Al-Suqaylabiyah Συρίας: οι χριστιανοί ήρωες μάχονται εναντίον των σύγχρονων εικονομάχων - ισλαμιστών (ΦΩΤΟ)

του Γιώργου Θεοχάρη 

Το Al-Suqaylabiyah είναι μια χριστιανική Ορθόδοξη συριακή πόλη, που διοικητικά ανήκει στην Περιφέρεια της Χάμα (αρχαία ελληνική Επιφανεία, βυζαντινή Εμαθούς), της τέταρτης μεγαλύτερης συριακής πόλης μετά την Δαμασκό, το Χαλέπι και το Χομς. Το Al-Suqaylabiyah, σύμφωνα με την επίσημη απογραφή του 2004, είχε πληθυσμό 17.313 ορθοδόξους κατοίκους. Βάση του ονόματος της πόλης είναι η ελληνική λέξη Σελεύκεια. Κατ’ ακρίβεια η μορφή του ονόματος, η οποία χρησιμοποιείται σήμερα στα αραβικά (Al-Suqaylabiyah), προέρχεται από το ρωμαϊκό Seleucia ad Belum, μία πόλη της ελληνιστικής περιόδου, που βρισκόταν σχεδόν στην ίδια τοποθεσία. Στις 18 Μαρτίου 2016 το ιρανικό κρατικό πρακτορείο FARS πραγματοποίησε αφιέρωμα στην Ορθόδοξη συριακή αντίσταση της Al-Suqaylabiyah. Σήμερα, Κυριακή της Ορθοδοξίας, κατά την οποία όλος ο Ορθόδοξος κόσμος γιορτάζει την νίκη των εικόνων κατά των πολεμίων τους εικονομάχων, είναι ιδιαίτερα επίκαιρη και συγκινητική η φωτογραφία του Ναμπίλ Αμπντουλάχ, διοικητή της Ορθόδοξης πολιτοφυλακής της πόλης, ο οποίος εμφανίζεται στον φωτογραφικό φακό του ιρανικού πρακτορείου, κρατώντας μία βυζαντινή εικόνα του Χριστού και κάνοντας με τα δάχτυλά του το σήμα της νίκης.

Η φωτογραφία αυτή συμπυκνώνει όλη την ουσία της Ορθόδοξης συριακής αντίστασης στον πόλεμο της Συρίας. Οι Ορθόδοξοι της Συρίας βρέθηκαν στην μέση του πολέμου χωρίς να το επιδιώξουν και χωρίς να έχουν πειράξει καμία από τις δύο παρατάξεις (σουνίτες και αλεβήδες - σιίτες). Αναγκάστηκαν όμως μέχρι σήμερα να διεξάγουν μία μάχη επιβίωσης.

Μία μάχη στην οποία έχουν να πολεμήσουν τους σύγχρονους εικονομάχους, τους ακραίους ισλαμιστές. Μην ξεχνάμε ότι το Ισλάμ είναι στην πραγματικότητα μία χριστιανική αίρεση, η οποία συμπύκνωσε τις αιρετικές δοξασίες αιώνων, που είχαν εμφανιστεί στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Παρότι ο Μωάμεθ είχε επηρεαστεί σημαντικά από χριστιανούς Νεστοριανούς μοναχούς, δεν μπόρεσε να κατανοήσει και αρνήθηκε βασικά χριστιανικά δόγματα: της Ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου, της Σταυρώσεώς Του, της Τριαδικότητας του Θεού, και φυσικά της προσκύνησης των αγίων εικόνων, το οποίο είναι στενά, κατά τους Πατέρες, συνδεδεμένο με το δόγμα της Ενανθρωπήσεως. Για αυτόν τον λόγο οι χριστιανικές εικόνες είναι από τα στοιχεία εκείνα της χριστιανικής λατρείας, που περισσότερο υφίστανται το μένος των ισλαμιστών, όπου αυτοί επικρατήσουν.

Οι Δυνάμεις της Εθνικής Άμυνας της Al-Suqaylabiyah έχουν αναπτύξει κατά την διάρκεια του πολέμου σημαντική δράση εναντίον των τρομοκρατών τζιχαντιστών. Στο ίδιο διάστημα οι ηρωικοί κάτοικοι της πόλης έχουν υποστεί απώλειες από τον άδικο βομβαρδισμό των ισλαμιστών. Στην φωτογραφία που ακολουθεί, μεταξύ των νεκρών θυμάτων της πόλης, που τιμώνται από αυτήν ως μάρτυρες με την ανάρτηση μεγάλων φωτογραφιών τους - αφισών σε περίοπτη θέση, εικονίζεται αριστερά μία νέα γυναίκα, ανάμεσα σε δύο άνδρες, και δεξιά ένα μικρό παιδί, ανάμεσα σε δύο αγγέλους. Μία νέα γυναίκα που βρήκε το θάνατο από αμερικανικό όλμο, που πωλήθηκε στους Σαουδάραβες και από αυτούς δόθηκε στους τρομοκράτες.

