8.11.2015 - Οι 6 μηνυτήριες αναφορές κατά του Νίκου Φίλη, Βουλευτή και Υπουργού παιδείας έρευνας και θρησκευμάτων.

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ κ. ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΑΒΜ: Β2015/1864

Του Παναγιώτη Σταμάτη του Δημητρίου, Πλωτάρχη του Πολεμικού Ναυτικού ε.α. κατοίκου Αθηνών, ……

Αξιότιμε κύριε Εισαγγελεύ,

Με την παρούσα μηνυτήρια αναφορά, Σας εκθέτω μια σειρά από κρίσιμα πραγματικά περιστατικά που πραγματώνουν την τέλεση σοβαρών ποινικών αδικημάτων αυτεπαγγέλτως διωκομένων και σύμφωνα με το Ν. 3126/2003 και το άρθρο 86 του Συντάγματος, εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος, εις βάρος του ελληνικού λαού. Τα κρίσιμα περιστατικά και οι σύστοιχες συμπεριφορές συντελέστηκαν στις 3.11.2015 και περί ώρα 03.00 π.μ., αφορούν τον Νίκο Φίλη, Βουλευτή και Υπουργό παιδείας έρευνας και θρησκευμάτων.

Αναφέρομαι σε εσάς κύριε Εισαγγελεύ ζητώντας τη συνδρομή σας, προκειμένου να διερευνηθεί από τα αρμόδια όργανα της Ελληνικής Δικαιοσύνης η πιθανότητα τέλεσης των αδικημάτων, ενδεικτικά (Ν.4285/2014, 259ΠΚ), καθώς και οποιουδήποτε άλλου αδικήματος.

Ι. ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ (Κρίσιμα νομικά και πραγματικά περιστατικά)

1. Μιλώντας τις 3.11.2015 ο Υπουργός παιδείας στον τηλεοπτικό σταθμό Star  και στην εκπομπή του Ν. Χατζηνικολάου, είπε ότι «Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε το αίμα, τον πόνο, όσα έχουν υποστεί οι Πόντιοι, από τη θηριωδία των Τούρκων. Αυτό είναι άλλο πράγμα και άλλο πράγμα η γενοκτονία με αυστηρή επιστημονική έννοια».

Μεγάλωσα με τις μνήμες από τις χαμένες πατρίδες και με το μαρτύριο των ξεριζωμένων Ελλήνων. Γνωρίζω ότι η γενοκτονία των Ποντίων είναι, μαζί με την γενοκτονία των Αρμενίων, από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρωπότητας. Έχει αποδειχθεί ότι 815 ακμάζουσες κοινότητες καταστράφηκαν ολοκληρωτικά, ότι όλα τα ελληνικά χωριά με τις 1.174 εκκλησίες τους και τα 960 σχολεία λεηλατήθηκαν και κάηκαν, ότι περιουσίες που αποκτήθηκαν ύστερα από 500 χρόνια σκληρής δουλειάς και που ανέρχονταν σε περισσότερα από δύο εκατομμύρια φράγκα κλάπηκαν και χάθηκαν, κι ότι ο πληθυσμός 303.237 ανδρών εξολοθρεύτηκε με φωτιά κι ατσάλι. Πολλοί από αυτούς κρεμάστηκαν ή πέθαναν από το κρύο. Οι σφαγές κοντά στο Kαβάκ, το Nτζουμπούς Xαν, το Σελαμελίκ και το Kιζ Aλάν, όπως και οι σφαγές του Aντά, του Kαραπερτσίν, του Tεκέ Kιοΐ και της Mερζιφούντας πόλης που οι κάτοικοί της εξολοθρεύτηκαν στο κτίριο του Γαλλικού Σχολείου και οι πολυάριθμοι απαγχονισμοί στην Αμάσεια, είναι ατράνταχτες αποδείξεις αυτού του αφανισμού. Αυτές οι τερατώδεις πράξεις δολοφονίες, βιαιότητες, ληστείες, κατασχέσεις, αυθαίρετες δημεύσεις περιουσιών και κάθε είδους ανήκουστες φρικαλεότητες που έγιναν τότε ξεπερνούν σε φρίκη και τις σφαγές των Αρμενίων του 1915. Ο Υπουργός Παιδείας με την πρόσφατη δήλωση του κατόρθωσε να προκαλέσει την οργή όχι μόνο του Ποντιακού Ελληνισμού αλλά ολοκλήρου του Ελληνικού λαού. Ο Υπουργός φαίνεται ότι δεν γνώριζε ότι, όταν ο Lemkin επινόησε τον όρο γενοκτονία , ο οποίος έγινε αποδεκτός από τα Ηνωμένα Έθνη με τη χάρτα του 1948, χρησιμοποίησε για παράδειγμα επεξήγησης τις περιπτώσεις των Ποντίων και των Αρμενίων. Ο Υπουργός δεν μελέτησε την απόφαση της Ελληνικής Βουλής του 1994 και δεν γνώριζε ότι το 2006 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την γενοκτονία των Ποντίων την αναγνώρισε ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας μαζί με το παράδειγμα των Ασσυριο-Χαλδαίων και των Αρμενίων. Σε μια εποχή που η εθνική ενότητα είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε ,ο Υπουργός κατόρθωσε να δημιουργήσει ρήγμα στην πολύπαθη Ελληνική κοινωνία και κυρίως να δημιουργήσει πρόβλημα στις εθνικές θέσεις της χώρας.

Παρ’ όλα αυτά τα πασίδηλα γεγονότα με μεγάλη έκπληξη πληροφορήθηκα ότι ο κ. Φίλης δήλωσε ότι δεν αναγνωρίζει τον ξεριζωμό του ποντιακού ελληνισμού ως Γενοκτονία. Θλίβομαι βαθιά κι οργίζομαι από μια τόσο βαθιά αντεθνική κι ανιστόρητη και ποινικά επιλήψιμη δήλωση του υπουργού Παιδείας της πατρίδας μου.

2. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Νίκος Φίλης προκαλεί με τέτοιου είδους δηλώσεις. Πριν από περίπου ένα μήνα με άρθρο του  στην εφημερίδα «Αυγή», με τίτλο «Παλαιοκομματισμός και γενοκτονία»,  ανέφερε ότι «τα περί Γενοκτονίας ήταν μία απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας και όχι διεθνούς σημασίας. Γι’ αυτό το ελληνικό κράτος ποτέ δεν προέβαλε στα διεθνή φόρα θέμα αναγνώρισης της Γενοκτονίας σε αντίθεση με τους Αρμένιους».

