιουρκάν
• Τον Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και τον Κώστα Μισιαούλη
• Τον Οζκιέρ Οζκιούρ
• Τη Μαρία Ιορδανίδου
• Το Γιαννάκη Μάτση
• Τον Σιενέρ Λεβέντ και
• Το Βάσο Λυσσαρίδη
Πρώην Υπ. Δικαιοσύνης & Δημοσίας Τάξης και ιστορικό στέλεχος της ΕΔΕΚ

1 σχόλιο:

  1. Ορθή η τοποθέτηση. Λείπει μόνον το αυτονόητο.
    Θα πρέπει η λύση να προβλέπει την έστω σταδιακή και σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα μετάβαση σε ένα πραγματικά ενοποιημένο κράτος.
    Διοφορετικά η λύση θα είναι τζιχαντιστική, και θα οδηγήσει σε εκτουρκισμό της Κύπρου.
    Ο μόνος που διαρκώς το φωνάζει αλλά λίγοι τον ακούνε, είναι ο άξιοςε Κύπριος, ο Τουρκοκύπριος Σενέρ Λεβέντ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.