Ο κ. Τσίπρας προετοιμάζει και προετοιμάζεται για γενικευμένη κρίση

Καρακούσης Αντώνης 
Αναζητεί οδό διαφυγής ή επανέρχεται στο αντιμνημονικό μέτωπο και διά αυτού στο αρχικό δραχμικό σενάριο;

Όσοι παρακολούθησαν live την έναρξη της συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου της περασμένης Τετάρτης διέκριναν την κατήφεια και την ανησυχία των παρευρισκομένων υπουργών, αλλά και του Πρωθυπουργού τη σκοτεινιά. 
Τα πρόσωπα φανέρωναν μέγα προβληματισμό και οι λόγοι επίσης δεν έκρυβαν κανένα ενθουσιασμό, παρά μόνο μετέδιδαν δυσκολία και αμυντική διάθεση. 
Επιτεύγματα δεν υπήρχαν προς μετάδοση, οι συνθήκες, εγχώριες και διεθνείς, δεν επέτρεπαν ευχολόγια, όλη η ατμόσφαιρα παρέπεμπε σε προετοιμασία πολέμου και σύγκρουσης εντός και εκτός της χώρας. 

Οι αγρότες εκλήθησαν προς διάλογο, άλλα χωρίς χειροπιαστές προτάσεις, το απρόθυμο κουαρτέτο επίσης και βεβαίως εκτοξεύθηκαν οι συνήθεις απειλές προς τους «εχθρούς του λαού» προς τα τρισκατάρατα Μέσα Ενημέρωσης, που κατά τον Πρωθυπουργό βαρύνονται με τα όλα τα δεινά του κόσμου τούτου. 

Ωστόσο ούτε η πολεμική κατά των Μέσων κατάφεραν να κρύψουν την κατήφεια και τη μιζέρια ενός σχήματος που δεν παράγει, δεν δημιουργεί, ούτε επιλύει, παρά μόνο συσκοτίζει και καταστρέφει. 

Η κατάσταση της χώρας δεν κρύβεται .Ολοι αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο της κυβέρνησης Τσίπρα και όλοι αισθάνονται πως τα πρωθυπουργικά λόγια δεν κρύβουν τίποτε άλλο, παρά την προετοιμασία μιας επερχόμενης πολιτικής κρίσης ικανής να προσφέρει οδό διαφυγής με τις μικρότερες δυνατές απώλειες.

 Όσοι παρακολουθούν από κοντά τις υποθέσεις της χώρας γνωρίζουν ότι τα πράγματα δεν πάνε κατ´ ευχήν. Η Ελλάδα κινδυνεύει να περιπέσει εξαιτίας του προσφυγικού σε καθεστώς ευρωπαϊκής καραντίνας, να σφραγιστούν τα σύνορα μας, να μετατραπεί η χώρα σε μια ιδιότυπη υγειονομική ζώνη. 

Ταυτόχρονα με την καθυστέρηση της πρώτης αξιολόγησης η ελληνική οικονομία κινδυνεύει να περιέλθει και πάλι σε καθεστώς μακράς χρηματοδοτικής ασφυξίας, με ότι αυτό συνεπάγεται για την οικονομική δραστηριότητα, τις επενδύσεις και την επιδιωκόμενη έξοδο από την κρίση.

Η απόσταση της ελληνικής κυβέρνησης με το κουαρτέτο των εταίρων και των δανειστών παραμένει μεγάλη και σε κάθε περίπτωση απροσδιόριστη τόσο ποσοτικά, όσο και ποιοτικά. Γεγονός που δεν επιτρέπει την ταχεία επάνοδο των εμπειρογνωμόνων ,ούτε εγγυάται ταχεία συμφωνία, την οποία εύχεται ο αρμόδιος υπουργός Οικονομικών,γιατι αλλιώς καήκαμε όπως λέει. 

Επειδή όλα αυτά παραμένουν επισφαλή και η κυβέρνηση δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε νέες ακόμη πιο δύσκολες επιλογές κι αποφάσεις στο ασφαλιστικό, μάλλον προετοιμάζεται για άλλα. 

Αξιόπιστοι οικονομικοί παρατηρητές, που διαθέτουν προσωπικές εμπειρίες από αντίστοιχες περιόδους διαπραγματεύσεων με εταίρους και δανειστές, βλέποντας τη χθεσινή ανακοίνωση του Πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο, εκτιμούν ότι ο κ. Τσίπρας δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να προετοιμάζει και να προετοιμάζεται για μια κρίση,από την οποία θα εξέλθει με τις μικρότερες δυνατές πολιτικές απώλειες. 

Δεδομένων των αντιρρήσεων των ξένων επιδιώκει είτε να φορτώσει το πρόβλημα στους επόμενους κατά τη συνήθη πρακτική των τελευταίων ετών, είτε να οδηγήσει την κατάσταση στα άκρα, αξιοποιώντας και το κλίμα αντιευρωπαϊσμού που διαμορφώνεται εκ νέου στην ελληνική κοινωνία. 

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο τυχοδιωκτισμός οδηγεί τον κ. Τσίπρα και την ομάδα που τον συνοδεύει πάλι στο αντιμνημονιακό μέτωπο και δι αυτού, ως ώριμο φρούτο πια, στο αρχικό δραχμικό σενάριο, στην ατμόσφαιρα δηλαδή του ιδιότυπου μεσογειακού τσαβισμού που χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του. 

Χαρακτηριστική και δηλωτική είναι η εμμονή με τα Μέσα Ενημέρωσης, το κλείσιμο δηλαδή τηλεοπτικών σταθμών και την επιβολή νέων, απολύτως ελεγχόμενων Μέσων, με σκοπό την υπηρέτηση τέτοιων σκραίων λύσεων τόσο για την επιστροφή στη δραχμή, όσο και για την εγκαθίδρυση ενός αυταρχικού καθεστώτος. 

Όπως και να έχει η χώρα στα πρώτα γενέθλια του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία κινείται ξανά στο όριο, η θέση της αμφισβητείται και η ζωή των πολιτών δυσκολεύει αφόρητα. Τα λόγια τα μεγάλα απεδείχθησαν μικρά, η ελπίδα κατέρρευσε και τώρα η κυβέρνηση που θα άλλαζε την Ελλάδα παλεύει να περισώσει ότι μπορεί από τον ψευδή μύθο που καλλιέργησε.

Με κίνδυνο βεβαίως να βυθίσει τη χωρά σε βαθύτερη κρίση από εκείνη που την βύθισε οΓιώργος Παπανδρέου, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω διαπνεόταν από αντίστοιχες αντιλήψεις για τους «εχθρούς του λαού» και διακρινόταν από τα ίδια ελλείμματα κατανόησης των συνθηκών, εγχώριων και διεθνών.
ΒΗΜΑ