3. Η Βουλή των Ελλήνων προέβη το 1994 στη θεσμική αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων με τον ν. 2193/1994 με την καθιέρωση ημέρας μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου με τον νόμο 2193 της 8/11/3/94, η 19η Μαΐου, καθιερώνεται ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Η ημερομηνία αυτή επιλέχτηκε επειδή ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στις 19 Μαΐου του 1919 στην Σαμψούντα και τότε ξεκίνησε η δεύτερη και πιο βίαιη φάση του σχεδίου αφανισμού των Ελλήνων. Τέσσερα χρόνια αργότερα, με το ν. 2645/1998 καθιέρωσε την 14η Σεπτεμβρίου ως ημέρα εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Ο στόχος, που τέθηκε αρχικά, ήταν η επίσημη αναγνώριση από τη Βουλή των Ελλήνων, της γενοκτονίας των 353.000 Ποντίων, που έγινε από τους Τούρκους από το 1916 ως το 1923 και η καθιέρωση για «ημέρα εθνικής μνήμης», ώστε να καλυφθεί ένα μεγάλο εθνικό, ιστορικό, ηθικό και πολιτικό κενό αναφορικά με τη συστηματική γενοκτονία του Ελληνισμού του Πόντου, που είχε αρχίσει από το 1916 και τελείωσε το 1923.

4. Το Δεκέμβριο 2007 η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ελλήνων, μαζί με την γενοκτονία των Ασσυρίων, και εξέδωσε το εξής ψήφισμα:

«ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η άρνηση μιας γενοκτονίας αναγνωρίζεται παγκοίνως ως το έσχατο στάδιο γενοκτονίας, που εξασφαλίζει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και ευαπόδεικτα προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες,

ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η Οθωμανική γενοκτονία εναντίον των μειονοτικών πληθυσμών κατά τη διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρουσιάζεται συνήθως ως γενοκτονία εναντίον μόνο των Αρμενίων, με λίγη αναγνώριση των ποιοτικά παρόμοιων γενοκτονιών, εναντίον άλλων χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ ότι είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών Γενοκτονιών, ότι η Οθωμανική εκστρατεία εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας, μεταξύ των έτων 1914 και 1923, συνιστούν γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και των Έλλήνων της Ανατολίας.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ η Ένωση να ζητήσει από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες εναντίον αυτών των πληθυσμών, να ζητήσει επίσημα συγγνώμη, και να λάβει τα κατάλληλα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση (μη επανάληψη).»

5. Η Γενοκτονία ως όρος καθιερώθηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης, όταν καταδικάστηκε η ναζιστική ηγεσία για τα εγκλήματα πολέμου κατά των Εβραίων. Ως νομική έννοια διατυπώθηκε στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και καθιερώθηκε στις 9/12/1948, με τη σύμβαση της Ρώμης για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

6. Οι χώρες που έχουν αναγνωρίσει την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
Μάιος 2002 – Μάιος 2008
7 πολιτείες των Η.Π.Α. Αναγνώρισαν τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου
19 Μαΐου 2002, Νέα Υόρκη
2 Σεπτεμβρίου 2002, Νιου Τζέρσεϊ
8 Δεκεμβρίου 2002, Κολούμπια
10 Ιανουαρίου 2003, Νότια Καρολίνα
3 Φεβρουαρίου 2003, Γεωργία
12 Δεκεμβρίου 2003, Πενσυλβάνια
11 Μαΐου 2005, Κλίβελαντ
2008, Ρόουντ Άιλαντ
19 Μαΐου 1994
Η Κυπριακή Βουλή καθιέρωσε την 19 Μαΐου ως ημέρα Μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
24 Φεβρουαρίου 1994
Με ομόφωνη απόφαση η ολομέλεια της Ελληνικής Βουλής όρισε την 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
15 Δεκεμβρίου 2007
Η Διεθνής Ένωση Επιστημόνων Μελέτης της Γενοκτονίας (IAGS, International Association of Genocide Scholars) αναγνώρισε την γενοκτονίατων Ελλήνων του Πόντου.
30 Απριλίου 2009
Η τοπική βουλή της Νότιας Αυστραλίας αναγνώρισε τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
11 Μαρτίου 2010
Το Σουηδικό κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ της γενοκτονίας των Ποντίων, Αρμενίων και Ασσυροχαλδαίων.
1 Μαΐου 2013
Η Γερουσία της πολιτείας της Νέας Νότιας Ουαλίας στην Αυστραλία αναγνώρισε τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μ. Ασίας, Αρμενίων και Ασσυρίων κατά την περίοδο 1915-1922. Στις 12 Μαΐου 2013 η Βουλή της Νέας Νότιας Ουαλίας με πρόταση του πρωθυπουργού της πολιτείας Μπάρι Οφάρελ αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Ποντίων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων.

6. Η δήλωση του κ. Φίλη με την οποία δεν αναγνωρίζει τη γενοκτονία των Ποντίων αποτελεί πρόκληση για έναν υπουργό Παιδείας, που απαξιώνει σιωπηρά την απόφαση της Βουλής των Ελλήνων και προφανώς είναι ποινικά επιλήψιμη και μάλιστα κατ’ εγγύτατο νομικό χαρακτηρισμό.

ΙΙ. ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ (θεμελίωση της παρούσας μηνυτήριας αναφοράς)

Ι. Σύμφωνα με το άρθρο 2 του ν. 927/1979 το οποίο, αντικαθίσταται ως εξής:

ν. 4285/2014  «Αρθρο 2 Δημόσια επιδοκιμασία ή άρνηση εγκλημάτων

 1. Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή δια του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με   οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, επιδοκιμάζει, ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται την ύπαρξη ή τη  σοβαρότητα εγκλημάτων γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου, εγκλημάτων κατά της  ανθρωπότητας, του Ολοκαυτώματος και των εγκλημάτων του ναζισμού που έχουν αναγνωριστεί  με αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων ή της Βουλής των Ελλήνων και η συμπεριφορά αυτή στρέφεται  κατά ομάδας προσώπων ή μέλους της που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου ή την αναπηρία, όταν η συμπεριφορά αυτή εκδηλώνεται κατά τρόπο που μπορεί να υποκινήσει βία ή μίσος ή ενέχει απειλητικό ή υβριστικό χαρακτήρα κατά μίας τέτοιας ομάδας ή μέλους της, τιμωρείται με τις ποινές της παραγράφου 1 του προηγούμενου άρθρου.

 2. Αν η πράξη της προηγούμενης παραγράφου τελέστηκε από δημόσιο λειτουργό ή υπάλληλο,  κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτόν καθηκόντων, επιβάλλεται φυλάκιση έξι (6) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων έως είκοσι πέντε χιλιάδων (10.000 – 25.000) ευρώ.»

ΙΙ. Σύμφωνα με το Ν. 3126/2003 (ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 1 – 6 ΑΥΤΟΥ) 

Άρθρο 1 Πεδίο εφαρμογής του νόμου

«1. Πλημμελήματα ή κακουργήματα, που τελούνται από Υπουργό, κατά την άσκηση των καθηκόντων του, εκδικάζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου αυτού από το κατ` άρθρο 86 του Συντάγματος Ειδικό Δικαστήριο, ακόμη και αν ο Υπουργός έχει παύσει να έχει την ιδιότητα αυτή.

