28/11/15

Πώς είναι να χάνεις τα πάντα στο Αιγαίο

Ο Γιουσούφ Χάμο
Ο Γιουσούφ Χάμο πηγαινοερχόταν ανάμεσα στα τραπέζια φορώντας το κίτρινο γιλέκο του εθελοντή, μοιράζοντας τα πλαστικά πιάτα που ήταν γεμάτα με ρύζι και κάτι άλλο (ή μπριάμ, ή κοτόπουλο, ή αρακά, ή μπρόκολο, ανάλογα τι έβγαινε από την κουζίνα εκείνη την ώρα) και βοηθώντας στο καθάρισμα των τραπεζιών, όταν οι πρόσφυγες τελείωναν το φαγητό τους, και έπρεπε να έρθουν οι επόμενοι. Άλλοι εθελοντές έπλεναν ποτήρια και έβαζαν νερά, άλλοι μετέφεραν τους δίσκους από την κουζίνα (έξι πιάτα ο καθένας), άλλος ξεχώριζε τα λεπτά πλαστικά πιάτα και τα έδινε στο μάγειρα, κι ένας στεκόταν δίπλα στο μάγειρα και έπαιρνε το γεμάτο πιάτο και του έβαζε ένα πλαστικό κουτάλι και το τοποθετούσε στο δίσκο. Ο μάγειρας, που τον λένε Αντώνη και είναι από την Αίγυπτο, μου έδειξε το Γιουσούφ Χάμο και μου είπε, τον βλέπεις αυτόν, και τον κοίταξα -ένας μεσήλικος κύριος που μοιάζει λίγο με το Μπίμπι Νετανιάχου, αλλά με ένα υγρό βλέμμα απορίας και ευγένειας-, και είπα ναι, και ο Αντώνης μου είπε την ιστορία του, και μετά ήταν σαν κάποιος να έπιασε τα σωθικά μου και να τα ζούληξε μέχρι να γίνουν μια μπαλίτσα, η οποία πήγε και σφήνωσε στο λαιμό μου για μέρες.

Για τη συνέχεια Kathimerini

1 σχόλιο:

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.