Ποιος ξέρει άραγε πόσα παιδιά άφησε ορφανά αυτή η νέα γυναίκα; Για αυτήν την γυναίκα και το παιδάκι δεν θα συγκινηθεί το ελεγχόμενο από την Δύση «Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» ούτε θα διαμαρτυρηθούν οι «χριστιανικές» ΗΠΑ, Γαλλία και Αγγλία, καθώς συμβαίνει η πόλη να συνεργάζεται, όπως είναι φυσικό, με τον κυβερνητικό στρατό. Όμως ο δολοφόνος της νέας γυναίκας - μητέρας - συζύγου και του μικρού παιδιού δεν είναι μόνο ο τρομοκράτης που έριξε τον όλμο. Είναι και ο Αμερικανός έμπορος όπλων που πώλησε τον όλμο στον Σαουδάραβα μεγιστάνα και φυσικά ο Σαουδάραβας μεγιστάνας που τον έδωσε στους τζιχαντιστές: το έγκλημα έχει διαπραχθεί από κοινού και από τους τρεις. Και οι τρεις μαζί πέταξαν τον όλμο σε αθώους ανθρώπους.

Διότι αυτή είναι η ουσιώδης διαφορά μεταξύ τζιχαντιστών και άλλων παρατάξεων. Οι τζιχαντιστές συστηματικά βομβαρδίζουν τυφλά αθώους ανθρώπους, μόνο και μόνο επειδή είναι διαφορετική η ταυτότητά τους, δηλαδή είναι χριστιανοί, αλεβήδες, κούρδοι κ.λπ. Δεν στοχεύουν μόνο σε στρατιωτικούς στόχους. Ο στόχος τους είναι συστηματικά και σταθερά οι άμαχοι.

Από αυτήν την έννοια η αντίσταση των ηρωικών Ορθοδόξων της Συρίας, των ηρωικών κατοίκων της Al-Suqaylabiyah, έχει τεράστια σημασία:

δεν πολεμούν για τον Άσαντ ή για τον Πούτιν ή ακόμη και για την ίδια την Συρία• πολεμούν για την χριστιανική πίστη τους, πολεμούν αυτούς που τους αρνούνται το δικαίωμα να πιστεύουν στον Χριστό, πολεμούν για να συνεχίσουν να μένουν στα σπίτια και στα χωράφια τους ως χριστιανοί. Για αυτό ο Διοικητής της Εθνοφρουράς της πόλης φωτογραφίζεται μπροστά σε μουσουλμάνο φωτορεπόρτερ κρατώντας την εικόνα του Χριστού. Οι επιθέσεις των τζιχαντιστών, και αυτών που βρίσκονται πίσω από αυτούς, έχουν στόχο Αυτόν. Και σε Αυτόν στο τέλος θα δώσουν λόγο όλοι τους.

Ως Ορθόδοξοι δεν αγανακτούμε, γιατί γνωρίζουμε ότι μία ημέρα και οι τρεις δολοφόνοι (ο Αμερικανός -μπορεί φυσικά να είναι Άγγλος ή Γάλλος ή Τούρκος- έμπορος όπλων, ο Σαουδάραβας μεγιστάνας και ο τζιχαντιστής) θα παρουσιαστούν μπροστά στον αδέκαστο Κριτή, μπροστά στα αθώα θύματά τους, στην αθώα γυναίκα και στο μικρό παιδί, και θα πρέπει να δώσουν λόγο γιατί τους σκότωσαν. Γιατί στέρησαν την μητέρα από τα παιδιά της και γιατί στέρησαν το παιδάκι από τους γονείς και τα αδέλφια του.

Εμείς όμως, οι Έλληνες, που έχουμε περάσει 400 χρόνια σκλαβιάς, σφαγών, λεηλασιών, θανάτων για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία, έχουμε χρέος να μην ξεχάσουμε τους Ορθοδόξους της Al-Suqaylabiyah, τους Ορθοδόξους της Συρίας, που αντιστέκονται, που πολεμούν για να παραμείνουν στον τόπο τους χριστιανοί. Έχουμε χρέος να μην ξεχάσουμε την νεαρή μητέρα και το παιδάκι, που σκοτώθηκαν επειδή ήταν χριστιανοί. Έχουμε χρέος να μην ξεχάσουμε αυτούς που καθημερινά κοιμούνται με την αγωνία ότι την άλλη μέρα δεν θα ξυπνήσουν, γιατί μπορεί να τους βρει ένας αμερικάνικος (αγγλικός, γαλλικός) όλμος, όπως βρήκε την μητέρα και το παιδάκι.
Και αν δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι πρακτικά, ας κάνουμε μία προσευχή. Και η νίκη θα έλθει.

Πηγή: Αγιορείτικο Βήμα