2. Τυχόν Συμμέτοχοι συμπαραπέμπονται και δικάζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου αυτού.

3. Οι αξιόποινες πράξεις της παραγράφου 1, οι οποίες δεν τελέσθηκαν κατά την άσκηση των καθηκόντων του Υπουργού, δικάζονται από τα αρμόδια δικαστήρια σύμφωνα με τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα, των ειδικών ποινικών νόμων και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

Άρθρο 2 Έννοια όρων του νόμου

1. Όπου στον παρόντα νόμο χρησιμοποιείται ο όρος «Υπουργός», νοείται μέλος της Κυβέρνησης ή Υφυπουργός.

2. Όπου στον παρόντα νόμο χρησιμοποιείται ο όρος «συμμέτοχος», νοείται: (α) ο συναυτουργός, ηθικός αυτουργός, άμεσος ή απλός συνεργός στην πράξη που αποδίδεται στον Υπουργό και (β) ο φυσικός ή ηθικός αυτουργός ή ο άμεσος ή απλός συνεργός στην πράξη, για την οποία αποδίδεται στον Υπουργό η κατηγορία του ηθικού αυτουργού, άμεσου ή απλού συνεργού.

3. Οι Υπουργοί θεωρούνται υπάλληλοι κατά την έννοια του άρθρου 13 περ. α` του Ποινικού Κώδικα.»

Επειδή, η εκδήλωση της παρούσας μηνυτήριας αναφοράς γίνεται για τη διαφύλαξη και την προστασία των δικαιωμάτων μου καθώς και από δικαιολογημένο ενδιαφέρον ως πολίτης Δημοκρατικού Κράτους.

Επειδή, έχω το απαραίτητο έννομο συμφέρον (αρθ. 40 ΚΠΔ), είναι νόμιμη, βάσιμη, αληθής και εξαιρετικής φύσης.

Επειδή, συμφώνως με την έννοια του μεν άρθρου 36 ΚΠοινΔικ καθιερώνεται η αρχή της αυτεπαγγέλτου ποινικής διώξεως η οποία μη υποκειμένη εις τύπον γίνεται άμα ο αρμόδιος εισαγγελεύς πληροφορηθεί την τέλεση του εγκλήματος, είτε κατόπιν μηνύσεως ή αναφοράς δημοσίας αρχής ή ιδιώτου (άρθρ. 37-40 και 42), είτε κατόπιν οιασδήποτε “άλλης ειδήσεως” όπως εξ ιδίων πληροφοριών ή ιδίας αντιλήψεως εξ επιστολής (και ανωνύμου έτι) ή και της κοινής φήμης όταν, εννοείται, εις την τελευταίαν αυτή περίπτωση έχει ο εισαγγελεύς σοβαρούς λόγους να πιστεύει ότι ετελέσθη έγκλημα (Μπουρόπουλος όπου ανωτ. σελ. 57) παθών εκ του οποίου, ειρήσθω, είναι παν πρόσωπον είτε νομικόν είτε φυσικόν, είτε ικανό προς καταλογισμόν είτε ακαταλόγιστον, το οποίον είναι φορεύς του εννόμου αγαθού, καθ’ ού στρέφεται η πράξη (Χωραφάς όπου ανωτ.).

Επειδή, Σας είναι γνωστό, ότι δια την άσκηση ποινικής διώξεως είναι αρκετή και η απλή πιθανότητα τελέσεως αξιόποινων πράξεων καθώς και ότι στην παρούσα περίπτωση υπάρχει πλούσιο αποδεικτικό υλικό, πολλαπλώς διασταυρωμένο, το οποίο επιβάλει την άσκηση ποινικής δίωξης κατά των υπαιτίων, η ύπαρξη απλής και μόνο πιθανότητας τέλεσης αξιόποινης πράξης ή απλών ενδείξεων ενοχής του μηνυομένου ως δράστη αυτής καθιστά υποχρεωτική για τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών την άσκηση της ποινικής δίωξης (βλεπ. Κ. Σταμάτη «Η προκαταρκτική εξέταση»,σελ,.257,274). Η Εισαγγελική Αρχή δεν είναι διάδικος αλλά αυτοτελές όργανο της δικαιοσύνης και κατά την κυρία και βασική λειτουργία της ανήκει στη δικαστική, με ευρεία έννοια, λειτουργία, και η άσκηση ή μη της ποινικής δίωξης (κατ΄άρθρα 27, 43 Κ.Π.Δ.) συνιστά για τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών κυρία λειτουργική αρμοδιότητα με οιονεί δικαιοδοτικό χαρακτήρα (βλεπ. Κ. Σταμάτη « Ο Εισαγγελικός Θεσμός» Ποιν. Χρον. Λ΄ σελίς 609 επομ.) και όχι απλή έκφραση γνώμης.

Επειδή, η εκδήλωση της παρούσας μηνυτήριας αναφοράς γίνεται για τη διαφύλαξη και την προστασία των δικαιωμάτων μου καθώς και από δικαιολογημένο ενδιαφέρον ως πολίτης Δημοκρατικού Κράτους.

Επειδή, προσκομίζεται σειρά ηλεκτρονικών εκδόσεων.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

και με την ρητή επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μου

ΕΞΑΙΤΟΥΜΑΙ

Την άμεση και επείγουσα ποινική διερεύνηση του θέματος προκειμένου να ταυτοποιηθούν και εξατομικευτούν οι διαφαινόμενες ως τελεσθείσες αξιόποινες πράξεις και να υποστούν οι υπόλογοι την κατά νόμο τιμωρία τους.

Επιπλέον δηλώνω παράσταση πολιτικής αγωγής για όλα τα αδικήματα που συρρέουν από τα μηνυόμενα, για την αποκατάσταση της βλάβης, για την υποστήριξη της κατηγορίας και για χρηματική ικανοποίηση (44) ευρώ, λόγω ηθικής βλάβης επελθούσας σε εμένα από τις εν λόγω πράξεις.

Κατόπιν όλων των ανωτέρω εκφράζω την άποψη ότι συντρέχουν οι αναγκαίες εκείνες ενδείξεις διάπραξης αξιόποινων πράξεων, σε τέτοιο βαθμό βεβαιότητας ώστε να επιβάλλεται η ποινική τους τεκμηρίωση και δίωξη.

Μετά ταύτα υφισταμένων κατά την κρίση Σας των νομίμων προϋποθέσεων, την διαβίβαση αμελλητί, στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, σύμφωνα με το Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών.

Προς απόδειξη όλων των παραπάνω, ζητούμε να προβείτε σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες και σας προσκομίζονται τρία (3) δημοσιεύματα από το διαδίκτυο, ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, enikos.gr, in.gr .

ΜΑΡΤΥΡΑ ΜΟΥ προτείνω τον δημοσιογράφο και εκδότη Νικόλαο Χατζηνικολάου κάτοικο Αθηνών.

Αθήνα, 4 Νοεμβρίου 2015

Ο Μηνυτής και Πολιτικώς Ενάγων

Παναγιώτης Σταμάτης Πλωτάρχης (ε.α.) ΠΝ

Μήνυση Κρανιδιώτη κατά Φίλη για την άρνηση της Γενοκτονίας των Ποντίων


” ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ
Γαρουφαήλ (Φαήλου) Κρανιδιώτη του Μιλτιάδη, Δικηγόρου Αθηνών (Α.Μ. 15970 Δ.Σ.Α.), κατοίκου Πλάκας, επί της οδού Σκούφου αριθ. 12.
————————————————
Κύριε Εισαγγελεύ,
Την 2α Νοεμβρίου 2015 στον τηλεοπτικό σταθμό STAR, στην εκπομπή του κ. Νίκου Χατζηνικολάου ΕΝΙΚΟΣ, εμφανίσθηκε ως προσκεκλημένος ο Υπουργός Παιδείας, κ. κ. Νικόλαος Φίλης. Σε ερώτηση για το ζήτημα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από την Τουρκία, ο εν λόγω απάντησε μεταξύ άλλων τα ακόλουθα, όπως τα πληροφορήθηκα από το διαδίκτυο:
««Πριν από χρόνια ως δημοσιογράφος, έκανα τη δήλωση, συμμεριζόμενος απόψεις πολλών ιστορικών και πολλών διεθνολόγων. Κάναμε διάκριση ανάμεσα στην εθνοκάθαρση την αιματηρή και το φαινόμενο της γενοκτονίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε το αίμα, τον πόνο, όσα έχουν υποστεί οι Πόντιοι, από τη θηριωδία των Τούρκων. Αυτό είναι άλλο πράγμα και άλλο πράγμα η γενοκτονία με αυστηρή επιστημονική έννοια».
Σας προσκομίζω συνημμένως εκτύπωση από την διαδικτυακή σελίδα http://www.enikos.gr , με τίτλο «Φίλης: Αναγνωρίζουμε τον πόνο των Ποντίων αλλά δεν ήταν γενοκτονία – ΒΙΝΤΕΟ», όπου αναφέρεται η δήλωση του, βίντεο της οποίας υπάρχει στο διαδίκτυο στoν ηλεκτρονικό σύνδεσμο http://www.enikos.gr/…/350005,Filhs-Anagnwrizoyme-ton-pono-… .
Από την ανωτέρω δήλωση του κι όσα στην συνέχεια του βίντεο αναφέρει ο κ. Ν. Φίλης, ενώ αναφέρεται σε τουρκική θηριωδία, ενώ μνημονεύει πως υφίσταται νόμος του κράτους που αναγνωρίζει την Γενοκτονία, είναι σαφές πως αρνείται τον χαρακτήρα Γενοκτονίας για το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που τελέσθηκε σε βάρος του Ελληνισμού του Πόντου, θεωρώντας το από «επιστημονική άποψη» ως «αιματηρή εθνοκάθαρση» κι όχι Γενοκτονία.
Επειδή με τον νόμο 2193/1994 που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως – Τεύχος Α΄, Αρ. φύλλου 32 / 11 Μαρτίου 1994, αναγνωρίσθηκε από την Βουλή των Ελλήνων η ως άνω Γενοκτονία και καθιερώθηκε η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Επειδή σύμφωνα με το άρθρο 2 του νόμου 4285/2014, που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ΦΕΚ Α 191/10.9.2014, με τον οποίο τροποποιήθηκε ο ν. 927/1979 (Α 139) κατά προσαρμογή του στην απόφαση – πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ της 28ης Νοεμβρίου 2008, για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου (L 328) και άλλες διατάξεις, προβλέπονται τα εξής:
«Το άρθρο 2 του ν. 927/1979 αντικαθίσταται ως εξής:
΄Αρθρο 2.
Δημόσια επιδοκιμασία ή άρνηση εγκλημάτων.
1. Οποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή δια του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, επιδοκιμάζει, ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται την ύπαρξη ή τη σοβαρότητα εγκλημάτων γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, του Ολοκαυτώματος και των εγκλημάτων του ναζισμού που έχουν αναγνωριστεί με αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων ή της Βουλής των Ελλήνων και η συμπεριφορά αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων ή μέλους της που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου ή την αναπηρία, όταν η συμπεριφορά αυτή εκδηλώνεται κατά τρόπο που μπορεί να υποκινήσει βία ή μίσος ή ενέχει απειλητικό ή υβριστικό χαρακτήρα κατά μίας τέτοιας ομάδας ή μέλους της, τιμωρείται με τις ποινές της παραγράφου 1 του προηγούμενου άρθρου.
2. Αν η πράξη της προηγούμενης παραγράφου τελέστηκε από δημόσιο λειτουργό ή υπάλληλο, κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτόν καθηκόντων, επιβάλλεται φυλάκιση έξι (6) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων έως είκοσι πέντε χιλιάδων (10.000 – 25.000) ευρώ.»
Η δε παράγραφος 1 άρθρου 1 του ως άνω νόμου προβλέπει ως ποινές φυλάκιση τριών (3) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή πέντε έως είκοσι χιλιάδων (5.000 – 20.000) ευρώ, τα δε προβλεπόμενα εγκλήματα διώκονται αυτεπαγγέλτως.
ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Και με την ρητή επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μου.
Α Ι Τ Ο Υ Μ Α Ι
Όπως διερευνήσετε κι αξιολογήσετε κατά την κρίση σας τα αναφερόμενα και ενεργήσετε τα νόμιμα.
Αθήνα, 4η Νοεμβρίου 2015
Ο ΑΝΑΦΕΡΩΝ”
http://www.ekriti.gr/πολιτική/μήνυση-κρανιδιώτη-κατά-φίλη-για-την-άρνηση-της-γενοκτονίας-των-ποντίων

Μήνυση κατά Φίλη από τους ποντιακής καταγωγής βουλευτές Σαχινίδης Ιωάννης , Αϊβατίδης Ιοαννης και Χατζησάββας Χρήστος

Προς την κα Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου
ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ
ΙΩΑΝΝΗ ΣΑΧΙΝΙΔΗ του Ισαάκ
ΙΩΑΝΝΗ ΑΪΒΑΤΙΔΗ του Γεωργίου
ΧΡΗΣΤΟΥ ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑ του Κωνσταντίνου
Βουλευτών του πολιτικού κόμματος «ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ»
Κατά
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΦΙΛΗ του Αριστοτέλη
Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων
Αξιότιμη κυρία Εισαγγελεύ,
ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Νίκος Φίλης, συμμετέχοντας στην εκπομπή “Στον Ενικό”, με παρουσιαστή τον Νίκο Χατζηνικολάου, στον τηλεοπτικό σταθμό πανελλαδικής εμβέλειας “StarChannel”, τις πρώτες πρωινές ώρες της 3-11-2015, επ’ ευκαιρία της παρουσίας του στην εκπομπή, ρωτήθηκε και για την άρνηση της Γενοκτονίας των Ποντίων, στην οποία είχε προβεί την 20-8-2014 με άρθρο του στην κομματική εφημερίδα του Σύριζα, “Αυγή”.
Σας παραθέτουμε την απάντηση Φίλη: «Πριν από χρόνια ως δημοσιογράφος, έκανα τη δήλωση, συμμεριζόμενος απόψεις πολλών ιστορικών και πολλών διεθνολόγων. Κάναμε διάκριση ανάμεσα στην εθνοκάθαρση την αιματηρή και το φαινόμενο της γενοκτονίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε το αίμα, τον πόνο, όσα έχουν υποστεί οι Πόντιοι, από τη θηριωδία των Τούρκων. Αυτό είναι άλλο πράγμα και άλλο πράγμα η γενοκτονία με αυστηρή επιστημονική έννοια». «Εγώ δεν θέλω να επιβάλλω τις προσωπικές μου απόψεις ως κρατική πολιτική. Η κρατική πολιτική αναγνωρίζει Ημέρα Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Αν γίνει η συζήτηση ψύχραιμα και επαναλαμβάνω, επί επιστημονικού επιπέδου, είναι άλλο πράγμα η εθνοκάθαρση, όσο αιματηρή και αν είναι και άλλο πράγμα η γενοκτονία και το ολοκαύτωμα».«Πιστεύω ότι υπάρχει μια υποβάθμιση της γενοκτονίας, όταν ειδικά όχι μόνο η Ελλάδα και άλλες χώρες ονομάζουν τα φαινόμενα της εθνοκάθαρσης, γενοκτονία».
Εξάλλου, στις 20-8-2014, σε άρθρο του στην εφημερίδα “Αυγή”, με τίτλο «Παλαιοκομματισμός και “Γενοκτονία”», ο Νίκος Φίλης ανέφερε πως «Η Βουλή είχε προχωρήσει σε αυτή την απόφαση, η οποία από τότε είχε επικριθεί ότι δεν υπάκουε σε αμερόληπτα επιστημονικά – ιστορικά κριτήρια, αλλά εξυπηρετούσε ψηφοθηρικές – εθνικιστικές σκοπιμότητες. Τα περί Γενοκτονίας ήταν μια απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας και όχι διεθνούς σημασίας. Γι’ αυτό και το ελληνικό κράτος ποτέ δεν προέβαλε στα διεθνή φόρα θέμα αναγνώρισης αυτής της “Γενοκτονίας”, σε αντίθεση με τους Αρμένιους, οι οποίοι επεχείρησαν και πέτυχαν για τη δική τους περίπτωση απόφαση της γαλλικής Γερουσίας. Αντιθέτως, η κυβέρνηση Σημίτη, με υπουργό Εξωτερικών τον Γ. Παπανδρέου, είχε προσπαθήσει να υποβαθμίσει τη σημασία της απόφασης περί Γενοκτονίας, μετά μάλιστα την αντίδραση της τουρκικής πλευράς. … Η αιματηρή εκδίωξη των χριστιανικών πληθυσμών από τον Πόντο, τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη είναι τυπικό παράδειγμα εθνοκάθαρσης, με βάση την οποία διαλύθηκε η πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία σε συμπαγή εθνικά κράτη, συμπεριλαμβανομένου και του τουρκικού. Ο όρος Γενοκτονία καθιερώνεται στο Διεθνές Δίκαιο μετά το Ολοκαύτωμα των Εβραίων και παραπέμπει σε βιομηχανικά σχεδιασμένη κρατική (της χιτλερικής Γερμανίας) επιδίωξη εξαφάνισης ενός ολόκληρου έθνους. Στο Ολοκαύτωμα δεν εμπλέκονται εδαφικές διεκδικήσεις. Η Γενοκτονία είναι απόλυτη και αφορά ένα ολόκληρο έθνος, όπου κι αν κατοικεί. Γι’ αυτό επί μισό αιώνα δεν υπήρξε χρήση του όρου για άλλη σφαγή πληθυσμών. Η έννοια Γενοκτονία απέκτησε διευρυμένη και χρησιμοθηρική έννοια, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, όταν διεθνή όργανα χαρακτήριζαν ως Γενοκτονία τη σφαγή στη Ρουάντα ή ακόμη και τη σερβική επιθετικότητα εναντίον των μουσουλμάνων της Βοσνίας. Σε κάθε περίπτωση, υπήρχε διεθνής, δηλαδή γενική αναγνώριση της όποιας “Γενοκτονίας”. …»
Με τον νόμο 2193/1994 η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε την Ποντιακή Γενοκτονία και όρισε την 19η Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου».
Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου, που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο1914-1923. Εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων. Με το τρίπτυχο «ένα κράτος, μια θρησκεία, ένας λαός», οι Νεότουρκοι αρχικά και στη συνέχεια ο Μουσταφά Κεμάλ, σχεδίασαν και εκτέλεσαν το 1915 την Γενοκτονία των Αρμενίων και από το 1916 έως το 1923 τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Παράλληλα γινόταν και η Γενοκτονία σε βάρος του άλλου Χριστιανικού πληθυσμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλαδή των Ασσυρίων.
Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα, που διαπράχθηκε στον Πόντο εναντίον του Ελληνικού λαού. Πρόκειται για ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, οι μαζικές εκτελέσεις και δολοφονίες και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922 στην Ελλάδα. Η ημερομηνία της 19ης Μαΐου επιλέχτηκε από την Βουλή των Ελλήνων, διότι ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στις 19 Μαΐου του 1919 στην Σαμψούντα κι αυτό υπήρξε το έναυσμα για την συνέχιση του σχεδίου αφανισμού των Ελλήνων με ακόμη μεγαλύτερη βία.
Η Γενοκτονία ως όρος καθιερώθηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης, όταν καταδικάστηκε η ναζιστική ηγεσία για τα εγκλήματα πολέμου κατά των Εβραίων. Ως νομική έννοια διατυπώθηκε στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και καθιερώθηκε με τις διατάξεις της Σύμβασης για την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της Γενοκτονίας, που υιοθέτησε η Γενική συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 9-12-1948. Όταν ο Ραφαέλ Λέμκιν (Raphael Lemkin) επινόησε τον όρο γενοκτονία, ο οποίος έγινε αποδεκτός από τα Ηνωμένα Έθνη με τη Χάρτα του 1948, χρησιμοποίησε ως παράδειγμα επεξήγησης τις περιπτώσεις των Ποντίων και των Αρμενίων. Δηλαδή, η έννοια της γενοκτονίας με την πιο επιστημονική της προσέγγιση βασίστηκε στο παράδειγμα της Γενοκτονίας των Ποντίων.
Το 2006 το Ευρωκοινοβούλιο αναγνώρισε την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου ως έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας μαζί με τη Γενοκτονία των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου έχει αναγνωριστεί από την Κύπρο, την Σουηδία και την Αρμενία ως χώρες αλλά και από επτά πολιτείες των ΗΠΑ (Νέα Υόρκη, Νιου Τζέρσεϊ, Κολούμπια, Νότια Καρολίνα, Γεωργία, Πενσυλβάνια, Κλίβελαντ και Ρόουντ Άιλαντ), την τοπική βουλή της Νότιας Αυστραλίας καθώς και την γερουσία της πολιτείας της Νέας Νότιας Ουαλίας.
Η Διεθνής Ένωση Επιστημόνων της Γενοκτονίας (IAGS, International Association of GenocideScholars), διεθνώς ο πλέον έγκυρος οργανισμός που ασχολείται με θέμα γενοκτονιών σε όλον τον κόσμο, αναγνώρισε επίσημα την 15 Δεκεμβρίου 2007 τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, μαζί με την γενοκτονία των Ασσυρίων και εξέδωσε το εξής ψήφισμα:
«ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η άρνηση μιας γενοκτονίας αναγνωρίζεται παγκοίνως ως το έσχατο στάδιο γενοκτονίας, που εξασφαλίζει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και ευαπόδεικτα προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες,
ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η Οθωμανική γενοκτονία εναντίον των μειονοτικών πληθυσμών κατά τη διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρουσιάζεται συνήθως ως γενοκτονία εναντίον μόνο των Αρμενίων, με λίγη αναγνώριση των ποιοτικά παρόμοιων γενοκτονιών, εναντίον άλλων χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ ότι είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών Γενοκτονιών, ότι η Οθωμανική εκστρατεία εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας, μεταξύ των ετών 1914 και 1923, συνιστούν γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και των Ελλήνων της Ανατολίας.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ η Ένωση να ζητήσει από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες εναντίον αυτών των πληθυσμών, να ζητήσει επίσημα συγγνώμη, και να λάβει τα κατάλληλα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση (μη επανάληψη)».
Η αντιπαραβολή εθνοκάθαρσης και γενοκτονίας είναι λανθασμένη. Τόσο γιατί στην προ νεωτερική Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν υπήρχαν… φούρνοι και βιομηχανικές υποδομές, ούτε μπορούσε να γίνει τεχνικός-ορθολογικός σχεδιασμός εξόντωσης, όσο και γιατί στη γενοκτονία μπορεί να συμπεριληφθεί η εθνοκάθαρση. Η διαδικασία των εκτοπισμών και των εσκεμμένων κακουχιών, το ήξεραν οι Οθωμανοί, και το σχεδίασαν (π.χ. παραμονή στην ύπαιθρο υπό χαμηλές θερμοκρασίες έπειτα από υποχρεωτική λήψη λουτρού, μη σταμάτημα τής πορείας για περίθαλψη των γυναικών πού γεννούσαν κ.α.), θα οδηγούσε τόσο στην εξόντωση σημαντικού τμήματος των εκτοπιζόμενων (γυναικόπαιδα, άρρωστοι), όσο και στην οριστική απομάκρυνση των υπολοίπων, πού θα επιβίωναν, από την πατρίδα τους. Είναι στην καλύτερη περίπτωση ατυχές να υποστηρίζεται ότι οι Οθωμανοί δεν σκέφτηκαν την υπόθεση της εξόντωσης των Ποντίων διά του παρατεταμένου και με προσχεδιασμένες κακουχίες εκτοπισμού. Εθνοκάθαρση και γενοκτονία δεν αλληλοαποκλείονται.
Το ότι ο όρος γενοκτονία πρωτοεμφανίστηκε μεταγενέστερα δεν σημαίνει ότι δεν έχει αναδρομική ισχύ ως επιστημονικός όρος. Γενοκτονίες και απόπειρες εξόντωσης με κάθε τρόπο των εχθρικών πληθυσμών παρατηρούνται σε κάθε εποχή, μόνο τα μέσα αλλάζουν. Η άποψη του Ν. Φίλη ότι γενοκτονία υφίσταται μόνο αν επιχειρηθεί η εξόντωση όλου του πληθυσμού δείχνει την σκόπιμη διαστρέβλωση του ορισμού γενοκτονία όπως αυτός έχει οριστεί από τον ΟΗΕ, αρνούμενος κακόβουλα με πρόδηλο και καταφανή δόλο προσβολής των θυμάτων αλλά και των μετέπειτα γενεών Ελλήνων του Πόντου κάτι που μπορεί να εγείρει πάθη και μίση, το οποίο και απευχόμαστε. Δεν χρειάζεται να υπάρχουν πράξεις με σκοπό την εξόντωση όλων των Ποντίων, Μικρασιατών, Αρμενίων κ.λπ.: Το ότι δεν εξοντώθηκαν όλοι οι Πόντιοι δεν αποδεικνύει ότι δεν είναι επιστημονικά έγκυρη η αναγνώριση της γενοκτονίας τους. Ούτε ἡ Σύμβαση για την Πρόληψη και Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας θέτει ως προϋπόθεση για αναγνώριση μιας γενοκτονίας το αν αυτή έγινε στα πλαίσια εδαφικών διεκδικήσεων ή όχι.
Εξάλλου, η τουρκόφωνη μειονοτική και με διασυνδέσεις με το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής εφημερίδα “Birlik”, εκμεταλλεύτηκε το σχόλιο, καθώς εξυπηρετεί την τουρκική προπαγάνδα, η οποία υποστηρίζει πως Ποντιακή Γενοκτονία δεν υπήρξε. Η “τουρκική”, όπως η ίδια αυτοχαρακτηρίζεται, εφημερίδα αναφέρει ότι ο κ. Φίλης, σε άρθρο του, είχε χαρακτηρίσει την απόφαση της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το 1994, να αναγνωρίσει την Ποντιακή Γενοκτονία από τους Τούρκους, ως «απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας», χωρίς διεθνή σημασία. Για αυτό η ελληνική κυβέρνηση δεν πρόβαλε, ποτέ, το θέμα στα διεθνή Φόρα, υποστηρίζει, κατά την εφημερίδα, ο κ. Φίλης, στο άρθρο του. Επίσης η εφημερίδα αναφέρεται στις προσπάθειες της κυβέρνησης Σημίτη και του τότε υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Παπανδρέου, να υποβαθμίσει, γενικώς, το όλο ζήτημα της Ποντιακής Γενοκτονίας.
Όταν υπουργοί της ελληνικής κυβέρνησης εκφέρουν τέτοιες απόψεις, προλειαίνουν το έδαφος του νεοθωμανικού επεκτατισμού και συνεπώς τροφοδοτούν το ενδεχόμενο ξεσπάσματος φαινομένων βίας σε ευρεία κλίμακα. Το ότι κάποιος ισχυρίζεται ό,τι του υπαγορεύει η ιδεοληπτική του κρίση και δεν ξεσπούν αυτομάτως φαινόμενα άνομων πράξεων, δεν συνεπάγεται ότι δεν καλλιεργείται η βία με τέτοιους είδους ισχυρισμούς.
ΕΠΕΙΔΗ, σύμφωνα με το άρθρο 2 του Ν. 4285/2014, «Το άρθρο 2 του ν. 927/1979 αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 2
Δημόσια επιδοκιμασία ή άρνηση εγκλημάτων
1. Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή δια του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, επιδοκιμάζει, ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται την ύπαρξη ή τη σοβαρότητα εγκλημάτων γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, του Ολοκαυτώματος και των εγκλημάτων του ναζισμού που έχουν αναγνωριστεί με αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων ή της Βουλής των Ελλήνων και η συμπεριφορά αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων ή μέλους της που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου ή την αναπηρία, όταν η συμπεριφορά αυτή εκδηλώνεται κατά τρόπο που μπορεί να υποκινήσει βία ή μίσος ή ενέχει απειλητικό ή υβριστικό χαρακτήρα κατά μίας τέτοιας ομάδας ή μέλους της, τιμωρείται με τις ποινές της παραγράφου 1 του προηγούμενου άρθρου.
2. Αν η πράξη της προηγούμενης παραγράφου τελέστηκε από δημόσιο λειτουργό ή υπάλληλο, κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτόν καθηκόντων, επιβάλλεται φυλάκιση έξι (6) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων έως είκοσι πέντε χιλιάδων (10.000 – 25.000) ευρώ.»
ΕΠΕΙΔΗ από την παράθεση της απάντησης του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Νίκου Φίλη, στην εκπομπή “Στον Ενικό”, με παρουσιαστή τον Νίκο Χατζηνικολάου, στον τηλεοπτικό σταθμό πανελλαδικής εμβέλειας “StarChannel”, τις πρώτες πρωινές ώρες της 3-11-2015, σε ερώτηση για την άρνηση της Γενοκτονίας των Ποντίων, στην οποία είχε προβεί την 20-8-2014 με άρθρο του στην κομματική εφημερίδα του Σύριζα, “Αυγή”, προκύπτει καταφανώς ότι αυτός με πρόθεση, δημόσια, προφορικά, ευτελίζει και κακόβουλα αρνείται την ύπαρξη ή/και τη σοβαρότητα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου που έχει αναγνωριστεί με απόφασή της Βουλής των Ελλήνων –και μάλιστα με την αυξημένη τυπική ισχύ του Νόμου- και η συμπεριφορά του αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων και των μελών της που προσδιορίζεται με βάση την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, αυτή της καταγωγής των Ελλήνων του Πόντου, και η συμπεριφορά αυτή εκδηλώνεται κατά τρόπο που μπορεί να υποκινήσει βία ή μίσος ή ενέχει απειλητικό ή υβριστικό χαρακτήρα κατά μίας τέτοιας ομάδας ή μέλους της.
ΕΠΕΙΔΗ η προπεριγραφόμενη συμπεριφορά του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Νίκου Φίλη, πληρεί τη νομοτυπική μορφή του εγκλήματος που προβλέπεται και τιμωρείται στο άρθρο 2 του ν. 927/1979, όπως αυτό αντικαταστάθηκε και ισχύει με το άρθρο 2 του Ν. 4285/2014.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΖΗΤΟΥΜΕ
Την κατά νόμο ποινική δίωξη και τιμωρία του
Αθήνα 4-11-2015

1. 

   Μήνυση κατά του Φίλη και από τον Πατριωτικό Σύνδεσμο Λακωνίας
   
   
   
   
 

1. 
   
   

   

    ΠΕΜΠΤΗ ΜΗΝΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ
   Μηνυτήρια αναφορά κατέθεσε κι ο πολιτευτής Κιλκίς της ΝΔ, Αναστάσιος (Σούλης) Καζαντζίδης!
   Σε σχετική δήλωσή του, ο κ. Καζαντζίδης αναφέρει:
   »Η δήλωση του Υπουργού προκαλεί δικαίως το κοινό αίσθημα, προκαλεί την αγανάκτηση και την ιερή οργή των Ποντίων για την ασέβεια σε βάρος της ιστορίας και των προγόνων τους που γνώρισαν την τουρκική θηριωδία.
   Η ιστορία του Πόντου είναι γραμμένη με το αθώο αίμα των Ελλήνων της περιοχής, με διώξεις, εκτοπισμούς, με τις απάνθρωπες επιτάξεις στα Τάγματα Εργασίας (Ταμελέ Αμπουρού) με λεηλασίες και άγριες σφαγές που στοίχισαν τη ζωή σε 353.000 Πόντιους.
   Από τη θεσμική θέση που κατέχει ο κ. Φίλης είναι ανεπίτρεπτο να κάνει τέτοιου είδους εμπρηστικές δηλώσεις που παραχαράσσουν και ασχημονούν κατά της ιστορίας ενός ολόκληρου λαού.
   Τον καλούμε να ανακαλέσει τις προσβλητικές δηλώσεις του και να ζητήσει συγνώμη.
   Τον καλούμε να αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια, να σεβαστεί την απόφαση του Ελληνικού Κοινοβουλίου, όπως και άλλων χωρών, βάσει της οποίας αναγνωρίζεται η Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Του ζητούμε τέλος να επαναφέρει στη διδακτέα ύλη της Γ” Λυκείου το κεφάλαιο »Παρευξείνιος Ελληνισμός» το οποίο αφαιρέθηκε – τυχαία(:) – από τον προκάτοχό του. Η ιστορική αλήθεια, η συλλογική μνήμη απαιτούν επιτακτικά τη δικαίωσή τους» .
   http://www.kilkis24.gr/μήνυση-σ-καζαντζίδη-κατά-φίλη/
2. 
   
3. 

   Αναφορά στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, για να διερευνηθεί αν έχει τελεστεί το αδίκημα της προσβολής της μνήμης νεκρών
   
   Γράφει ο Γοργίας Εμμ. Ψυλλάκης, Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π. Πραγματογνώμονας
   Έχοντας υπ΄όψιν αφ΄ενός μεν τις από Νοεμβρίου 2015 δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας , Έρευνας και Θρησκευμάτων κυρίου Νικολάου Φίλη αναφορικά με το …
   ζήτημα της Γενοκτονίας των Ποντίων, σύμφωνα με τις οποίες αμφισβητείται η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, αφ΄ετέρου δε την πληθώρα δημοσιευμάτων παραπόνων και διαμαρτυρίας συνέπεια των δηλώσεων αυτών, κατέθεσα σήμερα 5.11.2015 σχετική αναφορά μου στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, για να διερευνηθεί αν έχει τελεστεί το αδίκημα της προσβολής της μνήμης νεκρών ( άρθρο 365 του Ποινικού Κώδικα- Έγκλημα κατά της Τιμής ) , για τους χιλιάδες Έλληνες του Πόντου που σφαγιάσθηκαν από τους Τούρκους μεταξύ των ετών 1916 και 1923 στα πλαίσια προμελετημένης γενοκτονίας.
   ————————————————————————————–
   ΘΕΜΑ : ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΠΟΥ ΣΦΑΓΙΑΣΘΗΚΑΝ ΑΠΡΟΚΛΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΤΩΝ 1916 ΚΑΙ 1923 ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΜΕΝΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ
   Σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα του τύπου και του διαδικτύου με ημερομηνίες 3.11.2015 και 4.11.2015 που αναφέρονται στην τοποθέτηση του Υπουργού Παιδείας , Έρευνας και Θρησκευμάτων κυρίου Νικολάου Φίλη αναφορικά με το ζήτημα της Γενοκτονίας των Ποντίων , ο υπουργός σε συνέντευξή του ΄΄στον Ενικό΄΄ στο Star δήλωσε ερωτηθείς σχετικά: «Πριν από χρόνια ως δημοσιογράφος , έκανα τη δήλωση ( ότι η σφαγή των Ποντίων δεν ήταν γενοκτονία ) , συμμεριζόμενος απόψεις πολλών ιστορικών και πολλών διεθνολόγων. Κάναμε διάκριση ανάμεσα στην εθνοκάθαρση την αιματηρή και το φαινόμενο της γενοκτονίας», συμπληρώνοντας πως «αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε το αίμα , τον πόνο , όσα έχουν υποστεί οι Πόντιοι από τη θηριωδία των Τούρκων . Αυτό είναι άλλο πράγμα και άλλο πράγμα η γενοκτονία , με αυστηρή επιστημονική έννοια», ενώ συνέχισε λέγοντας πως «αν γίνει η συζήτηση ψύχραιμα και επαναλαμβάνω , επί επιστημονικού επιπέδου, είναι άλλο πράγμα η εθνοκάθαρση , όσο αιματηρή και αν είναι και άλλο η γενοκτονία και το ολοκαύτωμα».
   H πραγματικότητα όμως είναι ότι σε πολλές δεκάδες χιλιάδες ανέρχονται οι δολοφονίες των Ποντίων από τους Οθωμανούς Τούρκους και σε πολλές ακόμη χιλιάδες οι εκτοπισμένοι Πόντιοι από την πατρώα τους γη στα πλαίσια προμελετημένης Γενοκτονίας. Ειδικότερα , η προμελετημένη εκκαθάριση των Ελλήνων του Πόντου την περίοδο 1916-1923 και η τραγωδία που τραυμάτισε τόσο βάναυσα ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του ελληνισμού , είχε ως τελικό επακόλουθο την δολοφονία 350.000 περίπου Ποντίων από τους Οθωμανούς Τούρκους, τον εκτοπισμό εκατοντάδων χιλιάδων Ποντίων από την γη τους, ενώ άφησε εκατοντάδες ορφανά να μεγαλώσουν σε ξένες οικογένειες χωρίς να γνωρίσουν ποτέ την ταυτότητά τους .
   Η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών με βάσει το από 2007 πόρισμά της απεφάνθη ότι έγινε Γενοκτονία στους μειονοτικούς πληθυσμούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλιστές. Με τη Γενοκτονία έγινε η τελική επίλυση του τουρκικού προβλήματος με τις μειονότητες εντός των συνόρων της (Ελλήνων, Αρμενίων κλπ). Ως Γενοκτονία ορίστηκε και από τον ΟΗΕ το 1948, ενώ το Ελληνικό Κράτος έχει αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Ποντίων από το 1994 κηρύσσοντας τη 19η Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο».
   Θεωρείται ότι απαιτείται να διερευνηθεί αν έχει τελεστεί το αδίκημα της προσβολής της μνήμης νεκρών ( άρθρο 365 του Ποινικού Κώδικα- Έγκλημα κατά της Τιμής ) , για τους χιλιάδες Έλληνες του Πόντου που σφαγιάσθηκαν από τους Τούρκους μεταξύ των ετών 1916 και 1923 , διότι:
   Η προσβολή της ιστορικής συλλογικής μνήμης αποτελεί κατ΄αρχήν ύβρη κατά του Λαού , του οποίου αμφισβητούνται όχι μόνο οι Εθνικές μνήμες αλλά και τα ίδια τα γεγονότα που τις διαμορφώσανε . Οι σφαγές των Ελλήνων του Πόντου από τους Τούρκους μεταξύ των ετών 1916 και 1923 (όπως η θυσία των γυναικών στο Ζάλογγο , οι σφαγές των Κρητικών πριν και κατά την διάρκεια του 1821 κλπ) αποτελούν πολύτιμα στοιχεία της Εθνικής συλλογικής μας μνήμης .Είναι γεγονότα βιωμένα και βεβαιωμένα από τους λίγους -συγκριτικά- επιζήσαντες και τις οικογένειες τους και αποτελούν τα άγια των αγίων της ζωής τους .
   Η αμφισβήτηση των μαρτυρίων των Ελλήνων του Πόντου από τους Τούρκους μεταξύ των ετών 1916 και 1923 στα πλαίσια προμελετημένης γενοκτονίας , αποτελεί ύβρη στην μνήμη των θυμάτων και ηθικό πλήγμα για όλους αυτούς που κέρδισαν την ελευθερία και την τιμή τους χάρη στις θυσίες των προγόνων τους . Συνεπώς , η ποινική καταδίκη αυτών των πράξεων , που θίγουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και περιφρονούν την ιστορική μας μνήμη στην οποία στηρίζονται τα αγαθά της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας – απ΄ όποιον κι αν προέρχονται – αποτελεί πράξη αυτονόητη για όποια κοινωνία σέβεται τις μεγάλες ανθρώπινες αξίες και αρχές .
   Μετά τιμής
   Γοργίας Εμμ. Ψυλλάκης
   Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.
   Πραγματογνώμονας
   – See more at: http://newsone.gr/paraxena/452807-anaphora-sten-eisaggelia-toy-areioy-pagoy-gia-na-diereynethei-an-echei-telestei-to-adikema-tes-prosboles-tes-mnemes-nekron#sthash.wTRx4BBj.Lj9VV1ap.dpuf
4. 
   ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΕΔΩ:
   Μέχρι τώρα, οι δηλώσεις Φίλη έχουν ως συνέπεια 6 μηνύσεις, ένα συλλαλητήριο, χαρά στη Τουρκία και γελοιοποίηση της Ελλάδας …
   
   https://justiceforgreece.wordpress.com/2015/11/04/%CE%BC%CE%B7%CE%BD%CF%85%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CE%BD/